روضه امام حسن علیه السلام_1698974204_145962930251235634.mp3
2.59M
🔻روضه حاج آقا مجتبی تهرانی در سوگ امام حسن مجتبی(علیه السلام)
16.44M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🏴 ماجرای حلالیتطلبی پیامبر از مردم در آستانه شهادت پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم)🔻
🎥 امام خامنهای دام ظله العالی
موضوع: *دو مرد کمر شکن*
پيامبر اکرم-صلی الله عليه و اله
قَطَعَ ظَهْرِي رَجُلاَنِ مِنَ اَلدُّنْيَا رَجُلٌ عَلِيمُ اَللِّسَانِ فَاسِقٌ وَ رَجُلٌ جَاهِلُ اَلْقَلْبِ نَاسِكٌ هَذَا يَصُدُّ بِلِسَانِهِ عَنْ فِسْقِهِ وَ هَذَا بِنُسُكِهِ عَنْ جَهْلِهِ فَاتَّقُوا اَلْفَاسِقَ مِنَ اَلْعُلَمَاءِ وَ اَلْجَاهِلَ مِنَ اَلْمُتَعَبِّدِينَ أُولَئِكَ فِتْنَةُ كُلِّ مَفْتُونٍ فَإِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ ص يَقُولُ يَا عَلِيُّ هَلاَكُ أُمَّتِي عَلَى يَدَيْ كُلِّ مُنَافِقٍ عَلِيمِ اَللِّسَانِ.
خصال، ج۱، ص۶۹.
13.98M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🟢 گلچین ۳۰ حدیث از حضرت رسول اکرم(ص) به انتخاب شهید مطهری
🔻 کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری» در ایتا، تلگرام و سروش👇
eitaa.com/motahari_ir
t.me/motahari_ir
sapp.ir/motahari_ir
🏴🍃🏴🍃🏴🍃🏴
*100 خصلت از خصوصيات رفتاری پيامبراکرم صلی الله علیه وآله وسلّم*
۱- هنگام راه رفتن با آرامش و وقار راه می رفت.
۲- در راه رفتن قدم ها را بر زمين نمي کشيد.
۳- نگاهش پيوسته به زير افتاده و بر زمين دوخته بود.
۴- هرکه را مي ديد مبادرت به سلام مي کرد و کسي در سلام بر او سبقت نگرفت.
۵- وقتي با کسي دست مي داد دست خود را زودتر از دست او بيرون نمي کشيد.
۶- با مردم چنان معاشرت مي کرد که هرکس گمان مي کرد عزيزترين فرد نزد آن حضرت است.
۷- هرگاه به کسي مي نگريست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمي کرد.
۸- هرگز به روي مردم چشم نمي دوخت و خيره نگاه نمي کرد.
۹- چون اشاره مي کرد با دست اشاره مي کرد نه با چشم و ابرو.
۱۰- سکوتی طولانی داشت و تا نياز نمي شد لب به سخن نمي گشود.
۱۱- هرگاه با کسي، هم صحبت مي شد به سخنان او خوب گوش فرا مي داد.
۱۲- چون با کسي سخن مي گفت کاملا برمي گشت و رو به او می نشست.
۱۳- با هرکه مي نشست تا او اراده برخاستن نمي کرد آن حضرت برنمي خاست.
۱۴- در مجلسي نمي نشست و برنمي خاست مگر با ياد خدا.
۱۵- هنگام ورود به مجلسي در آخر و نزديک درب مي نشست نه در صدر آن.
۱۶- در مجلس جاي خاصي را به خود اختصاص نمي داد و از آن نهي مي کرد.
۱۷- هرگز در حضور مردم تکيه نمي زد.
۱۸- اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود.
۱۹- اگر در محضر او چيزي رخ مي داد که ناپسند وي بود ناديده مي گرفت.
۲۰- اگر از کسي خطايي صادر مي گشت آن را نقل نمي کرد.
۲۱- کسي را بر لغزش و خطاي در سخن مواخذه نمي کرد.
۲۲- هرگز با کسي جدل و منازعه نمي کرد.
۲۳- هرگز سخن کسي را قطع نمي کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگويد.
۲۴- پاسخ به سوالي را چند مرتبه تکرار مي کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود.
