خبرنگار اسقاطیلی میگه این عمیقترین حمله حزب الله در طول جنگه

✅ کارشناس اسرائیلی: 📍درحالی که آمریکا درگیر انتخابات است، ما مشکل بزرگی به نام ایران داریم... #عبری 🆔 @Kavoshmedia

✅ افسر اسرائیلی: 📍از زمان تاسیس اسرائیل هیچ‌گاه، تاکید میکنم هیچ‌گاه، درگیر چنین وضعیت اسفناکی نشده بودیم، این وضعیت ذلیلانه است... ☑️ @Kavoshplus

هند در راه ایران است و به آمریکا و احتمالا به اسقاطیل هم می گوید: به شما ربطی ندارد. در بحبوحه مبارزات انتخاباتی گسترده در هند (شش هفته رای گیری، تقریبا یک میلیارد واجد شرایط رای دادن)، وزیر کشتیرانی و بنادر بدون اطلاع عمومی به ایران پرواز کرد. در بندر چابهار، در ساحل دریای عرب در نزدیکی مرز پاکستان، قراردادی ده ساله با تمدید خودکار امضا کرد که به یک شرکت دولتی هندی حق مدیریت و بهره برداری از آن را داد. این شرکت ۱۲۰ میلیون دلار در بندر سرمایه گذاری خواهد کرد و اعتباری بالغ بر ۲۵۰ میلیون دلار برای "پروژه های دو جانبه سودمند" تامین خواهد کرد. این شرکت شش سال است که وجود دارد، اما حضور آن به یک پلت فرم محدود شده است. به گزارش مطبوعات هند، این اولین بار است که یک شرکت دولتی کنترل یک بندر خارجی را به دست می گیرد. شرکت های خصوصی هند قبلاً این کار را انجام داده اند. از ابتدای سال گذشته کنترل بندر حیفا به شرکت بنادر خانواده عدنی واگذار شد. سفیر سابق اسقاطیل در هند رئیس هیئت مدیره شد. یک روزنامه بزرگ مالی در هند به نام «اکونومیک تایمز» برای اینکه به شما نشان دهد چقدر این تحول قابل توجه است و چقدر شگفت‌انگیز است، آن را در یک تیتر اعلام کرد و اعلام کرد که «یک نزدیکی ژئوپلیتیکی قابل توجه با ایران در نظر گرفته می‌شود، با وزن سنگین و پیامدهای منطقه ای». ایالات متحده از این خبر خوشش نیامد و می توان حدس زد که اسقاطیل نیز دندان هایش را به هم فشار داده است. .. بهتر است هر ارگانی که به فکر تجارت با ایران است، از خطرات احتمالی و خطر تحریم ها آگاه باشد. هند به این اطلاعیه واکنش...

سردی نشان داد. وزیر امور خارجه هند گفت: «آمریکا هیچ ربطی به چابهار ندارد و صادقانه بگویم، اگر چیزی بین ما و ایران باشد، بین ما و ایران می ماند.» ما در عصری زندگی می کنیم که لفاظی های دیپلماتیک هند رو به افزایش است و جایشانکار، یک دیپلمات حرفه ای شیک و درخشان که تنها در پنج سال اخیر وارد سیاست شده است، این تغییر را بیان می کند. او تقریباً بیش از هر یک از پیشینیان خود بر سیاست خارجی هند تأثیر دارد. او زبان تند خود را از کشورهای غربی که از ترجیحات هند انتقاد می کنند دریغ نمی کند.

