🔴کارت ایران یا وزنه ایران⁉️ 🔰در عرصه روابط بین‌الملل، بعضی کشورها آن‌قدر جایگاه شاخص ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیکی دارند که نمی‌توان آن‌ها را به راحتی کمتر از یک وزنه و یا کارت ارزشمند دانست. ✅امروزه، تعریف خاورمیانه بدون ایران، غیرممکن است. در همه اتفاقات خاورمیانه پای ایران در میان است و به‌راحتی حریفانش را وادار به تغییر رفتار می‌کند. نمونه بارز آن را می‌توان در مسئله درگیری میان قطر و سعودی، معضل داعش در عراق و سوریه و یا اصلاً همین جنگ بیش از شش‌ماهه رژیم صهیونیستی در غزه به‌خوبی به چشم دید. ◀️تقلیل ایران به یک کارت دم دست روسیه یا چین در عرصه روابط بین‌الملل، ابلهانه است! چینی‌ها ،با همه ادعای تاجر مسلکی‌شان در سیاست، درکی که از جایگاه ایران در منطقه دارند، فقط یک متحد یا بازار نیست. به‌خوبی می‌دانند که ایران بدون آن‌ها هم راه خود را می‌رود،کما این‌که پیشتر هم رفته است. ◀️اما یک‌چیز را به‌خوبی فهم کرده‌اند و آن این است که از دست دادن ایران، از دست دادن منطقه است. و الا امریکا و مابقی غرب هم با همان چند شیخ‌نشین پائین‌دست خلیج‌فارس رابطه دارند. ⁉️آیا منافعشان در منطقه تأمین‌شده و مشکلاتشان حل گشته که حالا نوبت چین و یا روسیه باشد؟! ✅قطعاً چین و روسیه هم منافعی برای گسترش روابط با اعراب حوزه خلیج‌فارس می‌بینند، اما نه آن‌قدر که برخی‌ها آن را تعبیر به رو دست زدن به ایران در منطقه می‌کنند! ⬅️همان‌قدر که چین برای ایران مهم است، ایران هم برای چین مهم است. یک مثال ساده‌اش همین مسئله چین، تنها یا بزرگ‌ترین واردکننده نفت ایران، است که یک معنی دیگر هم دارد، و آن این است که اگر ایران اراده کند چین را در ردیف کشورهایی می‌گذارد که باید با اجازه غرب نفت بخرد! سعودی و امارات، به دلار و در چارچوب امریکا و هژمونی آن نفت را می‌فروشند، چین در این روزگار آشفته درگیر با تایوان به‌خوبی می‌داند که اگر دستش زیر سنگ اعراب باشد، یعنی متحدین سنتی غرب، روزگارش سیاه است...! ✅همان‌طور که پس از جنگ اکراین، روس‌ها در سیاست‌های خود، نسبت به ایران تجدیدنظر جدی کردند، چینی‌ها هم در شرایطی بغرنج‌تر از اوضاع امروزشان در مناقشه تایوان با غرب، ناچار خواهند بود که چنین کنند. و همان‌طور که امروز ایران، کارتی به نام روسیه دارد که صدالبته برتر و کارآزموده‌تر از چین در عرصه نظامی است اما محتاج ایران است. فردا که مناقشه تایوان داغ‌تر شود چین هم کارتی برای ایران خواهد بود! روابط دنیا همیشه یک‌سویه نیست...

💠بزرگترین سفره اطعام غدیر در شهرری 🔹🔹سفره ای به وسعت دل مردم فهیم ری 🔹جهت مشارکت در پخت ۵۰ هزار پرس غذا در روز بزرگ غدیر هدایای خود را به شماره کارت ۵۸۹۲۱۰۷۰۴۶۷۳۰۸۴۵ و یا شماره شبا ۳۰۰۱۵۰۰۰۰۰۰۳۱۰۱۰۹۷۲۶۳۴۴۷ واریز نمایید . 🔷️ محل پخت:شهرری انتهای خیابان فدائیان اسلام،پیاده رو مقابل بیمارستان فیروزآبادی

