بنام خدا قسمت سوم. به باهانی مارمضان# اما عیسا با اینکه نسبت به قبل امکانات ویشتری داریم, نانتانیم شکرگذار بیم. ینی بجا اینکه در حال دارایی و نداری همیشه شکرخدارا بکنیم , فقط اگه وَضمان( وضع زندگی ما) خوب بو , هنگیم خداراشکر. و اگه یَک کمو وضمان بدهابو زمین و زُمانا دو دشمان هندیم و بی صبری هکنیم. خدا شیخ ممد محدثا بیامرزیش از دعا افتتاح یک جمله هخاند و هنگت یَشکو( یه مقدار) اگه خدا گره را دیر واج هاکنه کافر هومبیم (( دعا افتتاح :فان ابطا عنی عتبت بجهلی علیک: خدایا اگر دیر جوابم بدهی و مشکلم را برطرف کنی با تو دعوا میکنم!! و طلبکار میشوم )) بعدش هنگت اینقدیج خیره سریم که ((انک تدعونی فاُولی عنک)) یَک وقتایی خدا اُمارا صدامان هِزنه اُما اصن توجه نانکنیم بهش و محلش وانملیم. هنگیمان روزه بگیر هنگیم برو عمو رتِ کارت. صدامان هکنه هنگه بیو نماز بخان . هنگیمش جَم هاکن بینیم نمازچیشیه روزه چیشیه اینا وستاره بیکارای !!!!!!!(( انک تدعونی فاولی عنک: خدایا تو منو صدا میزنی اما من از تو روبرمیگردانم!!)) خاب خدا اینهمه صدا بزی اُما مخل وانشتیم عیساییج یکبار او محلمان وانله جادوری نانشو . خدا بیامرزیش این دعا افتتارا بعضی چیزاشو هنو یادُمِن. خدا شیخ علی اکبر سلطانیجا بیامرزیش . گا گداری همامبه دروار منبر هشه هنگت, ماد مارمضان دعا ثنایی وقته اِمی دعای بلِد نییم نمدانیم چُمکُنیم چیشی گوئیم و چیشی خانیم همطو میئیم و شیم . خدارحمتش هاکنه. یکسالیج وچه زاها ملاغلامسین خدابیامرز شیخ قاسم خدابیامرز همینجا منبر هشه حرفا خُب خُبی هزه. خدابیامرز رومنبر هنگت آدُم اگه بخا بشو یک استاندار یا شهردارا بینه اصن راش ناندین یا اصن آدُم نانتانه بااینان مسئولین حرفشا بزنه. اینقد بادوکّن انگار کی بین. اصن مِلّتا آدم حساب نانکنن . گاهی وقتا یک بخشدار چنان بادهکنه که بیو بین. قیامت هخان چجوری جووآب بدین خداهندانه. عیسا تو حسابشا هاکن خدا باون عظمتش با اوون همه قدرتش. با همه رفیقه. به همه اجازه هندی باهاش حرف بزنن . مخصوصا مارمضانا مِهرُبانی خدا هزاران بِرابِر همبو. مقصود اینکه شیخ خدابیامرز اینان قسمته دعارا توضیح بِدا هنو یادم ئیه ((فصرت ادعوک امناً و اسئلک مستانسا لا خائفا ولا وجلا...: خدایا تو به گونه ای بامن رفتار کردی که من تورا راحت صدا بزنم و سوالها و حرفها و درخواستهایم را دوستانه با تو درمیان بگذارم بدون اینکه ازتو ذره ای ترس و لرز داشته باشم...)) . خدا همه رفتنگانا بیامرزه. اینان دروار اُما اینقد ناشکری بکردیم که انگار خدا قهرش بیامی. همین شیخ قاسم خدابیامرز که اسمش بیامه وچیه غلامسین علیرضای , علیرضاییج وچیه ملاغلامسین. ملاغلامسین آدم کمی نبی. کرامتایی ازش بدیبین که در فرصتای بعدی باهم صُبِت هکنیم(صحبت خواهیم کرد). حوزیمانا که مخروبه هابی مزار علمامانیج که اصن مَیِن( معلوم. معین. ) نیه کُجیه . فقط عمو آخوندیش مزارا یک خانو بساتین و بقیه که هیچی که هیچی. البته زِکِ وَر زاهاشان, (نوادگان و فرزندانشان) شاید بدانن کجه به کجیه ولی اینان جوان جاهلوها( جوانان و نوجوانان) که بَییده( بعید است) بشناسن و بدانن. اصن بعضیا که اینقد جاهلن تا بِهِشیژانیج( به ایشان نیز) هُنگی, هنگن: کامبریشان! بَمردین بشین خلاص هابین. یکروز به کلبوسین دیانی خدابیامرز بگتم شما پسرزا ملاغلامسینی . ینی تو وچی ممدی . ممدیج وچی ملاغلامسین. سوادیج دارین. کرامتا این خدا بیامرزا بنویسین لااقل . دیگه ناندانم اصن بنوشته بو یا نه . خبر ندارم. کلبوسین و لیلا برار خواهربین و وچه ها ممد بین که وچه ها لیلاییجا نامشناسمشان . ملاغلامسین دوتا دوتریج داشته که عزیز حاج من تقی از دوترزاهاش همبو که هندانم الان از دوترزاها ملاغلامسین یکیشان شیخ هابی , شیخ حسین منتظری الان ناندانم مشد درن یا تهران دره. چن سال پیشترا یکسال محرمی بیامبیم دروار , امام جماعت بِ. یادش بخیر اونسال نماز عاشورا دمپشت برگزار همبه چقد باشکوه به. تعبیه هخاندن و موقی اذان تعبیه خوانا و همه ملت گت و خورد ویستاردن نُماز . یادُمن شمریج ویستاردبِ نُماز. عمرسعدیج نماز هخاند. همونجا به قول یکی از اساتید که اونسال از لندن بیامبه باهامان دروار. تا چشمش دکُفت به شمر و عمرسعد و حرمله و اون ملعونها , بگت فلانی نگاه کن ببین شمر و عمر سعد و... اینها هم نماز میخونن . کربلا هم همینجور بود. نمازخونهایی که بصیرت نداشتن حسین را کشتند. مواظب باش , اگه بصیرت نداشته باشی هم نماز و قران میخونی هم پا روی آیه قران میزاری و سر دین را میبرّی. هم سر سفره امام حسین بزرگ میشی و هم سر سفره دین و برکت و فرهنگ امام حسین شراب میخوری و میزنی و میرقصی!!!!!!. فلانی مواظب باش. نه گول نماز خودت را بخور نه فریب ظاهر دیگران را. بعدش اشاره هاکرد به قبرستانی پشت سرمان

و بگت: بترس از لحظه ای که همه ی این ملت تورو با تموم اعمالت زیر خاک رها میکنن و هیچکی به دادت نمیرسه بجز نماز و روزه و ذکر و دعا و اخلاص در کارهات. مُنیج به دلایلی بهش بَگُتم استاد؟! پس شما چرا دانشگاه و ایران و همه چیزرو رها کردی رفتی لندن!؟ یک جِوابی بِدا که الان چهل سال آویزی گوشُمِن. بگت : آدم تا یه حدی خودش کار غلط را با انتخاب و اراده و تصمیم خودش انجام میده و مدام پشیمون میشه و برمیگرده و .... اما از یه جاهایی دیگه براش عادت میشه و گرفتار میشه و با اینکه خودشم میدونه غلطِ و گناهه, اما راااحت انجامش میده. دقیقا مث شمر. با اینکه میدونست همه چیزو. اما... ( ادامه داره)

بنام خدا. قسمت چهارم . به باهانی مارمضان. در ادامیه صبتامان اجازه بَدین امشو از عمو آخوند یاد هاکنیم و وستارش یَک فاتحه بخانیم. خدارحمتش هاکنه. مجبورُم وستار بگتنِ یکسری حرفای اَمروز و روشن شدن بعضی قضایای امروز دروار, ورگردم به بنچاق مسائل تا با دروار ویشتر آشنا هابیم و بینیم چه خبرا بی و الان چه خبره . تا شاید یکم بحث حوزی علمیه ی درواریج موضوعاتش روشن هابو. الان ناندانم اینچیزایی که هنویسُم به دست کسی برسه یا نرسه و بتانن بخانن یا نه. شایدیج بعدنا بخانن و بعضیائیج بدوبیرا بگوئن و دودشمانمانیج بدین اگر بمردبیم هی درون قبر زیرورو همبیم . بقول عباسعلی خان خدابیامرز بابای شهیدنوروز هنگت بعضیا مُردیشان نامپوسه و همیشه تازه هُمانه . بهش هنگتیم چُکا؟! هُنگت هی دشمنانشان هندین و درون قبر هم پشت روشان هکنن هی این پهلو اون پهلو همبن نامپوسن😁 خدابیامرزیش. خدا به داد بعضی ازین مسئولین درواریج برسه. چقدر درون قبر پشت و روشان هاکنن خداهندانه و ذات پاکش. قبلنا و قدیما همون دوره قاجار و پهلوی الانیج که انقلاب هابی همیشه یک تعدادی دبین وستاره طمع دنیا آخرتشانا نابود هکنن. آینده ایج همینه. تا دنیا دنیا بی همینه. یک عده پاک و درست زندگی هکنن یک عده ایج دوروز دنیا یک کارایی هکنن بیو تماشا. خدا عاقبت همیمانا خیر هاکنه. اینقد بیامین و بشین . امائیج هشیم. هرکسی خودشنو عملش. ناندانم لامسب پُست و مقام و صندلی چیشیه که هرکی دچارش همبو هم خودشا بدبخت هکنه هم چرومارش و نسل و نِتاجشا . دنیا به هیچکی وُفا نکرده. رحم نکرده. اولش باهات راه همیا و همینکه اسیرش هابی کمتر کسی پیدا همبو بدبخت نبو. عمو آخوند خدابیامرز ازون حاج آقاها و عالم و مردان روزگار بِ که دنیا هرطور باهاش در دکفت که شاید بتانه بدبختش هاکنه حریف این مرد نبه. این مرد پاک و نورانی الگوی خیلی خوبیه که اُماها ازش درس بگیریم . اما حیف و صدحیف که اصن نامشناسیمش و از فرصت دنیامان برا ساخت آخرتمان استفاده نانکنیم و عیسا کارمان بجایی بَرِسیه که باید بشیم از دامغان و مزینان و میامی اینان وریج از سمنان و سنگسر از بالاییج باید بشیم تویه و تلمادره اراولوئه و پلور و پولامله اینان پایینیج باید بشیم از کُذر و ممد اباد صُلواباد مِنت بَکشیم شیخ بِیَریم! چه بَکُفته درواری که خودش عالم تربیت هِکرده عیسا ( ایسا) باس بشو اینور اونور . بدبختیمان یکی دوتا که نِیه. یکیچ که همیا نماز و منبر و مسجد و محرابمانیش چراغا روشن نگه بِداره، اُسُلّوش هکنیم و یا اهل چی همبو یا تا یکچی بَگُت طلب چِرُمانا ازش هخیم و انگار که روزیش دست اُما دَرِه جانمان درهمیا اگه بُخیم بهش توجه هاکنیم. ایشالا شوهای بعدی از شاهکارامان در مورد همین قضیه حرف هزنم تا شاید یَشکو ( یه ذره) به خودمان بی ییم. و اینقد باد نکنیم اینور اونور. خاب دیگه خیلی روده درازی نکنم و وستاره امشو بَسّ. فِرداشوئیج شو ِ خدایِ . دبو بقییش بعداً. ( ادامه داره)

بنام خدا . قسمت پنجم. به باهانی مارمضان. با آرزوی قبولی طاعات عبادات همگی . ایشالا نماز روزه هاتان قبول بو. بی مطلی بشیم دنبالیِ صبتامانا بگیریم دوشینه قرار بِ در مورد عموآخوند حرف بزنیم . یک اشاره ای به دوره قاجار و پهلوی هاکردیم و اینکه دقیقا اواخر دوره قاجار و کلاً دوره پهلوی چه اتفاقاتی دکفت که بساط حوزه و علوم دینی ازاینجا جم هابه. خواهش هکنم یَکَّم با حوصله و با دقِّت توجه هاکنین و به چندتا موضوع خیلی ویشتر حساس بیم. اولندش( اولاً اینکه) که مَنا مفوم ( معنا و مفهوم) بعضی کلماتا بایس بدانیم دومندش ( دوم اینکه) خواهش هُکنم از نگه فردی به قضایا و حرفا بیین بیرون . و موضوعات و حرفارا بصورت اجتماعی پیگیر بین. ینی هخیم یک نگه به سابق هاکنیم تا اینده را بِهتر بفهمیم و خودمان و دهاتمان و قضایا را بشناسیم. پس افراد اصلا هدُف نی یِن. افرادی قبلا دبین. افرادی الان دریم. افرادی هم آینده همیان که اونوقت اوهاماه بمردیم و صدتا کفن بپوساندیم. باید زمانه را بشناسیم. زمانه ای که هی تکرار همبو و قطعاتش شبیه همدیگِیِن. مثلا همیشه حق و باطل دبی و درِ و خواهد بود. خوشیها دبی و در و خواهد بود سختیها دبی و در و خواهد بود. اوناییکه دینه دبین امروز تاریخ گذشته هابین وستارِ اُماها و اُماهاییج در آینده تاریخ گذشته همبیم وستار آیندگان. چرخ روزگار هچرخه و آدماییج گروه گروه همیان و حدود صدسال نهایتا زندگی هکنن و هشن. ادُم تا نیامی اینجا( دنیا) که خاب نیامی . وقتیج که بشه دیگه هشو و انگاری اصن دنبی. زمین و باغ و خاک و اَو ( اب) خانه کله هاییج همینطو هی دست به دست همبو بین آدما. آدُم خودشنُ عمِلش. خوب بو خوشبحالش . اگه بدیج بو که بازُم بد بحالش. آدمایی دبین که هکتارها زمین و خروارها طلا و نقره داشتین اما زمیناشان بمانده و خودشان کُآن( کجایند)؟! بعضیا تا بتانستن ظلم بکردن و زور بگتن و مال جم هاکردن . اما الان زیر خروارها خاک استخانشانیج پبوسیِ و چی سرشان بیامبو خداهندانه. بعضیج دبین بسم الله بسم الله پیش بشین با دنیا کج دار مریض رفتار هاکردن و با هزارجور چشم ترسیده بالاخره دنیارا رد هاکردن و بشین. اُماهاییج مث قبلیا. هرکی بٖیم هرجا دَبٖیم هرجور زندگی بَکنیم یکروزی هِشیم. الانیج بدو بدو دریم هشیم ته خط . هٖیچکامٖینمانیج ناندانیم تا مارمضان سال بعد دَبیٖم یا دَنِبیٖم. پانصدسال پیش صفویها بساطشان جم هابه بعدش افشاریها( نادرشاه افشاه) بیامین . بعدش زَندیها( کریمخان زند) بیامین. بعدش قاجارها بیامین بعدش پهلویها بیامین و بعدش هم که سال ۱۳۵۷ شمسی انقلاب هابه و جمهوری اسلامی شروع هابه. همیشه ایج این مملکت فراز و نشیبهای زیادی داشته و هزاران اتفاق دکفته. ازین به بعدیج همینه. اُما هخیم در مورد یک دهات و خودمان حرف بزنیم. ( مشت نمونه خروار) . بتانیم دروار و خودمانا بشناسیم ، اونوقت هتانیم خیلی چیزارا متوجه هابیم و یک فکری بحال دنیا و آخرتمان بکنیم. چون خوب بیم یا بد ، حق بیم یا باطل، وقتی بَمردیم دیگه کاری از دستمان بَرنامیا . دنیا و روزگار و چرخ روزگار و این آمدُورفتنها جا خودش همانه و اُما از دور دنیا و زندگی و این فرصت خارج هُمبیم. ماه رمضان بهترین فرصته که فکر هاکنیم و ازین فرصتی که خدا به همیمان هادا یکه تصفیه حسابی با خودمان هاکنیم و بقول حسن قاضی خدابیامرز کلاهمانا پیش خودُمان قاضی هاکنیم( بخاطر همینکه این خدا بیامرز چپ و راست تا هانگردی و وانگردی هنگته کلاتا پیش خودت قاضی هاکن معروف همبو به قاضی. واقعنیج خدابیامرزیش حرف بسیار خوبی هزی. خدا بیامرزیش. وچه هاشیجا ( غلامرضا قاضی . حسین قاضی . و...) خدا بیامرزه. پس بیین همیمان کلامانا پیش خودمان قاضی هاکنیم و یک حساب کتابی هاکنیم پیش خودُمان . تصمیم بگیریم یکجوری زندگی بکنیم که ایمان به گور ببریم و خدایی ناکرده دستخالی نشیم که اگه یکوقتی دستخالی یا با کوله باری از گناه بشیم ، هیچکی و هیچی نانتانه به دادمان برسه. خدایا همیمانا ببخش . ایشالا تا فرصت باقیه کولباریمانا سبک هاکنیم. یک نکته ی دیگه بگوئُمُ بقیییش دبو فرداشو. اینکه هنگیم عمو آخوند کیه؟ اسم مبارک این عالم بزرگوار محمدکاظم و فامیلشیج ملک جعفریانِ. از بس بزرگوار و محبوب قلوب درواریها بی ، به عموآخوند مشهور هابی. چون در حق همه ی مردم واقعا جان و مال و آبروی خودشا به خطر دِنْدٰات. مخصوصا اوناییکه حریف ظلم نامبین و زیر فشار فقر و نداری و بدبختی از غارت رفتن مال و جان و ناموسشان خسته هابّیٖن ، وقتی بَدِیِن یک آیت الله ، یک روحانی، یک حوزوی ، یک تنه مثل شیر جلوی ظلم طاغوت ویستارد، عاشقش هابین و با اینکه الان صدسال از فوت این اقا هُنگذره ، هنوزیج مردم ارادت خاص بهش دارِن....... ( ادامه دارد...)

