هنگامی که کاروان اسیران کربلا وارد مدینه شد و او از شهادت فرزندانش باخبر شد، از سرنوشت امام حسین(ع) پرسید و وقتی خبر شهادت او را شنید، گفت:‌ «ای کاش فرزندانم و تمامی آنچه در زمین است فدای حسین می‌شد و او زنده می‌ماند.» این سخنِ او را برخی دلیل دلدادگی عمیق او به اهل‌بیت و امام حسین(ع) دانسته‌اند. .

ام‌البنین را ادیب و شاعری فصیح و اهل فضل و دانش دانسته‌اند که در رثای حضرت عباس این اشعار را سروده بود و می‌خواند: .

یا من رَاَی العباس کرّ علی جماهیر النقد و وراه من ابناء حیدر کل لیث ذی لبد انبئت اَنّ ابنی اصیب براسه مقطوع ید ویلی علی شبلی اما ل براسه ضرب العمد لو کان سیفک فی ید یک لما دنا منک احد .

ای که عباس را دیدی، بر انبوه دشمنان فرومایه حمله می‌کرد و در آن هنگام که فرزندان حیدر در کارزار چون شیران در پشت سر وی بودند. می‌گویند دست فرزندم قطع شده و بر سرش عمود فرود آمده. وای بر من، آیا بر فرق شیر شجاعِ من عمود فرود آمد و سر او را کج کرد؟ اگر شمشیرت را در دست داشتی کسی به تو نزدیک نمی‌شد .

بریم شعر بخونیم🚶🏻‍♀

در کنار جاده بودم آن شبم باران بود یار تنهایی من در هرکجا باران بود..

غم مخوردم صبر کردم خنده بر لب داشتم دیر کردی!فکرکردی انتظار آسان بود؟

دیگر از بس ک هوا هم سرد بود ایستادم‌در دلم آشوب یک طوفان بود..🌧🌊

رعد یکباره بغریدو دلم ریخت بهم با خودم گفتم دلم آرام باش باران بود..

آن شبم دیر آمدی دیگر هوا روشن بود فکر کردی گر نیایی دل به خود گوید که این پایان بود؟🌃 _ارغوان

‌امام‌علی(ع) فرموده‌اند: ای ‌مالک..! اگر شب‌ هنگام‌ کسی ‌را‌ در حالِ ‌گناه ‌دیدی فردا‌ به آن ‌چشم ‌نگاهش‌ مڪُن شاید سحر توبه کرده‌ باشد و تو ‌ندانی.. #یک_جرعه_نور