•••○●🦄🍭💕•○●••• #بہ‌وقٺ‌رمان‌ناحلہ •••○●🦄🍭💕•○●•••

••🦋•• عاقل‌آن‌نیستـــ ڪه‌علامه‌ۍ‌دوران‌باشد عاقل‌آن‌استــ ڪه‌از‌عشق‌تو‌دیوانه‌شود ← یاابا‌عبدالله ° ° °•|مَشْــق‌ِعـِشـْـ♥ـــق|•°√ http://eitaa.com/joinchat/2140078098C7beca448f3

°•|🖤|•° غسلش داد ڪفنش ڪرد، آنگاه نشسٺ و تنہا برایش گریہ ڪرد بعد آرام درون قبرش گفت: زهرا...! منم علے :) °•|مَشْــق‌ِعـِشـْـ♥ـــق|•°√ http://eitaa.com/joinchat/2140078098C7beca448f3

°•|🖤🥀|•° - زهرا دسٺہایم بسٺہ بود، ولے با چشمہایم دیدم ݘہ ڪرد :) - زهرا حسرٺ بہ آغوش ڪشیدن محسن بر دلم ماند... - زهرا یادش بخیر قبل از فٺح خیبر برایم چہار قل خواندے🥀 - زهرا؛ أنا علے، صدامۅ مےشنۅے نۅر ݘشمم؟! :) ┄┅┅🌱🌹🌱🌹┅┅┄ #چادرانه🌺 °•|مَشْــق‌ِعـِشـْـ♥ـــق|•°√ http://eitaa.com/joinchat/2140078098C7beca448f3

🥀🖤 از جنگ مگر آمده زهرا بدنش لرزیده از این قصہ علے زانویش خونابہ‌ی زیر سنگ غسلش شاهد باز اسٺ هنۅز زخم بر پهلویش... °•|مَشْــق‌ِعـِشـْـ♥ـــق|•°√ http://eitaa.com/joinchat/2140078098C7beca448f3

#شهادت آمدنی نیست، رسیدنی است. باید آنقدر بدوی تا به آن برسی. اگر بنشینی تا بیاید، همه #السابقون می شوند، می روند و تو جا می مانی....🌱✨ #حاج‌حسین‌یکتا💌 °•|مَشْــق‌ِعـِشـْـ♥ـــق|•°√ http://eitaa.com/joinchat/2140078098C7beca448f3

#تلنگر💭 دراین زمانہ اگر ب خاطر👈"حرف مردم" تغییرڪنی😏 این جماعت هرروز، توراجور دیگرمےخواهند😑 ولے😊🙊 لبخندخالق😇 را ب هیچ حرفے ترجیح نده💕💫! _______.•°✨🌹💛°•._______ °•|مَشْــق‌ِعـِشـْـ♥ـــق|•°√ http://eitaa.com/joinchat/2140078098C7beca448f3

☘️ آیت‌اللہ فاطمےنیا: این همہ در اینترنت و ڪٺابہا میگردے دنبال اینڪہ آقاے قاضے چے گفتہ آقاے بہجٺ چے گفٺہ، این همہ این در و آن در میزنے، چےشد آخر؟ تو هنوز جواب مادرٺ رو تلخ میدی!!! مےخواے بشے «سالک» بنده خدا؟! ____○●❄️🌱🌺❄️○●____ °•|مَشْــق‌ِعـِشـْـ♥ـــق|•°√ http://eitaa.com/joinchat/2140078098C7beca448f3

