این سو مولا ، غرق ِ تمنا و نگاه . .
آن سو زهرا و خنده هـٰایی کوتاه ،
اسفند به کف ، ملائکه میخوانند ،
لاحولولاقوةالاباالله ؛
لباس یاس بر تن کرد زهرا
کنار دست او بنشست مولا
محمد خطبه خواند زهرا بلی گفت
غلط گفتم بلی نه یا علی گفت . .
دیدم که به عرش شور و شوقی بر پاست ،
برپا گر این بزم شعف ذات خداست ،
گفتم به خرد چه اتفاق افتاده ،
گفتا که عروسی علی و زهرا است ؛
مظهر احسان و جود خالق یکتا علیست .،
نور بخش ماه و خورشید جهان آرا علیست
در میان کل مردان ز ابتدا تا انتها
در مقام همسری ، زیبنده ی زهرا علیست .