🔴وظیفه دانشگاه و دانشگاهی! ✅این روزها همه در ایتا مشغول دعواسازی و دعوابازی هستند و کمتر کسی به فکر مشارکت مردم در انتخابات است. ◀️ در در جمع اساتيد دانشگاه آزاد دزفول گفتم که وظیفه قشر نخبه و دانشگاهی، هدایت افکارعمومی به سمت و جهت درست است که اکنون افزايش مشارکت مهمترين و اصلی‌ترین جهت موجود است که باید برای تحقق آن تلاش کرد. ◀️گفتم: وظیفه شما به عنوان قشر فرهيخته جامعه، هدایت مردم به سمت انتخابِ ناظر به تحلیل درست از واقعيات جامعه و نیاز کشور است، نه انتخاب از سر حزب‌بازی و جریانات سیاسی! ◀️گفتم: اگر شمای استاد دانشگاه و نخبه کشور، درگیر حواشی اصلاح‌طلب-اصولگرایی، به مفهوم سیاست زدگی و حزب‌بازی بشويد، به آرمان و رسالت دانشگاه خیانت کردید. ✅وظیفه قشر نخبه و دانشگاهی، هدایت درست افکار به سمت اهداف و مقاصدی است که پیشران کشور شود، نه مقاصدی که جامعه و مردم رو به سمت دعواسازی و سطحی نگری سوق دهد. ◀️گفتم: تشکل‌های دانشجویی به جای بازی در پازل جریانات سیاسی، به دنبال برگزاری کرسی‌های آزاداندیشی، در جهت نمایش همه سلایق سیاسی باشند تا اصل از فرع تفکیک شود و دانشجو صاحب تحلیل شود. ◀️گفتم: رسالت شما به عنوان اساتید دانشگاه، ارتقا سطح تحلیل جامعه و پاسخ به شبهات ذهنی مردم است، چرا که هرچه سطح تحلیل مردم ارتقا یابد، مسیر پیشرفت کشور نیز هموار خواهد شد، که یکی از نتایج این هموارسازی‌ها؛ تصویب و اجرای قوانينی است که آینده فروشی نکند. #اجماع_جبهه_انقلاب #قالیباف #جلیلی

❇️ راه و چاه! ✅ سلام بر حقیقت جویان. یکی از معیارها و شاخص های اصلی در مسیر انتخاب،پذیرش،رد،قبول،تردید،جزم و تمایل به هر شخص و جهتی، سنجش روشنی است که هر وجدان و عقل انسانی،به آن گواهی می دهد و این مبنا در آموزه های وحیانی نیز برابر گواهی وجدانی که خداوند سبحان در وجود انسان به ودیعت گذارده، پذیرفته شده و آن معیار، شیوه تعامل شیطان صفتان و خون آشامان هر زمان است بنابراین مبنای غیرقابل خدشه که می تواند راه را از چاه، تمیز دهد عرض می کنیم۱.شورای محترم نگهبان که علیرغم تهمت های ناجوانمردانه، فارغ از جناح بندی و ....، شش نفر از نامزدها را تایید و معرفی نموده و بنابراین تمامی ایشان، محترم و قطعا بایستی بدون تخریب و توهین، تنها به نقد علمی ایشان برابر با مستندات پرداخت. ۲.هر شخص، جریان و گروهی، با هدف مشارکت حداکثری و انتخاب اصلح، تنها باید نامزد مورد نظر خود را تبلیغ و ترویج کند. ۳.در این که در زمانه ما، اسرائیل غاصب، کودک کش، جنایتکار و حامیانش از کشورهای غربی، مایل نیستند که جریان انقلابی،به همان نحو که شهید جمهور و خدمت، آیت الله، دکتر رئیسی و همکاران انقلابی وی مانند وزیرخارجه شجاع، بصیر و کارآمدش،یعنی شهید دکتر امیرعبداللهیان،بودند روی کار بیاید نیز تردیدی نیست. ۴.این جنایتکاران نسل کش و خون آشام که همه وجدان های بیدار بر علیه ایشان هستند، مایلند که جریان اصلاح طلب و غربگرا به همان نحوی که در دولت یازدهم و دوازدهم( قبل از شهید رئیسی) بودند، مجددا روی کار بیاید و این مطلبی است که به اندازه ذره ای در آن تردیدی نیست. ۵.بنابر مبنای عقلی، فطری مبتنی بر آموزه وحی که در ابتدا بیان شد، وظیفه انسانی،وجدانی و الهی هر انسان آزاده ای( تاکید می شود آزاده )، انتخابی است که دشمنان بی رحم را مایوس نماید و این معنا،امری است که راه را از چاه، متمایز می نماید. ۶.از این منظر،دقت در انتخاب شخصی که شبیه ترین خصوصیات را به شهید رئیسی دارد، وظیفه ای روشن است. ۷.به نظر می رسد اجماع نامزدهایی که به روش و منش شهید جمهور، پایبندند، بر یک نامزد واحد،بعد از مناظره ها و به دست آمدن نظرسنجی های قابل اعتنا و اعتبار(و نه نظرسازی ها) تکلیفی غیرقابل خدشه که حکایت از فداکاری،دوراندیشی و گذشتن از خود برای مکتب و ملت مومن و مسلمان باشد، ضرورتی روشن است.والله المستعان. دکتر بهاالدین قهرمانی نژاد، مدرس حوزه و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران.

