➖ماه محرم در کلام امام رضا علیه السلام 🛑...عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ أَبِي مَحْمُودٍ قَالَ: قَالَ اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ: «إِنَّ اَلْمُحَرَّمَ شَهْرٌ كَانَ أَهْلُ اَلْجَاهِلِيَّةِ يُحَرِّمُونَ فِيهِ اَلْقِتَالَ فَاسْتُحِلَّتْ فِيهِ دِمَاؤُنَا وَ هُتِكَ فِيهِ حُرْمَتُنَا وَ سُبِيَ فِيهِ ذَرَارِيُّنَا وَ نِسَاؤُنَا وَ أُضْرِمَتِ اَلنِّيرَانُ فِي مَضَارِبِنَا وَ اُنْتُهِبَ مَا فِيهَا مِنْ ثَقَلِنَا وَ لَمْ تُرْعَ لِرَسُولِ اَللَّهِ حُرْمَةٌ فِي أَمْرِنَا إِنَّ يَوْمَ اَلْحُسَيْنِ أَقْرَحَ جُفُونَنَا وَ أَسْبَلَ دُمُوعَنَا وَ أَذَلَّ عَزِيزَنَا بِأَرْضِ كَرْبٍ وَ بَلاَءٍ وَ أَوْرَثَتْنَا [يَا أَرْضَ كَرْبٍ وَ بَلاَءٍ أَوْرَثْتِنَا] اَلْكَرْبَ [وَ] اَلْبَلاَءَ إِلَى يَوْمِ اَلاِنْقِضَاءِ فَعَلَى مِثْلِ اَلْحُسَيْنِ فَلْيَبْكِ اَلْبَاكُونَ فَإِنَّ اَلْبُكَاءَ يَحُطُّ اَلذُّنُوبَ اَلْعِظَامَ.» 🔰از امام رضا (علیه‌السلام) نقل شده است: «به‌راستی که محرّم ماهی است که اهل جاهلیت جنگ در آن را حرام می‌دانستند، اما در این ماه [ریختنِ] خون ما (اهل‌بیت) را حلال شمرده شد، حرمت ما هتک شد، فرزندان و زنانمان اسیر شدند، در خیمه‌هایمان آتش افروخته شد، اموالمان که در آن‌ها بود غارت شد و [لااقل] به‌خاطر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) حرمتمان اصلاً رعایت نشد. به‌راستی که روز [شهادتِ] امام حسین (علیه‌السلام) ریشه‌هایمان را زخمی کرد، اشک‌هایمان را جاری کرد، عزیزمان را در سرزمین کرب‌وبلاء خوار کرد و این زمین تا روز قیامت برای ما کرب (اندوه) و بلاء به ارث گذاشت. 👈پس گریه‌کنندگان باید برای کسی مثل امام حسین (علیه‌السلام) گریه کنند؛ چراکه این گریه، گناهان بزرگ را [مثل برگ پاییزی] فرو می‌ریزد. 📚الأمالی (للصدوق)، ج۱، ص۱۲۸ ♻️کانال: علم الحدیث @mirasehadisi

➖امام حسین علیه السلام و کربلا در قران 🛑سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْقُمِّيُّ الْأَشْعَرِيُّ قَالفَقُلْتُ أَخْبِرْنِي عَنْ تَأْوِيلِ كهيعص قَالَ هَذِهِ الْحُرُوفُ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ أَطْلَعَ اللَّهُ عَلَيْهَا عَبْدَهُ زَكَرِيَّا ثُمَّ قَصَّهَا عَلَى مُحَمَّدٍ ص وَ ذَلِكَ أَنَّ زَكَرِيَّا ع سَأَلَ رَبَّهُ أَنْ يُعَلِّمَهُ الْأَسْمَاءَ الْخَمْسَةَ فَأَهْبَطَ عَلَيْهِ جَبْرَئِيلَ فَعَلَّمَهُ إِيَّاهَا فَكَانَ زَكَرِيَّا إِذَا ذَكَرَ مُحَمَّداً وَ عَلِيّاً وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنَ سُرِّيَ عَنْهُ هَمُّهُ وَ انْجَلَى كَرْبُهُ وَ إِذَا ذَكَرَ اسْمَ الْحُسَيْنِ ع خَنَقَتْهُ الْعَبْرَةُ وَ وَقَعَتْ عَلَيْهِ الْبُهْرَةُ فَقَالَ ذَاتَ يَوْمٍ إِلَهِي مَا بَالِي إِذَا ذَكَرْتُ أَرْبَعاً مِنْهُمْ تَسَلَّيْتُ بِأَسْمَائِهِمْ مِنْ هُمُومِي وَ إِذَا ذَكَرْت‏الْحُسَيْنَ تَدْمَعُ عَيْنِي وَ تَثُورُ زَفْرَتِي؟ فَأَنْبَأَهُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَنْ قِصَّتِهِ فَقَالَ كهيعص فَالْكَافُ اسْمُ كَرْبَلَاءَ وَ الْهَاءُ هَلَاكُ الْعِتْرَةِ وَ الْيَاءُ يَزِيدُ وَ هُوَ ظَالِمُ الْحُسَيْنِ وَ الْعَيْنُ عَطَشُهُ وَ الصَّادُ صَبْرُهُ فَلَمَّا سَمِعَ بِذَلِكَ زَكَرِيَّا ع لَمْ يُفَارِقْ مَسْجِدَهُ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ وَ مَنَعَ فِيهِنَّ النَّاسَ مِنَ الدُّخُولِ عَلَيْهِ وَ أَقْبَلَ عَلَى الْبُكَاءِ وَ النَّحِيبِ وَ كَانَ يُرْثِيهِ إِلَهِي أَ تُفْجِعُ خَيْرَ جَمِيعِ خَلْقِكَ بِوَلَدِهِ؟ إِلَهِي أَ تُنْزِلُ بَلْوَى هَذِهِ الرَّزِيَّةِ بِفِنَائِهِ؟ إِلَهِي أَ تُلْبِسُ عَلِيّاً وَ فَاطِمَةَ ثَوْبَ هَذِهِ الْمُصِيبَةِ؟ إِلَهِي تُحِلُّ كُرْبَةَ هَذِهِ الْمُصِيبَةِ بِسَاحَتِهِمَا ثُمَّ كَانَ يَقُولُ إِلَهِي ارْزُقْنِي وَلَداً تَقَرُّ بِهِ عَيْنِي عَلَى الْكِبَرِ فَإِذَا رَزَقْتَنِيهِ فَافْتِنِّي بِحُبِّهِ ثُمَّ افْجَعْنِي بِهِ كَمَا تُفْجِعُ مُحَمَّداً حَبِيبَكَ بِوَلَدِهِ فَرَزَقَهُ اللَّهُ يَحْيَى وَ فَجَعَهُ بِهِ وَ كَانَ حَمْلُ يَحْيَى سِتَّةَ أَشْهُرٍ وَ حَمْلُ الْحُسَيْنِ كَذَلِك‏ 🔰از امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف پرسيدم: مرا از تأويل «كهيعص» با خبر بفرماييد؟ فرمود: اين حروف از اخبار غيب است، خداوند بنده خود زكريّا را بر آن واقف فرمود، سپس آن را براى محمّد صلّى اللَّه عليه و آله نقل فرمود، و داستانش از اين قرار بود كه زكريّا عليه السّلام از پروردگارش خواست كه نامهاى پنجگانه را به او بياموزد، پس جبرئيل نازل شده و آنها را بدو آموخت، و زكريّا را رسم بر اين بود كه هر گاه ياد محمّد و علىّ و فاطمه و حسن عليهم السّلام مى‏افتاد اندوهش برطرف مى‏شد و گرفتاريش زايل مى‏گشت، ولى هر گاه نام مبارك حسين عليه السّلام را ذكر مى‏كرد بغض و اندوه گلويش را مى‏گرفت و مى‏گريست و نفسش بند مى‏آمد. روزى عرضه داشت: بار إلها! چرا وقتى نام آن چهار بزرگوار را ياد مى‏كنم با ذكر نام ايشان تسليت يافته و اندوهم بر طرف مى‏شود، ولى بمحض ياد حسين سرشك غم ازديدگانم روان شده و ناله‏ام بلند مى‏شود؟! پس خداوند اين گونه او را از قصّه‏اش باخبر ساخته و 👈فرمود: «كهيعص»، پس حرف كاف نام «كربلا» است، و حرف هاء «هلاك شدن عترت» است، و ياء «يزيد» همو كه به حسين ظلم مى‏كند، و «ع» «عطش و تشنگى» است، و صاد «صبر» و مقاومت او است. زكريّا بمحض شنيدن آن فرمايشات تا سه روز نمازگاه خود را ترك نگفت و مانع مردم از ورود بدان جا شد، و پيوسته زار زار گريست و ناليد، و نوحه او چنين بود: خدايا! آيا بهترين فرد خلقت را به مصيبت اولادش دردمند مى‏سازى؟! خدايا! مگر اين مصيبت را در آستان او نازل مى‏كنى؟! خدايا! مگر جامه اين مصيبت و اندوه را بر علىّ و فاطمه مى‏پوشانى؟! خدايا! آيا اندوه و درد اين مصيبت را بر ساحت آن دو نازل مى‏كنى؟! سپس عرضه داشت: خدايا! فرزند پسرى روزى‏ام فرما تا در كهنسالى ديدگانم بدان روشن شود، سپس مرا شيفته او گردان، آنگاه مرا بواسطه آن همچنان كه محمّد حبيب خود را دردمند ساختى سرا پاى وجودم را دردمند ساز!پس خداوند نيز يحيى را روزى‏اش ساخته و زكريّا را بدو دردمند نمود. و ضمناً مدّت باردارى يحيى همچون حسين شش ماه بود. 📚: الاحتجاج ج‏2، ص: 463 ♻️کانال: علم الحدیث @mirasehadisi

