‌ ولی اون لحظه‌ای که حضرت آقا فرمودن : چرا به درک؟ به فلک! :)>>>>>>

‌ سر که زد چوبه ی محمل،دل ما خورد ترک غربتش ریخت به زخم دل عشاق نمک وچنان سوخت که بر سر در آن،این شده حک سر زینب به سلامت ، سر نوکر به درک:))

‌ این محال است که حرم جای حرامی بشود...

‌ قصه کوتاه بود و غمگین... مردی که خم ابرویش لرزه به جان عالم می‌انداخت؛ مردی که در دمی خیبر را به دوش گرفت؛ امشب... شبِ بی‌مهتابِ مدینه... نتوانست پیکر شکسته‌ی همسرش را به دوش بکشد💔 آرام گفت : یاری‌ام بدهید ، پیکرِ فاطمه سنگین است...💔

‌ فاطمیه فقط خودی ها را ، رفیق ها را ، محرم ها را راه میدهند... آنگاه آرام در گوشت میگویند که ناموس علی را زدند...💔 داغِ پر پر شدن ریحانه ی خلقت را که جار نمیزنند... به نامحرم نمیگویند که... به محرم میگویند... به رفیق... به خودی ها! به خودی ها! به خودی ها!

‌ کاش روایت هفتاد و پنج روز صحیح باشد؛ بیست روز درد کمتر هم بیست روز است💔 اما نه... کاش روایت نود و پنج روز صحیح باشد؛ بیست روز بیشتر علی نگارش را می‌بیند، بیست روز دیر تر این خانه عزا می‌گیرد، مادر است دیگر... نفس یک خانه بند نفس هایش...💔 بیست روز هم برای یتیمی شیعه بیست روز است...💔

‌ زندگی نیست که... زندان مکافات است این:)

یٰا مَنْ یَعْلَمُ ضَمیرَ الصّٰامِتین... ای کسی که از حالِ دلِ منِ ساکت خبر داری...

دیداریمیزی گُویدی فلک محشره زهرا... یانسین بِلَ دونیا💔

صدای ناله‌ی مردی کوچه را به آتش کشیده💔 از کوچه صدای فاطمیه می‌رسد به گوش... وا امّاه...💔 الا یا شیعیانِ حیدر... حی علی بزم عزای فاطمه"س"

اینجا؟! به خواستِ دل، حرفِ دل میزنیم شاید که به دل بشینه...:)