این نقاشی که بیش از 9000 سال قدمت داره در غاری در الجزایر پیدا شده. به گفته باستانشناسان در این نقاشی، یک شَمَن رو مشاهده میکنید که بعد از مصرف قارچ روانگردان حسابی حالش خوب و بالای بالا بوده!
شَمَنباوری یا شمنیسم یک باور سنتی در برخی اقوام بدوی بوده که معتقد بودند از طریق تماس با ارواح میشه بیماری و رنج افراد رو تشخیص داد و درمان کرد!
شما ببین تو این تاریخِ لعنتی بشر، چقدر آدم و دین و عقیده و تفکر اومده و رفته. ولی این مواد توهمزا همیشه بوده و هست .
.
واژه "اد کُلُن"
این نام برگرفته از شهر "کلن" آلمان است که به زبان آلمانی " کُلُن " تلفظ می شود.
در سال 1708، یک عطرساز ایتالیایی به نام جیوانی ماریا فارونا پس از سفرش به شهر کلن آلمان، به برادرش نامه ای نوشت و در آن اظهار داشت که رایحه ای را یافته که بوی صبح دل انگیز بهار ایتالیا و عطر بهار نارنج پیچیده شده در هوای پس از باران را به خاطر می آورد.
او نام این رایحه را به افتخار شهری که در آن چنین رایحه ای را یافته بود، ادکلن "Eau de Cologne" نامید. در ایران تقریبا همه عطرهای خارجی با نام ادکلن شناخته می شود. اگر توانستید حتما ادکلن اصلی (اوریجینال) را امتحان کنید. واقعا بوی عطر بهار نارنجش، مشام را به گرمی می نوازد.
.
از روزگاران قدیم، کشاورزی شغل بسیاری از مردم ایران بوده است. ایرانی ها آب لازم برای زمین های کشاورزی را از طریق رودخانه ها یا قنات ها تامین می کردند
برای این که آب بین زمین های کشاورزی مساوی تقسیم شود.
مردم روستا یک نفر را مسئول این کار می کردند و به او میرآب می گفتند.
همه به میرآب ها و عدالت آنها اعتماد داشتند.
چون میرآب ها از یک ساعت آبی قدیمی به نام پنگان (همان فنجان) استفاده می کردند.
این کاسه فلزی پنگان نام دارد. میراب، پنگان را روی تشت آب میگذارد و صبر میکند تا پنگان آرام آرام پر از آب شود و در تشت غرق شود.
هر بار غرق شدن پنگان نشان دهنده گذر زمان مشخصی است.
با هر بار غرق شدن پنگان ، میرآب یک سنگ کنار خود قرار می دهد. او پنگان را از آب خالی می کند و دوباره روی تشت می گذارد. میزان سهم هر زمین کشاورزی را تعداد سنگ ها مشخص می کند.
در دفتر میرآب سهم آب همه افراد ثبت شده است. مثلا ممکن است هر نفر پنج سنگ سهم داشت.
پنگان چطور غرق می شود.
سوراخ کوچک در پنگان باعث می شود آب آهسته وارد آن شود. ممکن است غرق شدن یک پنگان، ۱۵ یا ۲۰دقیقه طول بکشد.
.
شهر اصفهان، مرکز شهرستان استان اصفهان، با پهنهای حدود دویست و پنجاه کیلومترمربع، در دل فلات ایران قرار دارد
.نامهای گوناگون.شهر اصفهان از روزگاران کهن تا کنون به نامهای: آپادانا، آصفهان، اسباهان، اسبهان، اسپاتنا، اسپادنا، اسپاهان، آسپدان، اسپدانه، اسپهان، اسپینر، اسفاهان، اسفهان، اصباهان، اصبهان، اصپدانه، اصفاهان، اصفهان، اصفهانک، انزان، بسفاهان، جی، دارالیهودی، رشورجی، سپاهان، سپانه، شهرستان، صفاهان، صفاهون، گابا، گابیان، گابیه، گبی، گی، نصف جهان.تغییر نام پس از اسلام بیشتر نویسندگان بر این باورند که چون این ناحیه پیش از اسلام، به ویژه در دوران ساسانیان، مرکز گردآمدن سپاه بود و سپاهیان مناطق جنوبی ایران، مانند : کرمان، فارس، خوزستان، سیستان و... در این ناحیه گرد آمده و به سوی محل نبرد حرکت میکردند، آنجا را «اسپهان» گفته، سپس عربی شده و به صورت «اصفهان» درآمدهاست.
.
مدرسه ای در #سوسنگرد و جای خالی دانش آموزان جان باخته در بمباران
فروردین ۱۳۶۱
.