بنام خدا. قسمت ششم. به باهانی مارمضان. اِدامیِ صُبتا. اگه یادتان بو دوشینه بگتم بعضی کلمه ها را باید دقت بَکنیم چون در ادامه صبتامان دانستنش خوبه. یکی از این کلمه ها کَلِمیٖیِ ( کلمه ی) « مُلّا» یِ. یکی دیگه کلمی «آخوند». یکی دیگه ایج کَلُمی (کلمه ی) «شیخِ» . یکی دیگه ازین کلمات کلمی «امیر» ملّا ، را وستارِ ادای احترام به بزرگان و علما و حوزویها یا اونایی که در خط قران و دعا دبین هنگتین. که هنوزیج در بعضی حوزه های اهل سنت این کلمه استفاده همبو . مُلا همون مولایِ. الان خودمانیج هنو هنگیم مولاعلی یعنی اقاعلی. به پیشروها و سردسته های مذهبی هنگتین مولا . امام . اقا . حوزی سُنیها هنوز اصالت این کلمه را حفظ هاکردین و هنگن مولا . یا هنگن مولوی. یا هنگن ملا. قدیم این کلمه نشانی از سواد و و بقول اَمروزیا ، شناسه ای بی وستار افراد. تا هنگتین مولانا جلال الدین ، همه هندانستین این اقا سواد داره و حوزوی و در کار دین و قران درِ. پس وقتی هنگن ملامحمدکاظم. ملا غلامسین(ملاغلامحسین). ملاعلی. ملاابالحسن. ملاصفرعلی‌( جدّ شیخ صفرعلی امیرفخری) . ملاعبدالرسول( جدّ شیخ عبدالرسول). ملا ابراهیم. ملا غلام ناصحی. ملاممد(ملامحمد ناصحی). ملاابالقاسم( پدر حجت الاسلام و المسلمین محمدتقی پاشایی). ملا عباسعلی. ملانصرالله. ملامحمدحسن(ملامندسن) . ملامندلی(ملامحمدعلی). و.......(( خدا همیشانا رحمت هاکنه. بِرا آمرزش همیشان فاتحه مع الصلوات)) وقتی میگن ملا یعنی حاج اقا. یعنی حجت الاسلام و بعضی از اینها یعنی آیت الله. در ادامه یاواش یاواش هَمطو( همین طور. به همین شکل) میان حرفامان هنگیم کی به کی و چی به چیه. تا بینیم بالاخره چی همبو یا نه. کلمی دوم کلمی آخوندِ. با عرض معذرت اینجا را نامبو درواری توضیح بَدیم مجبورُم فارسی بَنویسم. آخوند کلمه ای است که ترکیب شده از دو کلمه آقا+خوانده. که به مرور زمان و به دلیل سریع ادا شدن تبدیل شده به آخوند. مثل بعضی کلمات دیگر. مثل مندَسِن(محمد حسن). مندُسین(محمدحسین) مثلا الان وقتی میگن اوس منسین ، بخاطر اینکه سریع تلفظ میکنن ، استاااد محمد حسین میشه اوسمنسین. یا مثلا محمدمهدی که میشه ممّیدی . محمدجعفر میشه منجفر. اُما ایرانیا بویژه اُما درواریا استاد خرابکاری در اسامی و الفاظیم. مثلا اینان کلمات( پوفک. مچد. آدانس. چسِ فیل. اُتُلمبیل. بُردیزل. بَستانی. کِربیت. مَنصٰالِح( محمدصالح) . مَمُّومِن (محمد مؤمن) خلاصه اینقد اسم و کلمات قشنگی داریم که قشنگ خرابشان هٰاکِردِیْم . به آخوند اگه هنگتین آخوند ، 1.یعنی آقایی که درس دین خوانده 2.یعنی شخصی که اورا به عنوان آقا میخوانند (هنوزیج قدیمیترها به روحانیون ، هنگن آقا. یعنی هر وقت بخان صدا بزنن یا در موردش حرف بزنن هنگن اقا). از عجایُبِ که از بین حداقل چل پنجاتا روحانیون دروار فقط به عمو آخوند، هنگن آخوند. کلمه بعدی کلمی شیخِ. شیخ در زُوآن عرُبی به رئیس قبیله و یا پیرمرد هنگن. که در ادُبیّات حوزوی وستار احترام به همدیگه و اینکه سردسته جمع و جماعات دینی همبو ، بهش هنگن شیخ. کلمی امیریج به ادمایی هنگتین که جایگاه اجتماعی خیلی بالایی داشتین. که معمولا از ثروت و قدرتیج برخوردار بین. که دِلی وقفنامی حوزی درواریج اگه بَدٖیبیٖن، اسم واقف علی اصغرِ فامیلیشیج حسینیِ . این امیر که قبل از اسم علی اصغر بیامی نشان هندی این مَرد، آدُم بسیار بزرگی از نظر ثروت و قدرت بی. امیر بی. اون الف و لام در الحسینی هم احتمالا بخاطر اینه که متن را دبین عربی هنوشتین و فاملیش حسینیِ نه الحسینی. پس اسم خدابیامرز علی اصغر حسینیِ. چون وچیِ دروار بی و کسایی دیگه ایج دبین که حسینی بین ، بعد فامیلیش قید هاکردین درواری ، کامین حسینی؟ حسینی درواری. هنوزیج به مقامات بلندمرتبه نظامی، امیر هنگن و اون یاروئی که لشکرکشی بکردبی بیامبی دروار و عمو آخوند جلوش ویمستاره یَک مقام دولتی نظامی خیلی مهمی بی، بنام امیر اعظم. یعنی امیر یک درجه ی. امیراعظُم درجه بالاتِره. باز درجه های بالاترا هنگتین اعلیحضرت ...... (ادامه داره...)‌

بنام خدا. قسمت هفتم. به باهانی مارمضان. دوشینه چندتا اصطلاح را توضیح بِدیم و حتما هم لازم بِ که وستاره حرفای بعدی اون کلمات توضیح داده همبه. البته چون قسمت قبلی خیلی طولانی همبه نامبه اسامی بعضی از حاج آقاهایی که بعضیشان جزوِ طلبه های حوزه دروار بیٖن و بعضی دیگه نسلِ جدیدن که فعلا مربوط به بحث اُما نامبو. شادی روح همه ی مرحومینی که دوشینه و امشو و شوهای گذشته یادشان هاکردیم فاتحه و صلوات یادتان نشو. شیخ حسین ناصح پدر شیخ محمد(معروف به شیخ محمد کبیر) . شیخ محمد صغیر فرزند ملانصرالله. شیخ حسن بهنام. شیخ عباسعلی افخمی. شیخ مهدی . حاج سیدابراهیم مشکات ( معروف به حاج اقا بزرگ) فرزندان ایشان اقا سید محمد و اقاسیدعلی . شیخ سلیمان پدر شیخ علی اکبر صدرزاده. شیخ زین العابدین مصباح. شیخ حسینعلی ملک جعفریان. شیخ ابراهیم امیرفخریان. شیخ میرمحمدرضا موسوی. شیخ عیسی فرزندشیخ حاج محمد حسن فرزند شیخ ابوطالب .و تعدادی دیگر. افرادی هم از بیرون دروار همیانبین اینجا درس هخاندین مثل حاج شیخ شفیع اِرایی . شیخ محمد محدث هم خیلی گردن درواریها حق داره و سالها مشغول تبلیغ دین بی. لازمه از شهید بزرگوار حجت الاسلام محمد ملک جعفریان هم در این سلسله علمای بِلاد ، یاد هاکنیم. البته یک کتاب پانصد صفحه ای از اطلاعات و اسامی و تاریخ دروار تهیه هابی که آینده چاپ هکنیم و الان به خاطر ملاحظه و احترام به تعدادی از همولایتیها ، صلاح ناندانیم چاپ هابو. اما چاره ای نیه. افراد همیان و هِشِن و تمام لحظات زندگیشان در کتاب تاریخ زندگیشان ثبت و ضبط همبو و در دنیا و قیامت بَرهمگان بَرمِلا همبو. بخاطر همین یکی از اِسمای روز قیامت «تُبْلی السَّرائِرِ» یعنی روزی که خدمتها و خیانتها بَرمِلا همبو. قسمتایی ازین تاریخ زندگی در کتابای تاریخ دنیاییج ثبت همبو یا اینکه سینه به سینه مابین ساکنین دنیا نقل همبو. کی فکرشا هِکرد افتضاحات دولتها و حکومتها فاش هابو؟! مثلا ممدرضا شاه که اونهمه جنایت بَکِرد. یا رضاشاه که جنایتهای عجیبی مرتکب هابه ، کسیکه هیشکی نانتاست چپ نگش هاکنه ، چطور یکروزی تاریخش رو هابه؟!. دنیا اینجوریِ. اگه اَمروز سر ملّتا شیره دُمالی و یَکجوری همه چیا ماستمالی هاکنی و بُگذرانی، مطمئن باش صُبایی، قبل ازینکه پات بُخا برسه به قیامت، دِلی همین دنیا توف و لعن هرستِن . الان همینان حوزی دروار. کی هخا این ظلما به دروار و دین و ملت جواب بدی؟ رضا پهلوی که درِ حوزه هارا تخته هاکرد ، خودشا که بُمانه، هرکی که همدستش بی و کومِکِش هاکردئیجا بدبخت هاکرد و بشه. فرقیج نانکنه . ظلم، ظلمِ. هرکی هرجا در هر لباس و مقامی ، شهر دبو، دهات دبو، امروز بو یا دینه ، شاه بو یا رعیت ، هر مسئول با هر مسئولیتی ، اگه رضایت خدا و مؤمنین را نادیده بگیره و به مردم و مملکِت ظلم بَکُنِه ، عاقبت بدی خواهِد داشت،هیچ فرقی نانکنه،همه باید بُپّاٰییم. از دادگاه عدل دنیائیج اگه بوریجی ، از دادگاه عدل الهی و قیامت هیچکی نانتانه قِصِر در بشو. بالاخره یکروزی یکجایی یکطوری باید توهان( تاوان) هٰادِیْ. خیلی باید مواظب بیم. باید یکجوری زندگی بَکنیم که صبایی وقتی تاریخ اعمالُمانا هخوانن ، خجالتزده نبیم. بقول باباطاهر عریان هنگه: مکن کاری که بر پا سنگت آیو. جهان با این فراخی تنگت آیو. چو فردا نامه خوانان نامه خوانند. تو را از نامه خوانی ننگت آیو. ایسا(حالا) ناندانُم این دنیا و پست و مُقام چیشیِ که وِستِیش ( برایش) سرودست هِمِشکنن. بعضیاییج اصن از همون اول مَیِنِ( معلوم است) اصِش بیامی وستاره دَلِ دزدی و باد و بُروز و مُنُم مُنُم. هِمِیا چندصبایی خودشو وچیشو فَک فامیلاشا و ملتا بدبخت هکنه ، و کجه دَبی؟هیجّا. چِکردی؟هیچی. آخرشیج هیچی که هیچی..... ( ادامه داره...)

بنام خدا. قسمت هشتم. به باهانی مارمضان. قسمت هشتمِ صبتامانا مزیِّن هاکنیم به نام امام هشتم و از همینجا یک سلامی عرض بکنیم خدمت امام رضا. السلام علیک یا غریب الغربا السلام علیک یا مهین الضعفاه و الفقرا . السلام علیک یا شمس الشموس. السلام علیک یابن موسی بن جعفر . السلام علیک یا امام رضا یا ضامن آهو. آقا اُماییجا بَطُلُب بی ییم پابوست. . یادش بخیر قدیمیامان که به لطف دولت پهلوی اکثر ملت بیسواد بیٖن و اگه یَک سُواددار هویندن ، هنگتن خوشبحالتان وچه ، سواد چیز خوبیه . اما که بیسوادیم و بیسواد آدمیج که کورِ. بهشان هنگتی جمله را درست بخان مثلا السلام علیک یا معین الضعفا درسته. هنگت ای وچه خدا قبول هکنه . بازم دوباره که هخاست سِلام بَدی ، هنگت السلام علیک یا مهین الضهفاه و الفقراه!! این سطح از سواد و آگاهی و خدمات فرهنگی واقعاً زحمات حکومتهای قبلی بِ. یعنی تمام گوشه کنارا و هر کوچه پس کوچه و پَسْلُقْ ، سواد و علم و اگاهی و امکانات مثل دِریا موج هزِه. شما جوان جاهلوها یادتان نامیا. مث ایسا بِ؟ ابِدا. الان یک خط هخی تیلگراف هوخی بنویسی یک سواد دار پیدا نامبو. اصن دکتر و مهندس و مهلّم و تا صدفرسخیج بشی پیدا نامبو. نه ماشینی، نه برقی، نه اَویی ، نه گازی، نه نانی، نه فیش حقوقی، نه خانه ای، نه کِله ای، نه اِسفالتی، نه موایلی، نه تلویزونی، نه دیش میش .هیچی خداییش پیدا نامبو. الان دویست سالِ یک کربلا نتانستیم بشیم. دریغ از یک مسافرت. یادش بخیر قدیم همه چی فتُّ فراوان. همیمان یکی یک مینی بوس داشتیم ، از بیکاری اصن گرمان هِنگت. اصن از بس پول و پله و ثروت و امکانات مهیا بِ، از یک خانواده ده نفره فقط یکیمان اونیج فقط یکسات کار هکردیم و بقیه هخوردن!!!. مث ایسا بِ؟! اونوقتا همه وستاره خودشان شاه بین. یادش بخیر . هی... ، چه روزگارایی داشتیم. یادش بخیر. هی هخیم حرفای شوهای قبلیا ادامه بَدیم اما حرف ، حرف هِمییَره و دلمانییج نامیا از قدیمیامان یاد نکنیم. خدابیامرزیشان. فقط بخاطر اینکه یَک یادی ازشان هابو اسمشان هنگیم و انتظاریج داریم اینان روزا و شوها مارمضان دعاشان بکنین و یادشان هاکنین حتی با یک صلوات. صدها نفر با هزاراران خاطره در ذهنمان درِ که هر کامینش یک تجربه و درسِ. خاب یک کم از عموم مردم و زحمتکشیای مردم و صفایی که واقعا مدیون زحمت و نیتهای پاک مردم بِ ایج بگوییم. یک مَشتلی داشتیم خدابیامرز کاپِ ستون آهنی مسجد قدیمی هونشست ، ماشالا یک صدای قرائی داشت، خیلیج هیکلی بِ . ، تا شیخ هخاس بشو منبر یکهو ویمستارد و هنگت ، دم به دم بر همه دم بر گل رخسار محمد صلوات. بر علی شیر خدا ساقی کوثر صلوات ....... . اوناییکه مثل اُما سن و سالی ازشان بگذشته یادشان حتما. مث ایسا نبه که شیخ هشو منبر و همیا پایین و هشو خانیشان هیچکی متوجه نامبو ، مردی کی بشه و چیشی بَگت و کی بیامه پایین و کی بشه. یک بُلاندگوییج از خودشان در بییردین و همطو یک رَوِند هی گُرَمبِ گُرَمبِ هکنه آدم حالیش نامبو چیشی هخانن . اینان ماه محرّم مخصوصا . یَگوَر زنها اَلجو الجو هکنن و یگوریج وچه ویله ها هیاهیو هکنن بعضی مداحاییج معلوم نیه چیشی هخانن. یکدهه محرم همیا و هشو یک کِلام روضی درست درمان یا چهارتا کِلام منبر به دردبخور ، اصلاٰ و ابِداٰ . مجلس ختماییج همینه. قدیما اونی که قران هخاندا بهش هنگتن قالوا خوان، شیخ علی عُباس و ابوالقاسم ملاغلام و کلمحمود وچی ملاعلی خدا همیشانابیامرزه . اون قدیمتراییج همین بِ . هونشستن چهارتا تا ایه قران هخاندن. آدمیج حالیش هُمبه که قران و عزت و احترامی بِ . اما ایسا قران که بعضی مداحا اصن غلط غلوط هخانن و یا اصن نانخانن فقط هاااهااا هااااا هااااااا هاااااااا و خلاص هابه بشه. اینان قبل کرونایی، یکجا بشبیم مجلس ختم ،مداح دوساتگاه( دوساعت زمان) هی هنگت خوش آمدین خیر مقدُم هنگم . تقدیر تشکر از ریاست جمهور و معاونین و کمیسیونها و ریاست محترم مجلس شورا مجلس خبرگان، مجلس عوام ،مجلس دانش اموزان ، هیئت مذاکره کننده 5+7 تمامی عزیزانی که ما را در ریختن سیمان درون راکتور یاری کردند همچنین تقدیر و تشکر میشود از همه عزیزانی که مارا در چاپ و نشر اسکناس و اطلاعیه و احلانات یاری کردند و از همه ی انهایی که قدم رنجه فرمودند و با حضور داغ خودشان داغ داغداران را داغتر کردند بویژه از عزیزان لشکری کشوری و از رؤسای محترم اداره آب و قطع اب. اداره ارد و نان و خوار زار. اداره راه و تره باری، همچنین از کلیه مهمانان دور و نزدیک و دور و اطراف و گوشه و کنار و دامغان شاهرود میامی بیارجمند سبزوار مشهد کابل دهلی ووهان چین . قوشه اهوان سمنان سرخه لاسجرد گرمسار تهران اراک کرمانشاه عراق کربلا نجف سوریه لبنان لندن پاریس انتالیا و تمامی اقصا نقاط منظومه شمسی و کهکشان راه شیری بویژه همسایه محترم جناب آقای کهکشان آندرومدا که با تشریف

بنام خدا. قسمت نهم. به باهانی مارمضان. ### بویژه همسایه محترم، جناب آقای کهکشان آندرومدا که با تشریف فرمایی خود، موجبات دردسر و گرفتاری همه بویژه وابستگان و اینوریا و اونوریا و دمدریها و پشت دریها و ..... فراهم آوردند تقدیر و تشکر مینماید ، انشاالله در مرگ و میرهایتان تلافی مینمایند. اقا اُما دوسات هوشستیم تا بَلْکُمْ ( تا شاید) یَک آیی قرآنی پیامهای قران ، حدیث ، روایت ، یک چیز عبرت آموزی بشنوئیم، دریغ از یَک حرف حساب. ( پایان قسمت هشتم).### ( شروع قسمت نهم)خاب وَرگردیم به ادامه صحبتامان در مورد حوزه و علمای روستامان. چون راستش اگه بُخیم ، گفتنیهارا و خاطراتها را بَگوییم ، با اینان فرصتای کم نامبو. البته دنبال این دَریم که اون کتابی که ازش حرف بزیما در اولین فرصت در اختیار دوستان قرار بَدیم. درون اون کتاب بطور مفصل مطالبا بنوشتیم و خیلی چیزا را همراه سند و مدرک و مصاحبه هایی که از قدیمیایی که الان اگه دانبین صد و بیست یا صدوسی سالیج ویشتر بین ، جمع آوری هاکردیم در اختیار عموم قرار هندیم تا همولایتیهامان، با دروار ویشتر آشنا هابِن. درون اون کتاب که تِکه هایی از همون مطالب اینان چند شو تقدیم مسجد دروار هابِ ، خیلی چیزای عجیب و جالب درِ ، که از مظلومیت عموم مردم دروار حکایت داره. یکی از مجموعه هایی که حتی تا الانیج مظلوم واقع هابی ، حوزه علمیه ی دروارِ که در ادامه شوهای دیگه ویشتر در موردش صحبت هکنیم. یکیش علمایی ایٖیِن( هستند) که خیلی باسواد و انسانهای بسیار بزرگی بین. یکی هم عموم مردم که عمدتا کشاورز و دامدار بین. الحمدلله تعدادی نیروهای جوان وارد عرصه هابین و اُماییجا تشویق هاکردن که کتابا و نوشته هایی را دربیریم و کم کم تحویل عموم هادیم. حتی یک کتابی از ملاغلامسین خدابیامرز دستمان درِ که چون ایشان با علم نجوم و جَفْر و اسطرلاب آشنایی داشته و در فقه و اصول و عرفان عملی هم قوی بی ، مطالب بسیار ارزشمندی را از صدوپنجاه سال قبل ، پیشگویی بَکِرده که فعلا دَریم بررسی هکنیم تا بینیم اینا باید چکنیم. در واقع در مورد علما و حوزه دروار جنایت بزرگی صورت بِکِتِه ، که جوانا و فرهیختگان آبادی باید فکری در این مورد بَکُنن . مرحوم ملاغلامحسین ، یا به قول امروزیها آیت الله ملاغلامحسین، که بعدا اطلاعات ویشتری از این عالم ربانی تقدیمتان هکنیم ، حدود 105سال پیش از دارِ دنیا بشی. و عمو آخوندیج حدود100سال پیش مرحوم هابی. این دوبزرگوار باهم همدوره بین . شیخ عبدالرسول بزرگ ( بابوی شیخ عبدالرسول رسولی ) و شیخ صفرعلی بزرگ ( بابوی شیخ صفرعلی امیرفخری ) و شیخ حسین ناصح پدر شیخ محمد کبیر، هم عصر با عموآخوند و ملاغلامحسینن. یعنی همه ی این چند نفر عالم که اسم ببردیم همیشان حدود صدسال پیش فوت هاکردین. ( حداقل صدسال پیش) و این اقایان و تعداد دیگه ای که دِلی صحبتامان حتما اسمشان بیامی و همیا، علمایی ایٖیِن که ولادتشان حدود۱۲۳۰هجری قمریِ. و اسامی دقیق افراد در صدسال قبل آن یعنی حدفاصل بین ۱۱۰۰(تاریخ یکی از وقفنامه های رسمی حوزه علمیه دروار، موجود در حال حاضر) تا۱۲۳۰هجری قمری، در دست دنیه. و فعلا در حال استخراج اسامی مبارک علمای قبل از عموآخوندیم. این افتخار را داریم که حتی قبل از سال ۱۱۰۰ هجری قمری ، حلقات درس و بحث علمی توسط علمای این آبادی دائر بی. و به دلایلی که خدمتتان عرض هکنیم، در یکی از جلسات مهم و تاریخی، سندی توسط علمای بلاد آنروز تهیه همبو که تصاویر آن در کانال دروار قبلا بار گزاری هابِّ. ( ادامه داره...)