َ ➖یاد کردن از حضرت یحیی علیه السلام 🛑رَوَى سُفْيَانُ بْنُ عُيَيْنَةَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ زَيْدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع قَالَ: خَرَجْنَا مَعَ الْحُسَيْنِ ع فَمَا نَزَلَ مَنْزِلًا وَ لَا ارْتَحَلَ مِنْهُ إِلَّا ذَكَرَ يَحْيَى بْنَ زَكَرِيَّا وَ قَتْلَهُ وَ قَالَ يَوْماً وَ مِنْ هَوَانِ الدُّنْيَا عَلَى اللَّهِ أَنَّ رَأْسَ يَحْيَى بْنِ زَكَرِيَّا ع أُهْدِيَ إِلَى بَغِيٍّ مِنْ بَغَايَا بَنِي إِسْرَائِيل‏ 🔰از حضرت سجاد ع روايت شده فرمود: در هر منزلى كه حضور اقدس حسين ع فرود مى‏آمديم پدر والاگهرم از حضرت يحيى و كيفيت قتل او ياد ميفرمود تا روزى فرمود از جمله نشانهاى پستى و خوارى دنيا آنكه سر پاك يحيى ع را براى زنازاده از زنازادگان بنى اسرائيل به تعارف بردند. 📚:الإرشاد ج‏2، ص: 132 🖤انشاءالله سعی میکنم تعداد از شباهت های حضرت یحیی علیه السلام و امام‌حسین علیه السلام را عرض کنم🖤 ♻️کانال: علم الحدیث @mirasehadisi

➖امام حسین و حضرت یحیی علیهما السلام 🛑فَطِبتَ حَيّاً وطِبتَ مَيِّتاً، غَيرَ أنَّ قُلوبَ المُؤمِنينَ غَيرُ طَيِّبَةٍ لِفِراقِكَ، ولا شاكَّةٍ فِي الخِيَرَةِ لَكَ، فَعَلَيكَ سَلامُ اللَّهِ ورِضوانُهُ، وأشهَدُ أنَّكَ مَضَيتَ عَلى‏ ما مَضى‏ عَلَيهِ أخوكَ يَحيَى بنُ زَكَرِيّا. 🔰 جابر بن عبد الله انصاری، صحابی بزرگ پیامبر اسلام، در زیارت خویش از قبر امام حسین، به شباهت امام حسین با حضرت یحیی، علیهما السلام اشاره می کند: 👈پاك زيستى و پاك رفتى؛ امّا دل‏هاى مؤمنان، در فراق تو خوش نيست، بى آن كه در اين، ترديدى رود كه همه اينها به خيرِ تو بود. سلام و رضوان خدا بر تو باد! و گواهى مى‏دهم كه تو بر همان روشى رفتى(به شهادت رسیدی) كه برادرت يحيى بن زكريّا رفت(شهید شد). 📚:خوارزمی، مقتل الحسين، ج 2، ص 167 ♻️کانال: علم الحدیث @mirasehadisi

➖شهادت امام حسین علیه السلام و شباهت آن با شهادت حضرت یحیی علیه السلام قسمت اول 1⃣: قاتل هر دو بزرگوار، زنا زاده بودند 🔺 قَالَ: كَانَ الَّذِي قَتَلَ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ ع وَلَدَ زِناً وَ الَّذِي قَتَلَ يَحْيَى بْنَ زَكَرِيَّا ع وَلَدَ زِنا1 🔰كسى كه حضرت حسين بن على عليهما السّلام و نيز شخصى كه حضرت يحيى بن زكريا را كشت زنازاده بود. 2⃣: قاتل هر دو بزرگوار، در آخرت، در بدترین جایگاه جهنم هستند 🔺إنَّ فِى النّارِ مَنزِلَةً لَم يَكُن يَستَحِقُّها أحَدٌ مِنَ النّاسِ إلّا بِقَتلِ الحُسَينِ بنِ عَلِىٍّ وَ يَحيَى بنِ زَكَرِيّا.2 🔰در جهنّم، جايگاهى است كه بر هيچ كس روا نخواهد بود، جز با كشتن حسين بن علی و يحيى بن زكريا عليهما السلام. 