.
ازدواج با حضرت علی(ع)
پس از شهادت حضرت فاطمه(س)، امام علی(ع) با برادرش عقیل که در نسبشناسی عرب خبره بود، درباره انتخاب همسری که اصیل باشد و فرزندانی دلیر و جنگاور بیاورد، مشورت کرد.
عقیل، فاطمه بنت حزام را پیشنهاد کرد و علی(ع) با او ازدواج کرد.
گفته شده، امالبنین پیش از ازدواج با حضرت علی(ع)، با شخص دیگری ازدواج نکرده بود.
.
.
گفته شده پس از گذشت مدتی از ازدواجشان، امالبنین به امام علی(ع) پیشنهاد کرد او را به نام اصلیاش که فاطمه بود، صدا نزند، تا حسنین(ع) با شنیدن نام فاطمه به یاد مادرشان نیفتند
. از اینرو امام علی(ع) او را امالبنین [مادر پسران] نامید.
.
.
بنابر نقل سهل بن عبدالله بخاری، امالبنین بعد از شهادت حضرت علی(ع) با شخص دیگری ازدواج نکرد.
هنگامی که کاروان اسیران کربلا وارد مدینه شد و او از شهادت فرزندانش باخبر شد، از سرنوشت امام حسین(ع) پرسید
و وقتی خبر شهادت او را شنید، گفت: «ای کاش فرزندانم و تمامی آنچه در زمین است فدای حسین میشد و او زنده میماند.»
این سخنِ او را برخی دلیل دلدادگی عمیق او به اهلبیت و امام حسین(ع) دانستهاند.
.
امالبنین را ادیب و شاعری فصیح و اهل فضل و دانش دانستهاند که در رثای حضرت عباس این اشعار را سروده بود و میخواند:
.
یا من رَاَی العباس کرّ علی جماهیر النقد
و وراه من ابناء حیدر کل لیث ذی لبد
انبئت اَنّ ابنی اصیب براسه مقطوع ید
ویلی علی شبلی اما ل براسه ضرب العمد
لو کان سیفک فی ید یک لما دنا منک احد
.
ای که عباس را دیدی، بر انبوه دشمنان فرومایه حمله میکرد
و در آن هنگام که فرزندان حیدر در کارزار چون شیران در پشت سر وی بودند.
میگویند دست فرزندم قطع شده و بر سرش عمود فرود آمده.
وای بر من، آیا بر فرق شیر شجاعِ من عمود فرود آمد و سر او را کج کرد؟
اگر شمشیرت را در دست داشتی کسی به تو نزدیک نمیشد
.