شبتون‌مهدوے🌙🖤

#ناحله #پارت_صد_و_سی_و_یک محمد:این حرفی که شما میزنید شامل همه مردا نمیشه و اینکه چطور میتونید بگید راحت؟این راهی که من دارم میرم راحته؟ بابای فاطمه:آقای دهقان فرد من بهتون نگفتم این راه رو بیاین میتونید ادامه ندین راستی من از شنیدن حرفاتون خیلی خوشحال شدم مطمئنم فاطمه هم وقتی بفهمه چقدر واستون ارزش داره خوشحال میشه و سر عقل میاد. خشم به تمام وجودم نفوذ کرده بود میدونستم علت این حرف هاش چی بود میخواست تمام زورشو بزنه تا نزاره من با دخترش ازدواج کنم روش خوبی هم انتخاب کرده بود میخواست کسی که پیش دخترش وجهش خراب میشه من باشم نه اون از جام بلند شدم دلم نمیخواست از روی عصبانیت حرف اشتباهی بزنمو همه چی خراب شه یه لبخند زدمو گفتم:باهاتون تماس میگیرم بهش دست دادم با یه لحن گرم که نشان از حال خوبش میداد گفت:امیدوارم رو حرفات بمونی محسن هم سرد و جدی باهاش خداحافظی کرد‌چند قدم با در فاصله داشتیم که یهو در با شدت باز شد و یکی پرید تو و گفت:مااااااااامااااااااااااان یه کیفیم یه گوشه پرت شد تانگاهشو چرخوند و متوجه من شد سکوت کرد و با تعجب ایستاد از شدت عصبانیت حس میکردم دارم میسوزم نتونستم وایستم بدون اینکه بهش نگاه کنم اروم خداحافظی کردمو از کنارش رد شدیم سنگینی نگاه پر از تعجبشو حس میکردم ولی نمیتونستم برگردم سمتش با قدم هایی تند از خونشون بیرون رفتیم. فاطمه: تو راه دانشگاه به خونه بودم خیلی خسته بودم ولی حسِ خوبِ نمره کامل گرفتن زیر دست دکتر ماهانی تو درس بافت شناسی عمومی انقدر شیرین بود که حاضر بودم تا خودِ خونه پیاده برم از ماشین پیاده شدمو کلید رو تو قفل در انداختم درو باز کردمو رفتم تو حیاط از حیاط شروع کردم به صدا زدن مامان چند بار داد زدم:مااامااان!!!مامانییییی جوابی نشنیدم با عجله در خونه رو باز کردم کیفمو انداختم دم در و با پام شوتش کردم که به مبل برخورد کرد چادرم از سرم افتاد رو شونم که با دیدن چندتا کفش تو راه پله خشکم زد سرمو بردم تو ببینم کیه محمد؟محمد بود؟!بلاخره اومد؟اینجا چیکار میکنه؟آب دهنم از ترس خشک شدبهم نگاه نکرد بی توجه بهم به بابا دست داد و از مامان خداحافظی کرد محسن هم کنارش بود اومد سمتِ در من که تو چهارچوب در خشکیده بودم یه تکون به خودم دادمو جابه جا شدم از جلوی در رفتم کنار که محمد خیلی اروم گفت:خداحافظ سرش پایین بود و حتی یه لحظه هم سرشو بالا نیاورد هم از تعجب و هم از رفتارِ سردش داشتم سکته میکردم از خونه رفت بیرون یعنی بابا بهش گفته بود بیاد اینجا؟چیکارش داشت؟چی گفت بهش که اینطوری بود؟چرا مثل قبل شد؟اب دهنمو به زور قورت دادم بابا و مامان برای بدرقشون تا دم در رفتن به ظرف های میوه و چایی دست نخوردشون روی میز نگاه کردم رفتم کنار یه ظرف میوه نشستم داشتم دق میکردم نمیدونستم وقتی بعد این همه مدت برمیگرده اینطوری میشه! یه خیار از تو ظرف براشتم که مامان اومد تو دوییدم‌سمتشو گفتم:ایناااا اینجا چیکار میکردن؟چرا به من نگفتین؟چرا اومدن اینجا؟چی گفتن بهتون؟جریان چیه؟چرا هیچکس به من هیچی نمیگه؟اه مامان حرف بزن دیگه دستشو گذاشت رو دهنمو گفت:اه دختر بس کن دیگه چقدر یه ریز حرف میزنی؟هیچی با بابات کار داشتن. فاطمه:راجع به چی؟ مامان:به تو چه اخه؟؟ فاطمه:بگووو دیگه مامان:از بابات بپرس این رو گفت و رفت بالا بابا اومد داخل فاطمه:سلام بابا بابا:سلام جانم فاطمه:اینا اینجا چیکار میکردن؟ بابا:خب اومدن حرف بزنیم فاطمه:خب بگین راجع به چی؟ بابا:راجع به خودش فاطمه:خب؟ بابا:خب به جمالت چندتا حرف مردونه زدیم که به شما ربطی نداره. کلافه رفتم سمت اتاقم میخواستم بدونم چیشده ولی کسی چیزی نمیگفت بدون اینکه لباسامو در بیارم رو تخت خوابیدم کاش میتونستم زنگ بزنمو از محمد بپرسم ولی...! دوباره یاد خداحافظیش افتادم اعصابم خورد شد‌ وجودم یخ زد کاش اینقدر محدود نبودم کاش..! مامان میخواست شرط های باباتو بدونه فاطمه:شرط؟چه شرطی؟ مامان:چه میدونم والا خودت که میشناسی باباتو اولش گفت که باید یه خونه نزدیکِ خونه ی ما بخره پسره ی بدبخت قبول کرد بعد گفت انتقالی بگیره بیاد ساری پسره قبول کرد بعد گفت باید اندازه ی سال تولدت مهریه بده بازم چیزی نگفت نمیدونم چرا گفت که باید از سپاه بیای بیرون! فاطمه:خب؟محمد چی گفت؟ مامان:گفت من عاشق کارمم به سختی تونستم برم اینجا و فلان...بعدشم گفت امکان نداره من از سپاه بیام بیرون فاطمه:وای! واسه چی بهش گفت از سپاه بیاد بیرون؟ای خدا آخه من چقدر بدبختم شغلِ پسره به بابا چه ربطی داره؟گفت بدون اجازه ی من نره ماموریت که گفت چشم دیگه از اونجا کلا بیا بیرون چی بودآخه؟ مامان:نمیدونم به خدا باباته دیگه کاریش نمیشه کرد. فاطمه:مهریه روچقدر گفت؟ در کمال تعجب گفت:سالِ تولدت.... فاطمه:یاعلی!چه خبره؟ماااااامان! دستامو مشت کردمو از اتاقم رفتم بیرون... @mashgh_eshgh_313

