🌹روز بزرگداشت احمد بن موسی بن جعفر علیه السلام ♦️بیش از هزار و دویست سال است که منطقه فارس متبرّک به وجود احمد بن موسی است. او یکی از شخصیت های معنوی و از رجال بزرگ شیعه به شمار می رود. حضرت سید امیر احمد (علیه السلام) ملقب به "شاهچراغ" و "سید السادات الاعاظم"، فرزند بزرگوار امام کاظم (علیه السلام) و برادر امام رضا (علیه السلام) است. ایشان در زمان خلافت مأمون بین سالهاى ۱۹۸ تا ۲۰۳ ه.ق با جمعى از نزدیکان و محبان اهل بیت از مدینه به سوی طوس حرکت کرد و در این مسیر در نزدیک شیراز در جنگ با نیروهاى حکومت در محل بارگاه، به شهادت رسید. ♦️احمد از پارساترین و عابدترین صالحان زمان خود بود. می گویند یک هزار بنده در راه خدا آزاد کرد. در تقوا و پارسایی او همین بس که پس از شهادت پدرش، علی رغم این که مردم برای عرض تسلیت نزد او آمدند و با او به عنوان جانشین امام هفتم علیه السلام بیعت کردند، اما او از آنان برای برادرش علی بن موسی (علیه السلام) بیعت گرفت. ♦️منزلت احمد بن موسی سبب گردید، پس از شهادت امام هفتم علیه السلام مردم مدینه به در خانه مادرش بیایند و گمان ببرند که احمد جانشین پدر اوست. احمد بن موسی علیه السلام که متوجه منظور مردم گردید و خود هم می دانست که علی بن موسی الرضا علیه السلام جانشین پدر است، چیزی به مردم نگفت. مردم هم با وی بیعت کردند. پس از بیعت گرفتن احمد بر فراز منبر قرار گرفت و خطبه ای در کمال فصاحت و بلاغت خواند. آنگاه چنین لب به سخن گشود: «ای مردم همچنان که تمام شماها در بیعت من هستید، من نیز در بیعت برادرم، علی بن موسی الرضا علیه السلام می باشم. پیشوا و جانشین بعد از پدرم اوست، آری او ولی خداست. از طرف خدا و رسولش بر من و شما واجب است به هر چه او فرمان داد فرمانبرداری کنیم». ♦️تمام آنانی که شاهد جوانمردی و پارسایی احمد بودند و کلامش را از جان و دل پذیرا شدند و در حالی که احمد بن موسی علیه السلام جلودارشان بود، از مسجد خارج شدند و جلوی خانه علی بن موسی الرضا علیه السلام گرد آمدند و با او بیعت کردند. احمد بن موسی نیز مجددا با امام خویش بیعت کرد و امام رضا علیه السلام در حق او دعا کرد. تا زمانی که علی بن موسی علیه السلام در مدینه حضور داشت احمد بن موسی نیز در خدمت او و یار و یاورش بود. ♦️هجرت به ایران امام رضا علیه السلام در سال ۱۸۳ ه.ق و در سن ۳۵ سالگی عهده دار امامت شیعیان شد. دوره امامت ایشان که بیست سال بود، مصادف با خلافت هارون الرشید، محمدامین و مأمون بود. بعد از مرگ محمّد امین پس از کشمکش ها و شورش های مختلف خلافت بدست مأمون افتاد. اما او از ناحیه علویان هراس داشت و دلیل اصلی آن نیز موقعیت معنوی امام رضا علیه السلام بود. مأمون تصمیم گرفت، حکومت خود را از ناحیه علویان در امان نگه دارد. مطمئن ترین راه نزدیکی به امام رضا علیه السلام و آرام نگه داشتن علویان، را انتخاب کرد. او در سال ۲۰۰ هجری قمری حضرت رضا علیه السلام را برخلاف میل قلبی اش مجبور کرد تا از مدینه به مرو هجرت کند. ♦️عموم شیعیان نیت باطنی مأمون را نمی دانستند و همین امر سبب گردید سیل هجرت سادات و علویان به سوی ایران سرازیر شد. در این میان دو کاروان از اهمیت ویژه ای برخوردار بود. یکی کاروانی که سرپرستی آن به عهده حضرت معصومه سلام الله علیها بود و دیگری، کاروانی که به کاروانسالاری احمد بن موسی علیه السلام روانه ایران شد. تعداد جمعیت کاروان احمد بن موسی علیه السلام ظاهرا قابل توجه بوده است. در برخی منابع جمعیتشان را تا پانزده هزار نفر هم نوشته اند. تعداد زیادی از سادات و نزدیکان امام هشتم علاوه بر احمد و محمد و حسین از فرزندان امام کاظم علیه السلام در این کاروان حضور داشتند. ⚜💦⚜💦⚜💦⚜

بسْم اللّٰه الرَّحْمٰن الرَّحیم #تفسیر_قرآن_جلسه_۱۲۲ سوره اعراف، آیه ۱۶۹ 💥فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْكِتَابَ يَأْخُذُونَ عَرَضَ هَٰذَا الْأَدْنَىٰ وَيَقُولُونَ سَيُغْفَرُ لَنَا وَإِن يَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِّثْلُهُ يَأْخُذُوهُ ۚ أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِم مِّيثَاقُ الْكِتَابِ أَن لَّا يَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ وَدَرَسُوا مَا فِيهِ ۗ وَالدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ #ترجمه: پس از آنها، فرزندانى (ناصالح) جاى آنها را گرفتند که وارث کتاب (تورات) شدند. (امّا با این حال،) متاع زودگذر این دنیاى پست را گرفته، (براطاعت فرمان خدا ترجیح مى دهند) و مى گویند: «(اگر ما گنهکاریم توبه مى کنیم) و بزودى بخشیده خواهیم شد.»امّا اگر متاع دیگرى همانند آن به دستشان بیفتد، آن را(نیز) مى گیرند، آیا در کتاب آسمانى از آنها پیمان گرفته نشده که بر خدا (دروغ نبندند، و) جز حق نگویند، و آنها آنچه را در آن (کتاب آسمانى) است آموخته اند؟! و سراى آخرت براى پرهیزگاران بهتر است، آیا نمى اندیشید؟! #تفسیر_آیه پاداش مصلحان ضایع نخواهد شد در آیات گذشته، سخن از نیاکان آنها بود، ولى در آیه فوق، بحث از فرزندان و اخلاف آنها به میان آمده است. نخست یادآور مى شود که بعد از آنان فرزندانى جانشینشان شدند که کتاب آسمانى یعنى تورات را از پیشینیان خود به ارث بردند، اما با این حال، فریفته متاع بى ارزش این جهان ماده شدند، حق و هدایت را با منافع مادى خویش معاوضه مى کردند (فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْکِتابَ یَأْخُذُونَ عَرَضَ هذَا الأَدْنى). خَلْف (بر وزن حرف) ـ چنان که بعضى از مفسران گفته اند ـ غالباً به معنى فرزندان ناصالح است در حالى که خَلَف (بر وزن شرف) به معنى فرزند صالح مى آید. پس از آن، اضافه مى کند: هنگامى که آنها در کشمکش وجدان از یک سو، و منافع مادى از سوى دیگر قرار مى گیرند، دست به دامن امیدهاى کاذب زده، مى گویند (ما این منفعت نقد را مشروع یا نامشروع به چنگ مى آوریم خداوند، رحیم و مهربان است) به زودى مورد بخشش و غفران قرار خواهیم گرفت (وَ یَقُولُونَ سَیُغْفَرُ لَنا). این جمله نشان مى دهد: آنها بعد از انجام چنین کارى یک نوع پشیمانى زودگذر و حالت توبه ظاهرى به خود مى گرفتند، ولى به طورى که قرآن مى فرماید: این ندامت و پشیمانى آنها به هیچ وجه ریشه دار نبوده است، به همین دلیل مى فرماید: اگر سود مادى دیگرى همانند آن به دستشان مى آمد، آن را مى گرفتند (وَ إِنْ یَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِثْلُهُ یَأْخُذُوهُ). عَرَض (بر وزن غرض) به معنى موجود عارضى، کم دوام و ناپایدار است، و به متاع جهان ماده از این رو عَرَض گفته اند که: معمولاً ناپایدار است، روزى به سراغ انسان مى آید، آن چنان که حسابش از دست مى رود، و روزى آن چنان از دسترس انسان دور مى شود که در انتظار ذره اى از آن، آه مى کشد، به علاوه اصولاً همه نعمت هاى این جهان ناپایدار و فناپذیر است. در هر حال: این جمله به رشوه خوارى هاى جمعى از یهود، و تحریف آیات آسمانى به خاطر آن، و فراموش کردن احکام پروردگار به خاطر تضاد با منافع آنها اشاره مى کند. لذا به دنبال آن مى فرماید: آیا پیمان کتاب خدا از آنها گرفته نشده که بر خدا دروغ نبندند و احکام او را تحریف نکنند و جز حق چیزى نگویند ؟! (أَ لَمْ یُؤْخَذْعَلَیْهِمْ میثاقُ الْکِتابِ أَنْ لایَقُولُوا عَلَى اللّهِ إِلاَّ الْحَقَّ). سپس مى فرماید: اگر آنها از آیات الهى آگاهى نداشتند و دست به این اعمال خلاف مى زدند، ممکن بود براى خودشان عذرى بسازند، ولى اشکال کار این است که: آنها کراراً محتویات تورات را دیده و فهمیده بودند (وَ دَرَسُوا ما فیهِ). در عین حال آن را ضایع ساختند و فرمانش را پشت سر انداختند. دَرَسُوا از ماده دَرْس در لغت، به معنى تکرار چیزى است و از آنجا که به هنگام مطالعه و فرا گرفتن چیزى از استاد و معلم، مطالب تکرار مى گردد به آن، درس گفته شده است، و نیز اگر مى بینیم کهنگى و فرسودگى را درس و اندراس مى گویند به خاطر آن است که: باد و باران و حوادث دیگر پى درپى بر بناهاى کهنه، گذشته و آنها را فرسوده ساخته است. سرانجام، مى فرماید: اینها اشتباه مى کنند، و این اعمال و متاع ها سودى براى آنها نخواهد داشت، بلکه سراى دیگر براى پرهیزکاران بهتر است (وَ الدّارُ الآْخِرَةُ خَیْرٌ لِلَّذینَ یَتَّقُونَ). آیا شما حقایقى به این روشنى را درک نمى کنید ؟ (أَ فَلا تَعْقِلُونَ). ✍تهیه و تنظیم : استاد عاشوری