اجماع صورت گرفت اما برای حمله به جلیلی محمد ندیمی

اجماع صورت گرفت اما برای حمله به جلیلی محمد ندیمی

📛۸ کشور اول جهان در کسب بالاترین درآمد گردشگری در سال ۲۰۲۳ به ترتیب: ⚪️آمریکا ⚪️اسپانیا ⚪️بریتانیا ⚪️فرانسه ⚪️ایتالیا ⚪️امارات ⚪️ترکیه ⚪️استرالیا

🟡 عصر چندجانبه‌گرایی محدود و خرده ائتلاف ها 💬 «چندجانبه‌گرایی»، یکی از آشناترین و دیرپاترین مفاهیم روابط بین الملل است. این مفهوم به شکل گیری سازمان‌هایی بزرگ برای پیگیری اهداف و منافع مشترک کشورهای عضو اشاره دارد، سازمان ملل متحد، سازمان تجارت جهانی، اتحادیه اروپا، اتحادیه عرب، اتحادیه آفریقا و سازمان ناتو از جمله نهادهایی هستند که براساس منطقه چندجانبه‌گرایی شکل گرفته اند. امروزه اما با مشخص شدن محدودیت‌های این دست سازمان ها از جمله ناکارآمدی و ساختار عریض و طویل و فرایندهای اجماع سازی نسبتا دشوار، روابط بین‌الملل باعث شده مفهومی جدید و البته شرقی تحت عنوان "Minilateralism" در سال های اخیر مطرح شود... اینفوگرافی

