روضه بی تابی مولا علی علیه السلام 👇👇

کلاس اخلاق درس سیزدهم ☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘ بسم الله الرحمن الرحيم بهترين گناه کاران و اشتباه کننده‌ها آن‌هايي هستند که توبه مي‌کنند پشيمان مي‌شوند چه در خانه‌ي خدا چه در خانه‌ي خلق نگويد نخير کارم درست است ادامه مي‌دهم اين آتش جهنم و عذاب‌هاي دنيايي و آخرتي خواهد داشت غد گري نکند بگويد نخير کارم درست است اين آتش جهنم و فشار قبر و عذاب‌هاي دنيايي و آخرتي او را مي‌گيرد آيا اين قدر خردش مي‌کنند که برگردد يا برنگردد اگر برنگردد معاند مي‌شود خلود در جهنم است اگر برگردد اميد است آتشش کم شود يا نجاتش بدهند در روايت امالي شيخ صدوق داريم امام صادق عليه السلام فرمود لَقدَغَفَر الّلهَ تَعاليِ لَرجلِ منَ اهل الَباديةِبَکِلَمتين ..خدا يک نفر بياباني اهل باديه نشين را آمرزيد به خاطر اين که دو کلمه به قول ما راست و حسيني به خدا گفت به خدا گفت من گناه کردم اشتباه کردم غلط کردم حق را به تو مي‌دهم نه اين که بگويم من کارم درست است چاره نبود بايد گناه مي‌کردم نه به خدا گفت حق با توست من اشتباه کردم غلط کردم اگر عذابم کني حق توست و اگر هم ببخشي لطف و کرم توست خدا او را بخشيد يا حديث مشابه داريم من اذَنَب ذنباَوَعِلَم اگر کسي گناهي بکند و علم داشته باشد حق با خداست و او مقصر است ظلمت نفسي را محکم بگويد و بگويد خدايا حق با توست بخواهي ببخشي مي‌تواني ببخشي چکيده‌ي ذکر يونسيه است خدا مي‌گويد من مي‌بخشم خدا آن گناه کاراني را نمي‌بخشد که غد اند مصر توجيه گر گناه اند از اشتباهشان بيرون نمي‌آيند خدا اين‌ها را در دنيا و آخرت بد جوري فشار مي‌دهد کسي که محيط و خدا و تربي‌تهاي مودبانه ادبش نکند زمان و عذاب قبر و جهنم مودبش مي‌کند اگر نکند هميشه بايد بماند يک دعاي زيبايي در مفاتيح است الهي أنَت أنَت وأَنا أَنا الَعَّوادِالي الُّذُنوبَ و أنَت الَعَّوادِالي الَمغِفَرة عواد صيغه‌ي مبالغه است يعني خدايا من يک بار دو بار نيست گناه کردم پشيمان شدم توبه کردم عواد يعني خيلي عود مي‌ کند همه اش زمين مي‌خورم توبه مي‌خورم زمين مي‌خورم هيچ گاه کسي ميليون بار نه هزار بار ميليون ميليون‌ ها بار گناه کرد نا اميد نباشد باز خدا مي‌بخشد از در عذرخواهي توبه بيايد خدا مي‌بخشد عواد کسي که همه اش برمي‌گردد دوباره زمين مي‌خورد باز مي‌گويد اشتباه کردم موقع گناه ناراحت است بعد گناه ناراحت است قطعا خدا او رامي بخشد من کارم عود به گناه است تو هم کارت همه اش عود به مغفرت است بله اگر از در عذرخواهي وارد نشديم از در لج بازي وارد شديم آن جا جايي است که ما هم حق نداريم خيلي کسي که پافشاري بر گناه دارد عفو بکنيم مي‌گويد آدم کشتم خوب کاري کردم باز هم مي‌کشم ولي کسي که خودش را مي‌شکند با قلبش با زبانش و درخواست مي‌کند اين جا جايي است که آدم ترحم بکند و اين نکته را هم عرض کرديم که افرادي که جاهل اند نادان اند موذي اند اين‌ها دو دسته هستند يک عده‌اي قابل اصلاح اند با تربيت‌ هاي صحيح اخلاقي اسلامي ديني فرهنگي قابل اصلاح هستند راهي که داريم برويم اما اگر مصداق همان لج بازهايي هستند که قابل اصلاح نيستند و با هيچ سخني گوش نمي‌دهند و زير بار نمي‌روند اين جا جايي است که ما خودمان را با آن شرايط وفق بدهيم يعني همان تحمل جاهل زکات عقل خدا نعمت‌هايي که به ما داده زکاتش اين است که جاهل‌ها را تحمل بکنيم هر چه تحمل بکنيم عقل و فهم و درک ما رشد پيدا مي‌کند بحث ما اين