#رنج_مقدس #قسمت_هشتاد_و_پنجم و هر دو می روند. صورتم را با آب ليوان می شويم. سلول هايم زنده می شوند. حوله را محکم روی صورتم می کشم تا سلول هايم را به تقلّا وادار کنم و رنگ پريده ام برگردد. می دانم الآن مثل ماست شده ام. چادرم را مرتب می کنم و با بسم الله، دستگيره در را پايين می کشم. خودم را که مقابل آن ها می بينم، يک لحظه پشيمان می شوم. وقتی به خودم می آيم که مقابلم بلند شده اند و من دارم با خانمی روبوسی می کنم. مادرش خوش برخورد است و حتماً آن دو نفر هم خواهرهايش هستند. راحتم می گذارند که با چشمان و انگشتانم دور تا دور بشقاب خط بکشم و ميوه و گل هايش را ببينم و لمس کنم. بابا مرا صدا می زند. دلم نمی خواهد بلند شوم. چون می دانم که ميخواهد چه بگويد، اما به سختی می روم کنارش. علی هم می آيد. - می خواهيد يه چند دقيقه ای با همديگه صحبت کنيد. دوباره سرخ می شوم و حرفی نمی زنم. - شما برو توی اتاقت بگم اين بنده خدا هم بياد. تندی می گويم: - نه، اتاق من نه. - اتاق ما هم مرتبه. بريد اتاق ما. اتاق سه پسرها، عمراً اگر مرتب باشد. مگر اينکه... - مامان، عصر مثل دسته گلش کرده. بابا خيالتون راحت. - باشه هرطور ميل ليلاست. همراهش می روم. در اتاق را برايم باز می کند و با هم وارد می شويم. هم زمان «يا الله» پدر هم بلند می شود. سلامی را که می کند آن قدر آرام جواب می دهم که خودم هم نمی شنوم؛ اما صدای در اتاق که بسته می شود، مرا بر می گرداند. با ترس، سرم را بالا می آورم. سرش را پايين انداخته و فرش را نگاه می کند. سرم را پايين می اندازم. هر دو ايستاده ايم... دستش را آرام در جيبش می کند. می نشينم و او هم می نشيند... سکوت، ترجمان تمام لحظات حيرت است که انسان در مقابل آن لحظات، نه تدبيری دارد و نه راهی. واماندگی روح است و جسمی که تنها علامت حضور فرد است. من الآن اول راهی قرار گرفته ام که می شود طول و عرض مابقی عمرم. نقش جديد پيدا می کنم و سبک و سياقم را بر يک زندگی ديگر سوار می کنم. شايد هم در مقابل سبک ديگری با ادبيات ديگر سر تسليم فرو بياورم. حالا کدام راه به سلامت است؟ سکوت بينمان را علی با آمدنش می شکند...فرشته ها زن بودند يا مرد؟ در ذهنم دنبالش می گردم. جنسيت نداشتند اما فعلاً که علی، فرشته نجات من است. چای و ميوه آورده است و در حالی که تعارف می کند می گويد: «ببخشيد. من مأمورم و معذور». زمان کُند می گذرد. تمام بدنم خيس عرق شده است. بخار چايی چهقدر زيبا بالا می رود. تا به حال اين قدر دلم نمی خواسته چايی يا ميوه بخورم. آرام می گويد: - راستش من فکر نمی کردم که امشب صحبتی داشته باشيم. اين برنامه ريزی بزرگترهاست و من بی تقصير. حالا اگر شما حرفی داشته باشيد خوشحال می شوم بشنوم و سؤالی هم باشه در خدمتم. ميوه ها را نگاه می کنم. حالم بدتر می شود. تمام معده ام به فغان آمده. فشارخونِ پايين و حرارت توليد شده، دو متضادی است که نظيرش فقط در وجود من رخ داده است. بی تاب شده ام. سکوتم را که می بيند می گويد: - خب من رو پدر خوب می شناسن. يعنی ايشون استاد من هستند و قطعاً حرف هايی درباره من براتون گفتند؛ اما اگه اجازه بدين، امشب مرخص بشم. به سمت در می رود. به پاهايم فرمان می دهم که بلند شوند. می ايستم و به ديوار تکيه می دهم. آرام به در می زند؛ با يکی دو بار «يا الله» گفتن، بيرون می رود. به آشپزخانه پناه می برم، چند بار صورتم را می شويم. بهتر می شوم. سر که بلند می کنم، علی را می بينم. با نگرانی می گويد: - خوبی؟ سرم را تکان می دهم. دوباره می روم کنار مهمان ها می نشينم. مادرش ميوه می گذارد مقابلم و می گويد: - درست نيس يه مادر از بچه اش تعريف کنه اما ليلاجان! مصطفای من خيلی پسر خود ساخته ايه. شايد بعضی ها رو، تنبيه های دنيا توی طولانی مدت بسازه، اما سيد مصطفی خودش به خودش مسلطه و اينی که می بينی با اراده خودش شکل گرفته. فقط می خواستم بگم خيالت از هر جهتی راحت باشه مادر. سکوتم را تنها با لبخند و صورت سرخ شده می شکنم و به زحمت سری تکان می دهم. مادر می گويد: - خدا براتون حفظش کنه. مهمان ها که می روند يک راست می روم سمت اتاقم و ولو می شوم. بی حالی و کم خوابی اين دوشبه باعث می شود که بی اختيار پلک هايم روی هم بيفتند. مطمئناً اين برای من بهترين کار است. °•|مَشْــق‌ِعـِشـْـ♥️ـــق|•°√ http://eitaa.com/joinchat/2140078098C7beca448f3

