👆تا امشب بروزرسانی استانها و شهرها ادامه دارد... تاکنون ما از سیزده استان درخواست داریم. میخواهم با این سیزده استان جمله بسازم؛ مثل کلاس اول دبستان: من از بدو تولد تاکنون ساکن خراسان رضوی هستم اما اصالتاً اهل خراسان جنوبی هستم. یکی از نزدیکترین دوستانم اهل شیروان ست؛ فاروج را به خاطر آجیل هایش خیلی دوست دارم و بجنورد را به خاطر میدانِ کارگرش(بعداً خاطره اش را برایتان تعریف میکنم) تا امروز دو مرتبه برای راهیان نور در قالب کاروان دانشجویی به استان خوزستان سفر کرده ام؛ اما فقط به مناطق عملیاتی رفتم و آرزو دارم یک مرتبه شخصی به شهرهای مختلف استان خوزستان و بوشهر یک سفر اساسی کنم. شهر قم آرامش بخش ترین و حال خوب ترین شهر من ست؛ معمولاً هر مرتبه که سفر میرویم دو روز قم هستیم؛ اما هر وقت که میخواهیم از آنجا به سمت شهر بعدی حرکت کنیم دلم میگیرد. هرمزگان به ویژه شهر بندرعباس با آن مردمِ زحمتکش و خونگرمش برایم خاطرات خوشی داشته...تاکنون یک مرتبه با وسیله شخصی پنج روزی آنجا بودیم و دو|سه مرتبه به مقصد قشم از بندرعباس عبور کردیم. مادرم می‌گوید اگر حق انتخاب داشته باشم که از این به بعد شهر محل سکونتم را انتخاب کنم، قطعاً آن شهر بندرعباس یا بوشهر ست! آخرین مرتبه ای که کاشان رفتیم به خاطر سه روزِ تعطیلی ولادت امام زمان(عج) بود که ابتدا جمکران رفتیم و سپس به سمت کاشان حرکت کردیم. آن سفر، اولین سفر ما بود که بدون هماهنگی قبلی و رزرو هتل حرکت کردیم. وقتی به کاشان رسیدیم ظهر بود و ابتدا سراغ رستوران رفتیم. شاید باور نکنید اما تمام رستوران و کبابی هایِ شهر از شلوغیِ جمعیتِ مسافر غذا تمام کرده بود. ما حدود دو ساعت در شهر گشتیم اما نتوانستیم چهار تا غذا بگیرم و همه تمام کرده بودند تا اینکه حدود ساعت چهار و نیم عصر یک کترینگ زیرزمینی پیدا کردیم و هر چه داشت خریدیم و سپس به سمت قمصر حرکت کردیم تا در هتل گلستان که در مکان زیبایی واقع شده اتاقی بگیریم؛ اما همانطور که حدس زده بودیم پر بود و هیچ اتاقی نداشت. از قمصر که عرقیاتش مشهور ست تعدادی عرقیاتِ اصل خریدیم و... البرز و شهر کرج برای شخصِ بنده نماد جاده چالوس ست. شهر تهران، شهر موزه ها و خانه ها و کاخ هایِ تاریخی ست و میخواهم یک مرتبه ده روز وقت بگذارم و تمام آثار تاریخی و گردشگری آنرا بازدید کنم و اما کرمانشاه یا تمام مناطق کردنشین... تاکنون قسمت نشده من به شهر کرمانشاه بروم اما سال ۹۳ به سنندج و بانه و مهاباد رفتم و علاقه مندیم به این منطقه آغاز شد به طوری که آرزو دارم روزگاری آنجا ساکن شوم. به واسطه ارتباط و نوع فعالیت بنده در متروی مشهد طی چند سال پیش با کرمانشاه ارتباط برقرار شد و اطلاعاتی درباره وضعیت این شهر و شهرداری آنجا دارم. بیش از دوازده سال ست که به شیراز نیامده ام... آخرین باری که به شیرازِ زیبا رفته بودیم دهه هشتاد بود و من نوجوانی شیطون و بازیگوش بودم...شبی به باغ دلگشا رفته بودیم از بس شیطونی میکردم یهو افتادم توی آب و تمام لباسم خیس شد و از بس ترسیده بودم چند دقیقه شوک شده بودم. از شیراز، بازارهای لوکس و متاسفانه بی حجابیِ زنان در آن بازارها هیچگاه از ذهنم پاک نمیشود! یاسوج و شهرکرد دو شهر از دو استانِ همسایه هستند که متاسفانه تاکنون قسمت نشده آنجا بروم؛ اما جاذبه طبیعی گردشگری و خنکیِ هوا در تابستان آنجا زبانزد ست و پیگیرِ اخبار آن منطقه و مشکلات آنجا هستم. حقیقتاً تصور نمی‌کردم اینقدر تنوع استانیِ مخاطبان داشته باشیم حالا کدام از شما بزرگواران دعوت میکنید که به شهرتان بیایم؟ ⛔️اینجا حقیقت طور دیگری دیده میشود ✅@matinchamran

