اما قاعده اینه ما از لحاظ اخلاقی(مخصوصا اونایی که دارن خودسازی میکنن) حتی مجاز نیستیم به گناه فکر کنیم!!!

فکر کردن به گناه، ذهن و دل رو برای پذیرش گناه اماده میکنه.... باعث میشه ذهن با اون گناه انس بگیره،،، و چه بسا زشتی گناه از همینجا از بین بره

بعد اینکه به گناه که مرتکب شدیم، به لحظه برمیگردیم و به خودمون میگیم ای وای من چیکار کردم..؟؟؟ من اینکاره نبودم!! من اهلش نبودم...!!

نمیدونیم که ما از ابتدا با فکر کردن به گناه زمینه رو برای ورود گناه به دلمون باز کردیم!

فکر کردن به #گناه، مثل #دود میمونه بچه ها...! ادمو نمیسوزونه،ولی درو دیوار دل رو #سیاه میکنه و ادمو خفه....!

خدا مارو با ناحسابیا قاطی نکن تورو حرمت بنده های خوبت قسم...

اینجاست که امیرالمومنین میفرماد: مَن کَثُرَ فِکرُهُ فِی المَعاصِی دَعَتهُ إلَیها. آن‌که در گناهان، بسیار اندیشه کند، [این کار] او را به گناه مى‌‌کشانَد.

بعضی از علما وشهدا چیکار میکردن که چشم دلشون باز میشد؟! خب اونا گناه رو که هیچ! حتی فکر گناه رو هم ترک کردن!!!

خدا نذار بنده ناحسابیت باشیم! بزن تو گوشمون! ولی ول مون نکن!

چیکار کنیم بتونیم ذهنمون رو کنترل کنیم؟ *از هرچی که مارو به سمت گناه تحریک میکنه دوری کنیم!!! میدونم اگه یبار نامحرمو نگاه کنم ممکنه دوبار سه بار و ...دوباره نفسم ازم بخواد نگاه کنم، خب همون اول از این مسله خود داری کنم!

إِنَّ الَّذینَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیْطانِ تَذَکَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُون.... خیلی این آیه قشنگه بچه ها! راهکار اینجاست! میخوای فکرگناه از دلت بیرون بره؟! خب دلتو پر از یاد خدا کن عزیزم...

خدا دورت بگردم... ما دستمون به جایی بند نیست قربونت...