است که تحمل جاهل کار خيلي شاقي است آدم با يک آدم نفهم بيفتد اين داستان معروف است نقل مي‌ کنند بوذرجمهر انوشيروان به او غضب کرد انداخت زندان يک مامور فرستاد در زندان ببيند چه کار مي‌کند ديد خيلي راحت خوش مي‌گذراند آن کسي که رفته بود ديدنش گفت اولا اين جا جاي خلوتي است از شر خيلي‌ ها راحت شديم حسن‌هاي زندان را گفت بعد از اين ستون به آن ستون فرج است شش معجون درست کردم فضا را براي خودم آرام کردم دلخواه خودم شده با اين‌ها مي‌سازم راحت انوشيروان يک آدم حکيمي داشت گفت اين طوري است اذيت نمي‌شود گفت مي‌خواهي از زندان زده شود شکنجه شود گفت يک آدم احمق بفرست کنارش يعني واقعا اين حديث است ُصْحَبُة اْلَأْحَمِق عَذاُب الُّروِح (غررالحکم٬ ج ٬1 ص 455 (هم نشيني با آدم احمق خدا نصيب نکند شايد بدترين ابتلا در دنيا است از نيزه و شمشير و جهاد بدتر است اين که پيغمبر ما فرمود هيچ پيغمبري اندازه‌ي من عذاب نشد علامه طباطبائي مي‌فرمايد از دست منافقين و نا اهلاني که نزديک و اطراف پيغمبر بودند پيغمبر از کفار اين قدر اذيت نشد افرادی که دور پيغمبر بودند خون کردند دل پيغمبر را ☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

🔰 ۴۱ سال پیش، ایران نیز یکی از «گاوهای شیرده» آمریکا بود. سربازان آمریکایی که نه، همه اتباع آمریکایی در ایران مصونیت قضایی داشتند و هر غلطی می‌کردند، کسی نمی‌توانست به آنها بگوید، بالای چشمتان ابروست! حالا، بعداز ۴۱ سال، ایران تنها قدرت جهان است که می‌تواند رسماً پایگاه نظامی آمریکا را موشک باران کند و بیش از ۱۰۰ کشته روی دستش بگذارد ولی آمریکا از ترس عواقب درگیری با ایران، جرئت اعلام تلفات را نیز نداشته باشد! و این تو بودی که ذلت این ملت را به عزت تبدیل کردی،، خمینی ای امام

کلاس نهج البلاغه (حکمت سیزدهم)درس۱۳ ☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘ بسم الله الرحمن الرحیم وَ قَالَ علی (علیه السلام): إِذَا وَصَلَتْ إِلَيْكُمْ أَطْرَافُ النِّعَمِ، فَلَا تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ الشُّكْرِ. شرح: راه تداوم نعمت ها: امام(علیه السلام) در این سخن حکمت آمیز به نکته دیگرى درباره آثار شکر نعمت و آثار کفران بیان مى کند و مى فرماید: «هنگامى که مقدمات نعمت ها به شما روى مى آورد دنباله آن را به واسطه کمى شکرگزارى از خود دور نسازید»; (إِذَا وَصَلَتْ إِلَیْکُمْ أَطْرَافُ(1) النِّعَمِ فَلاَ تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ الشُّکْرِ). نعمت ها غالباً به صورت تدریجى بر انسان وارد مى شود و وظیفه انسان هوشیار این است که به استقبال نعمت برود و استقبال از آن راهى جز شکرگزارى ندارد. هرگاه با آغاز روى آوردن نعمت به شکر قلبى و زبانى و عملى بپردازد ادامه خواهد یافت و تا پایان آن نصیب انسان مى شود و به تعبیر دیگر به گفته بعضى از شارحان نهج البلاغه، نعمت ها مانند گروه هاى پرندگان است که وقتى تعدادى از آنها بر شاخه درختى نشستند بقیه تدریجا به دنبال آنها مى آیند و شاخه ها را پر مى کنند; ولى اگر گروه اول صداى ناهنجار و حرکت ناموزونى بشنوند یا ببینند فرار مى کنند و بقیه هم به دنبال آنها مى روند و صحنه از وجودشان خالى مى شود. همچنین بسیارى از نعمت ها به صورت تدریجى زوال مى پذیرند; هرگاه انسان در آغاز زوالش هوشیار باشد و به شکر قلبى و زبانى و عملى بپردازد مانع بازگشت و زوال تدریجى آن مى شود. این سخن در اصل برگرفته از قرآن مجید است که مى فرماید: «(وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لاََزیدَنَّکُمْ وَلَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابی لَشَدیدٌ); به خاطر بیاورید زمانى که پروردگارتان اعلام داشت اگر شکرگزارى کنید (نعمت خویش را) بر شما خواهم افزود و اگر ناسپاسى مجازاتم شدید است».