ایران اکنون یک طرف فعال در جنگ منطقه ای علیه اسقاطیل است و اسقاطیل شریک نزدیک هند به ویژه در مسائل امنیتی است. کشتی های هندی در یمن هدف حوثی ها قرار گرفتند و یک پهپاد ایرانی به کشتی ای که نسبتا نزدیک به آب های ساحلی هند بود، برخورد کرد یکی از روزنامه‌های تهران به نام «دنیای اقتصاد» اعلام کرد که ضعف واکنش آمریکا به حمله بالستیک ایران به اسقاطیل «باعث شد هند سیاست خود را تغییر دهد و توافقنامه چابهار را امضا کند» (بر اساس ترجمه انگلیسی در « تهران تایمز"). برای هند مهم بود که هر چه زودتر به بندر چابهار برسد، زیرا می‌ترسید که چینی‌ها اول وارد شوند. ایران حلقه مهمی در «ابتکار کمربند و جاده» چین است، ابر پروژه ای که برای اتصال چین با سایر نقاط جهان با هر وسیله حمل و نقل ممکن طراحی شده است. چین بنادر می سازد یا از هر کسی که در نزدیکی است بنادر می خرد. این کشور در حال ساخت یک بندر آب عمیق در پاکستان است، یک بندر عمیق در سریلانکا ساخته است و یک پایگاه دریایی در جیبوتی دارد. بندر چابهار قطعاً مطابق با دیدگاه او بود. هند از نظر نفوذ جهانی به مراتب از چین عقب است، اما تلاش های قابل توجهی برای دفاع از خود و پیشرفت انجام می دهد. این کشور به ایالات متحده، ژاپن و استرالیا در نمایش‌های دوره‌ای از قدرت دریایی که در آن چین هدف اعلام‌نشده است، می‌پیوندد هند می خواهد به غرب و شمال برسد. این کشور آماده استفاده از هر کریدوری است که نیازی به عبور از پاکستان یا چین نداشته باشد. آماده عبور از عربستان و اسقاطیل، عراق و ترکیه و ایران و روسیه است. شگفت انگیز است که او روابط عالی با هر یک از موارد بالا دارد

اونچه مقاومت میخواست از حمله امروز محقق شد، مقاومت میخواست به دشمن بگوید بیشتر ازین هم میتواند، امروز فقط در همین حد خواست یک پیام آشکار

گالانت: منطق امنیتی در برابر کنترل غزه توانایی ما برای مقابله با تهدیدهای دیگر مانند ایران را به خطر خواهد انداخت

سیمای یک تیم بازنده! از همان روز نخستِ در گرفتن طوفان الاقصی، اطمینان داشتیم که پایان این جنگ، آغاز شعله‌ور شدن آتش اختلافات داخلی در اسرائیل خواهد بود. و امروز، پس از ۲۱۹ روز از آغاز این جنگ، شکاف عمیقی میان دو سوی قدرت در حاکمیت اسرائیل ایجاد شده است؛ سوی نظامی و سوی سیاسی، زمانی به جان یکدیگر افتاده‌اند که هیچ دورنمایی از پیروزی در این جنگ عبث دیده نمی‌شود. شما هرگز اختلاف و درگیری در یک تیم برنده نمی‌بینید! اما در تیم‌های بازنده، همه تلاش می‌کند تا تقصیرات را از گردن خود بردارند و به دوش دیگری بیندازند. آنچه امروز پس از کنفرانس خبری گالانت و پیام‌های نتانیاهو و اسموتریچ دیدیم، دقیقاً چهره‌ی یک تیم بازنده است. ماجرا این است که ارتش اسرائیل روز به روز بیشتر خود را در باتلاقی بی‌پایان گرفتار می‌بیند. این همان ارتشی است که در طول این هفت، هشت ماه، در نبردی چند جبهه‌ای، ریشه‌ی جانش را از دست داده. این ارتش در دو، سه روز گذشته، ضربات بسیار مهلکی در شمال غزه دریافت کرده است. دقیقاً همان شمال غزه‌ای که بارها ادعای پاکسازی کامل آن شده بود و از همان گردان‌های قسامی که بارها خبر از نابودی کاملشان داده شده بود. ضرباتی که حتی کارآمدتر، حساب‌شده‌تر و جان‌دارتر از روزهای نخست نبرد هستند! در چنین شرایطی، پس از ۲۱۹ روز نبرد نفس‌گیر، امروز صدای اعتراض گالانت (وزیر دفاع) بلند شده و ناله‌ی عجز سر داده و از نتانیاهو خواسته است که فوراً و با تأکید بر فوریت، مخالفت خود را با باقی ماندن ارتش در غزه و ضرورت سپردن حکومت داخلی غزه به یک گروه فلسطینی، و نه حتی یک نهاد بین‌المللی، اعلام کند. در پاسخ، نتانیاهو (نخست وزیر) اعلام کرده که به هیچ وجه حاضر به تعویض حماسستان با فتحستان نیست. گالانت در پایان بیانیه‌ی خود تهدید کرده است که اگر نتانیاهو فوراً این مسئله را اعلام نکند، او به شیوه‌ی دیگری عمل خواهد کرد. به قول برادرم تمیم: آزادی تمام فلسطین ممکن است و آغاز شده است و نزدیک است با وجود همه‌ی زخم‌ها و درد‌ها و شاید حتی به خاطر همین زخم‌ها و درد‌ها https://t.me/abouhoda2