eitaa logo
♡مڪـتب‌عاشـ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ꨄـقان♡
130 دنبال‌کننده
3.8هزار عکس
122 ویدیو
13 فایل
🌷 تعریف‌مڹ‌از ؏ــــشق هماڹ‌بودڪہ‌گفتم دربــــــــــندڪسےباش‌ ڪہ‌دربــــــــــند حســــ♥ــــــین‌ اســــــــــت🌷 ❤ڪپےمطالب‌با‌ذڪر5صلوات‌ بہ‌نیت‌حضرت‌زهرا(س) وشهداےعزیزمان‌بلامانع‌هست❤ ارتباط با مدیرکانال🌷 ⬇️ @Asheghe_shahadat_313
مشاهده در ایتا
دانلود
آیت الله اقا مجتبی تهرانی: خوف از عذاب الهی آنگاه برای قلب ممدوح است که نقش سازندگی داشته باشد نه تخریبی. انسان هنگامی که مأیوس شد دیگر پا در وادی اطاعت نخواهد گذاشت؛ می‏گوید: آب که از سر گذشت چه یک وجب، چه صد وجب. اگر امید و رجا هم بخواهد از حدّ اعتدال بگذرد، دیگر مرز سرش نمی‏شود! حلال و حرام نمی‏فهمد! به تعبیر دیگر نقش تخریبی پیدا می‏کند.
وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ. به زودی خدا به اونایی که تو دنیا همیشه بهش می‌گفتن متشکرم، می‌گه منم متشکرم...
.... ﺣﺮﻡ ڪﺮب و ﺑﻼ‌ ﺟﻠﻮﻩ ﻱ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﺤﺴﻦ ﺍﺳﺖ ﺣَﺴَﻨﻴﻪ ﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﺮﺟﺎ ﻛﻪ ﺣُﺴﻴﻨﻴﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺖ ﻃﺎﻟﻊ ِ ﻫﺮﻛﻪ ﺣﺴﻴنے ﺳﺖ ﻳﻘﻴﻨﺎً ﺣﺴنے ﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋلے ﻫﻢ ﺣَﺴﻦ ﺩﻭﻡ ﻣﺎﺳﺖ ...
. وَ قَالَ امیرالمومنین (عليه السلام) تَرْكُ الذَّنْبِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِ الْمَعُونَةِ دست از گناه برداشتن آسان‌تر تا روى به توبه داشتن. [ حکمت شماره ۱۷٠ نهج البلاغه ]
••••• 🔻امام صادق (علیه السلام) میفرمایند ؛ هنگامی که گرفتاری بنی اسرائیل (غیبت حضرت موسی) طولانی شد و ظلم و ستم بر ایشان زیاد شد ، چهل روز روی به درگاه الهی آورده ، ضجّه و گریه آغاز نموده و به دعا قیام کردند ( پس از آن دریای رحمت الهی با دعای بنی اسرائیل به جوشش در آمد)و خداوند به حضرت موسی و هارون وحی فرستاد که با مدد غیبی،بنی اسرائیل را از شر فرعون‌نجات بخشند و صد و هفتاد سال از گرفتاری آنها بخشیده شد . یعنی 170 سال در ظهور حضرت موسی تعجیل شد به خاطر دعای همگانی و خواست عمومی مردم 🔺سپس امام صادق (ع) فرمود : شما شیعیان هم اگر مانند بنی اسرائیل ( با ضجه و گریه دعای همگانی کنید ) خداوند فرج ما را خواهد رساند. اما اگر چنین نکنید این سختی،به نهایت ‌مدّتش خواهد رسید.... نهایت امر یعنی اوج شدت و سختی و ترس و فشار و بی دینی و ظلم و جنگ و نا امنی و فساد و ... تا مردم بالاخره سرشان به سنگ بخورد و مجبور شوند از شدت اضطرار و بیچارگی و بدبختی به امام زمان روی اورند بحارالانوار جلد 52 ،صفحه131