صور زیبا

اورئیس شورای منطقه جولان درباره فواید آتش‌بس برای حزب‌الله گفت: دشمنی که در مقابل ما قرار دارد برای تنفس به این وضعیت نیاز دارد، او همچنین می‌خواهد سازماندهی کند و مجددا مسلح شود. ضربه خوبی به او زدیم و وسایل ارتباطی، موشک ها و وسایل تولیدش را نابود کردیم. ولی وقتی در اوج هستیم متوقف می شویم

درباره محتوای گفتگوی شب گذشته با نتانیابو: وعده اصلی این است که خطی وجود دارد که اگر سلاح از آن عبور کند، ارتش اسقاطیل با قدرت به آن حمله کرده و آن را نابود می‌کند. به نظر من، ساکنی که می خواهد به خانه خود در مطله برگردد، باید صد درصد مطمئن باشد که به او توانایی زندگی در خانه خود را می دهند. ما حاضر نخواهیم بود شرایطی را بپذیریم که مسئولیت امنیت ما در دستان دیگری باشد. ‎

‍ پاشو علمدار! دغدغه های یک نفر/ 4 باز هم حرفی زدم، از سر دلتنگی. نمی‌توانم ساکت باشم؛ این حرف‌ها از جانم برمی‌آید، می‌سوزاند و می‌شکندم. وقتی می‌بینم پرچم تو، همان که روزی در دستان مردانی بود که به عهدشان با خدا ایستادند، حالا زیر بار سنگینی یک‌دندگی‌ها و تنگ‌نظری‌ها خم شده، چیزی درونم فرو می‌ریزد. وقتی می‌بینم حماسه‌هایی که قرار بود برای نسل‌ها روایت شود، زیر سایه‌ی شعارهای توخالی دفن می‌شوند، بغضی گلویم را می‌فشارد. علمدار! گاهی حس می‌کنم این جماعتی که مدام از تو می‌گویند، تو را نمی‌شناسند. تو را بهانه کرده‌اند، برای دفاع از تنگنای فکری خودشان، برای ساختن بت‌هایی که خودشان هم باورشان ندارند. اما تو برای من یک اسم نیستی، یک یاد نیستی؛ تو اسطوره ای هستی که با حضور خود، مفهوم ایستادگی و آزادی را در جانمان کاشتی. مگر ما که هستیم؟ مگر تو چه خواسته بودی جز آنکه مردان و زنان آزاد باشند، بایستند و دست در دست حقیقت، افق‌ها را فتح کنند؟ اما حالا، این بت‌های نخراشیده، این نگاه‌های تک‌بعدی و شعاری، تو را کوچک کرده‌اند. نمی‌فهمند که راه تو با "تکه‌تکه کردن حقیقت" نمی‌گذرد. راه تو صراط مستقیم بود؛ پرچم تو بر افراشته بود. صدایت هنوز در گوش من می‌پیچد. باد، اما این حرف های دیگر، این شعارهای توخالی، گوشم را آزار می‌دهد. می‌گویند: "وفاق"، می‌گویند: "گفتگو با دنیا"، اما حتی معنای این کلمات را نمی‌دانند. فقط تکرار می‌کنند، بدون آنکه بفهمند. علمدار! من آدم‌آهنی نیستم. من بنده‌ی خط‌کشی‌ها و شعارهای ساده نیستم. حرفی که می‌زنم، از آتشی برمی‌خیزد که تو در من روشن کردی. آتشی که با پرسیدن شعله می‌گیرد، با جستجو زنده می‌ماند، و با ایستادن معنا می‌یابد. اما آتش‌بس به چه قیمت؟ این پرسشی است که جانم را می‌خراشد. به چه قیمتی، علمدار؟ این سؤال، نه طعنه است، نه خیانت. این، همان وفاداری به راه توست. راهی که تو نشان دادی: آغازش با پرسش، ادامه‌اش با اندیشه، و پایانش با ایستادگی. صدایم را می‌شنوی؟ باز هم می‌گویم: "پاشو علمدار!" #لبنان #آتش_بس #سید_حسن_نصرالله #غزه

🔞🔞🔞 دیشب ، مثل همه ۱۴ ماه گذشته ، بچه های غزه غرق خون بودند لعنت به صهیون و صهیونی

ورودی صیدا

بازگشت

دنبال باز کردن راه های تخریب شده هم هستن

و به شما، سیدعزیز 🥺