به نام خدا. قسمت دهم. به باهانی مارمضان. با آرزوی قبولی طاعات و عبادات همه ی دوستان. مرحوم عمو آخوند ظاهرا اولاد نداشته و نسل ایشان ادامه پیدا نکرده که این موضوع از نظر ما مشکوک و جای بحثِ. یادتان بو ما فعلا در مورد اشخاصی حرف هزنیم که محدوده حیاتشان حدفاصل سالهای 1230قمری تا وفاتشان در حدود سال1340 و جریاناتی از 1340تا الان که سال1442قمری. و در این 200سال در تمام ایران اتقاقات بسیار عجیبی دکفته که هر ایرانی باید تاریخ این دویست سال را حتمن بخانه و بدانه. درواریج یک نقطه ای از ایرانِ و اگه بشین تاریخشا دقیق بخانیین هوینین مشت نِمونی خرواره. خداراشکر ملاغلامحسین وچه داشته . دوتا پسر و دوتا دوتر. نواده های مرحوم هم مشخصن و در قبال جدّ بزگوارشان حتما مسئولن. علمای بزرگوار دیگه هم که بعضیاش اسمشانا در قسمتهای گذشته نام بَبُردیم ، نوه نتیجه دارِن، و قطعا در مورد اجداد مرحومشان مسئولن. خیلی از سن و سال دارای درواریج هندانن مُن چیشی هنگم. از قدیمیامان با سوابق و خطرهایی که پشت سر واشتین ، دورانی را پشت سر واشتین که واقعا وحشتناک و سیاه بی. مخصوصوصا دوره رضاخانی که بهتره بگوییم دوره سیاخانی ، بنظرُم جنایتهایی بَکردین که نابخشودنیِ و هیچگاه از حافظیِ این ملت و تاریخ نانشو. هیچ جوریج نانتانن ظلمی که به مملکت و فرهنگ و اسلام و قران هاکردینا تطهیر هاکنن. گاگداری بعضی کتابها و تاریخ و برنامه های فرهنگی که در مورد دروار تهیه همبوآ از راه فضامجازی و اینور اونور دنبال هُکُنم و در مورد بعضی چیزا حرف داریم و حتمنیج حرفمانا هُنگیم. الان فرصتش و وقتشیش نِیه بخام همه چیزا نقد و بررسی هاکنیم. اَما با کمال تقدیر و تشکر از همه ی عزیزانی که به امور فرهنگی روستا توجه دارِن خواهش هُکُنم ، در بعضی از موضوعات خیلی دقیقتر بِن و روایتهارا کامل بَگوئن. اگه دقیق و کامل بُو مشکلاتیج شناسایی هِمبو و راه حلّاشیج پیدا همبو. و چون روز به روز سطح سوادها و آگاهییها بالاتر هِشو، نسلهای بعدی آگاهتر و دقیقتر بار همیان. و حتما اُماهارا قضاوت هکنن. ولی اگه اُما هیچی نگوییم یا ناقص بگوییم ، بازُم ضررش بخودُمان وانگرده. مثلا الان همینان حوزه و علما و فرهنگ غنیِّ اسلامی دهاتمانا چند نفر دقیق بلِدِن؟ چند نفِر و چندتا جلسه هوشستین آسیب شناسی بَکردین تا بِینِن اُما در چه حدُ و جایگاههایی دبیم ؟ در بعضی چیزا چکا نسبِت به صد یا صدوپنجاه سال قبل، پایینتر بیامیم؟ اونوقتیکه شهر ، هنو اینانطو شهر نبِ و دهاتا هیچی نداشتن ، دهات اُما عالِم و علم و سواد و فرهنگ صادر هکِرد اطراف. دیگران هیچی نداشتن اُما همه چی داشتِیم. چطو هابه وقتی انقلاب هابه اُما در اوج بدبختی برسیبِیم و مشکوکتر از همیشه این چهل سالِ انقلاب چطو هابِ که هر چی هِرُمیٖم، جبران عقب ماندگیامان نامبو؟! آیا دستی در کار بی که از سالهای 1300شمسی تا همین الان 1400 هیچ حرکت جدی در مورد قلبِ فرهنگ اسلامی ( حوزه) نبٖی؟! حوزه به کنار، سقوطهای آزاد که در تمام زمینه های دیگه داشتِیْم ، دلیلش چیه؟! البته اینان چند سال اخیر به لطف ورود جوانان روستا دوره انقلاب ، یک تکانهایی بَخوردِیم و خدا پدر مادر همه خدمتگزاران و دلسوزانِ آبادیا بیامرزه. امیدواریم در اینان انتخابات جوانان انقلابی تازه نفس و پر انرژی وارد عرصه هابِن و واقعا یک حرکت جدی در مورد فرهنگ بَکُنِن. تشکیل یَک بانک اطلاعات، یا یک سایْت رسمی که تمامی فعالیتهای فرهنگی و تصمیمات ریز و درشت روستا بصورت آنلاین در مرئی و منظر عُموم ملت قِرار بِگیره کار سخت و نشَدنی نِیِه. احتمالا الان چهل سال انقلاب هابی، چهل سال دموکراسی بیامی، چهل سال آزادیِ بیان بیامی، چهل سالِ جمهوری بیامی. زُمان شاه ملعون سُواد و آزادی فکر و امکانات نبِ. اینان چهل سال مشکل کی و چی و کجا بیٖ؟! یک روزنامه یا هفته نامه یا ماهنامه یا سالنامه داخلی دِلی روستامان معرفی هاکنین که چهل سال قِدمتِ فعالیت داره؟! اصلا اونارا وِلِش. چهارتا سایْت فرهنگی با مدیریت ساکنین داخل دروار معرفی هاکنین بِینیٖم. ( ادامه داره...)

بنام خدا. قسمت یازدهم. به باهانی مارمضان. دوشینه بگتیم ، از قدیمیهامان به دلایلی واقعا انتظار نبِ و نییِ که بُخِیم خدایی ناکرده ایرادشان بگیریم و ازشان طلبکار بیٖم. اما شما جِوانا با اینان همه سواد و امکانات واقعا مسئولیتای سنگینی دارین و نباید مُلاظی( ملاحظه) کسیا بکنین و بایِس مطالعه هاکنین . کمترین کاری که هتانین هاکنین و بایدیج دنبالش دبین ، دَربِیَردِنِ تَه توی تاریخِ محل زندگی و زادگاه و وطنتانِ. گاهی بعضیا ازینور اونور همیان اینجا، چنان باد هُکنن که یکی نِدانه و نِشناسیشان ، فکر هُکنه کی بِن و از کجا بیامین. گعده هینگیرن و چهارتا حرف قلمبه سلمبه ایج هزنن و مُخِ بعضیارا شستشو هندین . یکیشان از همین بیخبری و ناندانستن تاریخ، یکروز دبِ از یَکدوره ای صحبت هِکرد که همیش دروغ دَوِند بِ. جالب بِ هنگت رضاخان بیسواد نبی که!!!!!! هنگت دانشگاه آکسفورد درس بخاندبی و بعد انگلیسیها شناساییش بَکردبین و به هیچ کی نگتبین سواد داره!!!! البته یک مقدمه چینیاییج هاکرده بِ و چنان دروغ هنگت راستش منیج یکلحظه شک بَکِردُم نکنه واقعا مردی سواد داشته و اُما بیخبریم. مجبور هابیم دوباره بیام همه کتابایی که مربوط به پهلویهابِ را بخانم ! یکی دیگه از نکات جالبش این بِ هُنگت ساواکیها آدما خیلی خوبی بین و یَک گروهی بیٖن که وستار مردم خانه هساتین و شبانه هشین کارا کشاورزا را انجام هندابین و کشاورزا شو هخفتین و صب راست همبین هشین باغ و سر زمین زراعت، هِوِندِن تمام گندمارا درو بکردین و دسته دوِستین و کُوپّا هاکردین فقط چون هخاستین مردم نشناسنشان و سفالتوئیج سروصدا داشته نانتانستین بَتّوئِن!!! وگرنه اینقد آدمای خوب و خیرخواهی بین که نگو و نپرس. یَک احمِق جاهلیج چنان جوّگیر هابّه که هنگت ، پس بگو چُکا سِرّی بیٖن و همه کاراشانا پِنامی( پنهانی) انجام هِندابّین. اُماییج دهاتی آدُم چنان یکلحظه باورمان بَبِه که نگو. اونوقتا اینان کتابایی مثل « اسناد لانه جاسوسی» و امکانات اینانقد فراوان نبِ. ولی یکسری کتاب مِتاب اینور اونور بخاندیم، بَدیٖم کشاورزی بدبختی زحمت کشی کجا و ساواکی کجا. غَرِض اینکه هیچی بدتر از نا آگاهی نِیِه. آدم دلش وستاره حوزی دروار بخاطر همین هسوزه. که اونزمان که بیسوادی بیداد هِکِردِه ، یکجاییج که مثل چراغ هِزُلِّییِ( نور میداده است) و چشمِ دِلِ مَردما ، فکر جانِ مردم را روشن هکرده را بزین خاموش هاکردن تا به اهداف شوم و پلیدِشان بَرِسِن. خُفّاشان خون آشام همیشه از نور و روشنایی بدِشان همیا. در واقع خاندان پهلوی خفاشایی بین که حیات و زندگیشان در شرایط تاریک ادامه پیدا هِکِرد و از نور و روشنایی عاجز بین. الانیج هرکی و هرجا مخالف روشنگری بو خفُاشن. جوان جاهلوها( جوانان و نوجوانان) اگه هُخین سرتان کلاه نشو بَرین دنبال کسبِ آگاهیها و اطلاعات درست. اُما هر وقت و هرجا که کلاه سرمان بَشی از سرِ جهل و ناآگاهیمان بی. مرحوم عمو آخوندیجا خواهش هُکُنُم درست بشناسین. متاسفانه یَک عالِم مبارز و بزرگ و مجتهدا در حدّ مدافع اَو معرفی هاکردین. الان اگه تمام دروارا گز هاکنی و از هرکی بَپرسی این مردی کی بی و چکرد؟! یا هیچی ناندانن یا فقط یک خط ویشتر ناندانن و هُنگن ، هخاستین اوئِ( آب کشاورزی) دروارا ببرن دامغان، ویستارد و نِشْت. بپرس ملّاغلامسین کیبی؟! ناندانن. بپرس ملاصفرلی کیبی؟ ناندانن. بپرس ملاعلی کیبی؟! نانداندن. بپرس ملامندلی کیبی؟! ناندانن.بپرس شیخ عبدالرسول بزرگ کی بی و ایت الله سید ابوالحسن اصفهانی مجتهد که نجف دَبی در موردش چیشی بَگُتبی؟ ناندانن. بپرس اینهمه شیخ و ملّا داشتِین کیبین و کجا دبین و چینکردین و چیشی هابه که اینانجور هابی و حوزه و موقوفاتش و همه چیا وَرْزْ هاکردین( شخم زدند. پشت و رو کردند. لِه کردند) ؟ ناندانن. حتی نوه نویره های حاج آقاهای دروار از عظمت و افتخارات و جاوُجُگای( مقام و جایگاه) بابوهاشان خبر ندارن که بُمانِه، حتی بعضیاشانیج نادانسته مخالف بابوها و خوبیها و زحمتهای گذشتگانشان هنگن و هِشن. متاسفانه طیِّ سالیانِ سال ، همه چیا بَزین ریزُرَوِند هاکردین و هنوزیج بعضیا وِلْکُن نِیِن. تا فرصت پیدا هکنن ، مرموزانه با دروغ دوند و جفنگیات ، حقایقا پَنام هکنن و یَکجوری از دروار و درواری حرف هِزِنِن که گند خرابکاریاشان دَر نِیا. اَمّا تا کی؟!! وقتی اونهاییکه موظّفِن حقایق و پیشینه ها و درستکاریها و الگوهای افتخارآفرینِ آبادیا بَگوئِن، نانگِن ، نتیجیش همبو ناآگاهی و یا اطلاعات ناقص و یا حتی غلط. ......... ( ادامه داره..)

به نام خدا. قسمت دوازدهم. به باهانی مارمضان. امشو یکسری اسامی و اصطلاحات و تاریخهایی را هنگیم که وستاره فهمیدن دقیقتر جریاناتی که درون دروار اتفاق دکفته دانستنش لازمه. از سال 1250هجری قمری یا سال 1212شمسی تا 1340قمری یا سال 1300شمسی ( سال ارتحال عمو آخوند) ، این دوره زندگی و عمر عموآخونده.( حدود 90سال) . که تقریبا در همین دوره و همین مقدار عمر متعلق به ملاغلامحسینِ خدابیامرزیشان. یعنی روزگاری حدود دویست سال پیش، درون اینان دهات دونفر دنیا بیامین که حدود هشتاد نود سال عمر بکردن و به رحمت خدا بشین، و در طول عمرشان با تحصیل علوم دینی و کسب اگاهیهای دینی هم خودشان انسانهای بزرگی هابین و هم انسانهای بسیاری را به راه حق و حقیقت راهنمایی بکردن و برای تاریخ دهات و مملکت خودشان افتخار و چهره های ماندگار هابین. با بعضی از دوستان صحبت بکردیم و قرار هابه انشاالله در اینده طی مراسمی این چهره های ماندگار روستا معرفی هابِن و خلق الله ویشتر آشنا هابن باهاشان و الگو بگیرن ایشالا. این بزرگان علمی و دینی در دوره چندتا از حکمرانان قاجاری زندگی بکردین. به ترتیب شاهان این دوره عبارتند از: محمدشاه، ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه، مندلی شاه، احمدشاه. اُما اگه 60سال آخر عمر این علما را بخیم در نظر بگیریم همبو این چهارتای آخری یعنی اواسط دوره حکومت ناصرالدین ، این دو عالم بزرگوار در اوج جوانی دبین و سی سالشان بی. ازین سالها هر چی به اینان ور ( آخر دوره قاجار) همیئیم، متاسفانه اوضاع ایران بدتر همبو. همونجور که قبلن بگتم چاره ای نداریم تا یک کم از تاریخ این دوره را باهم مرور هاکنیم. ناصرالدین شاه هجده سالش بی که باباش ممدشاه همیره و او شاه همبو. تا حدود سال 1274شمسی حدود پنجاه سال حکومت بکرد. دوره حکومت ناصرالدین شاه که به دوره ناصری معروفه سه بخش تقسیم همبو بخش اول دوره ناامنی و اغتشاش. بخش دوم ارامش نسبی و بخش سوم امتیازدهی به بیکانگان. بیسترین نفوذ انگلیسیها در همین دوره ناصری اتفاق دکفته. قسمتهای خاک ایران( هرات) در همین عصر از ایران جدا هابه و مملک بیشتر دست یک زن بنام ملک جهان خانم معروف به مهدعلیا دبِ. امیرکبیر در همین دوره دبِ و بعد بدست همینها کشته هابه و بعد از امیر کبیر با صدر اعظم شدن میرزااقاخان نوری، که رسما پاسپورت انگلیسی داشت، واقعا فاتیِ ( فاتحه ی) ممکلت خوانده هابه. مهدعلیا که مار شاه( مادر شاه) و زن ممدشاه بِ ، رابط بین انگلیسیها و کاخ حکومت بِ. بعد قتل امیرکبیریج که وطن فروش خائنی مثل میرزااقاخان نوری، با مهد علیا همدوش هابین و انگلیسیها رسما این دوتا جاسوس وطن فروشا بیخ گوش شاه دُکّاشتِبین( کاشته بودند). خواهش هکنم به ذهنتان بسپرین که نفوذ در دربار شاه چجوری هابه و کیا بین. چون دقیقا درون درواریج همین اتفاق ( نفوذ) دکفته. دقیقا همین مدل ، که انگلیسیها استاد مکر و نفوذن. تا همین الانیج این نفوذ در افراد و در مجموعه های اثر گذار ادامه داره. وطن فروشهای خرابکارِ ضدمردم و مملکت همیشه دبین و درن و خواهند بود، شک نداشته بین. در هر لباس و شکلی هم که بتانن نفوذ بکنن هکنن و این قضیه شوخی بردار نیه. با هیچکی هم تعارف ندارن. در همین دوره ناصرالدین شاه نهضت تنباکو اتفاق دکفت. یعنی تولیدات عمده کشاورزی از جمله توتون و تنباکو در اختیار انگلیسها دبِ و علما با فتوای ایت الله میرزای شیرازی جلو انگلیس ویستاردن و حق مردما از چنک انگلیس دربیردن که معروف هابی به نهضت تنباکو. اولین حرکت در این قضیه از حوزه اصفهان شروع هابه و اینیٖجا ( این را نیز)هندانین که حوزه ها هماهنگ عمل هکردین و بدون شک حوزه علمیه دروار و علمای این حوزه ایج مثل بقیه حوزه ها بی تفاوت نبین. و از همینجا قصه ی پر غصه ی حوزه دروار شروع همبو.... ( ادامه داره...)

بنام خدا. ( قسمت چهاردهم). به باهانی مارمضان. امیر اعظم یعنی ، هزاران کوخ را خراب هاکن تا وستار خودت یک کاخ بسازی کاش ادمای با سواد همیامبین و تاریخ دروار را هُنگُتِن. روایتهای تاریخ دروار ، یا ناقص گفته همبو یا سواد بعضیها و تخصصشان در این حد نِیِه . و یا عمدا دستی در کار دَبی و درِ که موافق گفتنِ حقایق و زوایای موضوعات نِیِن. اُما بِنا را واملیم بر اینکه قدرت تحلیل و سواد اینقد نبی و نتانستین خوب بگوئن نکه نانخاستین. به هر حال الان در گام دوم انقلاب دریم و قرن 13شمسی خلاص هابه و قرن 14شروع هابی. الان دیگه باید جوانان بیان و کارا دست بگیرن ، و وستارِ اینکه مدیون ملت و مملکت نَبِن، لازمِ حتما حتما حتما تاریخ دویست سال اخیر را یعنی قرن 12و13 مملکت و دهاتمانا بخانن و بیان. اگه نه ناخواسته به خودشان و مردمشان دچار ظلم و خیانت هِمْبِن. بر اثر بیسوادی و بی اطلاعی و نا آگاهی ، یکوقت ممکنه آدم پاشا ( پایش را) وٰالِه ( بگذارد)جاپای امیر اعظم و ناصرالدین شاه و رضاشاه و ممدرضاشاه. اونوقت چیشی همبو؟ همبو آش نخورده و داهان سوخته. هشیٖم اونور با این ظالمین خبیث محشور همبیم . چکا؟ بخاطر جهل و ندانستن. وستارِ همینه که ضرب المثل معروفِ بین اُما درواریا ، هنگن « یا باید دانا بی یا پُرسان » باید تاریخا بلد بیم.تا ضرر نکنیم. بالاخره صحبت از یَک زندگیِ ابدیِ. حیفِ که آدُم با نِدانُم کاریاش، خودشا و صدتای دیگه را بدبخت هاکنه. چون آدم هرچی هابو از امیراعظم که بالاتر نامبو. الان امیراعظم کُوآ؟! تا همینان چند سال پیش ازین، اون باغ و اِمارِتی که روزگاری شاهانه دِلیش زندگی هِکردین و وستار دنیاشان خونها هوریتیبین( ریخته بودند) آدمایی بکشته بین( انسانهای زیادی را به قتل رسانده بودند) ظلمها بکرده بین، تا همینان چند سال پیش یک مخروبه ای هابِّ . جدیدا بعنوان یَک امارت باستانی بهش رسیدگی بکردن و.... خیلی زورداره آدم امیراعظم بو ولی هیچکی آدم حسابش نکنه و فاتیشیج نُخانه. این تازه دنیاشانِ. آخرتشان که به مراتب بدتره. و لهم عذاب الیم بما کانوا یعملون. اینانوریجا( این طرف قضیه را) بینین، عمو آخوند ، بدون پست و مقام و بدون خدم حشم بدون پول پَلِه ، بدون نسل و وَچه( فرزند). همچنان زنده و آقا ، محبوب قلوب عاشقان ، بویژه شهیدان این خاک. ( ادامه داره....)