📌از آنجا که کلانشهرهایِ ایران در سطح شهرداری و شورای شهر با یکدیگر ارتباط دارند و اطلاعات و تجربیات و ایده هایِ یکدیگر را با هم تبادل میکنند، بنده از این طریق میتوانم تحلیل خوبی به شما ارائه دهم...فقط تا جایی که یادم می آید حدود ۲۰ مرکز استان کلانشهر هستند. ⛔️اینجا حقیقت طور دیگری دیده میشود ✅@matinchamran

🖇دو استان اضافه شد و جمعاً به پانزده استان رسید: لرستان و مازندران ما دهه هشتاد به لرستان و شهر خرم آباد سفر کردیم و نصف روز از قلعه زیبای فلک الافلاک بازدید کردیم و انصافاً لذت بردیم...خنک و لذت بخش بودن هوای آن شهر را هنوز از یاد نبرده ام مازندران که دیگه استانِ دوم بنده ست چالوس، عباس آباد، تنکابن، رامسر، ساری و از همه بیشتر بابل را میشناسم چند ماه پیش که به ساری رفته بودم ناخودآگاه وارد محله ای شدم که از بس قدیمی بود مرا یاد مناطق اطرافِ حرم مشهد انداخت...کوچه هاش مارپیچی بود سر هر تقاطعش نزدیک بود تصادف کنیم...نمیدانم اهل ساری در کانال داریم یا نه که بداند اسم آنجا چیست؟ مازندران جزو معدود استانهایی ست که هم تابستان و هم زمستانش را دوست دارم. ⛔️اینجا حقیقت طور دیگری دیده میشود ✅@matinchamran

👆متشکرم از بزرگوارانی که شرکت کردند

📌اگر میخواهید شخصیتی سیاس و زیرک داشته باشید، حتماً داستان زندگیِ میرزا محمدمهدی خان استرآبادی را با جزئیات بخوانید. 🪴کارخانه تولیدِ حال خوب|کانالِ میم.چمران ✅@matinchamran

📍آقامحمدخان قاجار چه شخصیت جالبی داشته...او از معدود فرماندهانِ جنگ و پادشاهانی بوده که از دوران نوجوانی یعنی سیزده|چهارده سالی که فرمانده جلودارانِ قشون پدرش بوده تا آخرین روزی که زنده بوده ست هر شب قبل از خواب کتاب می‌خوانده ست و بدون کتاب نمیتوانسته زندگی کند. کاش انسان به جایی برسد که به کتاب معتاد شود! 🪴کارخانه تولیدِ حال خوب|کانالِ میم.چمران ✅@matinchamran

📌متاسفانه در اذهانِ عمومی، سیاس و زیرک بودن معادل با حیله گری و فریب تلقی میشود در حالیکه در واقع به معنای بیشترین بهره برداری از فرصت ها و موقعیت هاست! انسانِ سیاس، موقعیت شناس ست... 🪴کارخانه تولیدِ حال خوب|کانالِ میم.چمران ✅@matinchamran

