مرحوم حاج اسماعیل دولابی : 🍃همین ڪه گردی بر دلتان پیدا می شود یڪ《سبحان الله》بگویید آن گرد ڪنار می رود . 🍃هر وقت خطایی انجام دادید ‌《استغفرالله》بگویید که چارہ است. 🍃هر جا هم نعمتی به شما رسید 《الحمدلله》بگویید چون شکرش را به جا آوردی گرد نمی گیرد . 🍃با این سه ذڪر باخدا صحبت ڪنید. صحبت ڪردن با خدا غم و حزن را از بین می برد. https://eitaa.com/masjed_hoseinie_emamhasanmojtaba

▪️مراسم همراه با کاروان اربعین شب دهم ماه صفر با قرائت زیارت عاشورا نوحه خوان: کربلایی محمد فیض آبادی سخنران: . ✨حجةالاسلام شیخ مالک رجبی✨ 🕌حسینیه امام حسن مجتبی علیه‌السلام https://eitaa.com/masjed_hoseinie_emamhasanmojtaba

نکته ی عاشورایی ( ۴۰) داراب کلایی نقش زنان در نهضت عاشورا : حضور زنان و کودکان و نقش آنها بیشتر قدرت نرم افزاری نهضت عاشورا را شکل دادند . نقش آنها سوگواری ، به ظهور و بروز رساندن احساسات و عاطفه و پیوند خانوادگی ، با سلاح خطبه اعتراضات و گریه و سوگواری و به جوش آوردن عاطفه محبتی مومنان فراموش کار و غافل و برداشتن نقاب فریبکاری حکومت امویان و در کنار مردان شجاع و بی باک جانانه مقاومت کردند و پرچم حق و عدالت خواهی امام حسین ع را برافراشتن . مادران و زنان و کودکان شیر مردان شجاع کربلا بودند. نکات حائز اهمیت از نقش مادران در کربلا : اول : تعدادی از مادران در روز عاشورا شاهد شهادت فرزندانش بودند اسامی این مادران عبارت است از:‌ 'رباب' مادر 'علی اصغر(ع)'، حضرت زینب(س) مادر 'محمد' و 'عون'، 'رمله' مادر قاسم بن حسن، 'بنت شلیل جیلیه' مادر عبدالله بن حسن، 'رقیه' دختر امیرالمومنین (ع) و مادر 'عبدالله بن مسلم' و مادران 'محمدبن ابی سعیدبن عقیل'، 'عمروبن جناده'، 'عبداللّه بن وهب کلبی'  دوم :رجز خوانی زنان در اسارت : رباب همسر امام حسین ع : واحسیناً! فلا أنسی حسینا أقصدته أسنّة الاعداء غادروه بکربلاء صریعاً لاسقی الله جانبی (الغیث بعده) کربلاء «آه ای حسین علیه السلام! من هیچ‌گاه حسین علیه السلام را فراموش نخواهم کرد؛ دشمنان او را هدف نیزه‌های خود قرار دادند. آنان او را فریب دادند و جنازه‌اش را در کربلا به خاک افکندند؛ بعد از او خدا آن سرزمین را سیراب نکند. تذکره الخواص ص ۲۳۳ سوم : مهمترین رسالت زنان تربیت فرزندان است ، در واقعه ی عاشورا زنان محصول تربیت و همراهی خودشان را در میدان رزم مردان دیدن ، و این نکته حائز اهمیت فراوان است ، مردان شجاع و شهدای کربلا ، تربیت یافتگان زنان پاک دامن بودند . چهارم : صبور، و مقاوم بودند ، در برابر حادثه عاشورا دشمن شاد نبودند . دشمنان اموی بزرگترین ضربه ی کاری را از نقش زنان از عصر عاشورا متحمل شدند که قیام قیامت فراموش نخواهد شد. https://eitaa.com/masjed_hoseinie_emamhasanmojtaba

‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍🏴 انالله و انا الیه راجعون 🏴 با نهایت تأسف و تأثر درگذشت پدری زحمتکش ومهربان، شادروان مداح اهل بیت، کربلایی باقر طالبی یورمحله را به خانواده داغدیده‌ طالبی بخصوص پسرانش و سایر بستگانش تسلیت عرض مینماییم. انشاء الله در این ایام اربعین، روح تازه گذشته با آقا اباعبدالله و یاران باوفایش محشور گردد. ▪️شادی روحش الفاتحه مع صلوات https://eitaa.com/masjed_hoseinie_emamhasanmojtaba