بنام خدا. قسمت سیزدهم. به باهانی مارمضان. درقسمت قبل که از نفوذ انگلیسیها بَگتیم، یکوقت اشتباه برداشت نکنین که تا قبل از دوره ناصرالدین شاه انگلیسیها در ایران نفوذ نداشتین، نخیر. اینها از خیلی دهه ها قبل از این واقعا در ایران نفوذ داشتین. در قسمت قبلی بگتیم که غصه های حوزه دروار از کجا شروع هابِ. غصه به این معنا که از یکطرف شاه های بی عرضه قاجاری لایق مملکتداری نبین ، و از طرفی دیگه نفوذ دشمن وسیعتر و عمیقتر هابِّ ، و از یک طرف دیگه دشمن متوجه قدرت حوزه ها و روحانیت هابِّ و کم کم قدرت نفوذ در حوزه ها و تحت فشار قرار بِدان علما را در دستور کار خودش قرار بدابِّ. به هر ترتیب ناصرالدین شاه بدست میرزا رضا کرمانی کشته هابِ و مظفرالدین شاه حاکم هابِ. نقش روحانیت در نهضت تنباکو کاملا روشنِ و یک اتفاق جدید و مهم دیگه ای که در دوره مظفرالدین شاه دکفت، ایجاد مجلس و هیات وزیران یا همان انقلاب مشروطه ی. در واقع یک قدم مهم دیگه از استبداد به سوی جمهوری گرفته هابِ. یکی از موضوعات مهم و قابل تامل همین برهه تاریخیِ. امیراعظم حاکم مستبد محدوده سمنان تا شاهرودِ. که خانیِ امیراعظم شاهرودِ و در حدود سن 85الی 90سالگی بدست یکی از نظامیان تحت امرِ خودش کشته همبو و همون خانیش چالش دانکنن و ادامه قضایا. چند تا نکته را باید دقیق دنبال هاکنیم. اول اینکه قضیه دزدیدن و غصب او( اب) که قابل انکار نیِ. دوم ، مخالفت عمو آخوند با امیر اعظم . سوم حضور امیراعظم درون دروار. چهارم قدرت ویژه و جایگاه حکومتی امیر اعظم به دلیل اینکه از طایفه قاجارِ و از وابستگان درجه یک ناصرالدین شاه به حساب همیا. و هیچ احدی جرات هیچ مخالفتی با اورا نداشته . و نماینده تام الاختیار حکومت مرکزی قاجار محسوب همبی. پنجم موضوع لشکرکشی و حضور نظامیان با سلاح ها و ابزار الات سنگین نظامی به دروار بی. که همه ی این پنج موضوع مهمه. و برای درک جایگاه عموآخوند و فهمِ استبداد قاجاری و شدت نفوذ و ادامه نفوذ انگلیسیا و نهایتا نابودی حوزه و بِفَهمییِن میزانِ ظلمِ به مردم ، باید در موردش ویشتر حرف بزنیم. اول در مورد حضور نظامیان با سازوبرگهای نظامی که احیانا توسط امیر اعظم اتفاق دکفته که دوتا نکته اینجا داریم. یکی اینکه مشاهدات عینی هنگه توپ و تانک بِیَردیبین. اگه این ابزار الات متعلق به امیر اعظم بی، یا باید بگوییم حضور امیر اعظم در دو مرحله اتفاق دکفته. که یکبار بدون سلاح های سنگین یکبار هم باسلاح سنگین. به قول امروزیا ، یکبار حالت جنگ سخت ، یکبار هم جنگ نرم، و اگه اینجوری تحلیل هاکنیم قضیه هم جدیتر همبو و هم مبارزه علما اهمیت بیشتری پیدا هُکُنِه. یا اینکه باید بگوییم نه، حضور امیر اعظم یکبار بیٖ ، ولی همراه با سلاحهای سنگین، که بازهم نتیجه را باید مثل احتمال قبلی تحلیل هاکنیم، و بگوییم امیراعظم با این دید که پیروز قطعیِ مبارزه و درگیریِ و بیامبی وستار کسب پیروزی قطعی، و این امادگی را داشته که اگر کسی مخالفت هاکرد، با حمله نظامی و کُشت و کُشتار ، قال قضیه را بَکِّنِ. یک احتمال دیگه هم وجود داره که توپ و تانک و مسلسل اصلا متعلق به حضور بیگانگان ( روس _ انگلیس) بو. و با امیراعظم ارتباط نداره. الان در اینان فرصت نانخیم این تحلیلها را ارائه بَدِیْم. اَمّا آنچه که بطور جدّی در فرصتهای بعدی و فعالان فرهنگ و سیاست باید بهش توجه هاکنن اینه که این پنج محوری که در بالا ذکر هاکردیم حتما باید دنبال هابو. نتایجی که قطعا، بهش هرسیم اینِ که، ۱.مردم در ترس و وحشت خاصی زندگی هِکِردین، خودیا یا بیگانه ها ، مردما خون به دل هکردین. اونیج زمانه ای که اگه مردم یَک اَمْنِیِّه( پلیس) هِوِیندن دل باد هندابین. ۲. وجود ظلم و زور و استبداد و خفقان بی حد و حصر. ۳. نقش علما در دفاع از مردم و حق.... #نکته بعدی اینکه عمو آخوند یک شبِ که عمو آخوند نبی، یکهو که مبارز سیاسی نبی. و قطعا یک تیم گروهیج داشته و با علمای بزرگ و مجتهدین عصر خودشیج حتما هماهنگ بی.و سابقه مبارزاتی داشته. با توجه به این زدوخورد سیاسیِ علما با امیر اعظم( نماینده حکومت قاجار) بدون شک علمای دروار در قضیه تحریم تنباکو و انقلاب مشروطه هم اعلان موضع هاکردبین و دلِ حکومت ازین حوزه و علمای دروار پُر بی. و حتما دنبال تلافی و انتقام از این حوزه و علماش دَبین. وقتی هنگیم امیر اعظم، نکه فکر هاکنین یَک آدم عادی بی. نخیر. امیر اعظم یعنی قدرت، ثروت، استبداد، زورگویی، قتل، غارت، ظلم و جور. یعنی همانهایی که فکر و ذکر و عقایدشان با اسلام و شیعه سازگار نبی. بزرگترین ظلمهارا در حق مردم مرتکب هابین. خودشان صاحب خدم و حشم و عِدِّه و عُدِّه بیٖن و عُموم مردم گُسنه و فقیر مطلق، بیسواد ، مضطرب از ناامنیها ، نِداریها ، و گرفتاریها. امیر اعظم یعنی سَمْبُلِ رانتخواری و کبر و غرور و چپاول و غارت. امیر اعظم یعنی هزاران ( ادامه داره....)

بنام خدا. قسمت پانزدهم. به باهانی مارمضان. میراث فرهنگی بعضی جاهارا دست وامِلِه و حفظ هُکُنه واقعا باید ازشان ممنون بیم و تقدیر و تشکر هاکنیم. چون ساختمانها و بقایای تاریخ را حفاظت هُکُنِن و اطلاعات و محتواهای تاریخ را هم کتابها هُنْگِن. مثل همون خانیِ امیراعظم که در موردش صحبت هابه قبلا. فقط یَک بدی هم داره ، اینکه وقتی بقایای تاریخی ظالمین را حفظ هُکُنِن، باعث هِمْبِن پرونده لعن و نفرینهایی که ملت هرستن وستار ظالمین، مفتوح بو. و هی ملت بشن و بینن و لعن و نفرین بَرِستن. خدا عاقبت همیمانا ختم به خیر هاکُنِ. و اونایی که مسئولیت و حاکمیتی دستشان درئیج باید خیلی بُپائن. اگه درست عمل نکنن ضرر هکنن. حدیث از پیامبر داریم ، «میفرماید: مبغوضترین مردم نزد خدا ، و گرفتاربه شدیدترین عذاب ، حاکم و کارگزار ستمگر است» . واقعا این هشدارها قابل توَجّهِن. یکوقت وستارم سؤال هابه که شهدای دروار که خیلی تاکید داشتین کنار عمو آخوند بخاک سپرده هابِن چه شباهتی به هم دارن. یعنی شباهت شهدا و عموآخوند چیشیه؟! یکشو پای منبر نشستابیم بَدیُم یک حاج آقایی حدیث بخواند که دقیقا جواب سوال مُن بِ. از پیامبر حدیث بخواند که: «برترین جهاد ، گفتن سخن حق در برابر زمامدار ستمگر است.» بَدِیُمْ عموآخوند و شهدا، مجاهد فی سبل الله بین و به جواب بَرسِیُم. چون شهدا که جهادشان معلومه. و عموآخوندیج در اون دوران خیلی جِگر داشته که بتانستبی حرف حق بگوئِ و نترسِ. خدا قدیمیامانا بیامرزه. حاکمان جور چنان ملتا وچه ترس هاکردبین که در قسمتهای بعدی به بخشی از اینا اشاره هکنیم. الان به برکت انقلاب ، خیلی آزادی بیان و رشد فرهنگی وجود داره. قدیم یادُمِن درون همینان دَرُ دهاتا حتی به کدخداها نامبه حرف بزنی. بعضی کدخداها یشکیلو مِسِلمان بین، ولی بعضیاشان عینهو ( شبیه ) بخت النصر بیٖن. یکروز با بابام دبیم از یکجا رد همبیم ، یکهو بدیم بابامان دستمانا بگتُ یک کناری ویستارد! مُن خیلی خُوردو بیم شاید 6یا7سالُم بِ. بَگُتُم ، بابا؟ چیشی هابه ؟ چکا نانشیم؟! بَگُت : وچه جان ، کدخدا پشت سرُمان درِ. چنان بَگُت کدخدا که من در همون عوالُم وَچگی، فکر هاکردم هیولا یا دراکولا یا مثلا آدمخوار درِ همیا و باید بوریجیم. چیندانستیم خِیْ( چه میدانستیم خب) . ایسا اُما ته کوچه دَبِیم و کدخدا سرکوچه! صدمتر فاصله داشتیم!! اینقد ویستاردیم ویستاردیم تا کدخدا بیا رد هابو بشو بعدش اُما به رامان ادامه بِدِیمْ. اُمٰا که وچه بیم و بیعقل، اما بابامان از ترسی مث وٖی ( بید) هلرزی!. یک بیچاره ای آ ، فلکش دوِستیبین . بخاطر چیشی؟ به باهانی اینکه چکا پَرنِه ( پریروز) از بیست متری کدخدا رد هابی ، سِلام نکردی!! چنان از ملت زهرچشم بگِتبین که یا نباید حرف هِزی یا اذیتت هِکردِن. زن و وچی ملت مثل چیشی ازین ظالمین هترسیِن!. بقول مشتلی خدابیامرز ، خانیِ دولتا بدان ( از دولت انقلاب باید تشکر کرد) خانیِ انقلابا بِدان( باید ممنون انقلاب بود). واقعا انقلاب، ملتا آزاد هاکرد. هرکسی اقای خودش هابی. الحمدلله نظام خان خانبازی و کدخدامنشی خلاص هابه و ملت راحت هابین. دیگه نامبو سرِ ملتا شیره دمالی. ایسا اینقد ملت باسواد و نترس هابین که اگریج یکی دوسال دهسال، با دوز و کلک و دروغ دوند و پول و پله بُخی مِلِّتا بووووقشان هاکنی، دیگه سُوآری ناندین. تازه این کدخداهاش بین و این وض و اوضای ملت بِ. اون گتِ خَر ( مثلا شاه) یا فک و فامیلای شاه که دیگه نگو ! یعنی ملت از سه فرسخیشان هَورتِن ( فرار میکردند) ایسا خودتان دیگه بخوانین حدیث مفصِل از این مُجمِل . اگه بشین بخوانین و بینین قدیم چه خبر بی، اونوقت ارزش عمو آخوند مَعْیِن همبو . اونوقت دشمنیِ حکومتها با حوزه ها دستتان هِمِیا. اونوقت دوزاریتان دانکُفِ. اونوقت آدُم هِفَهمِ که چکا انگلیسیا و پهلویها کتابهایی علیه روحانیت و آخوندها هنوِشتن و ساواکیا این نوشته جاتارا اینور اونور پخش هِکِردِن تا مثلا خودشان که توم و تارِ شیطانِن و بخاطر کافر بودنشان حرامزادِیِن و عاشق ادرار شیطانن( شراب) ، هابِن خیرخواه و حاکم بر ملت. که آخرشیج ایرانا مثل هندوآنه از وسط نصف هاکردبین! نصفشا هادابین دست روسها، نصف دیگیشیجا هادابین دست انگلیسیا. بُخدا آدُم این قسمتهای تاریخا هخانِ خجالت هِکِشِ. متاسفانه کدخداها و امیرها و شاها به مردمِ خودشان که هِرِسیٖئن شیر هُمبین ، اما وقتی به دُشمن( انگلیس و روس) هِرِسیٖیِن، شغال هُمْبین. یعنی دقیقا برعکس ایه قران که هنگه « اَشِدّاءُ علی الکفار رحماءَ بَینَهُم.» مسلمان باید به قران عمل هاکنِ ، نکه ضد آیه عمل هاکُنِ. خودشان ترسو بین، ملتیجا از خودشان هترساندن. حوزه ها و عموآخوند و امثال عمو آخوند حرف قرآنا هزین و حدیث اِماما را هنگُتِن، بعضیا خوششان نامیامبی. مثلا اینانجور احادیث. امام صادق فرمود: هرکس

مؤمنی را از سلطان بترساند، که از سلطان ازار خواهد دید، حتی اگر از سلطان آزار هم نبیند ، ان ترساننده در جهنم خواهد بود. و اگر مؤمن آزار دید ، آن ترساننده ، همراه با فرعون و دودمان فرعون در جهنم خواهد بود( کتاب کافی. جلد ۲ . ص ۳۶۸ ) .... (ادامه داره...)

بنام خدا. قسمت شانزدهم. به باهانی مارمضان. اگه یادتان بو آخرین چیزی که در قسمت قبلی بگتیم یک حدیثی از امام صادق علیه السلام بِ که « هرکسی مؤمنی را از سلطان بترساند،و به او بگوید سلطان اذیتت خواهد کرد ، حتی اگر سلطان کاری هم نکند و این مؤمن در حدّ حرف ، از سطان بترسد، ترساننده به جهنم خواهد رفت، و اگر سلطان ، مؤمن را آزار داد، ان ترساننده همراه با فرعون و دودمان فرعون در جهنم خواهد بود. ( کتاب کافی. جلد 2 صفحه368). درون همینان دهات الان برو از قدیمیایی که هنوز چیزایی از قدیم و قدیمیها یادشان هِمیا بَپُرس و بهشان بَگو نترس بَگو، اونوقت خوب بُپّا، بین چیشی هِوِینی و چیشی همِشنویی. اول ، چپ و راستشا نگه هُگُنه و بعدش از قدیم، یاواشو ( یواشکی) صحبت هُکُنه بِرات. یَک روانشناس بِیَردبِیم هُنگت اینجور آدما یک ترس و وحشت و خاطرات ترسناک دِلی دلشان موج هِزِنِ و بترساندینشان که این رفتارها ازشان ناخواسته دیده هُمْبو. و اگه یکیا بِیْنِن که جزء تیم و حزب ترسانندگان بِن، دَرجا حرفش عوض همبو و کلا حرفا عوض هکنه و آدم از این چرخش صدوهشتاد درجه ای ، شاخ درهمیٖیَرِه. یعنی هنوزیج هترسن.اینقد بترساندیبین ملتا. یک خاطره ساده درجه پنج وستارتان هنگم تا بهتر متوجه حرفم هابین. البته این مسائل درجه پنجِ. درجه یِکِش اینقد عجیبِ که نِشاست( نمیشود) بگوئی . اگریج بگوئُم از بس تأسفبارِ که اگه جوانا بشنوئن هنگن درُغِ( دروغ). شبیه افسانه و خیالاتِ. خاطره مربوط به مسجدِ. یکروز هوا خیلی گرم بِ دوتا بِرار بیامین دلی مسجد و باهمدیگه بگُتِن ، اوه اوه چیشی گرمِ. این لامسب پنکه ها را وصل هاکردین گُه کی بِ؟ یا بَکِّنیٖن دَپِّرانین روبار یا روشن هاکنین خی. خودشانیج بلد نبین برق و پنکه روشن هاکنن. یعنی از بس اون بیسواد کَلِ سر( رضا شاه کچل بیسواد) به ملت ظلم بکردبین ، ملت اعتماد بنفس و اراده خاموش روشن هاکردن یک پنکه را نداشتن. خودتان هندانیین چیشی هنگم. یک چراغ اگه دُو هزه ، جرات نانکردن پیچشا بچرخانن فیلتیشا ( فیتیله آنرا )بکشن پایین. اینقد ظلم و ستم و جور و عقب ماندگی بی. متاسفانه بی. یک وَچو اونجه دبِ، با توپ و تَشِر و کُوسْتُ کَرِیْ وچوها برستییِنِش بشو پنکه را روشن هاکنه. بگُتنش ، وَرِست برو پنکه را دَگِرسان( روشن کن) بَگردم کله وربالاتا ( دور کله بالاتر را بگردم!!!. . بالاتر از کله کجاست؟ آسمان خدا) وچوئیج بَشه پنکه ها را روشن هاکرد. یکربع نبِ که یکی از همینایی که دلی مسجد دبِ ، بگت. اوه اوه اوه چیشی سردهابی. اینجا مچد یا سردخانه!؟ تمام لِنگ و لَلیمان چو هابِ. اوه اوه اوه اوه اوه. لامسبا را خاموش هاکنین خی. اگه آدم اونوقتا بیم تمامشا هِکِّندم تامپراندم میدان. گُمبَکن لامسبارا . مچد پنکه هخا چکنه!!!! همون دونفری که یکربع قبل هنگتن چکا گرمِ ؟ و بگتبین برین پنکه را روشن هاکنین. بَدیم همونا هنگن: راست هنگه! کی پنکه را روشن هاکردِ؟! همینان وچه اختیارسرخود بشه پنکه ها را روشن هاکرد!!! ورست برو خاموش هاکن!!! مسجدی که صاحاب نداشتبو همینه.! مملکت بیصاحاب خارهاکردین!. وَچْ وچه سودا هابی!. پِدرسُخته اِیش وچه ! ورست برو خاموش هاکن. ای بنازم به اون وچه، اصن انگار نه انگار که با اوئن. راست هابه ویستارد نماز. ایناییج که بلد نبین خاموش هاکنن و پاشانیجا اصن درون ابدارخانه وانشتبین و جعبه کلید و تقسیم اینا دلی آبدارخانه بِ. ایناییج ناندانستن. اون وچه ایج که دبِ الکی مثلا نماز هخانه تا اینا حالشان گرفته هابو. یکیشان بگت صبرهاکنین نمازشا بخانِ هشو خاموش هکنه. یکی بگت نانشو نانشو و یکی بَگت هشو هشو. اون وچوئیچ انگار دبِ نماز جعفر طیار هخاند الکی مطل هاکردبِ. اقا یکیشان راست هابِ بشه دلی آبدارخانه تا پنکه ها را خاموش هاکنه. چهل پنجاتا کلید، همه شبیه به هم بِ. اقا شروع هاکرد از دم کلیدارا بزین. تق و تق و تق و تق ... فقط باید دامبین هوندین چه خبرهابه. تمام مهتابیا و لامپها و لوسترا و حتی بخاری برقی وسط مسجد و چراغا حسینه و چراغا طبقه بالا همه روشن هابه. سرعت پنکه ها را ویشتر هاکرد و داد و بیداد و دعوا هابِ. یک قَلاقلایی هابِّ که بیو تماشا. خنده دارتر از همه اینکه هترسیِن بشن با دست کلیدارا بزِنن. یکیشان یک عصا داشت ، مث اینکه هخان مَر بَکُشِن. وستاردبین دومتری جعبه کِلیٰا( جعبه کلیدها) هی با عصا هزین سر کلیا. دوسه تا کلیدیجا بزین ریز بکردن، آخرشیج همون وچو بیامِ به دادِشان بَرسی. باز همون ملت ورگردین به وچو بگتن، خدا پدر مادرتا بیامرزِ. باریکلا. یکیشان بگت خوبابه باز همین وچو دبِ. وگرنه اُماها که هیچی. خاک عالُما سرمان دکردین. نه سوادی نه عقلی. سُواد خوب چیزیِ. آدم بیسواد کورِ. این یک قطعه و گوشه ای از وضعیتِ مملکت اُما بی. ( ادامه دارد...)

