شنبه ۱۰آذر امروز کسل بودم و متاسفانه درس و تدریس نرفتم و البته مشغول مطالعه بودم تا ظهر. اما باید دوباره برگردم به نظم نمازصبح_مطالعه_درس خارج_مطالعه_ تدریس ظهر مسجد رفتم و کارهای عقب مانده عصر هم با آقامصطفی نباتی نژاد پیرامون آقای پرورش گفت وگو کردم. از قبل به بچه های قدیمی مسجد گفته بودم نمازمغرب مسجد باشند. بین دو نماز از زحمات سیدمیرطلایی برای کارهای عمرانی مسجد قدردانی کردم و از مردم بخاطر آزار و اذیت،عذرخواهی و از ضرورت کار برای نوجوون ها گفتم. شکرخدا بچه های قدیمی هم خوب اومده بودن بعد نماز قدری مطالعه کردم و بعدش منبر و بعدش به مادرم سر زدم. امشب ذهنم درگیر افراط و تفریط در یک مسأله بود:برخی مسن های مسجد،انتظار دارند هر چیز خوب و مفیدی توسط نوجوون ها مورد استقبال واقع بشه و مثلا انتظار دارن یک مقدار محتواها را امروزی کنیم تا نوجوون ها جذب بشن و این فکر، یک انتظاری را از منِ امام جماعت ایجاد کرده. که مثلا برم محتوای جذاب آماده کنم تا جوون ها در جلسه نهج البلاغه شرکت کنن و... طرف دوم، اخلاق افراطی مربی زده ای(بنظرمن) هست که در مواجهه با هر تصمیم و اقدامی صرفا به این نکته بسنده می‌کنه که: سزارینش نکن.بذار خودش طبیعی پیش بره، مداخله نکن و... هر دو، حرفی برای زدن دارند و هر دو به نقص حرفشون بی توجهند. به نظرتون راه خروج از این افراط و تفریط که منجر به عملزدگی یا بی عملی میشه چیه؟(یا اصلا جور دیگه می بینید ماجرا رو؟) به نظر من راه خروج، دقت و دقت و دقت در اتفاقات موفق پیرامونمون هست...هر دو گروه مشغول مهندسی هستند. دسته دوم نمی‌بینن که از قضا چقدر در طبیعت کم دقت کرده اند...تذکر این نکته که باید اتفاقات طبیعی رقم بخوره، جلوی بسیاری از اتفاقات طبیعی را می گیره...(اصلا فهمیدین چی میگم؟!)

آرزوها دوست داشتم ده بیست تا طلبه، داخل مسجد و با فکر کردن به مسجد،محله،شهر،ایران،نوجوون،کودک،خانواده،کار،مهارت،معنویت و... بار بیان. حیف

یکشنبه 11آذر دوباره برنامه صبحم تنظیم نشد.از فردا روضه صبح دارم و انشاالله دوباره تنظیم میشه. تدریس حوزه را رفتم.روایات مواقیت صلوه را خوندیم.دوباره تا ظهر،کارهای اداری مجوز بنر و نامه و... ظهر خونه اومدم.نیم ساعت استراحت و بعدش رفتم اصفهان زیبا.گفت وگو با استاد احمد زمانی،محمود فروزبخش و جواد جلوانی پیرامون استاد پرورش.فقط رسیدیم تا مقطع حیات امام را صحبت کنیم و بنا شد ادامه بدیم. بعد نماز مسجد،کار نظافت مسجد و حیاط و جمع کردن ضایعات و... شروع شد و تا همین حالا ادامه داشت. فقط وسطش یک منبر رفتم. البته بعد نماز با دوست عزیزطلبه ای گفت وگو کردیم. چاره ای بلاتکلیفی هایش بنظر من این هست که معمم بشود. امیدوارم بشود. خسته ام و حرفی برای گفتن ندارم.احتمالا تا صبح بیدارم.10تا کتاب برای این دو روز بارگذاری خواهم کرد. از قبلی ها 3تا آن هم علی الحساب فروش رفت.بخرید😁این نهضت تا تامین قطعی 100تومان ادامه دارد...

نیم ساعت پیش تخلیه ضایعات مسجد😂😂😂

دوشنبه 12آذر صبح،منبر منزل آقاسجاد احمدی رفتم و بعدش درس خارج و بعد هم تدریس بعد هم استراحت تا حدود ساعت 3😂😂 بعد اصفهان زیبا تا مغرب.برای کار اصفهان زیبا باید یه برنامه ریزی مجددی بکنم از هفته دیگه نماز مسجد، کارهای نظافت مسجد، منبر، خریدها و خونه همینقدر روزمره امشب داشتم در مورد فضاهای مسجد به این فکر می کردم که باید یک نسبت معقولی بین این دو برقرار باشه: فضاها برای انجام کار تعریف میشه و یا برای بودن؟ اخیرا خیلی به این سمت تمایل دارم که فضاها باید یکدست باشه که حس نشستن برای افراد ایجاد کنه، نه اینکه شبیه انبار باشه که انگار وقتی سراغ فضا میری، دنبال برداشتن چیزی هستی تا باهاش کاری انجام بدی اتفاقا نمازگزار مسجد ما همش معترض بوده که چقدر شماها سر و صدا و تعمیرات و نصب کردن و... دارید. یکم بذارید فضا آرام باشه. واقعا مسجد بیش ازینکه لازم باشه فضای کار باشه باید فضای بود باشه. الگوهایی که از مسجد موفق ارائه میدیم، نوعا جایی هست که همینطور داره مشکلات حل می‌کنه و به محله میرسه و...😂😂 کمک کنید آقا...کمک کنید

پشت جلد:۲۹۷هزارتومان فروش:۲۰۰هزار تومان https://eitaa.com/maknoonaat

دو جلد.۱۰۰هزار تومان https://eitaa.com/maknoonaat

۷۰هزارتومان https://eitaa.com/maknoonaat

۵۰هزار تومان https://eitaa.com/maknoonaat

۷۰هزار تومان https://eitaa.com/maknoonaat

۱۰۰هزار تومان https://eitaa.com/maknoonaat

این چند روز سه شنبه و چهارشنبه و پنج شنبه ۱۳تا۱۵آذر منبر دارم و مریضم. خودمان هم در مسجد مراسم داریم. محورم در فاطمیه، خطبه فدک هست. به ذهنم رسید چندتا طلبه بشیم و هم عهد بشیم تا چند خطبه نورانی اهل بیت مثل فدک و غدیر و منا و چند دعا و زیارت مثل امین الله و عالیه المضامین و سوره های کوچک قرآن را آماده کنیم و به خلق الله پیشنهاد بدهیم ماهی یک روضه خانگی بگیرند با این محتوا.حقیقتا میراث مذهبی ما بی نظیر هست و خاک می خورد. کتاب هایی که برای فروش گذاشته ام، دلم نمی آید تحویل بدهم. اما بنظرم ضروری است که تحویل بدهم. یکی از چیزهایی که برایم دلبستگی آورده، همین کتابهاست. امروز از بابت مسجد خیلی ناراحتم. اذان صبح،مسجد ما شهید آوردند و تقریبا هیچکدام از جوان ها و نوجوان های مسجد برای استقبال نیامدند. می ترسم بچه ها هیات دار شده باشند. صوت پرداز و نورپرداز و فیلمبردار و... اگر حضرت زهرا میخواست فقط برای پدرش روضه بگیرد و کاری به سایر امور نداشته باشد، احتمالا مردم مدینه کمکش هم می کردند. مهم این است که انسان، زمان درست جای درست باشد. عرض دیگری نیست