#رنج_مقدس #قسمت_هشتاد_و_ششم - من مطمئنم اين دوتا اصلا با هم حرف نزدن. سعی می کنم جوابی ندهم و آرامشم را حفظ کنم و بعداً سر فرصت حساب علی را برسم. پدر می گويد: - ليلاجان! اگر نظرت منفی باشه هيچ عيبی نداره؛ اما با خيال راحت می تونی چند جلسه ای صحبت کنی. علی می گويد: - نظرش که منفی نيست. فقط فکر کنم بهتر باشه يکی دو بار تلفنی صحبت کنن تا ليلا راه بيفته و بتونيم براش کفش جغ جغه ای بخريم! نه، نقد را ول کردن و نسيه را چسبيدن کار من نيست. نقداً سيبی را به طرفش پرت می کنم. در هوا می گيرد. سری به تشکر تکان می دهد. پدر لبخند می زند و به تلويزيون نگاه می کند و می گويد: - ليلاجان به علی کار نداشته باش. هر چی خودت بگی. صدای تلفن بلند می شود. نزديک ترين فرد به تلفن هستم. از سلام گرمی که می کند و می گويد: - عروس قشنگم خوبی؟ ذهنم لکنت می گيرد، حواسم را به زحمت جمع می کنم. تا درست جواب بدهم. گوشی را که به مادر می دهم، پدر اشاره می کند کنارش بنشينم. همراهش را می دهد دستم. صفحه روشن است و پيامی که توجهم را جلب می کند: - حاج آقا جسارت نباشد، فکر می کنم ليلا خانم ديروز خيلی اذيت شدند. اگر صلاح می دانيد تلفنی صحبت کنيم تا اگر قبول کردند، ادامه بدهيم. هرجور شما بفرماييد. چندبار می خوانم. حواسم وقتی سر جايش می آيد که مادر گوشی را می گذارد و با خنده می گويد: - ليلاجان، مادرشوهرت خيلی عجله داره. علی می گويد: - نه بابا باور نکنيد، مصطفی مجبورشون کرده به اين زودی زنگ بزنند. بی اختيار می گويم: - آقا مصطفی! چنان شليک خنده در خانه می پيچد که خودم هم خنده ام می گيرد. لبم را گاز می گيرم. گوشی بابا را پس می دهم و به طرف اتاقم می روم. صدای علی را می شنوم که بلندبلند می گويد: - هرچی من مظلومم اين با آقا مصطفی، مصطفی جون، سيدم، عزيزم، ما رو می کشه. اين خط، اين نشون. پنجره را باز می کنم و خنکی هوای شب را بو می کشم. اگر برق خانه ها نبود الآن می شد ميليون ها ستاره را ديد؛ اما فقط يکی دو تا از دور چشمکی می زنند. دلم می خواهد مثل شازده کوچولو، ساکن يکی از همين ستاره ها بشوم تا تکليف زندگی ام دست خودم باشد. دور از مدل و اجبار انسان ها، هرطور که صلاح می دانم و درست است زندگی کنم. البته به شرطی که مثل آدم های شازده کوچوله همه راست بگويند که دارند چه غلطی می کنند. آن وقت من جوگير دروغ ها نمی شوم. علی که با در قفل شده رو به رو می شود، غر می زند، از فکر شازده کوچولو درم می آورد؛ اما محال است در را باز کنم. دوسه باری صدايم می زند و ناکام می رود. پيامک آمده را باز می کنم. علی است. نوشته: - «خودت خواستي اينطور بشود.» و پيام بعديش که: - «پدر گفته بود جواب مثبت و منفيه شماره دادن به آقا مصطفی رو بگيرم ازت.» و پيام بعدی: - «در رو باز نکردی.» با عجله و عصبی پيام بعدی را می خوانم: - «از طرف خودم به پدر گفتم جوابت مثبت است. الآن هم عصبی نباش. کار از کار گذشته، شماره ات دست مصطفی جون است.» °•|مَشْــق‌ِعـِشـْـ♥️ـــق|•°√ http://eitaa.com/joinchat/2140078098C7beca448f3