۲۵- چون سخن ناصواب از کسي مي شنيد. نمي فرمود: «چرا فلاني چنين گفت» بلکه مي فرمود « بعضي مردم را چه مي شود که چنين مي گويند؟»
۲۶- با فقرا زياد نشست و برخاست مي کرد و با آنان هم غذا مي شد.
۲۷- دعوت بندگان و غلامان را مي پذيرفت.
۲۸- هديه را قبول مي کرد اگرچه به اندازه يک جرعه شير بود.
۲۹- بيش از همه صله رحم به جا مي آورد.
۳۰- به خويشاوندان خود احسان مي کرد بي آنکه آنان را بر ديگران برتري دهد.
۳۱- کار نيک را تحسين و تشويق مي فرمود و کار بد را تقبيح مي نمود و از آن نهي مي کرد.
۳۲- آنچه موجب صلاح دين و دنياي مردم بود به آنان مي فرمود و مکرر ميگفت هرآنچه حاضران از من مي شنوند به غايبان برسانند.
۳۳- هرکه عذر مي آورد عذر او را قبول مي کرد.
۳۴- هرگز کسي را حقير نمي شمرد.
۳۵- هرگز کسي را دشنام نداد و يا به لقب هاي بد نخواند.
۳۶- هرگز کسي از اطرافيان و بستگان خود را نفرين نکرد.
۳۷- هرگز عيب مردم را جستجو نمي کرد.
۳۸- از شر مردم برحذر بود ولي از آنان کناره نمي گرفت و با همه خوشخو بود.
۳۹- هرگز مذمت مردم را نمي کرد و بسيار مدح آنان نمي گفت.
۴۰- بر جسارت ديگران صبر مي فرمود و بدي را به نيکي جزا مي داد.
۴۱- از بيماران عيادت مي کرد اگرچه دور افتاده ترين نقطه مدينه بود.
۴۲- سراغ اصحاب خود را مي گرفت و همواره جوياي حال آنان مي شد.
۴۳- اصحاب را به بهترين نام هايشان صدا مي زد.
۴۴- با اصحابش در کارها بسيار مشورت مي کرد و بر آن تاکيد مي فرمود.
۴۵- در جمع يارانش دايره وار مي نشست و اگر غريبه اي بر آنان وارد مي شد نمي توانست تشخيص دهد که پيامبر کداميک از ايشان است.
۴۶- ميان يارانش انس و الفت برقرار مي کرد.
۴۷- وفادارترين مردم به عهد و پيمان بود.
۴۸- هرگاه چيزي به فقير مي بخشيد به دست خودش مي داد و به کسي حواله نمي کرد.
۴۹- اگر در حال نماز بود و کسي پيش او مي آمد نمازش را کوتاه مي کرد.
۵۰- اگر در حال نماز بود و کودکي گريه مي کرد نمازش را کوتاه مي کرد.
۵۱- عزيزترين افراد نزد او کسي بود که خيرش بيشتر به ديگران مي رسيد.
۵۲- احدي از محضر او نا اميد نبود و مي فرمود « برسانيد به من حاجت کسي را که نمي تواند حاجتش را به من برساند.»
۵۳- هرگاه کسي از او حاجتي مي خواست اگر مقدور بود روا مي فرمود و گرنه با سخني خوش و با وعده اي نيکو او را راضي مي کرد.
۵۴- هرگز جواب رد به درخواست کسي نداد مگر آنکه براي معصيت باشد.
۵۵- پيران را بسيار اکرام مي کرد و با کودکان بسيار مهربان بود.
۵۶- غريبان را خيلي مراعات مي کرد.
۵۷- با نيکي به شروران، دل آنان را به دست مي آورد و مجذوب خود مي کرد.
۵۸- همواره متبسم بود و در عين حال خوف زيادی از خدا بردل داشت .
۵۹- چون شاد مي شد چشم ها را بر هم مي گذاشت و خيلي اظهار فرح نمي کرد.
۶۰- اکثر خنديدن آن حضرت تبسم بود و صدايش به خنده بلند نمي شد .
۶۱- مزاح مي کرد اما به بهانه مزاح و خنداندن، حرف لغو و باطل نمي زد.
۶۲- نام بد را تغيير مي داد و به جاي آن نام نيک مي گذاشت.
۶۳- بردباري اش همواره بر خشم او سبقت مي گرفت.
۶۴- از