به نام خدا. قسمت هفدهم. به باهانی مارمضان. معمولاً دشمنان حق و حقیقت سعی هکنن، حقایق گفته نبو یا وارونه گفته هابو. مثل جریان عمو آخوند و علمای دروار و حوزه علمیه دروار ، چنان ناکسا قضایا را تحریف هاکردین که در بعضی قسمتها هیچ ردّی از حوزه و علما پیدا نانکنی و انگار اصن حوزه ای نبی و عالمی نداشته و کلاً چیز مهمی نبی. معمولاً ابلیسیان و طاغوتیان، با تفکر یهودی ( صهیونی) ، و در عصر اُما مکاران انگلیسی، در طول تاریخ با انسانهای بزرگ و نورانی، با مراکز مفید اخلاقی و انسان ساز، و با حرفهای نورانی، همین رفتارا داشتین . تلاش هکنن تا حقیقت محو هابو و نابود هابو. اما کور بخاندین. شتر در خواب بیند پنبه دانه ### گهی لف لف خورد گه دانه دانه. حقایق هیچوقت پشت پرده نامانه. بالاخره به وقت و موقیش، خدا که اراده هاکنه یکچیزی هویدا هابو همبو. اگه تمام عالُم و آدُم جم هابِن بخان لاپوشانی هاکنن و نِلِن روهابو نانتانن جلوشا بگیرن. فرعون حالیش بَبِه که فلان شو در فلان ساعت نطفه ی وچه ای وسته همبو که بعد از دنیا آمدنش ، دشمن فرعون همبو و دودمان فرعونا کن فیکون هکنه. وستار همین تصمیم بِگِت نِلِه و بِساب خودش ( به حساب خودش) هُخاست جلو این اتفاقا بگیره . دستور بدا تمام زن و مردها در اون شو از همدیگه جدا هابِن و امکان ملاقات هیچ زن و مردی فراهم نبو. بابای حضرت موسی آشپز کاخ فرعون بِ. چند شبانه روز شیفت کاریش بِ و شانسش همونشو که جزو مرخصیش بِ ، باد و بوران هابِّ، چشم چشما ناویند. کار آشپزی که خلاص هابه بخاطر وضعیت نامساعد هوا، همون مجموعه کاخ بماند و نتانست بشو. مارِ حضرت موسیاییج نگران هابِ. معمولاً تا سر شو یا دوساتگاه از شو هُنگُذِشت دیگه شُرِش وانگردی ولی اونشو دیر بکردبِ و نیامبه. هی صبر هاکرد و صبر هاکرد بدی مردی نیامه. بگت نکنه فرعون بلا مِلا سرش بِیَرده و درون اینان بگیر بگیر، دستگیر هابو بازداشتش هاکردین. یشکو که هوا بهتر هابه ، راه دَکُفت بشه سمت کاخ تا بینِ چی همبو .بابای موسی هم نگران زن و وچه، هوا که بهتر هابه هخاست بشو خانه ، ولی بدی تا بخاه بشو و ورگرده ، کارا و دستورای فرعون همانه رو زمین.و دوباره شیفت کاریش شروع همبو. از طرفی هم دقیقا اون ساعاتی هابه که سربازا دَرِتستیبین ( ریخته بودند) بیرون و تمام ملتا از خانه و کلیشان در برکردبین تا اون نطفه ی دشمن فرعون وسته نبو. مارِ موسی بیامه نزدیک کاخ و بخاطر حکومت نظامی ، دستگیرش هاکردن و انتقالش بدان داخل کاخ. دلی مجموعه کاخ بابای موسی متوجه هابه صدا جیغ و شور یک زنی همیا و کاخا واشته سرش .بشه جلوتر ، بَدی إِء ، زن خودشِن. مامورا وقتی بَدِیِن حرفا زنی راستِ و واقعا شُرِش ( شوهر زن) جزو کارکنای کاخِ، آزادشان هاکردن. ایسا زنی زیر باران مثل موش اَو کشیده هابی، سرتاپاش تَر هابی ، هم از سرما و هم از ترس ، مث ویٖ ( بید) هِلِرزِه . مامورا بَدِیِن اینتوکی که نانبو( اینجوری که نمیشه ) نصف شوئی و اینان باد و باران و رگ و برق اینان وضعیت چُکنن، خودشان به بابای موسی یکسات مرخصی استعلاجی هادان ، بگُتِن، برو زنتا جم و جورش هاکن. بابای موسی دست زنشا بِگِت که زَنِیْیٰا بَبُریش خانه، فرمانده امنیتی بَگُت نه. حق نداری بشی خانه. دلی همین مجموعه ای کاخ باید بمانین و نشین بیرون. کور از خدا چیشی هخا؟! دو چشم بینا!. خدا وقتی بخاه پوزیِ مستکبرین را بزنه اینجوری هزنه. یعنی خدا کاری هاکرد که بیخ گوش فرعون ، درون کاخ فرعون ، نطفه حضرت موسی علیه السلام وسته هابو. درون دعا افتتاح بخاندین و ترجمه و توضیح تفصیلشا بلدین دیگه اونجا که هنگه، الحمدلله الذی یؤمن الخائفین و ینجّی الصالحین و یرفع المستضعفین و یضع المستکبرین و یهلک ملوکا و یستخلف اخرین . والحمد لله قاصم الجبارین مبیر الظالمین مدرک الهاربین نکال الظالمین صریخ المستصرخین موضع حاجات الطالبین معتمد المؤمنین. خواهش هکنم وستار یکباریج که هابی لااقل همین چند سطر از دعا را فارسیشا بخانین . اونوقت حساب خیلی چیزا دستتان همیا. واقعا تعجب هکنم از امیر اعظم و دارو دستی امیر اعظم و رضا کچل و ممدرضا ترسو بیغیرت و همه اونهایی که از قدیم و جدید ، با اسلام و دین و قران و حق و حقیقت سرشاخ هابین و هُمبن. چیشی فکر هکردین و چی فکر هکنن. کاش یکبار دعای افتتاح هخواندن هِفهمِیِن دَرِن زور الکی هزنن . چراغی را که ایزد برفروزد هرانکس پف کند ریشش بسوزد. اگه هم ریش نداشت و شیش تیغ بو، و چراغ خدارا پوف هاکنه، ریشه اش بسوزد. ( ادامه داره...)

بنام خدا. قسمت هجدهم. به باهانی مارمضان. اگه دقت بکردبین در تمام قسمتها تلاش هابی یکسری اصطلاحات زوان درواری و فرهنگ دروار یادآوری هابو.گاهی هم با زوان طنز و شوخی بعضی ضرب المثلها یا شوخیای معمول بین همولایتیها گفته هابی. و باهانه ای هابو وستاره بازخوانی تاریخ روستا. سعی هابی همزمان بزرگان فرهنگ علم و قرانی ، و مرکز علوم دینی اسلامی دروار هم در این بازخوانی مورد مطالعه قرار بگیره. و یکی از اهداف مهم ، ادای دین به آبادی و زحمات همه ی قدیمیهامانه. بدون شک اُما سر سفره زحمات نسلهای قبل نشستیم . یعنی اگه گذشتگان دنبین و با تحمل رنجهای فراوان ، در حفظ فرهنگ ملی مذهبی تلاش نانکردن، اُماییج الان دَنِبیم یا در مسیر دیگه ای دَبِیْم. یقینا مدیون گذشتگانیم. بقول امروزیا، این مطالب مثل یک نشریه داخلی و مختص زوان و لهجه خودُمان. با هدف تحلیل و بازخوانی گذشته هاست. حکومتها و دولتها هریک پشت سر هم همیان و هشن. مردم هم در این مسیر همراه با حکومتها و دولتها ، بدون مشارکت با حاکمیت یا با مشارکت با آنها ، روزگارشان سپری همبو. البته قطعا حاکمیتها در هدایت یا گمراهی انسانها نقش موثر دارن. در این گذر زندگی گاهی حاکمان خیرخواهن گاهی بدخواه. متاسفانه یک حقیقتی در تاریخ ایران وجود داره و آن هم اینکه بیش از دو قرن ، انهم با دخالت خارجیها و بی لیاقتی حاکمان داخلی ، ایرانا عقب نگه بداشتن و امروز میوه ی همان دخالتها و بی لیاقتیها در جامعه نمایانِ. هر ایرانی در گوشه ای از این کشور پهناور زادگاهی داره و حق داره در مورد وطن و زادگاهش حساس بو و به تبع ان نسبت به تمام ایران حساس بو. همین وطن پرستی و عشق به خاک، باعث همبو بشو سراغ تاریخ. نکه بخاه شخص یا اشخاص خاصی را قضاوت هاکنه یا جای خدا یکیا ببره بهشت یا یکی ببره جهنم. بقول قران، والعصر . ان الانسان لفی خسر . الا الذین امنوا و عموالصالحات و ....: همه در معرض خسران و ضرر قرار داریم و در پیشگاه امام زمان مامور به انجام عمل صالحیم و بهشت و جهنم افراد بسته به اعمال فردی و اجتماعییشانِ. چه بسا یکی مثل ابوموسی اعمال فردیش عالی و خوب بو . اما نقش اجتماعیش بسیار ملعون. البته بهشت و جهنم افراد را هیچ احدی نانتانه حکم هاکنه بجز قران. و قرانیج ملاک هندی و هنگه اگه اینجوری بی بهشت هشتی اگه اونجوری بی جهنم هشی. مثلا هنگه وستار مومنین بهشت در نظر بگتیم و وستاره ظالمین جهنم. پس یکوقت کسی فکر نکنه اُما دنبال یک کار بیهوده و آسانو بکتن دریم. نخیر. حتی دنبال نقل مستندات تاریخ هم دَنییم بلکم دنبال تحلیل وقایع تاریخی دریم و تحلیل تاریخ معناش رد یا اثبات وقایع نیه ، بلکه با بازخوانی جریانات تاریخ، سوالهایی که پیش همیا را در مقابل تاریخ طرح هکنیم و تاریخ مث یک دانش آموز یا دانشجو خودش هشو هشو هشو تا به جواب بَرِسه.و جوابا تحویلمان هندی. مثلا مشغول تاریخ خوانی همبین ، هوینیم در مورد حضرت خدیجه سلام الله علیها که دهم مارمضان وفاتشن، حرفهایی نقل هاکردین. مثلا بگتین بیست سال از پیامبر گتّر بی. یا مثلا قبل از ازدواج با پیامبر ، ازدواج بکرد بی. خاب وقتی تحلیل هکنیم هونیم دشمن وستار تخریب بزرگان دین و حق و حقیقت ، و شکستن شأن حضرت ، همچین حرفهایی را بزین تا هم پیامبرا خوردوش هاکنن هم حضرت زهرا و همه ی خط تابان اسلام را یکجوری توهین هاکنن. بالاخره آدُم نانتانه با شنیده ها و بدون دقت بعضی حقایقا گیر بِیَره. بلکم راهش همینه که مدام بشو تاریخا بازخوانی هاکنه و مثل شِن که سَرِند هکنن ، یا آردی که هانویجن ، درست و غلطها را از هم جدا هاکنه و به حقایق دست پیدا هاکنه. چون دلی تاریخ حتی چیزایی که چهارتا گتّرها نقل هاکنن ممکنه خیلی اشتباهات وجود داشته بو. مثل زندگی حضرت خدیجه که یک انسان پاک و مطهر و پیرو آیین حضرت ابراهیم ، یک کسیکه غیر از پیامبر هیچ ازدواج دیگه ای نداشته و سن ایشانیج موقی ازدواج 25سال بی . این شخصیت با عظمت و پاکا اینهمه تضعیفش هاکردین. اونوقت در مورد چیزای دیگه خیلی راحتتر هتانن دست بَبُرِن. آدم خودش عقل داره و مخصوصا اینان دوره که الحمدلله همه سواد دارن و هزاران کتاب و منبع وستاره تحقیق وجود داره. چیشی بِ حضرت خدیجه را تخریب هاکردن؟ چیشی بِ حضرت ابوطالب را تخریب هاکردن؟ اصلا چیشی بِ حضرت علی را تخریب هاکردن؟ چون اگه اینا از رسول خدا حمایت نانکردن، رانتخواری و حاکمیت و جایگاه بعضیا به خطر داننکفت و بساط شرک و جهل و ظلم جم نانبه. دشمن بگت، ایسا که حضرت خدیجه با ثروتش به محمد صلی الله کومک هاکردِ پس باید مرموزانه و خیلی ظریف، جایگاهشا تخریب هاکنیم تا مخاطبین تاریخ در طول تاریخ گیج هابن و حضرت الگوشان قرار نگیره. یک نکته دیگریج شاید دوستان احساس هاکنن بحثها سیاسیِ. اولا که مگه همبو یک زندگی و اجتماع انسانی را پیدا هاکنیم که سیاست دلیش دنبو؟ سیاست عین دیانتِ و دیانتیج عین سیاستِ. یعنی

بنام خدا. قسمت نوزدهم. به باهانی مارمضان. ادامه قسمت هجدهم .......یعنی هرجا که صحبت از اجتماع پیش بیا ، بی برو برگرد معنای اجتماع ، سیاستِ. یک مثال هِزِنم و ادامی صحبتامان ایشالا قسمتا بعدی. حضرت پیامبر تا خودش بِ و خودش ، و صحبت از نگاه فردی بِ، بهش هنگتن , محمد امین. ( یعنی همه جوره قبولش داشتن. از حرف و عقل و صداقت و همه جوره سرش قسُم هُخُوردن) اما تا صحبتاش اجتماعی هابه و بَگُت جامعه باید بشو دنبال سواد و علم. تا بگت جامعه باید پاک هابو. تا بگت جامعه ( اجتماع انسانها) ، همون ملتی که بهش هنگتن محمدامین، مخصوصا تیر طایفی خودش و هم محله ایها و همولایتای خودش، ورگردیِن بَگتن ساحر جادوگر!(لساحر ..) دروغگو! دهن بین!( أُذُن) مجنون! ( إنک لمجنون) آسانو گو( هذا اساطیر الاولین). یعنی هرچی هتانستن به این نورالهی و افتخار عالم خلقت ، بَگُتِن. ( به استناد قران). بنابراین دوستان یکوقت نکه فکرهاکنن اُما دنبال سیاسی بازی یا هر بازیِ دیگه ای دریم. نخیر. اُما هخیم یَک بازخوانی هاکنیم تاریخ دهاتِ خودمانا و یک کم با زوان خودمان اختلاط هاکنیم و پس صُبا اَزُمٰان یکی یکچی بپرسی، اینقد این تاریخا پشت و رو هاکردبیم که غلط غلوط و ناحق نگوییم و آدرس غلط به نسل بعدی نَدِیْم. ( ادامه داره...)