#موزیک_تایم هم به سر شوق شهادت .. هم به کف سلاح ایمان .. گوش به فرمان ولایت💪🏻 #دفاع_مقدس #مشق_عشق

💔شهادت خانم حضرت رقیه سلام الله علیه خدمت ساحت مقدس ولیعصر عج تسلیت باد🌸🍃 °•|مَشْــق‌ِعـِشـْـ♥️ـــق|•°√ http://eitaa.com/joinchat/2140078098C7beca448f3

🏴دلم برای تو تنگ است، بگو چه چاره کنم؟!.... عموی رقیه! کفیل زینب! پناه حرم! چه حالی دارند این روزها بدون تو!!.... چه می‌گوید با چشمان تو زینب، که نگاهش این روزها مدام خیره به راس تو روی نیزه هاست؟؟ فدای هیبت نامت که عمریست زمین‌گیرم کرده فدای جلال و جبروت عباسی‌ات فدای عَلَمت که بعد از هزار و اندی سال هنوز زمین نیفتاده فدای قامت رعنای عشقت، که دلم را به وجد آورده فدای نام تو یا عباس، وفادار عالم....🖤 ‌ ‌ #صلی_الله_علیک_یا_ابالفضل_العباس #صلی_الله_علیک_یا_قمر_العشیره °•|مَشْــق‌ِعـِشـْـ♥️ـــق|•°√ http://eitaa.com/joinchat/2140078098C7beca448f3

#تلݩگر💡 چند بار شده عکست را با صورت آرایش شده چاپ کنی قاب کنی ببری در یک خیابان بدهی دست رهگذرها؟🍂 هیچ؟! پس در این کوچه پس کوچه های دنیای مجازی با این همه رهگذرکه نمیشناسی چرا زیباییَت را حراج میکنی؟ ای بانوی عفیف دنیای واقعی🌿 زهرا (س) راضی نشدجلو فقیر کوری بی حجاب حاضر شود آن وقت شماادعا میکنی الگویت مادرمان حضرت زهراست!! مادرمان که حتی جلوی فقیر کورهم با حجاب حاضر شد مطمئنی راهت را درست می روی!؟ #به‌خودمون‌بیایم‌...🙃🌿 °•|مَشْــق‌ِعـِشـْـ♥️ـــق|•°√ http://eitaa.com/joinchat/2140078098C7beca448f3