📍نقشه آخرین وضعیت میدانی جنگ غزه ⛔️اینجا حقیقت طور دیگری دیده میشود ✅@matinchamran

📌مشترکاتِ من و آقامحمدخان قاجار کم کم در حال بیشتر شدن ست! پس از علاقه شدید او به مطالعه روزانه کتاب حال متوجه اشتراک جدید شدم. کریم خان زند، محمدخان را تحت حفاظت اجازه داده بود در تهران آزادانه رفت و آمد کند. او در روز اول به مدرسه آرامگاه زید رفت و از تدریس استادِ آنجا لذت برد و مشتاق شد زیر نظر شیخ علی تجریشی علم بیاموزد. یکی از دروسی که شیخ تجریشی آموزش میداد فلسفه و حکمت بود و از میان فیلسوفان به ابن طفیل آندلسی ارادت بیشتری داشت به همین سبب محمدخان علاقه زیادی به فلسفه و ابن طفیل پیدا کرد. به گونه ای که میگویند کسی در ایران نیست که به اندازه محمدخان، ابن طفیل را بشناسد! محمدخان تمام آثار ابن طفیل را خوانده بود و بخشی را حفظ کرده بود و همواره رمان فلسفی حی بن یقظان را همراه داشت و برای اطرافیان و نزدیکانش میخواند! 🪴کارخانه تولیدِ حال خوب|کانالِ میم.چمران ✅@matinchamran

📌تا امروز از این زاویه به آقامحمدخان قاجار نگاه نکرده بودم و به او این چنین فکر نکرده بودم: آغامحمدخان قاجار پس از چهار سال که در تهران بود، تمام آثارِ خواجگی در چهره و ظاهر او نمایان شد. ریش و سبیل های او از بین رفت. زیبایی چهره او نابود و صورتش لاغر شد. ابروهای کمانیش به شکل دو خط مبدل شد و چشم هایش شکلی عجیب پیدا کرد به طوری که دیگران تصور میکردند او میخواهد گریه کند! و از همه دهشتناک تر صدایِ او زنانه شد و به همین سبب او هیچگاه تا آخر عمر نتوانست فریاد بزند و همیشه همراهش دهل داشت. و تمام این موارد در اوج جوانیِ او رخ داد. یعنی بین سنین ۲۰ تا ۲۴ سالگی..‌. آقامحمدخان به چنان وضعیت ظاهری رسید که کریم خان زند از طغیان و کودتایِ او آسوده خاطر شد و هیچگاه تصور نمی‌کرد این چنین شخصی بتواند روی تخت سلطنت بنشیند...کریم خان با خود می‌گفت علاوه بر اینکه خواجگیِ محمدخان باعث خرد شدن شخصیتش شده ست و از مردانگی افتاده و آرزوهایِ گذشته اش به باد رفته ست؛ حتی اگر علمِ طغیان را بلند کند، هیچ کسی یک خواجه را به عنوان یک رهبر و فرمانده قبول نمیکند! شما میتوانید تصور کنید او هر روز چقدر عذاب میکشید؟ عزم و تلاش و پشتکار و نظمِ آقامحمدخان خارق العاده بوده و هیچگاه کاسته نشد و بدون هیچ وقفه ای برای هدفش یعنی به پادشاهی و سلطنت رسیدن جنگید‌... او هر روز از طلوع فجر تا زمانیکه برای خواب وارد بستر میشد، برنامه ای که برای خود تعیین کرده بود جز به جز و به موقع اجرا میکرد... بنده که با یه تصورِ کوچک میتوانم آغامحمدخان را یک الگوی موفقیت و پشتکار بدون رقیب خطاب کنم! 🪴کارخانه تولیدِ حال خوب|کانالِ میم.چمران ✅@matinchamran