و ڪم من ثنا ‌‌جمیلا لست اهلا له نشرته🍃

... یه بزرگے همیشه توصیه میکرد؛ هر صبـــح که داری از خــــونه میری بیرون دستتو بـــزار رو سینت بگــو [ صَلَی اللهُ عَلیکَ یا اَبـــــاعبدِالله...] موقع برگشت به خونه هم دوبـــاره یه سلام به ارباب بده... اگه بتونی این مابین دوقطره اشـک هم بریزی همراه میشے با امام زمان چون حضرت مهدی (عج) فرمودند؛ یا اباعبدالله من هر صبح و شـام بر شما گریه میکنم... اونوقت چشمات جَلا پیــدا می‌کنه و آقــــاتو میبینے... #دوخط_منبر

بازمنو بارون چشام حسین

༻﷽༺ هر #شب_جمعہ ڪہ #دلتنگ💔زیارٺ مےشوم مےروم در گوشہ ‌اے غرق عبادٺ مےشوم یا سلامے مےدهم از بام خانہ بر #حرم چون #ڪبوتر🕊راهیہ صحن و سرایٺ مےشوم #صلےالله_علیڪ_اباعبدالله🌷 #شب_زیارتے🌙 ❥

🍃🌸 #تلــاوٺ_قرآטּ_صبحگاهے🌸🍃 47 ڪلام حق امروز هدیہ به روح: #شهیدرحیم‌کابلی

. بۍگمان روزِ قشنگۍ بشود امروزم .. چون سرِ صبح، سلامَم بہ تو خیلے چسبید! #السلام‌علیک‌یااباعبدﷲ‌الحسین♥️

آیت‌الله بهجت (قدس‌سره) : در حدیثی ، پیغمبر اکرم (ص) فرمود : «یا علی، اگر بیم آن را نداشتم که مسلمانان درباره تو آن کنند که مسیحی‌ها درباره حضرت عیسی (علیه‌السلام) نمودند، درباره تو چیزی می‌گفتم که به هر کجا گذر کنی از خاک کف پایت تبرک جویند». ✍ در محضر بهجت، ج۱،ص۷۵m

✍استاد فاطمی‌ نیا : فرد وارد قیامت می‌شود، فکر می‌کند خبری است! تعجب می‌کند! می‌گوید خدایا پس این همه نماز و عمره و روزه و زيارت چه شد؟! می‌گویند تو دل شکستی! ریا کردی! زهر زبان ریختی و بنده های خدا را تحقیر کردی! ‌جوانانی داریم که به ظاهر هم متدین هستند ، اما وقتی در مورد او سوال میکنی ، هیچکس از او راضی نیست! به راحتی دل می‌شکند! به راحتي ديگري را تمسخر و تحقير مي‌كند! در خانه بداخلاقی می‌کند! عزیز من پس چرا جلسه رفته بودی؟! چرا درس اخلاق رفته بودی؟! وقتی اخلاقت را اصلاح نمی‌کنی، استاد دیگر چه فایده دارد!

•• شهـادت... در راہِ‌آرمانِ‌الھی‌معشوق‌ماست آیا‌شنیدہ‌اۍعاشقی‌را از‌معشوق‌بترسانند؟ #شهـیدآیت‌ﷲ‌سیدمحمدبهشتی ✾͜͡🕊•

♡ غایت خلقت جهان پرورش انسان‌هایی است که در برابر شدائد بر هر چه ترس و شک و تردید و تعلق است غلبه کنند و حسینی شوند.. #شهید_سید_مرتضی‌_آوینی

عمرمان رفت ؛ به تکـــرار ِ نبودن‌ هایت غیبتت ، سخت شد از دست ِمسلمانی من #اللهم_عجل_لولیڪ_الفرج #واجعلنا_من_انصاره_و_اعوانه

آیت الله اقا مجتبی تهرانی: خوف از عذاب الهی آنگاه برای قلب ممدوح است که نقش سازندگی داشته باشد نه تخریبی. انسان هنگامی که مأیوس شد دیگر پا در وادی اطاعت نخواهد گذاشت؛ می‏گوید: آب که از سر گذشت چه یک وجب، چه صد وجب. اگر امید و رجا هم بخواهد از حدّ اعتدال بگذرد، دیگر مرز سرش نمی‏شود! حلال و حرام نمی‏فهمد! به تعبیر دیگر نقش تخریبی پیدا می‏کند.