#غربٺ🌿 میگما اِۍڪاش اینقدر ڪہ ترس از گرفتن ڪرونا داشتیم! یڪمۍحواسمون مولاۍغریبمون بود...! تیتر تموم خبرهاشُده ڪـرونا، هممون بہ خاطر این بیمارۍداریم پیشگیرۍمیڪنیم، اما یڪمۍ از گناهمون پیشگیرۍ نمیکنیم!!! ڪه دل مولامون نشڪنھ،😔✨ #هعے..💔 #یاصاحب‌الزماݩ🌱 °•|مَشْــق‌ِعـِشـْـ♥️ـــق|•°√ http://eitaa.com/joinchat/2140078098C7beca448f3

بزارید با ی سوال شروع کنم . ی بچه مگه زدن داره؟؟؟ چرا بغض کردین؟ آخه کسی نیست به من بگه آخه ی دختر سه ساله چیکار با شما داره که میزنیدش؟؟؟ 😭 ◾️السلام علیک یا رقیه بنت الحسین (ع) خانوم جان شنیدم شما با اون دست های کوچک خیلی گره های بزرگ باز میکنی ........😭😭 امشب اومدیم اینجا همه با هم گریه کنیم ... کاش ما هم گریه کردن رو از رقیه (س) یاد می گرفتیم .. میگن ی جوری گریه میکرد .... اینقدر گریه میکرد ناله میزد میگفت من فقط بابامو میخوام هیچی منو آروم نمی کنه شما هم بیاید امشب با هم بگیم ما فقط آقامون رو میخوایم. آقامون غریبه بگیم من فقط کربلا میخوام هیچی منو آروم نمی کنه ..... میگن عصر عاشورا ی مشت مشک اب رو ریختند جلو خیمه ها میگه بچه های هیشکی نزدیک مشک ها نمی رفت... زینب میگفت عمه فداتون بشه بخورید هی رقیه میگفت بابام آب.......😭 آخه دخترا بابایی هستند .... بابایی..... منو زدن دشمنت سرم ریخت .. منو زدن موی سرم به هم ریخت.. تو رو زدن با نیزه ها و خنجر .. تو رو زدن پیش چشم مادر ... ای حسین حسین حسین بزار دلتو بسوزونم عجب صفایی داااره ضریح خوشکل آقام ابوالفضل شور و نوایی دااره ضریح خوشکل آقام ابوالفضل (ع) البته ما که کربلا رو ندیدیم هنوز .... بیچاره اون که حرم رو ندیده ....

﷽ اَللّهُمَ عَجِّل‌لِوَلیِّڪَ الفَرَج #یا‌رقیہ_س💔 امشب‌تو‌خرابه‌واست‌روضه‌خونم بی‌تـــو‌چی‌کشــــیدم‌بابا‌جـــــونم #شهادت_حضرت_رقیہ_س🥀 °•|مَشْــق‌ِعـِشـْـ♥️ـــق|•°√ http://eitaa.com/joinchat/2140078098C7beca448f3

•|#سیاسے√|•🌱 ‏+از برجام خارج شیم تحریم میشیم! -مگھ نیستیم؟ +شدید میشھ! -یعنی چے؟ +بانڪۍ،دارویے! -اینا هم تحریمیم! +بهمون حملھ میشه! -قبلش مگه حملہ شد؟ +الان فرق داࢪه! -بعدش مگھ سردارمون رو نزدن؟ +ارتباط دنیا با ما قطع میشھ! -دنیا یا۴کشور؟ +همون۴تا! -خب الان که ارتباط داࢪیم چه نفعے داشتھ؟ و... ✍🏻علیرضاگرایۍ °•|مَشْــق‌ِعـِشـْـ♥️ـــق|•°√ http://eitaa.com/joinchat/2140078098C7beca448f3

••• +‏خوش به حال بچھ هیئتیا _چࢪا؟ +چون،هروقت خواستن مشق لیلۍڪنن نوشتن حسیڹ:) 🙂❤️ #حسین‌آرام‌جانم🌿 •↓ °•|مَشْــق‌ِعـِشـْـ♥️ـــق|•°√ http://eitaa.com/joinchat/2140078098C7beca448f3