شاید بقیه این پیام منو بخونن
بگن من دیوونه ام
من کم دارم
من دچار اختلال روانی ام
و...
ولی واقعا من حالم خوبه و با سلامت روان کامل دارم اینا رو مینویسم
بقیه ذهن من رو نمیتونن درک کنن !
من که اعتراف کردم
پس بقیشم میگم
میگم که من فقط تا یه زمانی برام مهم
بود که تو رو راضی نگه دارم!
و با 20 پاس شم
و از یه زمان به بعد برام مهم نبود که
با 4/5 پاس بشم و نشدم
و تو یه فرصت مجدد با 10 پاش شم!
تو دیگه مهم نیستی برام!
ولی همچنان دوست دارم باشی ..
تو واقعا اونقدرا که نشون میدی
مهم نیستی ، شیرین نیستی
تو فقط یه مبالغه ای!
یه مبالغه که خیلیا الکی باورت کردن!
قبولت کردن!
چراش رو از خودت بپرس!
تو فقط بخاطر اعتماد به نفسی که داری
تونستی به اینجا برسی!
و همیشه یه جوری تظاهر کردی
که انگار حرفی واسه گفتن داری
ولی من اینجوری فکر نمیکنم
واقعا دوست دارم بیخیالت شم
ولی نمیتونم!
چون همش جلوی چشمامی!
مثل دیوار چین وایستادی
و جلوی باقی افکارم رو گرفتی
و نمیزاری به چیزی جز تو فکر کنم!
معادلات ذهنم رو داری
با معادلاتت بهم میریزی
دلم نمیخواد بهت بها بدم
و دیگه با تو حرف نمیزنم!
پس برو رد کارت سفسطه ذهن من!