‍ 🔺نظم سایکس-پیکو پس از 100 سال همچنان پابرجاست 📚بحران دولت-ملت در خاورمیانه 📥حمید احمدی 🖇تفاوت ایران با خاورمیانه جدید این بود که ایران با همه آنچه در سال‏های قبل از کف داده بود، هسته اصلی خویش را حفظ کرده بود. در مورد عثمانی، دولت فروپاشید و بخش‏های عربی آن به چند کشور تبدیل شد. همان قدر که ایرانیان از قراردادهایی مانند «گلستان» و «ترکمان چای» نفرت دارند، اعراب از قرارداد سایکس-پیکو بیزارند اما تفاوتی که اشاره شد بسیار کلیدی است. علاوه بر این، پان ایرانیسم بسیار با پان عربیسم و پان تورکیسم متفاوت بوده و است. 🖇در ذات پان عربیسم و پان ترکیسم نوعی الحاق‏گری هست؛ یعنی آنها مایلند سرزمین‏های دیگری را به کشورهای خود الحاق کنند و مشخصا می‏خواهند سرزمین بگیرند. ولی در ایران، پان‏ایرانیزم بیشتر واکنشی به این دو جریان بوده است. تلاش‏هایی در ایران برای مناطق از دست رفته بوده، اما هیچ حزب سیاسی‏ای بر این مبنا شکل نگرفته است. حتی جریان پان ایرانیزمی را که محمود افشار شروع کرد و هنوز وجود دارد، به فکر بازگرداندن بحرین و افغاستان به خاک ایران نیست و بحث هویت فرهنگی را مطرح می‏کند. 🖇به هر روی تکلیف ایران در این خاورمیانه باستانی روشن است، اما آیا شرایط جدید مرزهای سایکس-پیکو که به جز ایران عمده مرزهای پیشین منطقه را جا به جا کرد، پابرجا خواهد ماند؟ آیا نیروهای خودخوانده «دولت اسلامی» خواهند توانست این نظم را چنان که در مقطعی در سوریه و عراق بر هم زدند، به کل از بین ببرند؟ واضح است که داعش اولین نیروی مخالف مرزهایی که در روندهای پس از قرارداد سایکس-پیکو به وجود آمدند، نیست. حتی این مرزها پیش از این به چالش کشیده شده بودند، ولی دگردیسی کامل آنها دور از ذهن است. 🖇پان عربیست‏ها دو بار این نظم را به چالش کشیده‏اند. یکی در سال 1919 که جلسه تمام احزاب و جریان‏های ناسیونالیستی در دمشق برگزار شد و همه اعراب در مخالفت با نظم سایکس-‏پیکو به تاسیس یک دولت واحد عربی به نام سوریه دست زدند، اقدامی که البته به سرعت شکست خورد چون نیروهای درگیر در آن نظم و سازماندهی نداشتند و ارتش فرانسه هم دخالت کرد و دوم چالشی است که ناصر ایجاد کرد. قرارداد معروف جمهوری متحده عربی بود که قرار بود مصر و سوریه را یکی کند و بعد عراق را شامل شود. واقعیت این است که سایکس‏-پیکو ناخواسته مسائلی را ایجاد کرد که بعدا دردسرساز شد، اما هرگز از بین نرفت. 🖇دلیل آن بود که جنبش‏های مخالف آن خود دچار تضاد بودند. حزب بعث در دهه 1940 برای بر هم زدن نظم سایکس‏پیکو به وجود آمد و خود از مشوقان وحدت مصر و سوریه و حامی جمهوری متحده عربی بود. ولی وقتی که این جمهوری شکل گرفت، آنها متوجه شدند که ناصر و ناصریزم هژمونی پیدا کرده‏اند و این تنها مورد نبود. خود مصری‏ها نیز در مقطعی که به فکر فدراسیون بودند، هژمونی خود را بر سوری‏ها غالب می‏دیدند. حتی وقتی سادات و قزافی و حافظ اسد فدراسیون جماهیر عرب درست کردند، در سال 1971 به بن‌بست خوردند. تجربه سوریه و عراق هم در اوایل دهه هشتاد سرنوشت مشابه داشت. 🖇با تقسیم‌بندی جدید خاورمیانه، رهبرانی ظهور کرده‏اند که دیگر در فکر کشور واحد نیستند. منافع نخبگان سیاسی اکنون در بر هم خوردن این نظم نیست. آنها هویت و اقتداری پیدا کرده‏اند که حاضر به ترک آن نیستند. اگر روزی اتحاد هم منفعتی داشته باشد، هر رهبری خود می‏خواهد رئیس موجودیت تازه باشد. این است که از هم پاشیده شدن نظم سایکس‏پیکو آسان نیست. داعش چالش جدی‌‏تر و گسترده‏تری درست کرد که آن هم به خاطر شرایط خاص حاکم بر سوریه و عراق بود. عراق پس از صدام و سوریه پس از بهار عربی درگیر شرایطی شدند که ترکتازی داعش را ممکن کرد ولی این نیرویی ماندگار نیست که بتواند بیش از این چالش‌برانگیز باشد. خلا سرزمینی به داعش فرصت بروز داد اما حالا تقریبا همه دشمن آن هستند و او را از بین خواهند برد. 🖇نظم سایکس‏پیکو ساختاری شده و به هم خوردنی نیست چون منافع نخبگان و توده‏ها براساس این نظم، شکل گرفته است. تضاد طبقاتی میان کشورهای عرب نیز دلیل بسیار مهمی است. اگر سوریه کشوری فرودست و عراق فرادست آن است، تغییر نظم دشوار خواهد بود. اگر نگوییم که نظم سایکس-پیکو از بین رفتنی نیست، قطعا می‏توانیم بگوییم که فروپاشی کامل آن بسیار بسیار دشوار است. از دوره باستان چنین نظم‏هایی بسیار شکل گرفته‏اند و تبدیل به واقعیت شده‏اند، واقعیت‏هایی که تغییر اساسی‌شان، بیشتر خیالی رمانتیک است.