بنام خدا. قسمت بیستم. به باهانی مارمضان. در قسمتهای پیشین اگه یادتان بو بگتیم، حضور نماینده تام الاختیار حکومت قاجار ، و اینکه نزاع فرهنگی سیاسی با عالم جلیل القدر، ایت الله محمدکاظم ( عمو آخوند) نانتانه صرفا مربوط به مساله ساده ای بو. اسناد بسیار معتبری وجود داره که باید در گفتگوهای نسل جدید ، حتما مورد دقت و توجه قرار بگیره و تحلیل هابو تا با همفکری همه ی اساتید دانشگاهها و دانشجوها و طلاب و قدیمیهای درواری، کلا با شور و گفتگو و بررسی همه عزیزان درواری، نقاط کور تاریخِ دروار روشن هابو. ممکنِ یکی بپرسِ که روشن هابو که چه؟! اصن چکا باید اینکار هابو؟. در اینان قسمت اول به چند تا سند اشاره هکنیم و بعد هنگیم چکا باید این بحثها مورد گفتگو و تحلیل قرار بگیره. یکی از سندهای مهم، همین وجود با برکت عموآخوندِ. کسی که تهران و مشهد و یک مقطع در نجف درس بخاندبی و وچی دروار بی و در نهایت وارد مبارزه با حکومت هابی. سند دوم ساختمان حوزه علمیه و خانه های اطراف آن که متعلق به شخصی به نام سید علی اصغر حسینی درواریِ. سند سوم موقوفاتِ مربوط به حوزه علمیه دروارِ که طبق نوشته واقف و امضای پنجاه نفر از دروار و صح و دامغان و سمنان، باید صرف حوزه دروار و طلبه های حوزه دروار هابو. سند چهارم، ایت الله ملا غلامحسین . سند پنجم ، ایت الله شیخ عبدالرسول، جد شیخ عبدالرسول. سند ششم ، ملاشیخ صفرعلی نوه ایت الله شیخ صفرعلی . سند هفتم، ملاعلی و ملاممد سند هشتم، بسیاری از علمای بزرگوار دیگه ای خدا همیشانا الساعه بیامرزه. یا باید بگوئیم این اسامی و نامبرده ها و بسیاری از علمای دیگه که در قسمتهای قبل اسمشانا ذکر هاکردیم، دروغ و ساختگی و اصن همچین اسنادی وجود نداشتین . یا اینکه باید قبول بکنیم که همه ی این چهل پنجاه نفر وجود داشتین. ( البته اسامی بسیاری دیگر غیر این چهل نفر نامبرده شده ، به محض تایید نهایی در اختیار همولایتیها قرار خواهد گرفت). پس محال کسی بتانه وجود این علماء که هر کدامشان یک سند معتبرن را انکار هاکنه. امّا چکا باید این بحث مورد توجه و دقت همگان بویژه درواریهای ساکن دلی دروار قرار بگیره؟! جوابش یک جمله ی که نیاز به توضیح داره. جواب: چونکه مسلمانیم و شیعه ایم، و دوست نداریم قیامت و زندگی ابدیمانا بُبازیم. یعنی چی؟! اینان توضیحات مهمه تا متوجه هابیم یعنی چی!. اگه به هر کامینمان بگوئن دزد ، ناراحت همبیم و بهمان برهخوره. اگه ایج یکی بیا بشو یک چَلِک یا یک دول یا یک اِستام ( خاک انداز) یا نیم کیله زمینِ یک مسلمانیا یا هر کامینمانا صاحاب هابو، خوشحال همبیم یا ناراحت همبیم؟! اگه اجازه بگیره و بشو، که هیچی. اگه قرارِ زرنگوازی دربیره یا بخا گردن کلفتی بَکُنِ، هرکی بو از گردن کلفتی بدش همیا و ناراحت همبو. همه از حق خوری و دزدی و زورگوئی بدمان همیا. غیر از اینِ؟ آقا هر کی خوشش همیا مال و اموال و ملک و دارائیشا به تاراج ببرن ، همین صبا خودشا توی کانالها و گروهها معرفی هاکنه. هیچکی اینکارا نانکنه. خاب ایسا سوال اینِ که، آقای سید علی اصغر حسینیِ درواری ، اینهمه مال و ملک وقف هاکرده، کجایِ؟! و ایسا که هندانیم و قبلناییج بعضیا هندانستین که موقوفه ها کجایِ ، تکلیف چیشیِ؟! واقعا نباید تا ایسا طیّ این سالها ، تکلیف روشن همبی؟! آیا واقعا هرگونه ورود به موقوفی مردی ، کار درستیه؟! اگه این موقوفات مال یکی از اُماها بِ، الان ازین اهمیت ندادن عمومِ مردم، خوشحال همبیم؟! اُما سند داریم که از اواخر دوره قاجار سرکوب حوزه ها شروع هابه و با کودتایی که رضاخان برعلیه احمدشاه انجام بداه اصن حکومت از قاجار به پهلوی تغییر پیدا هاکرد. و رضاشاه به شدت با حوزه ها برخورد هاکرد و روحانیون را خلع لباس هاکرد و درِ حوزه هاییجا تخته هاکرد که بعدا ویشتر توضیح هندیم. ایسا هنگیم دوره رضا شاه با دستور حکومت، این اموال و این فرهنگ به تاراج بشِه، قبول. آیا بعد انقلابیج حکومت مانع بازگشایی و فعالیت حوزه و تعیین تکلیف موقوفات هابی؟! اصلا چه قبل انقلاب و چه بعد انقلاب، هرکی مقصره فعلا بحثی نداریم، اما تکلیف مسائل شرعی موقوفات چیشی همبو؟! اُما دریم دلی اینان دهات زندگی هکنیم و اگه اشکالات و غصب و دزدی درکار بو اُما ضرر هکنیم. اون اصفهانی یا شمالی یا تهرانی یا مشهدی که اینجا دنیه و نامیا و بومی اینجاییج نیه که ضرر بَکُنه. اون دامغانی و سمنانی و امیرابادی و دور و اطراف که درون مراتع و باغات و محدوده های وقفی دروار زندگی نانکنه که بخا دل بسوزانِ. متاسفانه اُما باید بشیم قیامت جواب بَدِیم. اماییش نماز و روزه و عبادت و سفره و زندگی در معرض خطرِ. اُما باید به فکر بِیم. ما دلمان بحال خودمان و قبر و قیامت خودمان باید بسوزه یا نه؟! ( ادامه داره....)

بنام خدا. قسمت بیست و یکم. به باهانی مارمضان. اینقد حرف و سوال و ابهام زیاده که اگه بخیم در سی شب ماه رمضان و سی قسمت حرفا و خاطراتا بگوئیم مطمئنا نامبو. الان برسیئیم به قسمت بیست و یکم و تا قسمت سی فقط نُه تا قسمت دیگه باقی بمانده اما خیلی از حرفها و خاطرات و کرامتهای علما بُمانده و هرچی سعی هکنیم خلاصه تر بگوییم بازم صدها ورقه دیگه از اینان کتاب همانه. شوهای بیست و یک ماه رمضان یکی از شوهای که احتمال شب قدر بودنش زیادِ. و مصادف با شب شهادت حضرت علی علی السلام. یادش بخیر اونسالهایی که شوهای ماه رمضان مخصوصا شوهای احیاء، با حضور قدیمیامان معنویت دیگه ای داشت. یکی مثل مرحوم ابوالقاسم ملاغلام، سعی داشت هزار رکعت نماز شب قدر را به جا بیره و حتما خیلیها خصوصا قدیمترها یادشانِ، اون گوشه مسجد ویمستارد و فارغ از قیل و قالها و هایُ هویا نُماز هخواند. گاهی بخاطر ازدحام جمعیت دیگه مسجد جا نبه و سروصدا همبه. خدابیامرز شیخ اکبرا هر از چند گاهی مثل پیام بازرگانی ، هنگت خانما ساکت!چه خبرتانِ. بِلین صدا به صدا برسه. جمله ی معروف شیخ اکبریج حتما یادتانِ. اگه کسی این شوهای قتل( شهادت) هخندی و با خنده و شوخی، حرمت مسجد و مجلسا همشکست، اون جمله معروفشا هنگت. هنگت نخندین هر کی اینان شوها بخِندِ گازیش وَلْ همبو. با همین بیان نغز و شیوای شیخ ، نه تنها خنده ها کمتر نامبه که ویشتریج همبه. مث بنزین رو آتش.خدابیامرز مرحوم شیخ اکبریج عجب حکایتی بِ. خدابیامرزیشان. شیخ علی ناصحی، ملامحمود ناصحی ، کلا همه اونایی که مسئول اجرای برنامه های شب قدر بین، امکان نداشت تذکر ندین. زنهاییج امکان نداشت گوش هاکنن. خیلی از اون جمعیت الان دیگه از دنیا بشین.خدارحمتشان هاکنه. شیخ اکبر حدود پنجاه شصت سال زمستان توئستان در هر شرایطی که ماه رمضان همبه سحرها همیامبه بالا پشت بام خانیشان و با اون صدای قَرّائی که داشت سحرخوانی هکرد. رسانه و رادیو تلویزون که هنو اونقدی نبِ. این خدابیامرز سحرخوانی هکرد و ملت بیدار همبین و رسم اینجوری بِ. بعدیج وقت اذان دوباره همیامبه بالا پشت بان اذانیج هنگت. فاتحه وستاره اموات مخصوصا شیخ یادتان نشو ، اشعاری که هخاند دو سه تا بیتش اینان بِ: یارب مرا به چنگ بلا مبتلا مکن دست مرا زدامن لطفت جدا مکن از حد گذشته اگر عذر و گناه ما چشم از گنه بپوش و نظر بر خطا مکن از خدمت ائمه اثنی عشر به حشر ماراجدا به حق شه کربلا مکن یارب دل مرده مرا احیا کن بر روی گدای نیمه شب در واکن سوگند به قطره قطره خون علی پرونده اعمال مرا امضا کن خدا همیشانا بیامرزیشان. همه ی هدف و حرف و این یادآوریهای اُما اینِ که ، پشتوانه ی فکری این همه سواد دار دلی دروار در قدیم و اینهمه برنامه ها و کارهای حساب شده فرهنگی دلی دروار چیشی بی. اُما پیگیری و بررسی هاکردیم بدیم که پشتوانی این مراسمها و سنتهای مذهبی ارزشمند، حوزه علمیه دروار بی. ایسا که بحث به اینجا بکشی، یک مثال هزنم تا عزیزان اما را در اثبات یا رد نتایجی که برسیئیم یاری هاکنن.ومتوجه تفاوت پشتوانه ها ، هابِن. هیچ ادعاییج نداریم که صدرصد حرفمان درسته. نخیر. اُما هوشستیم مسائلا تحلیل هاکردیم به نتایجی برسیییم انتظار داریم همه عزیزان بیان وسط و تحلیل هاکنن ، تا اگه وظیفه ای گردنمان درِ انجام بدیم و مدیون نبیم. مثلا همینان سحرخوانی. چکا دروار سبک سحرخوانی اینجوری با این اشعار و شیوه بی؟ و چکا خیلی جاهای دیگه ، مثلا یکجا دلی چَلِک ریگ دانکردین و تکان تکان هندابین و چه بسا ملتا زهرتَرِک هکردین تا سحر بیدار هابن. یا بعضی جاها یکی هشی هی هنگته: آهای راست هابین. یا یکجاهایی هشین در خانه ها را هزین. این تفاوتها نشان از متفاوت بودن پشتوانه های فکریِ، که باعث تفاوت فرهنگ همبو. واقعا پشتوانه فرهنگهای بسیار غنیّ دروار در اون عهد که خیلی جاها اصن سواد و فرهنگی نبی، چیشی بی؟! ( ادامه داره...)

بنام خدا . قسمت بیست و دوم. به باهانی مارمضان. قسمت قبل به تفاوت فرهنگها که ناشی از تفاوت پشتوانه فرهنگیِ اشاره هاکردیم. از مرحوم شیخ اکبریج نام بَبُردیم، چون یکی از پایه های ثابت فعالیت فرهنگی دهات بِ. پنج کلاس سواد داشت و بیسواد نبه. اذان هنگت( اذان به سبک ناب، که الان همان سبک اذان از مرحوم آقاتی گاهی پخش همبو) ، چوشی کن بِ. تعبیه هخاند. معلم قران بِ . نوحه خوان بِ. مقابله قران حضور داشت. پامنبری هخاند. روضه ها خانگی هخاند، پای دیگهای نذری هخاند. اون قدیمترها که دلی خانه ها مراسم دعاخوانی بِ، دعا افتتاح را از حفظ هخاند. مارمضان و مامحرم بدون هیچ چشم داشت بِرارضاخدا بدون هیچگونه پشتبانه مادی و پولی، واقعا در تمام عرصه ها حضور داشت. از وچه هاش بشنفتم هنگتن بابامان ده روز محرم و یکماه ماه رمضان علیرغم اینکه وضع مالی انچنانی نداشت، کارا تعطیل هکرد تا بتانه مارمضان روزه بگیره و محرمیج خدمت بکنه. در عهد و روزگار خودِش، آچارفرانسه فرهنگی بِ. یکوقتاییج اگه پاش دانکفت، مرغ زرد خال خالیج هخواند که این آیتم اخیر جزء ورژنهای خاص شیخ بِ. یک آدم با ظرفیتهای منحصر به فرد خودش بِ. یکروز بگتمش، شیخ؟ چطو تو این خاندن و مسجد و اینکارارا ول نانکنی ؟ حرفهای خوبی بگُت، اما اونچه که ما هخاستیم بفهمیم همون پشتوانه فکری ایشان بِ. چون هندانستیم پشتوانه فکریش مادّی نیِ. مثلا هشه یکجاهایی هخاند، نه ویستیِ پولشان، نه. بلکم بخاطر عشقی که به اهل بیت داشت، هُخاند. اینان سالهای آخرا عمرش یکبار زیر زوانش( زبانش) در بیردیم و به یک کلکی کُتِشا بلند هاکردیم تا جیفشا بزنیم، چون فکر هکردیم الان بعد از چندین مجلس که بخانده حتما نانش درون روغان درِ. اقا دست دکردیم جیف پیرمرد بَدیم اِشپش ته جیب پیر مرد قمار هزِنِ. آقا اُمارا هنگی دست از پا درازتر شرمندی شیخ هابیم چون فقط پنج هزارتومن بهش هادابین. یعنی پنجتا مجلس ، هر مجلسی هزارتومِن!!!!. هف هشت نفر دوستان باهم نقشه بکشیبیم برا کورکاسه کردن شیخ، همیمان ازش بپرسیم، شیخ فقط همین؟؟! بگت،« خاب هرکی به قدر معرفتش وستار امام حسین پول هندی». بنظر اُمایی که گاهی همیامبیم دروار و بخاطر محرم مارمضاناش، و اون صفای قدیم، این حرف شیخ وِستارُمان طلاییترین حرف شیخ بِ. و یک دنیا معنا داشت. خاب پس پشتوانه این خدابیامرز مادیات نبِ، و وقتی بپرسیم و بررسی هاکردیم بَدیم ، شیخ پشتوانه فکری روحانی معنوی داره، و سفارشها و تشویقها و تاییدهایی که از علمای دروار داشت، پشتوانی کارش بِ. و این نکته بسیار ظریف و مهمیِ. هنگت: شیخ وحید خدابیامرز خیلی موافق خواندنِ مُن بی. و همیشه حمایتم هکرده. تشویقم هکرد. یکی دیگر از علما ، شیخ علی اکبر صدرزاده را هنگت که یکبار مشهد زیارتش هکنه و شیخ پیشش هخانه و ایشان خیلی سفارشهایی هکنه و بقیه ماجرا. شیخ محمد محدث و شیخ علی اکبر سلطانی هم از دیگر افرادی که مشوق و مؤید محتواهایی بین که شیخ هخانده. چندتا کتاب قدیمیج داشت مث کتاب صامت و چندتا کتاب دیگه که اون قدیما دانابه جیف کتش یا لای یَک دستار دامپیچی همیرد مسجد و علمای دروار بهش هدیه هادابین. یکی دوباریج دلی مسجد هرکاری هاکردیم از چنگش دربیریم نبِ. بخاطر همینکه یادگار و هدیه علما بِ ، خیلی براش ارزشمند و مهم بِ. برای فرهنگها، پشتوانه های فرهنگ از خودِ فرهنگ مهمتره. اونیکه اُما به باهانی ماه رمضان دنبالش دریم همین نکته ی. ایسا اگه اسم شخصی یا حاکم و حکومتی وسط همیا چاره ای نیه. بالاخره نامبو تاریخا تحلیل هاکنی و از هیچکی هیچی نگویی. تا ایساییج حریم و حرمت نگه بداشتِیْم و بجز سران و سرکرده های حکومت، هیچی از سیاسیون نَگُتِیم. البته ما سعی هاکردیم از حاکمان و پشتوانه های فکریشان فقط بگوییم. مثلا وقتی اسمی از پهلویها همیریم، بیکار که نییم. اونا خودشان بیامبین شاه هابین و خودشان ، خودشانا موضوع و سیٖبْلِ تاریخ قرار بِدان. ایساییج نامبو پنجاه سال تاریخا پاک هاکنیم و مطالعه و تحقیق نکنیم که. همبو؟. قاجار همینجور. زندیه همینجور. صفویه همینجور. کلاً تاریخ همینه دیگه. الان مثلا مُن بیامیم کاندید هابیم، خاب صباروز قضاوت هُمبُم. خودم بخاستیم که توسط محقیقین و دانشگاه و نسلها مورد حلاجی و بررسی قرار بگیرم. طبیعتا اگه درست کار هاکردبم تاریخ هنگه درود برتو. اگریج بدکار هاکاردبم تاریخ هنگه مرگ بر تو. داهان تاریخا که نشاست دَوِست. ( ادامه داره...)

بنام خدا . قسمت بیست و سوم. به باهانی مارمضان. در تحلیل این قسمت ، با مستندات معروف و مشهور تاریخ که در تمامی کتب تاریخ ایران ، و نشستهای علمی و مراکز علمی فرهنگی، بحث هابی و چیز مبهم و پنهان نیه. نکات دیگه ای را دنبال هکنیم . عمو آخوند یک سند و برگ زرینی از تاریخ دروارِ. متاسفانه خیلی کم به نقش و جایگاه ایشان توجه هابی. حتی بنظر ما برگی از تاریخ ایرانِ که متاسفانه هیچگاه بهش درست پرداخته نبی. نفوذ انگلیسیها و تزریق تفکر لیبرالیستی به جامعه و حاکمیت، باعث هابه بین علما در انقلاب مشروطیت اختلاف دکفت. و چون دوار و حوزه دروار هم با حوزه های دیگر بالخصوص با حوزه های تهران در ارتباط دبی، و متاثر از تهران بی، و از همونموقعها با بالا بالاها وصل بین ،جریانات شبیه به هم دارن. قبلا اشاره هاکردیم که عمو آخوند دوره ای از تحصیلاتشا تهران دبی. و نیز اشاره هاکردیم به جریان امیراعظم، که قضیه فقط سر اَو نبی، بلکه چون انقلاب مشروطه شکست بخورد و تغییرات و تحولات سیاسی در ایران سرعت بگت، مسایلی گوناگون اتفاق دکفته( قضایا خیلی بزرگتر و مهمتر از چیزی که بخش کمی از آن هنوزیج دلی دروار نقل همبو) حکومت قاجار مخصوصا در دوره محمدعلیشاه و احمدشاه سرعت سقوطش زیاد هابه و انگلیسیها از فرصت استفاده هاکردن و شروع هاکردن به مبارزه با اسلام ناب، و سرکوبی علما . شاهان قاجار ، متاسفانه جای دوست و دشمنِ ملت را اشتباه تشخیص بدان. بجای مبارزه با انگلیس دکفتن به جان علما و حوزه ها. دو دستگی بین علما حتی درون درواریج برسی، و دلی همینان مسجدی که الان نماز هخانیم، دو گروه با دو عالم دوتا نماز جماعت برگزار هکردین!. این یعنی سیاست لیبرالیستی و مخرب انگلیسی تا کجاها که نمیامبی . همه با جریان اعدام شیخ فضل الله نوری عالم و مجتهد دینی آشنایین. این عالم تراز اول در میدان اعدام( میدان محمدیه امروزی) ، اعدام هابه. چون مخالف تفکر لیبرالیستی بِ .اینکار بعد از مرگ محمدعلیشاه با روی کار امدن احمدشاه اتفاق دکفت. در این دوره سرکوبی علمای مبارز ، با سیاستهای انگلیسیها در دستور کار قرار بگت و علنی تر هابه. دروار اماییج که امیر اعظم یکزمان بیامبی دقیقا با همین هدف بیامبی که علمارا سرکوب هاکنه و تمام موقوفات حوزه علمیه و اموال صغیر و کبیرا مصادره هاکنن که کار به حمله نظامی و اسلحه کشی هکشه و در اون برهه امیر اعظم موفق نامبو . اما هیچگاه این نفوذ و سرکوبگری تمام نبِ. از انجاییکه از سالهای 1200هجری قمری تا 1400هجری قمری یعنی از اوایل قاجار تا اواخر پهلوی ، انگلیسیها نفوذ گسترده داشتین، قضیه عمو آخوند و حوزه دروار و مبارزه این مرد بزرگ را در یک اَو خلاصه هاکردین و حقایق را پنهان هاکردین. طبیعیِ که تفکر انگلیسی ، خودشا نشان ندی یا تابلو نکنه تا عموم مردم متوجه اصل قضایا نبن و بر علیه تفکر انگلیس اقدام نکنن. نهایتا دلی تهران ، شیخ فضل الله اعدام همبو، و این مبارزه با علما توسط مزدوران انگلیسی دلی درواریج وجود داشته. که اتفاقا یکی از علمایی که هزینه سنگینی را متحمل هابِ همین عموآخوندِ. در همین مقطع جسارتهایی به این عالم وارسته همبو که فعلا اینجا نانتانیم بگوییم. و لااقل الان وقتش و جاش نیه. یکی از حملات در یکی از شبها اتفاق دانکفه و نهایتا این عالم جلیل القدر را از دروار درش هکنن! و ایشان به نشانه اعتراض، قهر هکنه و هشو. دوباره انقلابیون دروار همراه با تیرطایفی عمو آخوند هشن آقا را همیرن و تامین جانی ایجاد هکنن و هنگن ، اگه کسی به عمواخوند تعرضی بکنه با اُماها طرفِ. این مرد بزرگ چند صباحی را غریبانه و مظلومانه زندگی هکنه و مخصوصا بعد از رحلت رفیق شفیق عموآخوند، یعنی ملاغلامحسین ، غربت و مظلومیت ایشان چندین برابر همبو . ایشان با مشاهده مظلومیت علما و به تاراج رفتن قرنها تلاش علما در این مرز و بوم نهایتا در 1340هجری قمری، دار فانی را وداع بگت. روح بلند این عالم مبارز، این مدافع اسلام ناب و مخالف لیبرالیسم انگلیسی ، عالم با تقوا ، عارف بالله، در اعلی علیین مهمان امیرالمومنین باد. و ارواح پاک و نورانی فرزندان مکتبش(شهدا) نیز در جوار روح مطهر ایشان متنعم از نعمات بهشتی باشد آمین. الحمدلله امروز به برکت انقلاب،دلی دهات اُما عمو آخوند و حوزه، مخالف و دشمن نداره. و کسی حاضر نیه تفکرات لیبرالیستی شاهان نالایق قاجارا ادامه بدی. اتفاقا همه دنبال این درِن که جهت قدردانی از عالم وارسته مبارز و نستوه دروار، که روزگاری از اراضی و حقوق این ملت دفاع بکردبی، دوباره یاد و نام حوزه ی مقدسه ی دروار را که یادگار ایشان و دیگر علمای را زنده هاکنن. و از این طریق از عموآخوند قدردانی و تشکر بَکُنِن. ان شاءالله.

