سلام بیداری؟

امروز خیلی پر مشغله بود ساعت یازده از حال رفتم ولی از خواب پریدم

حالا که بیدار شدم یخورده بنویسم حالشو داشتی بخون نداشتی فردا بخون

یکی داشتیم به اسم سید رضا حسینی از بچه های افغانستانی بود سید رضا خصوصیات اخلاقی منحصر به فردی داشت

از خصوصیاتش بخوام بگم برات اولین و زیباترینش که خیلی من عاشقش بودم ارامشش بود

این بشر اصن دنیایی نبود یجورایی اصن فکر دنیا نداشت با اینکه عاشق همسر و دخترش بود ولی دلکنده بود

بهشون فکر میکرد درباره شون صحبت میکرد از دخترش با عشق میگفت یک سارا میگفت ده تا از دهنش سارا در میومد اما دلباخته ی بی بی بود

بیشتر وقتها سید رضا رو شبها یادم میوفته چون توی شب بیداری استاد بود

توی خط قدم میزد به جای بچه ها پاس میداد مواظب بود کسی خوابش نبره و خلاصه شبها بجای خیلیها بود

چند روز قبل از شهادتش با رضا سنجرانی داشتیم سرکشی میکردیم سنگر ها رو

سید رضا رو دیدیم که چشماش کاسه ی خون بود ولی هنوز ارامش توی صورتش موج میزد ازش پرسیدیم از کی بیداری سید خدا

گفت ۴۸ ساعته ۴ ساعت خوابیدم