مغزم خیلی کرمکیه، همه مکالماتی که توش یهگندی زدم رو چندین بار در روز خیلی رندم برام پلی میکنه تا هیچوقت یادم نره.
خیلی آدم [خب اینارو تعریف کنم که چی ای] هستم و نود درصد پرحرفی هام اینجوری خورده میشه و منو یه آدم کم حرف میکنه.
کاش یکی میومد میزد تو دهنم که انقدر با مزهمزه کردن حرف و رفتار خودم و آدما و موقعیت های مختلف و شدن و نشدن ها خودمو عذاب ندم.
جدا خواب معضل گندهای هست تو زندگیم جوری که بابتش خیلی چیزا ازدست دادم ولی امروز خوابیدن تو نمازخونه که بابتش یک ساعته کلاسموهم از دست دادم یجوری بهشتی بود که هیچوقت یادم نمیره، البته اگه صحبتایی که بعدش تو حالت گیج و منگ با بقیه داشتمو فاکتوربگیرم.