3⃣: راس مبارک هر دو بزرگوار، در تشت طلا، به عنوان هدیه، فرستاد شد 🔺وفي حَديثِ مُقاتِلٍ عَن زَينِ العابِدينَ عليه السلام عَن أبيهِ عليه السلام: إنَّ امرَأَةَ مَلِكِ بَني إسرائيلَ كَبِرَت، وأرادَت أن تُزَوِّجَ بِنتَها مِنهُ لِلمَلِكِ، فَاستَشارَ المَلِكُ يَحيَى بنَ زَكَرِيّا عليه السلام فَنَهاهُ عَن ذلِكَ، فَعَرَفَتِ المَرأَةُ ذلِكَ، وزَيَّنَت بِنتَها وبَعَثَتها إلَى المَلِكِ، فَذَهَبَت ولَعَبَت بَينَ يَدَيهِ. فَقالَ لَهَا المَلِكُ: ما حاجَتُكِ؟ قالَت: رَأسُ يَحيَى بَنِ زَكَرِيّا. فَقالَ المَلِكُ: يا بُنَيَّةُ، حاجَةٌ غَيرُ هذِهِ! قالَت: ما اريدُ غَيرَهُ. وكانَ المَلِكُ إذا كَذَبَ فيهِم عُزِلَ عَن مُلكِهِ، فَخُيِّرَ بَينَ مُلكِهِ وبَينَ قَتلِ يَحيى‏ عليه السلام، فَقَتَلَهُ، ثُمَّ بَعَثَ بِرَأسِهِ إلَيها في طَشتٍ مِن ذَهَبٍ.3 🔰در حديث مُقاتل، از امام زين العابدين عليه السلام، از پدرش عليه السلام آمده است: «زن پادشاه بنى اسرائيل، پير شد و خواست دخترش را به جاى خود، به ازدواج پادشاه در آورد. پادشاه با يحيى بن زكريّا عليه السلام رايزنى كرد و يحيى، او را از اين كار، باز داشت. زن، اين مطلب را فهميد. دخترش را آرايش كرد و نزد پادشاه فرستاد. او رفت و نزد شاه، بازى كرد. شاه به او گفت: چه نياز دارى؟ گفت: سر يحيى فرزند زكريّا را. شاه گفت: فرزندم! چيزى جز اين بخواه. گفت: جز اين نمى‏خواهم. رسم آنان، چنين بود كه شاه، اگر دروغ مى‏گفت، از شاهى بركنار مى‏شد. پس ميان پادشاهى و كشتن يحيى عليه السلام، مخيّر شد. پس يحيى را كشت و سرش را در تَشتى از طلا براى او فرستاد. 🔺رَوَى شَيْخٌ صَدُوقٌ مِنْ مَشَايِخِ بَنِي هَاشِمٍ وَ غَيْرُهُ مِنَ النَّاسِ: أَنَّهُ لَمَّا دَخَلَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ع وَ حَرَمُهُ عَلَى يَزِيدَ وَ جِي‏ءَ بِرَأْسِ الْحُسَيْنِ ع وَ وُضِعَ بَيْنَ يَدَيْهِ فِي طَسْتٍ4 🔰 هنگامى كه راس مبارک امام حسين علیه السلام آورده شد، ابن زیاد، فرمان داد كه آن را جلويش در تشتى از طلا گذاشتند 4⃣: راس مبارک هر دو بزرگوار بر دیوار دمشق، آویخته شد 🔺وعُلِّقَ رَأسُ الحُسَينِ عليه السلام [في دِمَشقَ‏] عِندَ قَتلِهِ، فِي المَكانِ الَّذي عُلِّقَ عَلَيهِ رَأسُ يَحيَى بنِ زَكَرِيّا.5 🔰 پس از كشتن امام حسين عليه السلام، سرش را در دمشق آويختند؛ همان جايى كه سر يحيى بن زكريّا را آويختند. 📚منابع: 1: کامل الزیارات ج 1ص 78 2: ثواب الأعمال، ص 216 3: المناقب، ج 4، ص 85 4: الإحتجاج ج‏2، ص: 307 5: صبح الاعشي في صناعه الانشاء ج 4 ص 100 ♻️کانال: علم الحدیث @mirasehadisi

