☢ ایران اتمی کنشگری ایران در منطقه و انهدام اهدافی طی یک روز در عراق، سوریه و پاکستان، ورای توان یک قدرت صرفا موشکی است. حمله به مقر جاسوسی دولت اتمی اسرائیل و مقر گروهی تروریستی در خاک کشور اتمی پاکستان، در میانه حملات نیابتی به پایگاه‌ها و ناوهای نظامی آمریکا، جز از یک قدرت اتمی ساخته نیست.😉 ۱۴۰۲/۱۰/۲۶ ✍ احمد قدیری @mesbaherahpuyan

🔻 وقتی گروهک تجزیه طلب جبهه آزادی بخش بلوچستان صبح امروز بیانیه میده و میگه: "دولت بزدل پاکستان مردم بی گناه بلوچ را قتل عام کرد. راکت و هواپیماهای بدون سرنشین به آنها حمله کرد. در نتیجه این حمله آمچار رئیس جبهه آزادیبخش بلوچستان به هلاکت رسید. پاکستان باید بهای این حمله را بپردازد. از برادران بلوچ ما و در میان آنها بود. اکنون جبهه آزادیبخش بلوچستان ساکت نخواهد ماند و انتقام خواهد گرفت و به بقا ادامه خواهد داد. ما اکنون به کشور پاکستان اعلام جنگ می کنیم سرگرد گواهرام بلوچ سخنگوی جبهه آزادی بلوچستان" 👈 یعنی پاکستان دقیقا جایی که باید بزنه رو زده و کسی رو که باید بکشه رو کشته 👈 همینطور وقتی ما زدیم و بعدش جیش الظلم بیانیه داد، معناش این بود که جایی رو که باید بزنیم رو زدیم @mesbaherahpuyan

🎥🔞کلیپ حاوی تصاویر دلخراش 🔸بازخوانی برخی از جنایت های وحشیانه گروهک های تروریستی جندالشیطان و جیش الظلم 🔸مواضع صریح مولوی های اهل تسنن و مردم در خصوص جنایات این گروهک ها @mesbaherahpuyan

🚨🚨وزارت خارجه پاکستان به دولت هند هشدار داد با اکانت های فیک پاکستانی در فضای مجازی مردم ایران و پاکستان را به ایجاد تشنج بیشتر علیه منافع دو کشور تحریک و تشویق نکند. ♻️#انتشارش_با_شما👇🏻 @mesbaherahpuyan

♥️.... @hosseinjan15 شب آرزوها/ همین آرزومه ببینم ضریحت ، روبرومه .😭. .......♥️ حسین ♥️......‌‌‌‌. @mesbaherahpuyan

شهید سید مجتبی نواب صفوی: ‏"ما شهید می‌شویم، اما بدانید از هر قطره خون ما مجاهدی تربیت خواهد شد و ایران را اسلامی خواهد کرد" ‏ "۲۷ دی ماه سالروز شهادت شهید نواب صفوی" 🌷 @mesbaherahpuyan

لحظه ابلاغ حکم حبس ابد به الیس نسلون در دادگاه امریکا به جرم قتل یک کودک ۴ ساله دادگاه های ما هم باید بدون پوشاندن صورت، و بدون بمار بدون حروف اختصاری( ب ز. و. ش. خ.) این صحنه های تحقیرامیز مجرمین را منتشر کنند @mesbaherahpuyan