#نهج_البلاغه ▫️وَرُبَّ مُنْعَمٍ عَلَيْهِ مُسْتَدْرَجٌ بِالنُّعْمَى، وَرُبَّ مُبْتَلىً مَصْنُوعٌ لَهُ بِالْبَلْوَى 🟤بسيارند افرادى كه مشمول نعمت خداوند هستند؛ اما اين نعمت مقدمه بلا و هلاكت ايشان است و چه بسيارند كسانى كه در بلا و سختى قرار دارند؛ اما اين بلا وسيله اى براى آزمايش و تكامل آنهاست. ✍خداوند نعمت هاى زيادى به افرادى كه طغيان و سركشى را از حد گذرانده اند مى دهد تا مست نعمت و غرق عيش و نوش شوند، ناگهان آنها را از ايشان مى گيرد تا عذابشان دردناكتر باشددرست همانند كسى كه از درختى غاصبانه بالا مى رود كه هرچه بالاتر برود سقوطش از فراز درخت دردناكتر و شكننده تر است. اين همان چيزى است كه به عنوان عذاب استدراجى در قرآن و روايات منعكس شده است. به عكس افرادى هستند كه خداوند روزى آنها را محدود مى كند تا صحنه آزمايش الهى كه موجب ترفيع مقام آنهاست فراهم گردد. 📘#حکمت_273

💠🔹سید علی قاضی ره مراقبت یعنی اینکه آدم همیشه در حال تذکر و بیداری باشد و غفلت نکند مراقب این باشد که عمرش و وقتش بیهوده تلف نشود این وسوسه شـیطان است که شما گمان می‌کنید حال ندارید باید توجه کرد به ◽️⇦ نماز اول وقت ◽️⇦ دائم الوضو بودن ◽️⇦ نماز شب مراقبه و محاسبه از لزومات سیر و سلوک است ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ التماس دعا ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯

. ﷽؛ ✧ #حديث_روز سه شنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۳ 🏷 روزگار اُنس! 🔅#امام_صادق_علیه_السلام : ✓ «بنويس و دانش خود را در ميان برادرانت منتشر كن و چون مُردى، كتاب‌هايت را به فرزندانت ميراث ده؛ زيرا روزگارى پرآشوب بر مردم فرا مى‌رسد كه در آن جز با كتاب‌هايشان انس نمى‌گيرند». ⁙ «اُكتُب وبُثَّ عِلمَكَ في إخوانِكَ ، فَإِن مِتَّ فَأَورِث كُتُبَكَ بَنيكَ ؛ فَإِنَّهُ يَأتي عَلَى النّاسِ زَمانُ هَرجٍ لا يَأنَسونَ فيهِ إلّا بِكُتُبِهِم». 📚 الكافی: ج١ ص٥٢ ح١١

