[تنها اهل فنا از اسرار ربانى آگاه‏ اند] محرم اين هوش جز بى ‏هوش نيست‏ مر زبان را مشترى جز گوش نيست‏

[درد طلب عاشقان، لحظه ‏اى منقطع نمى‏شود] در غم ما روزها بى ‏گاه شد روزها با سوزها همراه شد

[از گذر عمر نگران مباش به شرط آنكه عمرت در راه حقيقت باشد] روزها گر رفت گو رو باك نيست‏ تو بمان اى آن كه چون تو پاك نيست‏

[عاشقان، بدون عشق و طلب زندگى نتوانند كرد] هر كه جز ماهى ز آبش سير شد هر كه بى ‏روزى است روزش دير شد

[ناقصان، سخن كاملان را درك نتوانند كرد] درنيابد حال پخته هيچ خام‏ پس سخن كوتاه بايد و السلام‏

[رشته تعلقات را پاره كن تا رها شوى‏] بند بگسل، باش آزاد اى پسر چند باشى بند سيم و بند زر

[تمثيلى در نكوهش صفت آز] گر بريزى بحر را در كوزه ‏اى‏ چند گنجد قسمت يك روزه ‏اى‏ كوزه ‏ى چشم حريصان پر نشد تا صدف قانع نشد پر در نشد

[عشق، بيمارى‏هاى اخلاقى را درمان مى‏كند] هر كه را جامه ز عشقى چاك شد او ز حرص و عيب كلى پاك شد شاد باش اى عشق خوش سوداى ما اى طبيب جمله علتهاى ما اى دواى نخوت و ناموس ما اى تو افلاطون و جالينوس ما

[عشق، آدمى را عروج مى‏دهد] جسم خاك از عشق بر افلاك شد كوه در رقص آمد و چالاك شد

[عشق، جمادات را هم جان مى‏بخشد] عشق جان طور آمد عاشقا طور مست و خر موسى صاعقا

[اگر گوش شنوا پيدا شود، اوليا اسرار را بازگو مى‏كنند] با لب دمساز خود گر جفتمى‏ همچو نى من گفتني ها گفتمى‏

[اگر گوش شنوا پيدا نشود، گوينده خاموش شود، اگر چه آكنده از حرف باشد] هر كه او از هم زبانى شد جدا بى‏زبان شد گر چه دارد صد نوا چون كه گل رفت و گلستان در گذشت‏ نشنوى ز ان پس ز بلبل سر گذشت‏