گوشتان به دهان رهبری باشد که..... @mesbaherahpuyan

🔺️اندر حکایت بگومگوهای دو همسایه! 🔹ایران و پاکستان هیچ وقت وارد درگیری های جدی نخواهند شد. نه ایران مایل است با یک کشور مسلمان بجنگد و نه پاکستان به هزاران دلیل قادر است با ایران تقابلی داشته باشد. آنچه اتفاق افتاد بیش از هرچیز تابع فشار افکار عمومی دو کشور بود. 🔹نقش رسانه را نباید دست کم گرفت، خصوصا آنگاه که پای غرور یک ملت در میان باشد. پاکستان پس از حمله ایران به تروریستها نمیتوانست تحقیر رسانه های هندی را تحمل کند، و میخواست هرطور شده پاسخی برای افکار عمومی اش داشته باشد. 🔹ایران این مسئله را خوب درک میکند و مهمتر از تقابل با دولت پاکستان، آسیب رساندن به تروریست ها برایش اهمیت دارد. این یک واقعیت است که اسلام آباد در تامین امنیت مرزهای خودش هم ناتوان است، چه رسد به آنکه بخواهد در امنیت ایران موثر باشد، همانطور که تروریست های زیادی در سراسر مرزهای مشترکش لانه گزیده اند و روزی نیست تعدادی از نظامیانش را به خاک و خون نکشند. 🔹آنها اگر میتوانستند اول با چنین پدیده هایی مبارزه میکردند. یک دولت چند دسته، ملتی متشکل از قومیت های مختلف، با جمعیت بالا و درآمد ناچیز این کشور را در موارد زیادی محتاج برخی عرب های خلیج فارس کرده است. هرچند نمیشود نقش وهابیت در برخی اقدامات ضدامنیتی علیه ایران را نادیده گرفت، اما واقعیت این است که کلیت پاکستان خود را دوست ایران میداند و جمهوری اسلامی نیز همواره به آنها کمک کرده است، کما اینکه برخی مسئولانشان نیز بر آن تاکید دارند. 🔹آنطور که گفته میشود ایران قبلا هم تروریست ها را در خاک پاکستان هدف قرار داده بود اما آنها علیرغم اطلاع از این موضوع سکوت اختیار کرده بودند؛ شاید بهتر بود این بار نیز این مسئله از سوی ایران رسانه ای نمیشد تا دولت پاکستان نیز تحت فشار افکار عمومی کشورش قرار نمیگرفت و مجبور به واکنش نمیشد؛ هرچند لازم بود بدانند کوتاهی در تامین امنیت مرزهای یک کشور دوست تبعاتی هم دارد! 🔹علی ایحال، اینکه بارها اشاره شدافکار عمومی را با احساسات خود در مقابل مسئولین قرار ندهید تا آنها نخواهند برای آرام کردن مردم از برنامه اصولی خود خارج شوند، یکی از تبعاتش این چیزها است. آنها خود بلدند چطور انتقام بگیرند و نباید آنها را در رسانه ها تحت فشار گذاشت! 🔹درست در روزهایی که باید تمرکز کشور و محور مقاومت روی اسرائیل و تحرکات آمریکا در منطقه باشد، کشور وارد بگو مگو با کشوری شده که نه تنها دشمن ما نیست، بلکه دوست ماست! معتقدم این مسئله امنیتی اخیر را میشد موثرتر، بهتر و بی حاشیه تر نیز به سرانجام رساند. 🔹کسی نیست که نداند پاکستان حریف ایران در هیچ تقابلی نخواهد بود؛ همگان میدانند ایران در هر نبرد واقعی در منطقه پیروز نهایی خواهد بود؛ اما اهم و فی الاهم باید کرد. آگاه کردن مردم و رساندن آنها به این درک که نظامیان و امنیتی های کشور میدانند چه میکنند خیلی مهم است! 🔹وقتی میگوییم امنیت مهم است و شوخی نداریم، همه اش به این معنا نیست که باید با متجاوز و تروریست برخورد کرد. باید درِ آن کانالها و سایت های خائن یا جاهلی که افکار عمومی را تحریک میکنند نیز گل گرفت! باید روشنگری کرد و مردم را آگاه ساخت. کسی منکر پاسخ کوبنده نیست؛ اما راه دارد! 🔹حواشی اخیر بین پاکستان و ایران یک بحث سطحی است و مطمئنم در نهایت روابط دو کشور نیز متاثر نخواهد شد و صد البته که امنیت مرزها نیز با همکاری طرفین بهتر خواهد شد؛ زیرا این اتفاق درس مهمی نیز برای پاکستان بود. آنها فهمیدند ایران واقعا جدی است، و دیگر دست روی دست نخواهد گذاشت. 🔹پاکستان در بسیاری مسائل نیازمند همکاری ایران است؛ در تجارت و خیلی مسائل دیگر که نمیخواهم به آنها بپردازم اگر ایران اراده کند میتواند برایشان در اقتصاد و معیشت دردسر ساز شود. ایران اگر طالب اعمال غیرانسانی بود با توجه به انبوه عاشقان جمهوری اسلامی در این کشور میتواند به آنها ضربات سهمگینی وارد کند؛ اما ما دشمن نیستیم. 🔹نگاه جمهوری اسلامی نیز با نگاه مرسوم بسیاری از کشورها به مسائل مرزی فرق دارد. ایران برادری را میخواهد اما درعین حال انتظار دارد پاکستان هم به خودش بیاید و قدردان باشد. و پایان کلام اینکه دشمن ایران اکنون در دریای سرخ است، نه مرز سراوان! @mesbaherahpuyan