بسْم اللّٰه الرَّحْمٰن الرَّحیم #تفسیر_قرآن_جلسه_۱۲۳ سوره اعراف، آیه ۱۷۰ 💥وَ الَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتَابِ وَ أَقَامُوا الصَّلَاةَ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ #ترجمه: و آنها که به کتاب (خدا) تمسّک جویند، و نماز را برپا دارند، (پاداش بزرگى خواهند داشت. زیرا) ما پاداش مصلحان را ضایع نخواهیم کرد. #تفسیر_آیه: در برابر گروه قبلی، اشاره به گروه دیگر مى کند که آنها نه تنها از هر گونه تحریف و کتمان آیات الهى بر کنار بودند، که به آن تمسک جسته و مو به مو آنها را اجرا کردند، قرآن این جمعیت را مصلحان جهان نام نهاده، اجر و پاداش مهمى براى آنها قائل شده و درباره آنها چنین مى فرماید: کسانى که تمسک به کتاب پروردگار جویند و نماز را برپا دارند، پاداش بزرگى خواهند داشت; زیرا ما پاداش مصلحان را ضایع نخواهیم ساخت(وَ الَّذینَ یُمَسِّکُونَ بِالْکِتابِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ إِنّا لانُضیعُ أَجْرَالْمُصْلِحینَ). در این که منظور از این کتاب، تورات است یا قرآن مجید ، مفسران دو گونه تفسیر دارند ولى با توجه به آیات گذشته، ظاهر این است که اشاره به گروهى از بنى اسرائیل باشد که حساب خودشان را از افراد گمراه جدا ساختند. البته شک نیست که تمسک جستن به تورات، یا انجیل ـ با توجه به بشاراتى که در آنها راجع به پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) آمده است ـ از ایمان به این پیامبر جدا نخواهد بود. تعبیر به یُمَسِّکُون که به معنى تمسک جستن است، نکته جالبى را در بر دارد; زیرا تمسک به معنى گرفتن و چسبیدن به چیزى براى حفظ و نگهدارى آن مى باشد، و این صورت حسّى آن است، و صورت معنوى آن این است که انسان با کمال جدیت پایبند به عقیده و برنامه اى باشد و در حفظ و حراست آن بکوشد، تمسک به کتاب الهى این نیست که انسان صفحات قرآن و تورات و یا کتاب دیگرى را محکم در دست بگیرد، و در حفظ و حراست جلد و کاغذ آن بکوشد، بلکه: تمسک واقعى آن است که اجازه ندهد کمترین مخالفتى با آن از هیچ سو انجام شود و در تحقق یافتن مفاهیم آن از جان و دل بکوشد. ✍تهیه و تنظیم :استادعاشوری

🔻 گزیده‌ای از روایات #جهاد_با_نفس، مورد توصیه آیت‌الله بهجت قدس‌سره ✅ از امام صادق علیه‌السلام سؤال شد عقل چیست؟ ✨ حضرت فرمود: عقل چیزی است که به‌واسطه آن خدای رحمان عبادت شود و بهشت‌ها به آن کسب گردد؛ ❔ سؤال‌کننده گفت: پس آنچه در معاویه بود چیست؟ ♦️ فرمود: آن حیله و شیطنت است، به عقل شباهت دارد، ولی عقل نیست. 📚 وسائل‌الشیعه، ج۱۵، ص۲۰۵

امیرالمؤمنین علیه السلام: ✅العِلمُ يَحفَظُ صاحِبَهُ 🔺دانش دارنده خود را نگهبان است 📙منية المريد صفحه110 ┏━━━🍃🌹🍃━━━┓ ┗━━━🍁━━

🍂 امامـ بـاقـر عليه السلامـ إنَّما يُداقُّ اللّهُ العِبادَ في الحِسابِ يَومَ القِيامَةِ عَلى قَدرِ ما آتاهُم مِنَ العُقولِ في الدّنيا. در روز قيامت، خداوند به اندازه عقلى كه در دنيا به بندگان داده است در رسيدگى به حساب آنها دقّت به خرج مى‌دهد. 📚 الكافي، ج١، ص١١ ┏━━━🍃🌹🍃━━━┓ ┗━━━🍁━━

💠روحیه انقلابی 📝معنای روحیّه‌ی انقلابی این است که یک انسان انقلابی، ✅شجاعت دارد، ✅اهل اقدام و عمل است، ✅ابتکار می‌ورزد، ✅بن‌بست‌شکنی میکند، ✅گره‌گشایی میکند؛ ✅از چیزی نمیترسد، ✅به آینده امیدوار است، ✅به امید خدا به سمت آینده‌ی روشن حرکت میکند. 🎙امام خامنه ای ۱۳۹۵/۰۸/۱۲

. ﷽؛ ✧ #حديث 🏷 پند نگیری، عبرت می‌شوی! 🔅#امام_علی_علیه_السلام : ✓ «هر كه از مردم پند نگيرد، خداوند او را مايه پند مردم قرار دهد». ⁙ «مَن لَم يَتَّعِظْ بِالنّاسِ وَعَظَ اللّهُ النّاسَ بهِ». 📚 غرر الحكم : ح٨٩٣١