(2) قرآن مجید سرگذشت بسیار عبرت آموزى از قوم سبأ نقل مى کند که خداوند نعمت بسیار وافرى به آنها داد و فرمود: «(کُلُوا مِنْ رِزْقِ رَبِّکُمْ وَاشْکُرُوا لَهُ بَلْدَةٌ طَیِّبَةٌ وَرَبٌّ غَفُورٌ); ازروزى پروردگارتان بخورید و شکر او را به جا آورید; شهرى پاک و پاکیزه در اختیار شماست و پروردگارى آمرزنده».(3) ولى آنها به کفران پرداختند و سد عظیمى که سبب آبادى کشور آنها شده بود بر اثر سیلاب و عوامل دیگر در هم شکست و تمام آبادى و باغ ها و مزارع ویران شد به گونه اى که نتوانستند در آنجا بمانند و ناچار در اطراف متفرق شدند. قرآن در اینجا مى افزاید: «(ذلِکَ جَزَیْناهُمْ بِما کَفَرُوا وَهَلْ نُجازی إِلاَّ الْکَفُورَ); این کیفر را بر اثر کفرانشان به آنها دادیم و آیا جز کفران کننده را کیفر مى دهیم».(4) روایات فراوانى درباره اهمیت شکر از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و امامان معصوم(علیهم السلام)به دست ما رسیده که اهمیت این فضیلت انسانى را آشکار مى سازد. امام صادق(علیه السلام) مى فرماید: «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ أَنْعَمَ عَلَى قَوْم بِالْمَوَاهِبِ فَلَمْ یَشْکُرُوا فَصَارَتْ عَلَیْهِمْ وَبَالاً وَابْتَلَى قَوْماً بِالْمَصَائِبِ فَصَبَرُوا فَصَارَتْ عَلَیْهِمْ نِعْمَةً; خداوند متعال به گروهى از مردم نعمت داد، اما آنها شکرش را به جا نیاوردند در نتیجه آن متاع مایه وبالشان شد و گروهى از مردم را به مصائبى گرفتار کرد لکن آنها صبر کردند و (شکرگزار بودند) در نتیجه مصیبت ها به نعمت ها تبدیل شد».(5) در اینجا سؤال باقى مى ماند: این که حقیقت شکر چیست؟ شکر سه مرحله دارد: مرحله قلبى که انسان از نعمت هاى خدا خشنود و راضى و سپاسگزار باشد و مرحله زبانى که آنچه را درون قلب اوست بر زبان جارى سازد; ولى از همه مهم تر مرحله عملى شکر است و آن به طور شفاف این است که از نعمت هاى الهى درست بهره بردارى کند و اهداف این مواهب را در نظر گیرد و به سوى آن اهداف حرکت کند; اگر خدا عقلى براى درک نیک و بد به او داده از این عقل در مسیر شیطنت استفاده نکند و اگر او را مشمول موهبت آزادى کرده از این آزادى براى پیشرفت و تکامل بهره گیرد نه در مسیر بى بند و بارى و گناه و فساد همچنین در مورد اعضاى بدن که هر کدام موهبتى عظیم است و در مورد مال و ثروت و فرزند و همسر. بسیارند کسانى که شکر قلبى و زبانى دارند; ولى در مرحله شکر عملى مقصرند. اگر در مفهوم شکر به آن گونه که در بالا گفته شد دقت کنیم فلسفه آن نیز روشن مى شود، زیرا این مواهب مال ما نیست، از سوى دیگرى است و آن را براى اهداف خاصى آفریده و اگر در غیر آن اهداف به کار گرفته شود خیانت در آن نعمت است. پی نوشت: (1). «أطراف» جمع «طَرَف» در اینجا به معناى آغاز هر چیزى است به قرینه «اَقْصاها» که در جمله بعد آمده، و به معناى انتهاى چیزى است. (2). ابراهیم، آیه 7. (3). سبأ، آیه 15. (4). سبأ، آیه 17. (5). بحارالانوار، ج 68، ص 41، ح 31. ☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا علیه السلام لحظاتی از دلدادگی زائران امام غریب 😭😭😭