یادمه فاطمه رقیه که تازه بدنیا اومده بود
فقط ۷روزش بود که یهو صاحب خونمون گفت تا ده روز زمان دارید که خونه رو تحویل بدید،چون خودم به خونه نیاز دارم
مابهش گفته بودیم یک ماه قبل خبر بده که زوتر دنبال خونه باشیم ولی متاسفانه
اون روز رو خوب یادم هست که خیلی غمگین بودم، وهرچه همسر به صاحب خونه میگفتن یکم بیشترمهلت بده تاحال خانمم بهتر بشه قبول نکرد ومیگفت خودمم خونه رو لازم دارم
ومن چون از طرفی تازه زایمان کرده بودم وبه غیر از خواهر همسرم هیچکس پیشمون نبود
وبنده خدا وقتی متوجه شد باید جابه جابشیم موند پیشم واسباب هارو جم وجور کردیم.
اون روز رو درحالی که پیگیر خونه بودیم خیلی متوسل شدیم ودعا کردیم
اسباب هامونم جم کردیم گذاشتیم خونه یکی از دوستان وخودمون برگشتیم شهرستان تا آشیخ یه خونه مناسب پیدا کنن برای رهن.
خلاصه تو مدت کوتاهی الحمدالله یه خونه خیلی بهتر وبزرگتر وبا شرایط خوب که واقعا برای ما چیزی شبیهه معجزه بود پیدا شدو هزار الحمدالله.
این استیکر بالا منو یاد شرایط حال خودم انداخت
خوشا به حالا اونایی که واقعا تو این جهاد شریک میشن.
البته نا گفته نماند که رعایت باید دو طرفه باشه
اینکه صاحب خونه لطف میکنه تو این اوضاع اقتصادی وآشفته بازاری
هوای خانواده های پرجمعیت رو داشته باشه،مستاجری هم که میشینه بعد از مدتی به فکر باشه که یه روز بلند شه وبتونه این مکان رو برای خانواده جدیدتر خالی کنه
یعنی به عبارتی سواستفاده نشه از رأفت اون صاحب خونه که شرایط حالش رو درنظر گرفته🍁
@masirejahady_batamemadary