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺 ☀️ به نام خدای مهربان سلام بر شما السَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 الهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم   🌹🌷🌼🌹🌷🌼🌹🌷🌼 💎 اَللّهُمَّ نَوِّر قُلُوبَنا بِالْقُرآن اَللّهُمَّ زَیِّن اَخْلاقَنا بِزینَةِ الْقُرآن اَللّهُمَّ ارْزُقنا شَفاعَةَ الْقُرآن تلاوت صفحه ( ۲۴ ) قرآن کریم : ✅ به نیت برطرف کردن موانع ظهور امام زمان (عج) ☀️ اعوُذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ 🌞بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ https://eitaa.com/masjed_hoseinie_emamhasanmojtaba

#ختم_قرآن 📖 #روز_۲۴✨ #صفحه_۲۴✨ #سوره_مبارکه_بقره✨ https://eitaa.com/masjed_hoseinie_emamhasanmojtaba

قرآن ترجمه المیزان سوره 2 سوره مبارکه البقرة صفحه 24 وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ وَلَٰكِنْ لَا تَشْعُرُونَ (154) و درباره کسانى که در راه خدا کشته مى شوند نگوئيد: مرده اند، بلکه زنده اند ولى شما در نمى يابيد. (154) وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ ۗ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ (155) و بى گمان ما شما را به چيزى از ترس و گرسنگى و کاهشى از اموال و نفوس و ثمرات آزمايش مى کنيم وصابران را مژده بده. (155) الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ (156) همانان که چون مصيبيت به ايشان برسد مى گويند: بى شک ما ملک خدائيم و فقط به سوى او باز مى گرديم. (156) أُولَٰئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ (157) اينانند که درودها و رحمتى از پروردگارشان بر آنان نثار مى شود، و اينان خود هدايت يافتگانند. (157) ۞ إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ ۖ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمَا ۚ وَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْرًا فَإِنَّ اللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ (158) همانا صفا و مروه از نشانه هاى خداست، پس هر کس که حجّ اين خانه کند يا عمره بجا آورد بر او گناهى نيست که ميان آن دو، طواف (سعى) کند. و هر کس از روى ميل کار خيرى انجام دهد ]خدا به او پاداش مى دهد [همانا خدا سپاسگزار و داناست. (158) إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَىٰ مِنْ بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ ۙ أُولَٰئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ (159) همانا کسانى که آن دلائل آشکار و هدايت هائى را که ما نازل کرده ايم بعد از آنکه آنها را در کتاب براى مردم روشن ساخته ايم کتمان مى کنند اينانند که خدا و همه لعنت کنندگان لعنتشان مى کنند. (159) إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَيَّنُوا فَأُولَٰئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ ۚ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (160) مگر کسانى که توبه کنند و ]آنچه را فاسد کرده اند [به اصلاح آورند و ]حقايق را [بيان نمايند، که اينان را توبه شان را مى پذيرم و من بسيار توبه پذير و رحيمم. (160) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ أُولَٰئِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ (161) همانا کسانى که کفر ورزيدند و در حال کفر مردند اينانند که لعنت خدا و فرشتگان و مردم، همگى بر آنان است. (161) خَالِدِينَ فِيهَا ۖ لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (162) که جاودانه در آن خواهند بود، نه عذابشان سبک مى شود و نه مهلت داده مى شوند. (162) وَإِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ (163) و معبود شما معبودى يگانه است، هيچ معبودى جز او که رحمان و رحيم است نيست. (163) 🍃💐🍃💐🍃💐🍃💐 https://eitaa.com/masjed_hoseinie_emamhasanmojtaba

