نمونه ای از سبک و سیاق عزاداری های قدیم و سبک هیأت های جدید شما با کدامش بیشتر خاطره دارید؟!🧐

. یکی از سئوالات سختی که میشه از من پرسید این سئواله که روایت انسان چیه ؟ از اون بدتر اینه که بگن: یک دوره تاریخیه!! یعنی هر آنچه در تولید دنبالش بودیم را به یک کلمه کلیشه ای به نام تاریخ تقلیل بدهند. این تیزر تقریبا پاسخ مناسب برای سئوال سخت «روایت انسان چیه؟» ساخته شده ببینید و ببینانید ...😅 https://eitaa.com/joinchat/995557609Cbefd88e171

خب... درباره بحث دیروزمون (عزاداری سنتی یا جدید) نظرات خیلی متفاوتی برامون ارسال شده خیلی ها گفته بودند عزاداری های سنتی و قدیمی دارای نقطه ضعف هاییه... بخاطر همینم باید سراغ سبک عزاداری جدید بریم.. داشتن نقطه ضعف کاملا درسته! اما سوالی که باید بهش فکر کرد اینه که اگه یه روش یا یه تکنولوژی دارای نقطه ضعف هایی بود، آیا باید کاملا اون روش رو نابود و محو کرد و سراغ روش دیگری رفت؟؟؟ یعنی آیا اون چهارچوب و قالب رو باید از ریشه دور انداخت و به سراغ یه چهارچوب دیگه رفت؟! یا اینکه باید تلاش کرد تا نقطه ضعف های اون چهارچوب رو برطرف کرد؟!🧐🤔

عزاداری با صفای یزدی ها رو حتما دیدید🖤 چقدر قشنگ توصیف کرده اند برامون

اینم نکته جالبی بود👌 توجه به خانواده محوری در هیأت ها و البته دوپس دوپسی نبودن🙄 📌پ.ن: قابل توجه مسئولین هیأت ها و مراسمات مذهبی؛ حواستون به تنوع مخاطبین تون باشه... (چه از لحاظ جنسیتی، چه از لحاظ سِنی) شاید بعدا فرصتی شد و درباره تفاوت هیأت های جنسیتی (هیأت های خانم ها و آقایان) هم صحبت کردیم...!

‌ 🔹هیأت های سنتی یا جدید؟ 🧐 از قدیم الایام یکی از مهم ترین خطوط انتقال معارف در جامعه مومنین، هیئت های مذهبی و تکیه های عزاداری بوده است. از آنجایی که هر منطقه و هر بومی شرایط فرهنگی و اقلیمی خاصی داشته، عناصر دخیل در خطوط انتقال معارف متفاوت بوده است. مثلا در مناطقی که فرهنگ غالب آنجا حماسه و دلیری بوده است، سبک قصه گویی و حتی سبک موسیقی اش هم متناسب با همان روح حماسه و دلیری شکل می‌گرفته است. سبک عزاداری و تکیه های عزا نیز از این قاعده مستثنی نیستند؛ یعنی هر منطقه ای متناسب با شرایط خاص فرهنگی و اقلیمی خودش، یک نوع سبک خاص عزاداری و مرثیه خوانی را داشته و همین مساله باعث می‌شد تا همیشه، جذابیت فرم و محتوای مرثیه ها برای مخاطبین حفظ شود!! کاملا طبیعی است که اگر آهنگ و محتوا و سبک ضرب آهنگ مرثیه ها و سبک و سیاق عزاداری متناسب با ذائقه فرهنگی و اقلیمی افراد باشد، بیشتر به روح و جانشان می نشیند. ✳️ این سبک های خاص عزاداری باعث می‌شد تا عامه مردم آن منطقه و اکثریت افرادِ آن بومِ محلی، با مجالس عزا و اشعار مرثیه و سبک عزاداری، ارتباط عمیق معنایی و عاطفی و روحی برقرار کنند! ⚠️ حالا به نظر شما امروزه که آن سبک های سنتی کم رنگ تر شده، آیا هنوز هم جذابیت های مجالس مذهبی برای عامه مردم یک منطقه وجود دارد یا اینکه هیأت های جدید مخاطبین خاص و شرکت کننده‌های خاص پیدا کرده اند⁉️🤔🤔 🆔 پاسخگو ⬅️@Na_Pasokhgoo 🗂پرونده هیأت های سنتی و جدید ادامه دارد... https://eitaa.com/joinchat/995557609Cbefd88e171

. 🔴 لایو امشب رو از دست ندید ... پخش از پیج اینستاگرام

🔰فایل صوتی کامل گفتگوی آقای نخعی با آقای جوان آراسته 🔻 اهمیت روایت انسان در جنگ روایت‌ها #جنگ_روایت‌ها https://eitaa.com/joinchat/995557609Cbefd88e171