بنام خدا . قسمت بیست و چهارم. به باهانی مارمضان. انتقال غلط و یا ناقص پیشینه ها( هویتها) یا اصلا عدم انتقال، و یا تحلیل غلط گذشته، اثر مستقیم در پدیده ها و اتفاقات آینده وامِلِه. ممکنه وستاره بعضیا ، هرگونه تحلیل و بررسی گذشته، کاری بیهوده یا واپسگرایی و کهنه گرایی معنا هابو. مطمئنا اگه هدف عبرت گرفتن از گذشته بو ، دیگه اینجور شبهات و حرفها در مورد مراجعه و بازخوانیِ گذشته و تاریخ ، درست نیه. دقیقا با همین هدف عبرت آموزی ، حضرت علی علیه السلام به مطالعه تاریخ توصیه هکنه. در مورد دروار ، و فرهنگ غنیِّ اون ، به دلیل بازخوانی نشدن و یا نقص در بازخوانی صحیح، زمینه ساز بعضی آسیبهای جدیدی هابی که بسیاری از خوبیها و زحمتها ، گاهی هدر هشو . یا نانتانیم از ظرفیتها و استعدادهای گوناگون طبیعی ، انسانی، علمی، فرهنگی روستا استفاده هاکنیم و همیشه یک جای کارا هِلِنگه. اُما طی چند سال وستاره جمع آوری اطلاعات و تهیه مصاحبه ها و جمع آوری اسناد، ویشتر متمرکز هابیم روی یک موضوع و یک شخص( حوزه. عموآخوند)، بعد از یک مدت متوجه همین مشکل هابیم . و با اینکه بیش از پانصد صفحه اطلاعات ارزنده جمع هاکِردیٖم، بدیم که متاسفانه در بازخوانیهای تاریخ دروار دچار مشکلات و بُحرانهای شدید و مشکلات فراوانیم. و حتی همین الان ، با اینکه از موضوعات کاملا مستند و قطعی و خیلی معروف و مشهور دریم حرف هزنیم، احتمالش هشو و ممکنه حتی همینان مسایل صدرصد مستند و قطعی و معروف و مشهور، هزارجور موضعگیری در برابرش پیش بیا. البته باید زمان بگذره تا بینیم چی همبو. اینجا تکلیف عزیزان دست اندرکار اجراییات روستا سنگین همبو. که هوشینن و بررسی هاکنن و بینن چه راه حلی برای خروج از این بحران وجود داره. پیشنهاد اُما بارها تکرار هابی، اینکه یک سایت یا بانک اطلاعات تشکیل هابو یک قرن یا دوقرن یا سه قرن تاریخ و گذشته دروار در ان جمع اوری هابو. تمام نقاط ضعف و مثبت ، روستا در یک جدول تفکیک هابو ، و با اولویت بندی ، ضعفها رفع هابو و نقاط قوت هم تقویت هابو. اما متاسفانه ، همچین امکانی تا حالا اصلا فراهم نبی. و اغلب ، طرحِ هر موضوعی دچار بالاپایینهای(نوسانهای) شدید همبو . یکی از سندهای معتبر جهت اثبات این ادعا و لمس این نقیصه ای که گفته هابه، همین موضوع حوزه و موقوفات حوزه ی. موضوعی که عمومیِ. بومیِ. مکانش مشخص. واقف معلوم. موقوفات مشخص. خانه های اطراف حوزه که متعلق به واقف بی مشخص. سوابق فعالیتی حوزه مشخص. یعنی هیچ بهانه ای وجود نداره . بجز یک نقص، اونم عدم بازخوانی صحیح تاریخ و تحلیل دقیق اون. لازمه همه عزیزان و دوستانی که با دروار و زوان درواری آشناین و اینان مطالب دستشان هرسه، بدانن که در قبال گذشته دروار، و آینده ای که برای روستا پیش همیا نانتانن بیتفاوت بِن. چون اگه گذشته نبِ، الانی وجود نداشت، و الان و این عصر ، تاثیر گذار در آینده و آیندگانِ. سه دوره حکومت را هتانیم در نظر بگیریم. 1.قاجار 2.پهلوی 3.جمهوری اسلامی در انتهای دوره قاجار سعی هابّی سرمایه فرهنگی و مادی( موقوفات مستقیم و منابع متصل به آن) به تاراج بشو و عمو آخوند و دیگران نشتن. در دوره پهلوی علیرغم تلاش عده ای جهت حفظ این سرمایه مادی معنوی ، به دلیل فشار مضاعف و عمدی حکومت پهلوی، مقاومتها نتیجه ای ندا. و این چراغی که در دامنه های رشته کوههای البرز هِزلّیٖ ، و در این دوره به کورسوکورسو دکفته بِ ، بالاخره به کلی خاموش هابه در دوره جمهوری اسلامیج که بجز دو مرحله ( انقد که اُمائیج شاهد بیم) تلاش ناقص، در بیست سال پیش، تا این لحظه که کاری ناوینیم. مَثِلِ معروف هنگن، خراب هاکردن آسانِ آبادهاکردن سخته. یا اینکه هنگن یک دیوانه سنگی دامنداجه دلی چاه ، که چهل تا عاقل نانتانن دربیرن. ایسا حرف اینِ که یکروزی هوخاستن مصادره هاکنن و بَبُرن و نتانستن.( یعنی یک عده ای نشتنشان) امروزیج اگه به هر دلیلی ، مخصوصا به دلیل نا اگاهی و بیخبریِ اُماها، بیامین و هکتارها زمین( مرتع و باغ...)را بَبُردن، هیچ جوابی به گذشتگان و آیندگان نداریم. و این برازنده ی دروار و درواری نیه. همینان طزره، تقریبا همین بلا سر حوزه علمیه شان بیامبی، اما ملتش ویستاردن و حقشانا هاگتن و دوباره بعد سیصدو پنجاه سال ، حوزه و موقوفاتشا زنده هاکردن. اُمائیج هتانیم. به شرطی که بخیم. ( ادامه داره...)

به نام خدا . قسمت بیست و پنجم. به باهانی مارمضان. اُما در این نوشته ها سعی هاکردیم تحلیلی از تاریخ حوزه دروار در محدوده حکومت قاجار و سپس پهلوی را بگوییم. و در واقع دنبال قضاوت حکومتها و مباحث دیگه ای دَنِبِیمْ. واقعا دردِ که آدُم بشو کتابهای زیادی را مطالعه هاکُنِ و مدام مواجه هابو با یک ابهام خاص در مورد دروار. در این شبها هم بیشتر به یکی از مشاهیر و معاریف و علمای حوزه دروار اشاره هاکردیم و فقط به یکی از نقاط دروار یعنی حوزه علمیه اشاره هاکردیم. وستارمانیج هیچ فرقی نانکنه اسم حکومتها و افراد حاکم کی و چیه؟ حق مسلم و قطعیِ هر درواریِ در مورد دهات و روستای خودش گفتگو بَکُنه و سوال داشته بو و بشناسه و به دیگران بشناسانه. اما چه دردی از این بالاتر که یک ایت الله دارنده اجازه فتوا مثل عمو آخوند را در بعضی منابع خیلی محدود و کوچک معرفی هاکردین؟! واقعا دردِ که دروار یا همان راه دستیابی به کوههای بلند را ، با اون سابقه و پیشینه پر افتخار ، اینقدر تحقیر هاکنن. درواری که از اوشرف و ویان و کهوئه و وِزِرم بگیر تا کهو و چمبلو و گیوتنکه و آرسک ، محلها و محدوده های بسیار آباد و مهمی داشته و حتی مرحوم دهخدا که دروار را معنا هُکُنه ، حتی در مورد اسم درواریج نهایتا اُما هِوِنیم مدام در متون تاریخی تلاش همبو یکجوری وصل هاکنن به طبیعت و جغرافیای منطقه. بخاطر کوههای سنگی و بخاطر درختچه های گز دروار یا همان گزوار، را دروار گویند. دوستان ناراحت نَبِن ، چون اینحرفم توضیح داره و منیج درواری و دوستدار اب و خاک و وطنم. حوصله بکنین. خاب آدُم با اینهمه نیروهای فرهیخته فعلی و اینهمه افتخارات و مشاهیر قبلی، واقعا تعجب هکنه ، که چه اصراری دارن فقط طبیعت دروارا بینِن؟ حتی از یک عالم و فقیه هم هخان حرف بزنن ، بازم قضیه را وصل هکنن به اَو و طبیعت. بدتر از همه بعضی وقتا آدُم دفاع از افرادی را هِوِینِ که کلّ هشتاد میلیون جمعیت ایران ، هیچکی حاضر نیه ازشان دفاع بَکُنِه. دیگه اینقد آش پهلوی شورِ که افرادی مثل اسدالله اعلم و حسین فردوست و حتی ضد انقلابهای خارج نشین ایج ازشان دفاع نکردین و نانکنن. بگذریم. علی قهابی از سمت گردنی آهوان حمله هکنه به دروار و درواریها با فرماندهی استااسماعیل تفنگساز ، یک کلک رشتی سوار هکنن و علی قهابی را هوریجانن. این قضیه نشان هندی یک آهنگر تفنگساز و یک مرد عادی اینهمه هوش داشته. امیر اعظم حمله هُکُنِه و دست از پا درازتر وانگردِ. خاب لابد مساله خیلی مهم بی که شخص اول اینان حومه ها( مثلا یک مقامی به اندازه استاندار امروزی. یا اندازه سپهبدسرتیپ سرلشکر امروزی) راه هاکفته بیامی اینجا. اگه صحبت یکمقدار اَو بِ ، با یک گردان نظامی هتناستن حلش هاکنن. اینها دردِ که اُما بهش حساس نیئیم. لابد مردی اینهمه هوش داشته که یک شخصی مثل امیر اعظم را ناکوتش ( ناک اوت) هکنه. حتما مردم باهوشی دبین که بجای مبارزات نظامی ، مبارزات فرهنگی با حکومتهای جور داشتین. وگرنه طلبه های درواریج هتانستن مث میرزا کوچک خان دست به اسلحه بَبُرِن. کار شهید حجت الاسلام سید یونس کوچک خان عالی بِ ، اما کار عموآخوند عالیتر. کار رئیسعلی دلواری در بوشهر بر علیه انگلیسیهاو پرتغالیها عالی بِ. اما کار علمای دروار عالیتر. معمولا کارهای فرهنگی سختتر و عالیترن. لابد مردمی باهوش و عالم بین که مغولها نتانستن این تنگه را تاراج هاکنن. لابد این مردم باهوش بین که اینجا حوزه تاسیس هاکردن و انسانهایی چون کوه استوار با قله هایی سر به فلک کشیده از علم، تربیت هاکردن. چکا دروارا وصل هاکنیم به ریشه کوههای سنگی و چرا به کوههای علمی نسبت ندیم؟! اُما که هندانیم اسم دروار از حدود سیصد سال پیش بر دروار اطلاق همبو، لااقل بعنوان احتمال و به عنوان یک تحلیل ، بگوئیم دروار یعنی جایی برای دستیابی به کوههای بلند علم و دانش. یعنی در کنار سنگ و چل و چو ، چُکا انسانها را ناوینیم؟؟! کوه ارزش داره درست. گز نوعی پوشش گیاهیِ درست. اما انسان از همه اینها ارزش و اهمیتش بیشتره. اصلا مرحوم دهخدا هم بالاخره یک انسانِ و حرفش که وحی منزل نییِ. اتفاقا آنچه که از دروار به معنا نزدیکتره همان هوش و فرهنگ و علم و سختکوشی آنانِ. و ارزش اصلیش به همان هوش و زکاوت و انسان بودنشانِ.(( زر وار. دُر وار. گزبار. دز وار . احتمالاتی که برای اسم دروار میدهند. اُما هنگیم، زر ،شاید همان طلای علم باشد. دُر ، شاید همان دُرّ و گوهر دانش باشد...)) دردِ که کتاب مشاهیر دامغانا بخانی، و بعنوان یک درواری بینی که بعضی اطلاعات اشتباه از دروار بنوشتین!! شایدم تحریفِ عمدیِ . خب این مردمی که هر چی ویشته در موردش هخانیم، هوینیم شاهرگ اصلیشان، علم و دانش و فرهنگِ و الان قریبِ به 70تا 80سالِ که این شاهرگا بزین و همچنان هم گویا یک عده ای بَدِشان نامیا خون به رگهای فرهنگ دروار نَرِسِه. ( ادامه داره...)

بنام خدا. قسمت بیست و ششم. به باهانی مارمضان اسنادی وجود داره که در جنگ تحمیلی ، در بین نیروهایی که این دور و اطراف به منطقه اعزام همبین، روی سختکوشی و هوش وچه های دروار یک حساب دیگه ای وانکردین. حتی وصیتنامه های معروف شهدای کشور که امتیاز بندی هابی در یک مقطع همبی ، وصیتنامه یکی از شهدای دروار جزء وصیتهای منتخبِ. یکسالی یادُمِن بالنسبه جمعیت انسانی ، دروار جزء برترین رتبه دانشجویی در رسانه اعلان هابه. از نظر کیفیت محصولات کشاورزی، از نظر مدارج علمی و حضور در عرصه های علمی ، از لحاظ تولیدات صنعتی و دیگر مهارتها و بسیاری از زمینه های دیگه، همین الانیج دروار وضعیت خوبی داره و مهمِ. بیشترین قابلیت این مردم در زمینه های علمی قابل فعالیت عالی داره. یعنی انسان ظرفیتهای گوناگون و بالایی داره که باید این استعداد و ظرفیت را در راه رسیدن به کمالات و درجات الهی بکار بگیره. بسیاری از کارها ئیه که کارخوبن و بسیاری دیگه کارهای خوبتر و کارهای عالی هم وجود داره ، که انسان باید برای کارهای عالیتر حرکت بکنه. و خدا هم این انتظار را داره که انسان این ظرفیت و استعداد خداددی را در مسیر عالیترین خوبیها صرف هاکنه. سوابق فرهنگی دروار نشان هندی این مردم ، با موضوعات علم و دانش و معرفت، استعدادهاشان همخوانی خاصی داره. حسابشا هاکنین درون دروار علم فقه و اصول و عرفان و جفر و اسطرلاب ، قله های عظیمی داشته. وجود چندین عالم صاحب اجازه فتوا ، حرف ساده ای نیه. داشتن علم نجوم اسلامی همراه با عرفان اسلامی، حتی الانیج با پیشرفتهای علمی و ابزار این علم ، موضوعی افسانه ای بحساب همیا. اونوقت اینجا ، ایت الله ملاغلامحسین سرآمد این علم بی. و بخشهایی از این علم را به مرحوم کربلایی اکبر متقی که آهنگر بی ( بابای مرحوم استا خلیل متقی) آموزش بِدابّی. مرحوم ملاغلامحسین، طبق نقل معتبر، تاریخِ وفات خودش را روی سنگ حکاکی هکنه که تا چندین سال قبل این سنگ روی مزار این آیت الله عارف نصب بِ. وقتی ایام رحلتش نزدیک همبو و نشانه های مرگ پدیدار همبو، پسرش خدابیامرزِ ممد بخاطر عشق و ارادت ویژه و درک ارزش این عالم ربانی، هشو پزشک بیره. ملاغلامسین هنگه نرو وچه جان. خدابیامرزِ ممد ملاغلامسین ، رو حساب اهمیت دادن و مهم بودن جان این عالم جلیل القدر، کوش و کلاه هکنه که بشو، ملاغلامسین هنگیش وچه جان تو که هشی، ولی تابوت تشییع جنازه من و دکتری که تو همیری ، جلو حمام( محدوده میانده) هرسن به هم. خدابیامرز ممد با عجله و سریع بالاخره هشو سمت شهر و دکتر همیره. دقیقا همون نقطه ای که مرحوم ملاغلامحسین خدابیامرز ، بگته به، تابوت و دکتر هرسن به هم. همین مرحوم ملاغلامسین هنگته عهدی بیا که مریضیهای عجیب بیا که بترسین نفس بکشین! عهدی همیا که یک صندوقچه ای درهمیا که آهنگ هزنه و رنگاوارنگ( تلویزیون) روزگاری بیا که اینی که دروار درِ اونیکه کربلا و نجف درِ را هِوینِ و باهش صُبت هکنه و صدا همدیگرا همشنوئن( تماس تصویری) عهدی بیا که یکچیزایی درون آسمان پرواز هکنه و صداش شبیهِ وق وق هکنه( هلکوپتر) روزگاری همیا یکسات داننکشِ ازینجا هشن مشهد( هواپیما) عهدی بیا که چشم مردم میوه بینِ، دلشان نینِ. ( کنایه از سوختن محصولات کشاورزی) و.... این خدابیامرز اینجور پیشگوئیهایی هکرده، ملت اونروز یعنی صدسال پیش، هنگتین، خا، چه حرفا. بعد از فوت ایشانیج بعد از مدتها یک اُنبان( کیسه هایی با دهنه عریض) کتاب و دست نوشته، که بلااستفاده بماندبی و هرکسی هم سر درنامیرده را داریجن درون پشمینی کاه، یک نفر از لو ( تپه های غربی روستا) سمنان همیا، یک خورجین ( یا یکبار قاطر همراه با وسایل دیگه) از کتابا را سیوا هکنه و بار هکنه همبره. بقییشیجا ، همسرش لیلاخانم، داریجِ دلی پشمینه و وامله سرش و همبره لویی روپار پَل هندی دلی اَو روبار و خلاص هابه بشه. (ادامه داره....)