نکته تفسیری صفحه ۲۴: اِنّا لِلهِ وَ اِنّا اِلَیهِ راجِعون: لباس من، کفش من، خانه­ ی من، اتومبیل من، دست من، قلب من، چشم من، فرزند من و ...، عباراتی­ است که ما از زمانی که معنای مالکیت را فهمیده­ ایم، صدها و هزاران بار به زبان آورده­ ایم. همه­ ی ما خود را صاحب چیزهایی می­ دانیم و اجازه نمی­ دهیم کسی آن­ها را از ما بگیرد؛ ولی در طول زندگی کم­کم متوجّه می­ شویم که برخی از آن چیزها از دست ما می­ روند و ما نمی­ توانیم آن​ها را برای همیشه نزد خود نگه داریم؛ گویی قانونی بر جهان حاکم است که دارایی­ های افراد، کم­ کم یا یک جا از آن​ها گرفته می­ شود. در حادثه­ ای، محصولات کشاورزی یک نفر از بین می­ رود. پس از تصادفی، فرزند یک نفر کشته می­ شود. در زلزله­ ای، هزاران نفر از بین می­ روند؛ و این قانونی​است که هر یک از ما به نحوی با آن مواجه شده­ ایم یا خواهیم شد. امّا داستان چیست؟ آیا جهان، مرکب افسارگسیخته و بی­ صاحبی​ است که روزی به انسان سواری می­ دهد و روز دیگر او را به زمین می‏ زند؟ یا این​که قدرتی بزرگ آن را آفریده و همو خوشی و ناخوشی آن را رقم زده است؟ پیامبران خدا، پاسخ این پرسش را بیان کرده و راه و روش روبه­ رو شدن با مشکلات را به بشر آموخته­ اند. آری، مشکلات و ناکامی­ ها، از دست ­دادن عزیزان، از بین رفتن دست​رنج سال­ها کار و تلاش، جزئی از برنامه­ ی خدا در زندگی ماست؛ ولی نه برای آزار و اذیت ما، بلکه برای آزمایش و معلوم شدن ایمانمان به خدا. در حقیقت، این مشکلات، مانند راه‏ های ناهموار و صعب­ العبوری هستند که گذر موفقیت­ آمیز از آن، انسان را به گنجی بزرگ می­ رساند. اگرچه سختی­ ها ظاهری تلخ و ناخوشایند دارند، در باطن، شیرین و گوارا هستند. آری، هدف خدا از گرفتن نعمت­ها، آزار و رنج بندگانش نیست؛ بلکه او می­ خواهد بدین وسیله، نعمت­ های بهتری را جایگزین آن نعمت­ ها کند، و این مطلب، تنها با صبر و شکیبایی بندگان در برابر سختی­ها به ­دست می­ آید. به ­همین سبب، امام صادق علیه السلام فرموده است: «اگر خدا بنده­ ای را دوست داشته باشد، او را در مشکلات غوطه­ ور می­کند.»[1] این صبر و شکیبایی امّا با توجّه به این حقیقت مهم به دست می­ آید که تمام چیزهایی که ما برای خودمان می­ دانیم، برای ما نیستند، و در واقع، مالک حقیقی همه چیز، خداست. مال و ثروت، همسر و فرزند، سلامت و تندرستی، همه و همه، امانت­ های خدا هستند و او روزی آن­ها را از ما می­ گیرد. آیا اگر شما چیزی را که به دوستتان امانت داده­ اید، از او بگیرید، کار بدی کرده­ اید؟ این قانون قطعی خداست که همه­ ی ما را با گرفتن امانت­ هایش آزمایش می‏ کند؟ ولی ما چگونه می­ توانیم از این آزمایش سربلند بیرون آییم؟ این آیه، پاسخ این پرسش را به ما می­ دهد. خدا می­ فرماید: کسانی از این آزمایش سربلند بیرون می­ آیند که هر گاه گرفتاری و مصیبتی به آنان برسد، صبر می­ کنند و می­ گویند: «اِنّا لِله وَ اِنّا اِلَیهِ رّْاجِعونَ»؛ یعنی ما و دارایی ما، برای خداست و خدا امانتش را از ما گرفته است  و ما دیر یا زود به ​سوی خدا باز می­ گردیم. البته طبیعی­ است که انسان به سبب از دست­ دادن عزیزی اندوهگین شود و گریه کند؛ ولی نباید سخنانی بگوید که نزد خدای بزرگ، بی­ ادبی محسوب شود. در تاریخ نقل شده که حضرت محمّد صلوات الله علیه پسری به نام ابراهیم داشت. او در دو سالگی به سبب بیماری از دنیا رفت. پیامبر صلوات الله علیه بر ابراهیم بسیار گریست؛ تا حدی که برخی از مردم تعجب کردند. پیامبر صلوات الله علیه در برابر تعجب آنان فرمود: «چشم، گریان است و دل، اندوهگین؛ ولی چیزی نمی­ گویم که خدا را به خشم آورد.» [2] [1] . اقتباس از المیزان فی تفسیر القرآن ، ج 1 ، ص ۳۲۴ [2] . مسکن الفؤاد ، ص ۱۰۱ https://eitaa.com/masjed_hoseinie_emamhasanmojtaba