🔰وقتی نواب شربت شهادت به سیدعلی خامنه ای داد 🔰برگی از خاطرات امام خامنه ای درباره نواب صفوی: «نواب صفوی را اولین بار در مشهد بود که شناختم. تصور می کنم سال 1331 یا 1332 بود. شنیدم که او و فدائیان اسلام، وارد مهدیه مشهد شده اند. جاذبه ای پنهانی، مرا به سوی او می کشاند و بسیار علاقه داشتم که نواب را از نزدیک ببینم. یک روز خبر دادند که نواب می خواهد برای بازدید طلاب مدرسه سلیمان خان که ما هم جزو طلاب آن مدرسه بودیم، بیاید. آن روز، مدرسه را با آب و جارو مرتب کردیم. هرگز آن روز از یاد و خاطر من بیرون نمی رود و جزو روزهای فراموش نشدنی زندگی من است. شهید نواب آمد. یک عده از فدائیان اسلام هم با او بودند که از روی کلاهشان مشخص می شدند، کلاه های پوستی بلندی سرشان می گذاشتند. آن ها دور و بر نواب را گرفته بودند و او همراه با جمعیت وارد مدرسه سلیمان خان شد. راهنمائیشان کردیم و آمدند در مدرس مدرسه که جای کوچکی بود، نشستند. طلاب مدرسه هم جمع شدند. هوا هم گرم بود. نواب شروع به سخنرانی کرد. سخنرانیش یک سخنرانی معمولی نبود. بلند می شد، می ایستاد و با شعار کوبنده و لحن خاصی صحبت می کرد. من محو نواب شده بودم. خود را از لابه لای جمعیت عبور داده و به نزدیکش رسانده و جلوی او نشسته بودم. همه وجودم مجذوب این مرد شده بود و با دقت به سخنانش گوش می دادم. موقعی که شربت به من داد، گفت: «بخور! انشاءالله که هر کسی این شربت را بخورد، شهید می شود.» او بنا کرد به شاه و به انگلیس بدگویی کردن. اساس سخنانش این بود که اسلام، باید زنده شود، اسلام باید حکومت کند و این هایی که در رأس کار هستند، دروغ می گویند، اینها مسلمان نیستند. من برای اولین بار، این حرفها را از نواب صفوی می شنیدم و آن چنان، این حرف ها در من نفوذ کرد و جای گرفت که احساس کردم دلم می خواهد همیشه با نواب باشم. این احساس را واقعاً داشتم که دوست دارم همیشه با او باشم. بعد گفتند که نواب فردا به مدرسه نواب می رود. من هم به آنجا رفتم تا بار دیگر او را ببینم. گفتند از مهدیه به طرف آنجا راه افتاده است. من راه افتادم و به استقبالش رفتم تا هر چه زودتر او را ببینم. یک وقت دیدم دارد از دور می آید. در پیاده رو، در دو طرفش مردم صف بسته بودند و از پشت سر فشار می آوردند و می خواستند او را ببینند. من هم رفتم و نزدیک او قرار گرفتم جذب حرکات وی شدم. نواب همین طور که راه می رفت، شعار می داد. نه که خیال کنید همین طور عادی راه می رفت. در همان راه، منبری شروع