بنام خدا . قسمت بیست و هفتم. به باهانی مارمضان. با آرزوی قبولی طاعات و عبادات همه درواریهای عزیز. به قسمتهای پایانی حرفامان نزدیک هابیم و متاسفانه دهها صفحه از کتاب بُماند و فقط موفق هابیم از هر گوشه کنارای کتاب مطالبی را انتخاب هاکنیم و تقدیم حضورتان هاکنیم. اُما سعی هاکردیم فقط بر یک موضوع از موضوعات فراوان روستای عزیزمان بپردازیم. و در این میان ویشتریج روی یک واقعه و یک عالم جلیل القدر که فقط یکی از سرمایه های دهاتمانِ مشغول تحلیل هابیم. صدها عزیز با هزاران نکته ارزشمند وجود دارن که با سی جلسه و سی صفحه مجازی ، نانمبو از همه اونها بَگُت. اُما به قدر بضاعتمان ، با اهدافی نظیرِ یادآوریِ گویش زیبای درواری، یاد از بعضی همولایتیها، هدیه فاتحه و دعا برای همه گذشتگان و مرحومین در این شوهای ماه رحمت و مغفرت، زنده کردن یاد و نام حوزه علمیه، یاد و ذکر همه علما و اینجور هدفهای خیر، بصورت اختلاط عامیانه ، وقتتانا بگتیم و انتظار داریم حلالمان هاکنین. همون شوءِ اول بگتیم هخیم اختلاط هاکنیم. اختلاط عامیانه بالاخره یَک موضوئیج هخا. بَدیم بهترین موضوع همین یادهاکردِن از سرمایه ها و افتخارات و پیشینه روستامانِ. آخه آدُما زورش هِمِیا وقتی هِوِنیم ، واقعا دهاتمان طی این دویست سال اخیر مظلوم واقع هابی. علم و مالداری و کشاورزی و صنعت دست و همه چی ، همه جوره ، پسرفت بکردیم. اونیج مردمی که فوق العاده باهوش و زحمتکش و سختکوش بیٖن. و عموم مردم در این پسرفت اصلا مقصر نبین و نیئِن. اینان ملت هرجور حساب هاکنیم زحمتشانا بَکِشِیِن. آدم احساس هُکُنِه یک دستی در کار دبی ، تا این عقب ماندن اتفاق دکفته. در قسمتهای قبلی بطور مثال از عمو آخوند صحبت بکردیم ، و بَگُتیم، حق مطلب اینی نِیِه که در تاریخ نقل هابی. بنظر اُما، قضایا خیلی گسترده تر و دقیقتر و جدیتر ازینحرفای. یا موضوع حوزه. ایسا یک سندشا در فضای مجازی اُماها بَدِییم، ولی سندهایی درِ که مثلا در سالهای 1000( هزار هجری قمری) اینجا عالم و ایت الله داشتیم. اصلا همینان سندی که لابد همیتان تا ایسا ملاحظه هاکردین، پاش اینهمه امضا بزین بعضیاش درواری و صحی ئییِن، که لابد بعضیاشان موقی امضا هزین گَت آدم بین شاید اونوقتها که بعضیا صد سال و صدو بیست سالیج عمر هکردین، امکان داره بعضیاشان که عالِم و شیخن، صدسالشان بی. خاب ادمی که درِ سال هزارو صد و ششِ هجری قمری پای وقفنامی حوزه را امضا هکنِ، اگه صدسالش بو، پس همین خودش سندیِ که صد سالِ قبل این تاریخیج اینجا عالم و شیخ و سواد دار دبی. البته اُما بخاطر محدودیت زمان، اصلا وستارمان مقدور نیِ اسامی همه ی این چهارصد پانصدسال قبلیا را یکی یکی سیاهه( یاد داشت) هاکنیم. ان شاءالله اینهمه دکتر مهندس دبیر و مهلم و باسواد درواری دلی دروار و بیرون دروار داریم که اگه هر کامین یک ورق بنویسن صدها ورق در دهها کتاب همبو. بخاطر وجود اینهمه علما و جریانات در زمینه ها و موضوعات گوناگونِ که هی اُما هنگیم کاش یک سایت یا بانک اطلاعات وجود داشته بو تا اینهمه عزیزان درواری اهل علم و سواد ، نتایج مطالعات و تحقیقات و تحلیلهاشانا والِن دلی بانک اطلاعات، بعدِ پنجسال یا دهسال همیشا آنالیز هاکنن و در قالب پنج جلدکتاب درستُ درمان چاپ هاکنن تا هم حفظ و تشکر از سرمایه های گذشته هابو و هم چراغ راه آینده هابو. ولی الان حتی وستارِ دربیردِنِ معنای اسم دروار، نهایتا باید بشیم سراغ کتاب مرحوم دهخدا. خاب این کتابیج باز در مورد دروار از روی یک کتاب دیگه مثلا کتاب فرهنگ جغرافیای ایران جلد 3، یک نکاتی بِیرده. مثلا خدابیامرز علی اکبر دهخدا یکجا در معنای دروار ، بگتِ دروار ، راهی را گویند که نردبان میگذارند و از خانه به بام روند. به قول خودمان، واسو. اگر بگوییم دروار درواز بی، مرحوم دخو معنا هاکرده: در بزرگ و باز در شهر یا قلعه. البته یک معنای دیگه ایج داره. و چیزایی دیگه ای که مقصودمان این بِ که خاب قدمت دروار خیلی ویشتر از این حرفای که مرحوم دهخدا هنگه. و اُما اگه یک سایت و بانک اطلاعات و نتیجتا یک کتاب جامع و کامل خارهاکنیم، با دخالت لهجه اصیل و محلی، که حتی هنوزیج از دهاتا اطراف اون پیرمردا و پیرزنهاشان بشنوئی، یک چیزی شبیه به دُروار تلفظ همبو. و با توجه به فراوانی آواهایی نظیر اُو . هُو . و اون گویشهای خیلی خیلی قدیم، ممکنه برسیم به همین کلمه. و اینکه واقعا دروار جایگاه مردانی همچون دُرّ و جواهر بی. و لااقل علم و سواد ، همیشه وستار انسانها و فرهنگهای مطرح جهان، در حکم دُرّ و طلا بی. چیزی که در این تنگه ، بسیار فراوان بی. ( ادامه داره...)

بنام خدا . قسمت بیست و هشتم. به باهانی مارمضان. امشوئیج چندتا کِلام اختلاط هاکنیم تا بینیم به کجا هرسیم. چون دیگه دریم به قسمتای پایانی هرسیم و کم کم هخیم زحمتا کم هاکنیم، اجازه بَدِین، یک کمو به انتخاباتیج اشاره هاکنیم و بگوئیم ، همه عزیزانی که مسئولیت دلی دروار قبول هُکُنِن، باید توجه داشته بن بعنوان نمایندگان صغیر و کبیر و گذشته و آیندی دروار، وظایفِ سنگینی همیا روکولشان. در واقع عزیزان شورا و دهیار، همون کدخدا و اربابای قدیمِن ، که در ایران مرسوم بی. و الان با شعار دموکراسی و مردم سالاری و اینچیزا، هِمیان. وگرنه خاک همون خاکِ. ملت همون ملت . مسئولیت همون مسئولیت.با اهداف بسیار بلندتر و وسیعتر. عزیزان قدیمی که خدابیامرزیشان. اما جدیدیها در دوره جمهوری اسلامی به مراتب تکلیفشان هزار برابر سنگینتره. بازُم متناسب با همون موضوع اصلی بحثمان که علم و عالم بِ، یشکو صحبت هاکنیم. بدون شک صاحب اصلیمان امام زمانِ و بی هیچ بروبرگردی، روزی همیا و حق و حقایق بر همه روشن همبو. ایسا اُما اون روزگار دبیم یا دنبیم خداهندانه و ذات پاکش. فرض هاکنین همینان جمعه آقا بیا. اَزُمان بَپُرسه، بفرمایین بینم تا ایسا ویستار اینان حوزیتان و موقوفاتش چکردِین؟ جواب داریم؟ بنظر اُما که هیچ جوابی نداریم. ایشان از دلها و نیّتها خبر داره و تاریخیج با تمام جزئیات و اسنادش موبمو دستش درِ. الان شاید بتانیم بعضیامان بگوییم بماچه. به ما مربوط نامبو. ولی رودروی ایشانیج هتانیم اینجوری بگوییم؟! بپرسه مال وقفیا هشاست خرید و فروش هاکرد؟ نامبو جواب آقا را ندی که همبو؟ بپرسه شماها بعنوان مسلمان، کامینانتان بشین دنبال درس دین ؟! عُمومتان از مجموعِ مثلا صدتا وچه، دهتاشانا برستین دنبال علوم دینی تا بلکم از بین سی چهل تاشان، یکیشان فقیه و مجتهد دربیا ؟!. جواب چیشیِ؟ دوستان همولایتی همیمانکه نانتانیم بشیم دنبال درس دین، ولی نامبوج که هیچکامینمان نشیم. یک عده ایج که یکچی یاد بگتین تا بگتی وانگردن هنگن ، انگور دروار ممیج نامبو( انگور دروار کشمش نمیشه) . خاب عموآخوند و باباشو بابوش محصول کجا بین؟ ملاحیدر محصول کجا بی؟ ملاغلامحسین و بابا و بابوش و جدشان حاصل کجابین؟ علیمردان ، حاصل کجا بی که طیّ الارض داشته؟ شیخ عبدالرسول محصول کجا بی؟ همونجور که انگورا کشمش هکنن تا ماندگاریش حتی به دوسه سال برسه . اینهمه درواریج که همیشان چهره های ماندگار هابین! الانیج تحصیلکرده و کم نداره. هرچند هرچه زیاد باشن بازهم کمِ. اینا که همیشان محصول همینجا بین. صاحبان اجازات فتوایی و سطوح بالای فقه و عرفان، و مجتهد بالاتر هخیم؟ که هنگین ممیج( مویز)نامبو؟! کامین تفکر انگلیسی ، نفوذ بکرد و از دویست سال پیش هی بگتن و بگتن و بگتن ،و باورمان ببِ که نانتانیم و نانبو. تا برسیم الان که وستارِ یک شیخ باید بشیم گدایی؟!!!!. بعضیا هنگن شاید دروار ، درواز یا دروازه بی به مرور هابی دروار. اتفاقا اُما بشیم دنبالش بدیم مرحوم دهخدا در لغتنامیش هنویسه درواز یعنی گدایی و دریوزگی!. کارشناسان علوم سیاسی و علوم استراتژیک دفاع فرهنگی ، هنگن ، گاهی دشمن یک اسمی را روی یک منطقه وامِلِه و چنان اون منطقه را مدیریت هکنه که دهه ها یا سده های آتی، اون معنایی که دنبالش درِ، محقق هابو. بنظر اُما ، مقوله نفوذ( در محور اقتصاد. سیاست. فرهنگ) واقعا خیلی مهمه و ارزش مطالعه وسیع داره. یک حقیقتی که هیچکامینمان اونجور باید بهش حساس نِیییم. اصن تن واننگیریم که مورد نفوذ قرار بگتیم. خداییش با همینان دست فرمان بشیم جلوتر، باید بشیم بزغاله وستار ملی حلیم از جام و دوزیر وارد هاکنیم. یگ گُلّی کشک اگه بخیم باید بشیم سنگسر و پولامله. اُمایی که روزگاری دلی همینان دروار پنجاه الی هشتادمُن، بلکم ویشتر گوسفند داشتیم . خروار خروار کشک و روغان و سیچو و پشم و آروشه و پنیرخیکی و لور و شیر و سرشیر تولیدات دامی داشتیم ( هر یک مَن گوسفند پنجاه رأس گوسفد است) ایسا کوآ؟ چه خبر انگور و خربوزه و سیفی جات و تولیدات کشاورزی داشیم. شاید بگوئن ایسا یک کمچه او پیدا نامبو بخوریم فیلت یادِهندوستان بکرده ، هوس خربوزیت بکرده. ورست برو جم هاکن عمو این دوکان دستگاهارا. جوابا برین پیش کارشناسا. از مهندسین کشاورزی اگه بپرسین هندانن ، کشاورزی یکچیزیه که محصولات سرمایی داره گرمایی داره ، کوهستان، کویر ، پراب و کم اب. ایسا خربوزه نامبو، گزریج نانتانیم. اینان لاکردار سنجه ایج اوءِ فراوان هخا؟ بادام و اصن همه چی. اگه هنرشا حفظ هکردیم، بی اوییٖش علاج داشت. ایسا کشاورزی یک کمچه اَو نداشتیم، چهارتا وچه ایج نداشتیم برستیم نجف کربلا مشهد قم ، یا لااقل همینان حوزه. اینیج او هخاست؟ ( ادامه داره...)

بنام خدا . قسمت بیست و نهم . به باهانی مارمضان. قبل ازینکه این قسمت از حرفامانا تقدیم هاکنیم بازم لازمه از همه دوستان و فرهیختگان همولایتی معذرت خواهی بکنیم که مزاحم وقت و اوقاتشان هابیم. بدون شک حرفامان بی ایراد و بی کم و کاست نبین. و چون اُما حرفارا بصورت تحلیل تاریخ عرض بکردیم و مخصوصا اینکه با زوان محلی همیشا بنوشتیم، نارساییها و نقصهایی را داره. از طرفی هم سعی هاکردیم فقط بعنوان نمونه از یکی دوسه تا علما یک تحلیلهایی را تقدیم هاکنیم و بدون هیچ غرضی از بسیاری بزرگان و عزبزانمان حرفی به میان نیردیم چون هندانیم اگه صد شو صدصفحه ایج بنویسیم، حق یکی از این ستاره های علم دانش و قدیمیهای زحمتکش و خدمتگزار به آبادانی را نانتانیم اَدا هاکنیم. امشو ویشتر صحبتا قبلی را جمع بندی هکنیم . اینجوری تحلیل هاکردیم که دروار اُما مثل خیلی جاهای دیگه مورد نفوذ قرار بگته و ابهامات و تضادهایی در مباحث تاریخی دروار وجود داره که شاید هیچگاه به اونها توجه لازم نبی. بعنوان نمونه ، به یکی از وقایع اشاره هاکردیم و تحلیل هاکردیم که موضوع عموآخوند و همه ی موضوعات باید مورد بازخوانی قرار بگیره و درست تحلیل هابو. یکی از مکانهاییجا زیاد بهش اشاره هاکردیم که همینان حوزه علمیه بو و موقوفات مربوطِ. خاطراتی را از گذشتگان نقل هاکردیم که سعی هابه عین همونی بو که برامان نقل هاکردبین. هدف قضاوت حرفها یا مطرح کردن حرف بعنوان وحی منزل نبی، و فضای کلی این مباحث، صرفا تحلیل و گمانه زنی بی ، تا ایشالا مقدمه و تلنگری بو برای ورود دوستان به بازخوانی تاریخ . لذا ممکنه تمامی این حرفها رد هابو و یا تایید هابو . و این بستگی به تحلیلها و بررسیهای بعدی داره. از انجاییکه هیچگونه بانک اطلاعات و مخزن جامع از تاریخ دروار وجود نداره، لازمه اینکاریج فکری براش هابو. و طبیعیه که ایناجور کارا مقدار ناچیز از مطالب مثل یک قطره در برابر دریای بو . در تمام سالهایی که مصاحبه ها و تحقیقات در موضوعات مختلف دروار اِنجام بِدِیم، واقعا به این نتیجه برسیم که احیای حوزه دروار ضروری و واجبِ. مخصوصا که این حوزه قابلیت احیا شدن داره و فقط یک همت جمعی را هِطَلُبه( می طلبد) . حوزه ای که هکتارها زمین در اختیار داره. هرچند که تا حالا بایس اینکار همبی و نبی. اما جلو ضررا از هرجابگیریم استفاده ی. همبو همیمان جم هابیم یک طومار تهیه هاکنیم و از مقام معظم رهبری ، ولیّ فقیه ، حاکم شرع اسلامی ، در جهت احیای حوزه و تبدیل به احسن هاکردنِ موقوفات حوزه ، ازیشان درخواست حکم تجمیع موقوفات هاکنیم. تمام این زمینا را در یکجا متنرکز هاکنیم. (( آسِّیو درامامزاده( آسیاب جنب امامزاده) مزرعه کودوان. مزرعه خرم اباد. مزرعه کهو. گیشنیجو . تولبن که مابین اوشرف و ومانِ. مزرعی ممد اباد که اونور روخانی دریانِ. و چندین باغ که حالام یکیش باغ درازخان دلی کلاچو صح همبو . بقیییشیج دلی دروار باغ کوستو ، رِزوئه( رزوده) سمت سرمسنی ( بالامسنی) باغ رابمیان پایین مسنی، باغ روبار، باغ عالادین، باغ تلوستان، ....)) حتی شاید بشاست جهت تبدیل به احسن و کارامد هاکِردن باغاییج یک همچین کاری هاکرد که الان با وجود با برکت آقا که ولیّ امرِ، بهترین فرصت برا کسب تکلیف و حل این مساله ی . الانکه دیگه زمان طاغوت نیه که حاکم جور ، سد راه حوزه ها بو و یا نتانیم از حکم حکومتی بهره مند هابیم. الان قضیه فرق هکنه. کم کاری و نبود همت خودمان در این سالها، مانع احیای حوزه هابی. و این مشکل لاینحل نیه. ( ادامه داره..)

به نام خدا. قسمت سی ام( قسمت آخر). به باهانی مارمضان به شکرانی ماه مبارک رمضان، بتانستیم، با گویش درواری، به تحلیل یک نکته از هزار نکته روستامان اقدام هاکنیم، و به این باهانِ بارها وستاره قدیمیا و گذشتگانمان از خدا طلب آمرزش هاکنیم. مطالبی جهت توجه دادن به سرمایه ها و موقعیتهای ویژه روستا همراه با راهکارها و پیشنهادهایی با نیّت خیرخواهی و اطلاع رسانی و نیز عرض ادب و احترام محضر تک تک همولایتیها، خدمت همه ی سروران گرامی بطور عمومی و عامیانه تقدیم هاب. در این میان نام و یادی از بعضی بزرگان و علمای روستا داشتیم، و با تمرکز بر مقطعی از زندگی یکی از مجموعِ مدافعان عزت شیعه، شاگردان مکتب امام صادق، و مبلغان احادیث علویِّه و نبویّه، آنانیکه یقول القران بهم خیرالبریّه ، منادیان ندای إقرا و ربک الاکرم، لبیک گویانِ ندای آنکسی که عَلّمَ بالقلم ، و عَلَّمَ الانسان مالایعلم ، و خلق الأشیاء مِن العدم، آن حاملان حلم و آن متحملین رنج و اَلَم، به همیشان ابراز ارادت هاکردیم تا شاید از دیار باقی و از عرش الهی وستارِ اُما ساکنین دیار فانی ، و فرش نشینان عالم خاکی دعا هاکنن. از شهدامانیج یاد هاکردیم ، تا صُبای قیامت شاهد بر ارادت ما بر اسلام و قران ، رهروان راه قران ، صاحبان علم و ایمان، کوخ نشینان کوه ایران بِن. اگر روزگاری عده ای قدرت طلب بی ایمان، صرفا برای اهداف پست و شیطانیِ خودشان و برای باج دهی به انگلیس و امریکا، حتی مثل رضاشاه مخلوع، حاضر هابین علما را خلع لباس هاکنن و بساط علم و حوزه را جمع هاکنن، و در این مسیر حتی حرم امام رضا را هتک حرمت هاکنن. و یا مثل ممدرضا پهلوی ، صرفا جهت تقرب به شیطان، حاضر هابِ ، به فیضیه حمله هاکنِ و خون مبارک علما و فضلا را هوریجِ، روزگاریج در راهِ که پرچم اقتدار تشیّع با دست مبارک فرزند علوم کامله،( یابن العلوم الکامله) و فرزند سنتهای مشهوره(یابن السنن المشهوره) بر فراز قله جهان به اهتزاز دربیا. ( وقد نشرت لواء النصر تری). روزهایی بسیار نزدیک که دشمنان دین طعم عذاب خوار کننده و جزای خیانتهای به دین را هِچِشِن( اذقت اعدائک هَوانًا و عِقابًا) و آن صاحب صولت حیدر، دست ناپاک متکبرین و غاصبینِ بادوک( پُز دهندگان ) که انگار از دماغ فیل هوکوفتینا (افتاده اند را )، قطع هُکُنِ( قطعت دابر المتکبرین) و ریشه ظلم ظالمینا هِکِّنِ ( واجتثثت اصول الظالمین) و اونروز که روز دوری نیه اُما خدارا شکر هکنیم، ( و نحن نقول الحمدلله رب العلمین). پایان. اُمارا از دعای خیرتان محروم نکنین.