#ناحله #پارت_صد_و_سی_و_دو قدمامو تند کردمو رفتم سمت اتاق بابا در زدمو بدون اینکه منتظر شنیدن جوابش باشم رفتم تو رو تختش دراز کشیده بود کنارش نشستم چشماشو باز کرد و گفت:چیه؟چی میخوای؟ سعی کردم خودمو کنترل کنم فاطمه:بابا جان! بابا:بله؟ فاطمه:چرا بهم نگفتی که آقا محمد اینا میان اینجا؟ بابا:گفتم که به تو ربطی نداشت حرف های تو رو شنید دیگه این دفعه باید حرف های منو میشنید فاطمه:خب؟ بابا:خب که خب قرار نیست تو در جریان همه چی باشی. فاطمه:بابا! بابا:باز چیه؟ فاطمه:واسه چی بهش گفتین از سپاه بیاد بیرون؟چرا فکر کردین اون شغلشو به خاطر من عوض میکنه؟ بابا:فکر نکردم مطمئن بودم فاطمه:بابا!این چه کاریه که شما کردین!چرا انقدر مهریه رو زیاد گفتین؟بابا شما اصلا میدونین وضعیتشو؟ بابا:آدمِ مثل بقیه دیگه چیزیش نیست که تازه اگه مشکلی داره چرا میره خاستگاری؟ فاطمه:این همه مهریه آخه؟مگه میخواد طلاقم بده؟اصلا مگه محتاج پول دیگرانیم‌؟بابا اون پدرو مادر نداره!بابا محمد یتیمه! بابا:اوه!از کی تاحالا شده محمد؟ فاطمه:بابا بابا:بابا و کوفت گفتم که این چیزا به تو ربطی نداره برو خداروشکر کن که فقط بخاطرتو اجازه دادم دوباره پاشو بزاره تو خونمون فقط در همین حد بدون اگه بخوادت واست همه کار میکنه! کلافه از روی تخت پاشدمو از اتاقش رفتم بیرون دلم میخواست گریه کنم ولی سعی کردم آروم باشم حالا تقی به توقی خورده پسره از من خوشش اومده شما باید از خداتون باشه باید نماز شکر بخونین من نمیدونم اخه چه سریه!خدا خواست شما نمیخواین!خدایا خودت به ما صبر بده به محمد کمک کن بهش جرئت بده بهش عشق بده که جا نزنه!رفتم پایین کولمو از کنار مبل برداشتم یادِ رفتار بچگونم افتادم نکنه محمد بره دیگه پشت سرشو نگاه نکنه!خدایا همه چیزو به خودت میسپرم‌ یه نفس عمیق کشیدمو سعی کردم به چیزی فکر نکنم که تلفنم زنگ خورد گوشیو برداشتم ریحانه بود:الو سلام! ریحانه:به به سلام عروس خانومِ گلِ من! از خطابش قند تو دلم آب شد یعنی میشه..! فاطمه:چه عجب چیشد شما یادی از ما کردین؟ ریحانه:هیچی دلم تنگ شد واست بیا بریم بیرون؟ فاطمه:بیرون؟کجا؟ ریحانه:چه میدونم بریم دریا؟ فاطمه:تو چقدر دریا میری خب بیا بریم یه جای دیگه!!! ریحانه:کجا مثلا؟ فاطمه:کافه ای پارکی جایی ریحانه:خو پ بریم پارک یه ساعت دیگه پارک نزدیک دانشگاه میبینمت؟ فاطمه:اره بریم ریحانه:تو با کی میای؟ فاطمه:تنها میام ریحانه:اها باشه پس میبینمت عزیزم فاطمه:اوهوم حتما ریحانه:فعلا فاطمه:خداحافظ تلفن رو قطع کردم از اینکه دوباره مثل قبل گرم گرفته بود خوشحال شدمو خوشحال تر از اینکه منو عروس خانم خطاب کرده بود رفتم بالا پیش مامان و بهش گفتم که میخوایم با ریحانه بریم بیرون اصرار کرد که بابا چیزی نفهمه و زود برگردم لباسامو با یه مانتوی سفید کوتاه و یه شلوار‌لی جذب عوض کردم تو آینه به موهای لخت و روشنم خیره شدم گیسش کردمو تهشو بستم یه روسری سرمه ای گل گلی هم برداشتمو سرم کردم تو آینه به پوست سفیدم خیره شدمو یه لبخند زدم روی ابروهای کمونیم دست کشیدمو صافشون کردم چادرمو سرم‌کردم یه کیف کوچولو برداشتمو توش گوشیمو با یه مقدار پول گذاشتم از مامان خداحافظی کردم که آژانس رسید یه کفش شیک کتونی هم پوشیدمو رفتم بیرون. زودتر از ریحانه رسیده بودم روی نیمکت منتظر نشستم تا بیاد چشمم به در ورودی پارک بود تا اگه اومد برم سمتش یه چند دقیقه گذشت حوصلم سر رفته بود میخواستم بهش زنگ بزنم که دیدم یه بچه کنار سرسره ایستاده و گریه میکنه و مامانشو صدا میزنه اطرافشو گشتم کسی نبود دلم طاقت نیاورد از جام بلندشدمو رفتم طرفش دست های کوچولوشو گرفتم که آروم شد و با تعجب بهم نگاه کرد بعد چند ثانیه دوباره زد زیر گریه از این کارش خندم گرفت صدامو بچگونه کردمو گفتم:چیشده دختر کوچولو؟چرا گریه میکنی؟ چیزی نگفت فقط شدت گریه اش بیشتر شد فاطمه:زمین خوردی؟ بازم چیزی نگفت فاطمه:گم شدی؟ به حرف اومد با گریه داد زد:مامانمو گم کردم به زور فهمیدم چی گفت دستشو محکم فشردمو گفتم:بیا بریم برات پیداش میکنم باهم راه افتادیم اطراف سرسره کسی نبود بچه دیگه گریه نمیکرد و آروم شده بود از پشمکیِ دم پارک یه پشمک واسش خریدمو دادم دستش دوباره رفتیم کنار سرسره ایستادیم تا مامانش بیاد. فاطمه:چند سالته؟ مهسا:شیش فاطمه:اسم قشنگت چیه؟ مهسا:مهسا فاطمه:به به اسم منم فاطمه اس مهسا:خاله!! اطرافمو گشتمو کسیو ندیدم فاطمه:به من گفتی خاله؟ مهسا:اره خوشحال شده بودم تا حالا هیچکس بهم نگفته بود خاله. فاطمه:جانم؟ مهسا:تو هم بچه داری؟ از حرفش کلی خندیدمو گفتم:نه! من خودم بچم پشمکشو بدون حرف خورد و من تا اخر مشغول تماشاش بودم یه بندی صورتی که عکس خرگوش روش داشت با شلوارک صورتی پوشیده بود گل سری که رو موهای قهوه ایش زده بود جذاب ترش کرده بود به چشمای عسلیش خیره شدمو گفتم:تو چقدر خوشگلی خانوم کوچولو! یه لبخند شیرین زد همینجور محو نگاه کرد

