خوش‌به‌حال اونایی که نگاه پدرانه‌یِ امیر المومنین عاقبت بخیر‌شون کرد

‏برای جا دادن این همه اندوه، نیازمند قلب‌های بزرگ‌تری بودیم💔 رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِی... #طوفان_الاقصی| #غزه | #کودک_کشی

به قولِ قرآن: هیچ‌کس نمی‌تواند چیزی که خدا برایِ توخواسته است؛ را از تو بگیرد🌱 وَاِنْ یُرِدْکَ بِخَیْرٍ فَلارادَّ لِفَضْلِهِ... ۱۰۷ | سوره یونس'

_ده هزار نفر؛ ۱۰k! اين تعداد فالورهاى يك صفحه نيست، بلكه تعداد نفس‌هایی هست که در غزه متوقف شده... #طوفان_الاقصی | #فلسطین | #غزه

همین روزها ؛ اتفاقاتِ خوب، خواهند افتاد؛ درست وسطِ روزمرِگی های‌مان، دلخوشی‌ها راهشان را گم خواهند کرد و این بار به سمتِ ما روانه خواهند شد. شب‌هایی را می بینم که از خستگیِ شادی و لبخندِ روزهایمان می خوابیم و صبح هایی که با اشتیاقِ دلخوشی‌هایِ تازه بیدار می‌شویم . من شک ندارم؛ یکی از همین روزها همه چیز درست خواهد شد! _نرگس صرافیان #مثبت_باش

عطر نامِ شما این شب‌ها؛ مثل دمیدنِ روح است به پیکره‌‌یِ گناه آلوده‌یِ بی‌جان و بی رمقِ ما حضرت مادر. #فاطمیه| #حضرت_مادر

هرکه شد غرق علی دید علی فاطمه است مرتضی مثل کسی نیست ولی فاطمه است

امشب خیلی دعامون کنید رفقا

تو می‌دونی که قدم زدن تو هوایِ پائیز یکی از تفریحات موردِ علاقه‌‌یِ منه، که تلفیقِ تلق و تلوقِ صدای راه رفتنمون رویِ سنگ فرش‌ها و موزائیک‌‌هایِ رنگ و رو رفته و پازل طوری که دو سه تا در میون لب پر شده و ترک برداشته‌‌ن با صدایِ خِش خش آخرین برگ‌هایِ ریخته‌یِ درخت‌هایِ کچل اما مقاوم و ایستاده‌ی دوطرف جاده؛ به گوش من، یکی از بهترین قطعه‌های موسیقیِ زنده تو کل دنیاست. امروز میونِ این هیاهو و شلوغیِ صداها و رفت و آمدهای اهالی شهر و ماشین‌هاشون، از اون وانتی که از کنارمون ویژ داد و با سرعت رد شد ولی صدای لیلی‌جان ضبطش اونقدری بلند بود که با چند صدمتر اون‌ورترِ خیابون رفتنش‌ هم باز صداش بغل گوشمون دامبالی دیمبول کنه، تا گریه‌هایِ تصنعی بچه‌ایی که از مامانش طلبِ پفک می‌کرد و به زور به جفت چشماش فشار می‌‌آورد واسه‌ی یه قطره اشک، که بهتر به خواسته‌ش برسه، تا خنده‌هایِ یه دسته پسر نوجوون دم مدرسه که کتاب‌ِ تو دستشون رو لوله کرده بودند و با یه کم تملق از شیرین‌کاری وسط امتحانشون می‌گفتند. امروز میون این همه روز مرگی یه لحظه با خودم گفتم نکنه، آخرین روز قدم زدنم رویِ زمینِ خدا باشه؟ یادم اومد وضو ندارم. یادم اومد فاطمه می‌گفت حیف زمینِ خداست که بدون وضو روش راه بری. با خودم گفتم نکنه این صحنه‌ها رو دیگه نبینم، این خنده‌ها رو، این پرچم‌های سیاه فاطمیه رو، این ایستگاه‌های صلواتی تازه بر پا شده رو، این موزائیک‌های کهنه و این درخت‌های کچل رو و تو رو! این تصور دور شدن از تو، این آماده نبودن، این ترس از دست دادنِ تعلقات اون‌قدر شوک و هیجان به همراه داشت که دست‌هات رو محکم تر بگیرم و نفهمم که ناخن‌های بلندم ممکنه بهت آسیب برسونه، یه آخ کوچولو از لبت سُر دادی بیرون، یه عالم بخار به بهونه اون آخ از لبت پخش شد تو هوا، برگشتی و مهربون نگاهم کردی و می‌دونم ترس رو تو نگاهم خوندی. عسلی آرومِ چشم‌هات اونقدری آرامش داشت که ناخودآگاه لبخندِ خجولم به یه لبخند دندون نمای گنده تبدیل شه. گفتم امروز حتما یه سر می‌زنم به جناب ناخن‌گیر و تو دلم اضافه‌ کردم اگه خدا بخواد. خداجون هوامونو داشته باش. هنوز آماده نیستیم. رفیق پاکمون کن و خاکمون کن. مولا علی علیه السلام: کُنْ لِدُنْیاکَ کَأَنَّکَ تَعیشُ اَبَداً وَ کُنْ لِاخِرَتِکَ کَأَنَّکَ تَموتُ غَداً برای دنیایت چنان باش که گویی جاویدان خواهی ماند و برای آخرتت چنان باش که گویی فردا می میری. زهرا سادات"🌱