‌ 🔺هیأت های سنتی یا جدید 2⃣ توی بخش قبلی پیام ها گفتیم که هر منطقه ای متناسب با شرایط خاص فرهنگی و اقلیمی خودش، یک نوع سبک خاص عزاداری و مرثیه خوانی را داشته... 🔴 اگر دقت کرده باشید حتی اسطوره ها و قهرمان های داستان های مناطق مختلف هم باهم فرق دارند. مثلا در مناطق جنوبی ایران که در جوار دریا 🌊 هستند قصه ها و داستان ها بیشتر حال و هوای دریا و دریانوردی داشته و قهرمانانی درون آن قصه ها حضور داشتند که با دلیری و سلحشوری بر روی امواج متلاطم دریاها سیر می کردند و قهرمانانی که با «بَپ دریا» مبارزه می کردند! یا در مناطق شمالی کشور، توی قصه هایشان حتما می توان رد پای کشاورزان و مزرعه هایشان و جنگل ها🌲 را هم دید. 🔰بخواهیم یا نخواهیم قصه‌های عامیانه و شفاهی بازتابی از فرهنگ، آداب، رسوم و سنت‌های هر منطقه‌ای است که در لالایی های مادرانه و قصه های قصه گوها و نقال ها و نویسنده ها بروز و ظهور داشته است. این قصه ها و اسطوره ها ریشه در یک باور عمیق قلبی و یک فرهنگ و یک تاریخ کهن داشته نه این که صرفا ساخته و پرداخته توهمات و تخیلات ذهنی باشند. این قصه ها با فانتزی های موجود در ادبیات داستانی مدرن امروزین و فیلم های ژانر فانتزی دنیای مدرن، زمین تا آسمان تفاوت دارد!! خب؛ سبک و سیاق مداحی و عزاداری در هر منطقه و هر اقلیمی هم از زیست بوم و فرهنگ و تاریخ آن منطقه متأثر است. در پیام بعدی چن تا از این نمونه ها رو خدمتتون عرض خواهم کرد انشاالله. ادامه دارد... 🗂پرونده هیأت های سنتی و جدید https://eitaa.com/joinchat/995557609Cbefd88e171

🖍 ای کاش این حرف ها به گوش هیأت‌دارها، مداح ها و تریبون دارها برسد... همانطور که توی پیام قبلی گفتیم ادبیات و هنر هر منطقه ای برخواسته از فرهنگ عمیق آن منطقه بوده، سبک و سیاق مداحی و عزاداری هم از زیست بوم و فرهنگ و تاریخ آن منطقه متأثر است. ▫️حتما سبک عزاداری مناطق نزدیک به دریا را دیده اید؛ در این مناطق، حلقه های عزاداری بازتابی از امواج به هم پیوسته دریاست که بالا و پایین می شود. ▫️یا مثلا در برخی مناطق، فرهنگ همبستگی و اتحاد و برادری چنان موج می زده که مردم در عزاداری شان دور هم حلقه می زده اند و دست به کمربند یکدیگر میگرفته و عزاداری می کردند. شور و حماسه ای که توی این نوع عزاداری ها موج می زد حتی مخاطب و بیننده را هم به وجد می آورد تا چه رسد به عزادارانی که درون حلقه بودند!! 🔴 امروزه اما به سمتی پیش می رویم که فقط یک سبک مداحی و عزاداری و حتی یک سبک خاص هیأت داری، به عنوان سبک طراز معرفی می شود و در همه جا سعی می کنند که فقط همان سبک را اجرا کنند، آن هم سبکی که از مرکز و پایتخت برای دیگر مناطق بسته بندی می‌شود و رسانه ها هم فقط همان را منعکس می‌کنند.😞 وقتی در جامعه، سنت ها و فرهنگ های بومی مناطق مختلفش دیده نشود، خلاقیت ها و زایش های بعدی هم عقیم می ماند‼️ چون عملا فقط یک دیسیپلین خاص به عنوان هیأت و مجلس عزا معرفی می‌شود و هیچ کس هم حق ندارد که از آن چهارچوب معرفی شده تخطی کند❗️ ✅ خلاقیت و نو آوری در سنت های بومی و محلی به طور طبیعی اتفاق می افتد؛ این خیلی واضح است! چیزی که این روزها داریم درباره اش صحبت می‌کنیم تحمیل کردن سبک عزاداری یک منطقه به تمام مناطق دیگر و #یکسان_سازی سبک عزاداری است. مثلا فرض کنید یکی از اهالی محترم یزد بخواهد سبک عزاداری سنتی شان را به بندرعباس و بوشهر هم تحمیل کند. خب نمیشود دیگر!! بابا، ذائقه ها و فرهنگ ها و اقلیم ها باهم فرق دارند!! و اساسا تحمیل با هر منطقی ناکارآمد است! 🚫چرا امروزه باید فقط یک سبک عزاداری که مختص به مرکز و‌ پایتخت است به عنوان معیار هیأت ها شناخته شود و تنوع فرمی و قالبی در سبک هیأت داری و عزاداری وجود نداشته باشد⁉️ چیزی که عملا دارد اتفاق می افتد، قطع شدن ارتباط نسل جدید با برخی از میراث کهن مذهبی و فرهنگی شان است. اصلا منظورم اجبار کردن نیست ها! نه! کسی جوان ها را مجبور نمی کند که فقط به این سبک علاقه مند بشوید و لا غیر!! اما وقتی شاعران و نویسنده ها و مداحان و هنرمندان، هیچ «روایتی از میراث اصیل مذهبی شان» نکنند و فرم متداول را به جای میراث اصیل فرهنگی شان به نسل بعدی منتقل کنند، خب در نتیجه نسل بعدی هم خبری از میراث گذشته اش نخواهد داشت؛ از آن بدتر یعنی مسیر بازتولید سنت عزاداری محلی و بومی متوقف و متروک می شود. و این یعنی قطع شدن خط انتقال معارف! قطع کردن ارتباط یک نسل با تراث و آثار فرهنگی کهنش، موجب از بین رفتن هویت فرهنگی، هویت ملّی و حتی هویت مذهبی اش می شود. ⚠️ یکی از راه های بی هویت کردن یک تمدن، قطع ارتباط نسل های جدید با میراث آن تمدن است؛میراث مذهبی و فرهنگی ای که برخواسته از باورهای معنوی آن تمدن است. 🗂پرونده هیأت های سنتی و جدید ادامه دارد... https://eitaa.com/joinchat/995557609Cbefd88e171