🔰 گفت‌وگو به‌مثابه امرِ مقدّس 🔸 طی سال‌های متمادی از وقتی با علم #منطق آشنا شدم تا امروز، هرچه که گذشت، باورم به «گفت‌وگو» بیشتر شد. تاحدّی که گاهی فکر میکنم چه‌بسا بهتر بود #ارسطو به‌جای اینکه انسان را «حیوانِ ناطق» معرفی کند، او را «حیوانِ اهل‌گفت‌وگو» معرّفی میکرد! 🔹 #سقراط که او را نقطۀ عطفِ دوران جدید تفکّر برای بشر میدانند، در کوچه و خیابان راه میرفت و با مردم معمولیِ شهر #گفتگو میکرد. مهمترین دیدگاه‌های فلسفی او در قالب #گفت_و_گو شکل گرفته است و به همین دلیل هرچه اثر از او (به روایتِ شاگردش #افلاطون ) باقی مانده، تحت عنوان «محاورات» منتشر شده است. نمونه‌ی امروزیِ سقراط را در شیوه‌ی استاد #ابراهیمی_دینانی میتوان یافت! 🔸 تا امروز هم، نه فقط #فلسفه، که اساساً «علم» هویّت خودش را در بستر گفت‌وگو سامان داده است. تاریخ دانش‌های بشری در واقع تاریخِ گفت‌وگوهایی است که میان اندیشمندان رخ داده است. اساساً #تفکر در بستر گفت‌وگو شکل میگیرد و پیش می‌روَد و انسان با گفت‌وگو است که امکانِ ظهور و بروز خودش و انسانیّت خودش را پیدا میکند. 🔹 گفت‌وگو را نه امری عادی و روزمره، بلکه شاید بتوان حتی معجزه‌ای نرم دانست که خدا آن را در اختیار بشر قرار داده تا به کمک آن بتواند، ناممکن‌ها را دست‌یافتنی و به معنای حقیقی کلمه #پیشرفت کند. 🔺 این امر آنقدر در حقیقت‌یابی برای انسان کارآمد است که بخش قابل توجّهی از #قرآن -این معجزۀ آخرالزمانیِ خدا- هم بر همین اساس سامان یافته. تقریباً صفحه‎‌ای از قرآن را نمیتوان یافت که حاوی یکی از مشتقّاتِ «قول» نباشد و از یک «گفت‌وگو» روایت نکند!... این امر چنان مهمّ بوده که بعضی از متفکّرین از آن الگوهای منطقی استخراج کرده و از خداوند متعال با عنوان «خدای گفت‌وگو» یاد کرده‌اند! 🔹 جامعۀ انسانی در سطح خرد و کلان نیازمند گفت‌وگو است. بدون گفت‌وگو، انسانیّت در جامعه کمرنگ میشود و هرجا که باب گفت‌وگو بسته باشد، قطعاً شکلی از توحّش امکان ظهور و بروز پیدا میکند. 🔺 اینها را گفتم که بگویم [هیچوقت در زندگی گفت‌وگو را رها نکنید. و هیچوقت راهِ گفت‌وگو را به خودتان نبندید.] به قول #فاضل_نظری «راه بستن به صدا سنگدلی میخواهد»!... ✍ ملااحمدی @Maktabkhaaneh