- آوازه‌ی‌تسلابخش‌ِبارانِ‌دل‌تنگ ؛ شاید هم همهمه‌اۍ مطلوب و پسندِ‌دل! صداۍ گم شدنِ بارانِ ملول اما صبور آن‌ هم در هنگامه‌ۍ روز و هیاهوۍ اَسَفناکِ شهر و بی‌ اعتنایی مردمان شهرۍ که هر کدامشان‌، کوهۍ از دغدغه و مشکلات را کوچه به کوچه و خیابان به خیابان به ‌ دوش می‌کشند و حتی لحظه‌اۍ فرصت اندیشیدن به راز نھفته در صداۍ غم‌آلود و دلِ‌ شکیبا و پر محبتِ باران ، ندارند ‌را می‌گویمت . مَردُمانی که از طلوعِ‌ صبح تا غروبِ شب، قدم به قدم می‌جنگند برای زنده ماندن ، نه زندگی کردن . . ! غافل از اینکه قطرات باران ، خود به تنھایی درسِ زندگی کردن می‌آموزند و این درحالیست که آدمۍ آنقدر غوطه ور در دنیاۍ طمع و آز شده ، که توان درکِ روحِ لطیف باران را ندارد . بارانِ شکسته خاطر از براۍ جدایی زِ ابرِ سخاوتمند! . ابرۍ که سالها رازنگھدارش بوده و برایش حتی از جان نیز مایه گذاشته و مادرۍ را در حقش تمام کرده تا بارانَش به این رشدِ فکرۍ برسد که فقط و فقط نباید به فکر خویشتن باشد و گاهی باید گذشت کرد. چه بسا حتی گذشتن از خود ! مثلِ بارانِ مطیع ، که می‌بایست به فرمانبرۍ از مادرش [ابر] ، این دردِ فراقِ جانسوز را نیز تحمل کند . آری! ما قدرِ باران را نمی‌دانیم . وَرنه ثانیه که کم است ، ساعت ها پاۍ حرف‌های پُر بار و بلخص کمی نالانِ باران که جز با سکوت شنیده نمی‌شود ، می‌نشستیم و گوش می‌سپردیم . اویی که خود با وجودِ غمۍ عظیم در سینه ، به زمین می‌آید تا علاوه بر آن رنجِ ترمیم نشده و کھنه ، غمِ زمینیان را نیز به جان بِخَرد و با خود به دلِ خاک فرو ببرد . . . ! حال‌ ، من می‌پُرسَمَت که آیا آدمیان ، این چُنین گذشتۍ دارند ؟ در عمقِ باران حل شو . درسِ گذشت می‌دهد ! پس تا میتوانی دقیق شو در این آموزگاری که به رایگان تجربیاتش را در اختیارت می‌گذارد . #میـم_جاماندھ

- جرعه‌اۍ شعر به هنگامِ ؛ زمزمه‌هاۍ شب در رگ‌هاۍ سرمست .

غروب کردی و چشمم به راه ِ شب خشکید . بدون روی تو ، تنھا رفیق من ماه است!

- ماه‌گرفتگی؟ نه‌‌حاجی،فقط‌ماه‌ یه‌کوچولوحالش‌گرفته‌س! همین؛ کوتَه نِگھی به ماه بیَنداز . میبینی؟ ماه هم از نیامدنت ؛ قدری حالش گرفته شده و اوقاتش تلخ...! حالا مَردُم هزار جور عنوانِ عجیب و غریب رویش می‌گذارند و مبنای این چهره‌ی درهم رفته‌ی ماه را ، ماه گرفتگی می‌نامند . ولی نه .. ! اینطور نیست! من علت این رخداد را از ماه پرسیدم و جویای احوالش شدم .گویا او هم دلتنگِ شماست... امشب هم تشددِ حزن و دلتنگی‌‌ تا خرخره‌اش پیش رفته و تابِ تحمل،اندکی برایش دشوار شده که اینگونه حالتِ به‌هم‌ریخته به خود گرفته است . . . ! . لطفا برگرد . شده حتی به خاطرِ ماه و جنونی که بی‌قرارش کرده! میدانی عزیزِ خاطرِ کم رمقِ من، ماه همچو ما بی‌وفایی نمی‌کند . ماه معرفت دارد . #میـم_جاماندھ

[خرده‌نویس] لاکِن باز هم با این احوالِ گرفته‌اش ، زیبا و خواستنی‌ست . من حتی او را با احوالِ آشفته‌اش نیز خواهانم و از زمین برایش لالایی می‌خوانم . . . ! تا که شاید خوابش ببرد و خوابِ شما را ببیند و حالِ دلش بهتر شود . وَه چه خوش‌تر از خوابِ شما را دیدن؟ گرچه بی شما ماه که هیچ ، عموم ِ زمین و آسمان غم دارند . #میـم_جاماندھ

- اۍ دریغا مرهمۍ! ..

- عِطر‌و‌طعمِ‌آشِ‌نذری؛

-

نشانی فرستنده : قلبِ مغموم و دل‌تنگ‌م نشانی گیرنده : نمی‌دانم کجایی مھدی‌جان شاید کربلا ، شاید جمکران ، شاید هم در کنجِ دل خودِ من . [ کوچه‌ی انتظار ، پلاکِ یامھدی ] . پس ؛ مقصد؟ جمکران‌ باشد که این نامه‌ی هرچند ناچیز به وقتِ بامداد برسد به دستانِ پر مھر و عطوفتِ رفیقِ شفیق‌م! - درگوشی؟ دوسِت دارم آقا. #میـم_جاماندھ

تو کاغذ کاهی نامه بنویس . نامه‌ی مهر و موم شده با عشق و بغض ، ترجیحا گلِ نرگس و بابونه‌ی خشک شده هم ضمیمه‌ش کن . دورِش رو هم با کنف ببند و جمعش کن تو یه پاکت ، پست کن و بفرست جمکران . . خدا رو چه دیدی! شاید یه روزی ، حوالی هوای دل تو، گذرِ چشماش به نامه‌ی بغضدارِ تو هم افتاد و مسیر زندگیت عوض شد . - می‌ارزه! حس و وایب خوبی که بعد نوشتن نامه به تک تک سلولای بدنت تزریق می‌شه ، به همه‌چی می‌ارزه . . #میـم_جاماندھ