کرده بود، می گفت: «اسلام را حاکم کنیم. برادر مسلمان! برادر غیرتمند! اسلام باید حکومت کند!» از این گونه سخن ها می گفت و با صدای بلند شعار می داد و چون به افرادی می رسید که کروات زده بودند می گفت: «این بند را اجانب به گردن ما انداختند. باز کن برادر!» به کسانی که کلاه شاپو سرشان بود می گفت: «این کلاه را اجانب بر سر ما گذاشته اند برادر!» من می دیدم کسانی را که به نواب می رسیدند و در شعاع صدای او و اشاره دست او قرار می گرفتند، کلاه شاپو را بر می داشتند و مچاله می کردند و در جیبشان می گذاشتند. سخن و کلامش آنقدر نافذ بود. من واقعاً به نفوذ نواب، در عمرم کمتر کسی را دیده ام. خیلی مرد عجیبی بود. یک پارچه حرارت بود. یک تکه آتش. با همین حالت رسیدیم به مدرسه نواب و وارد آنجا شدیم. جمعیت زیادی جمع شده بود. باز من رفتم همان جلو نشستم و چهار چشمی، نواب را می پاییدم. شروع به سخنرانی کرد. با همه وجودش حرف میزد. آن جور نبود که فقط زبان و سر و دست کار کنند. بلکه زبان و سر و دست و پا و بدن همه وجودش حرکت می کرد. شعار می داد و مطلب را می گفت. بعد هم که سخنرانیش تمام شد، چون ظهر شده بود. پیشنهاد کردند نماز جماعت بخوانیم. نواب از آقا سید هاشم درخواست کرد که امامت نماز کنند و او که از همراهان و حامیان نواب بود. نماز را اقامه کرد و یک نماز جماعت حسابی هم آنجا خواندیم. بعد نواب رفت. ما دیگر بی خبر بودیم و اطلاعی نداشتیم تا خبر شهادتش را به مشهد رسید. حدود تقریباً دو سال از سفر نواب به مشهد می گذشت و ما در مدرسه نواب بودیم که خبر شهادتش را شنیدیم. یادم هست که یک جمع طلبه بودیم و چنان خشمگین و منقلب شدیم که علناً در مدرسه شعار می دادیم و به شاه دشنام می دادیم وخشم خودمان را به این صورت، اظهار می کردیم. باید عرض کنم که مرحوم حاج شیخ هاشم قزوینی، روی همان آزادگی و بزرگ دلی عجیبی که داشت، تنها روحانی مشهد بود که در مقابل شهادت نواب عکس العمل نشان داد و به هنگام درس به مناسبتی، حرف را به نواب صفوی و یارانش برگرداند و از دستگاه انتقاد شدیدی کرد و تأثر عمیق خود را نشان داد. باید گفت که  اولین جرقه های انگیزش انقلاب اسلامی، به وسیله نواب در من به وجود آمد وهیچ شکی ندارم که اولین آتش را در دل ما، نواب روشن کرد.» #سالروز_شهادت_نواب_صفوی @mesbaherahpuyan

🔴 سردار سلیمانی: سوال من از دولت پاکستان این است که فَاینَ تَذهَبُون؟ 🔹هشدار به مردم پاکستان و افشا پشت پرده وقایع پاکستان توسط... @mesbaherahpuyan