eitaa logo
♡مڪـتب‌عاشـ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ꨄـقان♡
130 دنبال‌کننده
3.8هزار عکس
122 ویدیو
13 فایل
🌷 تعریف‌مڹ‌از ؏ــــشق هماڹ‌بودڪہ‌گفتم دربــــــــــندڪسےباش‌ ڪہ‌دربــــــــــند حســــ♥ــــــین‌ اســــــــــت🌷 ❤ڪپےمطالب‌با‌ذڪر5صلوات‌ بہ‌نیت‌حضرت‌زهرا(س) وشهداےعزیزمان‌بلامانع‌هست❤ ارتباط با مدیرکانال🌷 ⬇️ @Asheghe_shahadat_313
مشاهده در ایتا
دانلود
آیت‌الله بهجت (قدس‌سره) : در حدیثی ، پیغمبر اکرم (ص) فرمود : «یا علی، اگر بیم آن را نداشتم که مسلمانان درباره تو آن کنند که مسیحی‌ها درباره حضرت عیسی (علیه‌السلام) نمودند، درباره تو چیزی می‌گفتم که به هر کجا گذر کنی از خاک کف پایت تبرک جویند». ✍ در محضر بهجت، ج۱،ص۷۵m
✍استاد فاطمی‌ نیا : فرد وارد قیامت می‌شود، فکر می‌کند خبری است! تعجب می‌کند! می‌گوید خدایا پس این همه نماز و عمره و روزه و زيارت چه شد؟! می‌گویند تو دل شکستی! ریا کردی! زهر زبان ریختی و بنده های خدا را تحقیر کردی! ‌جوانانی داریم که به ظاهر هم متدین هستند ، اما وقتی در مورد او سوال میکنی ، هیچکس از او راضی نیست! به راحتی دل می‌شکند! به راحتي ديگري را تمسخر و تحقير مي‌كند! در خانه بداخلاقی می‌کند! عزیز من پس چرا جلسه رفته بودی؟! چرا درس اخلاق رفته بودی؟! وقتی اخلاقت را اصلاح نمی‌کنی، استاد دیگر چه فایده دارد!
♡ غایت خلقت جهان پرورش انسان‌هایی است که در برابر شدائد بر هر چه ترس و شک و تردید و تعلق است غلبه کنند و حسینی شوند..
آیت الله اقا مجتبی تهرانی: خوف از عذاب الهی آنگاه برای قلب ممدوح است که نقش سازندگی داشته باشد نه تخریبی. انسان هنگامی که مأیوس شد دیگر پا در وادی اطاعت نخواهد گذاشت؛ می‏گوید: آب که از سر گذشت چه یک وجب، چه صد وجب. اگر امید و رجا هم بخواهد از حدّ اعتدال بگذرد، دیگر مرز سرش نمی‏شود! حلال و حرام نمی‏فهمد! به تعبیر دیگر نقش تخریبی پیدا می‏کند.
وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ. به زودی خدا به اونایی که تو دنیا همیشه بهش می‌گفتن متشکرم، می‌گه منم متشکرم...
.... ﺣﺮﻡ ڪﺮب و ﺑﻼ‌ ﺟﻠﻮﻩ ﻱ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﺤﺴﻦ ﺍﺳﺖ ﺣَﺴَﻨﻴﻪ ﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﺮﺟﺎ ﻛﻪ ﺣُﺴﻴﻨﻴﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺖ ﻃﺎﻟﻊ ِ ﻫﺮﻛﻪ ﺣﺴﻴنے ﺳﺖ ﻳﻘﻴﻨﺎً ﺣﺴنے ﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋلے ﻫﻢ ﺣَﺴﻦ ﺩﻭﻡ ﻣﺎﺳﺖ ...
. وَ قَالَ امیرالمومنین (عليه السلام) تَرْكُ الذَّنْبِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِ الْمَعُونَةِ دست از گناه برداشتن آسان‌تر تا روى به توبه داشتن. [ حکمت شماره ۱۷٠ نهج البلاغه ]