#ناحله #پارت_صد_و_سی_و_سه ریحانه بود محکم بغلم کرد و گونمو بوسید منم بغلش کردم چند ثانیه تو بغل هم بودیم که از خودم جداش کردمو بوسیدمش فاطمه:زیارتت قبول باشه خانوم خانوما! ریحانه:ممنونم ایشالله قسمت شما بشه با آقاتون. میخواستم از ذوق بمیرم ولی سعی کردم خودمو آروم جلوه بدم با این حال نتونستم لبخندمو پنهون کنم ازش تشکر کردم برگشت سمت بچه ریحانه:این کیه؟فامیلتونه؟ فاطمه:نه بابا تو پارک گم شده بود داشت گریه میکرد اومدم پیشش نترسه. ریحانه:اها میخوای اینجا بمونی تا مامانش پیدا شه؟ فاطمه:یخورده اینجا بمونه اگه پیدا شد که هیچی اگه نشد میبرمش آگاهی. ریحانه:اها باشه حالا بیا بریم بشینیم. دستشو گرفتمو رفتیم سمت نیمکت از دور حواسم به بچه بود که یهو یه خانوم رفت طرفشو با گریه بچه رو بغل کرد و رفت مهسا لبخند زد و برام دست تکون داد منم براش دست تکون دادم مشغول صحبت با ریحانه بودم که یکی اومد جلومون ایستاد بهش نگاه کردم محمد بود ناخوداگاه مثل فنر از جام بلند شدم دوباره دلم یجوری شد بی اراده یه لبخند رو لبم نشست قرار نبود محمد بیاد پس چرا...؟ کلی سوال تو ذهنم بود بعد یخورده مکث سلام کرد نمیتونستم خودمو کنترل کنم با دیدنش به شدت دلتنگیم پی بردمو با لبخند جوابشو دادم کنار ریحانه رو نیمکت نشست منم نشستم یه شلوار کتان کرم پاش بود با یه پیراهن سرمه ای که روش خط های سبز داشت فرم موهاشم مثل همیشه بود و باعث میشد که دلم براش ضعف بره وقتی که سلام میکرد دستش تو جیبش بود و خیلی جدی بود ریحانه از من فاصله گرفت و بهش چسبید محمد به محاسن روی صورتش دست کشید اصلا حواسم بهشون نبودو تمام فکرم پِیِ تیپ قشنگ محمد بود!ریحانه محکم رو بازوم زد. ریحانه:اه حواست کجاست فاطمه؟ فاطمه:چی؟چیشد؟ محمد از گیج بودنم بلند خندید ریحانه ادامه داد:میگم من میرم یه دوری بزنم فاطمه:باشه منم میام ریحانه:بیا من میگم خل شدی میگی نه! محمد گفت:اگه امکان داره شما بمونید. خواستم بلند شم که با حرفش دوباره نشستم ریحانه خندیدو رفت نوک نیمکت نشسته بودمو هر آن ممکن بود بیافتم خجالت میکشیدم بهش نزدیک شم که گفت:خوبید ان شالله؟ دلم نمیخواست حرف بزنم فقط میخواستم حرفاشو بشنوم ولی به ناچار گفتم:ممنون. یه نفس عمیق کشیدو ادامه داد:فاطمه خانوم من با پدرتون صحبت کردم فهمیدم ایشون هنوز به این وصلت راضی نشدن. با این حرفش دلم ریخت چشمامو بستمو باخودم گفتم فاطمه دیگه تموم شد اومده باهات خداحافظی کنه شاید این آخرین باری باشه که با این لحن باهات صحبت میکنه از آخرین فرصتت استفاده کن و سعی کن این لحظه رو به خوب به خاطر بسپری تا هیچ وقت یادت نره بغض تو گلوم نشست محمد حق داشت کم بیاره. محمد:این رو از حرف های دیروزشون فهمیدم برام یه سری شرط گذاشتن که حرفشو قطع کردم و گفتم:بله مادرم بهم گفتن سعی کردم بغض صدامو پنهون کنم ‌نفس عمیق کشیدمو گفتم:من به شما حق میدم‌ اگه قبول نکنید و میفهمم که اصلا منطقی نیست... بهش نگاه کردم یه لبخندکنج لبش نشسته بود گفت:نزاشتین ادامه بدم فاطمه:ببخشید بفرمایین محمد:قبلا هم بهتون گفته بودم که نمیخوام از دستتون بدم به هیچ وجه هم کنار نمیکشم ولی ... امیدوار شدم بی صبرانه منتظر ادامه حرفش بودم محمد:شرطی که پدرتون برام گذاشت خیلی سخته... کار من وسیله ایه واسه رسیدن به آرزوهام اگه دورشو خط بکشم در حقیقت دور تمام اهدافم خط کشیدم من نمیخوام بین شما و کارم یکیو انتخاب کنم من میخواستم که شما واسه رسیدن بهشون کمکم کنید باهام همراه باشین و تشویقم کنید‌چطور میتونم یکی رو انتخاب کنم؟ بهم برخورده بود از اینکه انقدر واسه کارش ارزش قائل بود احساس حسادت میکردم ولی همین شخصیت محمد بود که منو اینطور از خود بی خود کرده بود شخصیت محمد خیلی جالب تر از چیزی بود که فکرشو میکردم محمد خیلی محکم بود وهرچقدر میگذشت بیشتر بهش پی میبردم ادامه داد:من اومدم که ازتون بخوام کمکم کنید اصلا دلم‌نمیخواد توروی پدرتون وایستین ولی باهاشون صحبت کنید بگید من‌اونی که فکر میکنن نیستم ایشون خیلی شمارو دوست دارن شایداگه بخاطر علاقشون به شما نبود هیچ وقت اجازه نمیدادن حتی راجب این مسئله باهاشون حرف بزنم من دلم روشنه میدونم خدا مثل همیشه کمک میکنه ولی میخوام شماهم از جایگاهی که تو قلب پدرتون دارین استفاده کنین اگه هم خدایی نکرده فایده نداشت باید یه فکر دیگه ای کنیم. از استرسم کم شده بود نگاش کردمو پرسیدم:چرا انقدر این شغل براتون مهمه؟ سکوت کردو بعد چند لحظه با لبخند گفت:عشقه دیگه...!خب حرف میزنید باهاشون؟ فهمیدم خیلی شیک و مجلسی بحث و عوض کرد سعی کردم بیخیال شم الان تو شرایطی بودم که اگه محمد بدون هیچ علاقه ایم میومد خاستگاریم باهاش ازدواج میکردم اینکه کارش براش عزیز تر از من بود الان چندان مهم نبود در حال حاضر فقط خودش بود که اهمیت داشت به معنای واقعی کلمه مجنون شده بودمو هیچی جز اینکه واقعا عاشقشم نمیفهمیدم