اربعین آمد و زهراست عـزادار حـسین
دل غمین زینب کبراست عزادار حسین
کاروان اسرا می رســـد از شــــــام بلا
کربلا کعبه ی دلهاست عـــزادار حسین
کاروانی که چهل منزلش آزار رسید
رنج ها بر سر هر کوچه و بازار رسید
غم به همراهیشان از در و دیوار رسید
باشد این قافله پیداست عزادار حسین
آمده قافله غم سر قبر شهدا
تا دهد شرح اسیری عزیزان خدا
شمع قبر شهدا تا که شود اشک عزا
شاهد حادثه تنهاست عزادار حسین
بر سر قبر حسین آمده با عشق و امید
عمه و مادر و هم خواهر و هم دخت شهید
رفته با موی سیاه آمده با موی سپید
روضه خوانی که سراپاست عزادار حسین
آنکه پرخون تن صد چاک برادر دیده
چند گلبوسه از آن حنجر بی سر چیده
زیر گل بنگرد اکنون که گلش خوابیده
گوید ای همسفر اینجاست عزادار حسین
شد اربعین شاه دین
دلها پریشان است
زینب سیه پوشیده در
سوگ شهیدان است
.
یک قافله اشک وعزا در اربعین آمد
دخت علیَّ المرتضی با شور و شین آمد
تا که عزاداری کند بر شاه دین آمد
قامت کمان و دلکباب از داغ هجران است
.
.
از جور و کین شامیان صدها نشان دارد
از گردش چرخ فلک بر لب فغان دارد
قلب فکار و دیده ی گوهر فشان دارد
بر کاروان اربعین زینب نواخوان است
.
.
گوید که ای لب تشنه ی تنها لب دریا
تنها میان خون مخواب بر خاک این صحرا
برخیز و بین پژمرده اند در این سفر گلها
اما ز خون پیکرت اینجا گلستان است
.
.
ای پیکر بی سر بخوان قرآن بر این خواهر
تو خفته ای بیسر ولی من آمدم با سر
گویا که روی سینه ات خفته علی اصغر
ششگوشه گشته قبر تو چون عرش یزدان است