➖بیهوش شدن امام رضا علیه السلام😭 درقصیده ای که دعبل خزاعی در محضر امام رضا میسراید چنین آمده :: 🛑افاطم لوخلت الحسین مجدلا وقدمات عطشانابشط فرات اذالطمت الحدفاطمه عنده وجریت دمع العین فق الوجنات و لطمت النساء و جوههن وعلائ الصراخ من وراءالستر وبکی الرضا حتی اغمی علیه مرتین 🔰ای فاطمه اگر در نظر می آوری حسین راکه به تیغ دشمن برخاک افتاده و بر کنار فرات تشنه لب جان داده است هرآینه نزد او به چهره میزدی وآب دیده را برگؤنه های گلگونت روان میساختی پس زنان بر صورت های خود لطمه زدند، و صدای شیون آنها ازپشت پرده بلند شد و امام رضا آنقدر گریستند که دومرتبه بیهوش شدند. 📚عیون اخبار الرضا ج ۲ص ۲۶۳ ♻️کانال: علم الحدیث @mirasehadisi

مداحی لری نیزه دارون ♻️کانال: علم الحدیث @mirasehadisi

➖غذای مجلس روضه امام حسین علیه السلام، یادگار امام سجاد علیه السلام 👈در روایتی نورانی، فرزند امام سجاد علیه السلام سیره پدرش را چنین بیان کرده است: 🛑لَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ علیهما السلام لَبِسْنَ نِسَاءَ بَنِي هَاشِمٍ السَّوَادَ وَ الْمُسُوحَ وَ كُنَّ لَا يَشْتَكِينَ مِنْ حَرٍّ وَ لَا بَرْدٍ وَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ علیهما السلام يَعْمَلُ لَهُنَّ الطَّعَامَ لِلْمَأْتَمِ؛ 🔰هنگامی كه حسين بن على عليهما السلام به شهادت رسيد، زنان بنى هاشم لباس هاى سياه و جامه هاى خشن از جنس پشم پوشيدند و از گرما و سرما شكايت نمى‌كردند و پدرم على بن الحسين عليهما السلام [به علت مشغولیت آنان به عزادارى]، دائما برای آنان غذا آماده می‌کرد. 📚المحاسن، ج2، ص420 👇نکات روایت شریف👇 1.اهل بیت و بنی هاشم مجالس عزاداری بر پا می‌کردند. 2.اهل بیت و بنی هاشم لباس مخصوص عزاداری داشتند. 3.اهل بیت و بنی هاشم در هر شرایط آب و هوایی عزاداری را ترک نمی‌کردند. 4.غذا دادن در مجالس عزاداری از سنت های اهل بیت و بنی هاشم بوده است که امام سجاد علیه السلام پایه ریزی کردند. 5.خدمت به عزاداران به قدری با ارزش است که امام سجاد علیه السلام با آن مقام بالا، خود مسئولیت آشپزی عزاداران را به عهده می‌گرفتند. ♻️کانال: علم الحدیث @mirasehadisi

➖عزاداری حضرت رباب علیها السلام 🛑ِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ لَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ ع أَقَامَتِ امْرَأَتُهُ الْكَلْبِيَّةُ عَلَيْهِ مَأْتَماً وَ بَكَتْ وَ بَكَيْنَ النِّسَاءُ وَ الْخَدَمُ حَتَّى جَفَّتْ دُمُوعُهُنَّ وَ ذَهَبَتْ فَبَيْنَا هِيَ كَذَلِكَ إِذَا رَأَتْ جَارِيَةً مِنْ جَوَارِيهَا تَبْكِي وَ دُمُوعُهَا تَسِيلُ فَدَعَتْهَا فَقَالَتْ لَهَا مَا لَكِ أَنْتِ مِنْ بَيْنِنَا تَسِيلُ دُمُوعُكِ قَالَتْ إِنِّي لَمَّا أَصَابَنِي الْجَهْدُ شَرِبْتُ شَرْبَةَ سَوِيقٍ قَالَ فَأَمَرَتْ بِالطَّعَامِ وَ الْأَسْوِقَةِ فَأَكَلَتْ وَ شَرِبَتْ وَ أَطْعَمَتْ وَ سَقَتْ وَ قَالَتْ إِنَّمَا نُرِيدُ بِذَلِكِ أَنْ نَتَقَوَّى عَلَى الْبُكَاءِ عَلَى الْحُسَيْن‏ 🔰مصقله گويد: شنيدم امام صادق عليه السلام ميفرمود: چون حسين عليه السلام كشته شد، همسر كلبيه آن حضرت برايش سوگوارى بپا كرد و خود گريست و زنان و خدمتگزاران او هم گريستند تا اشك چشمشان خشك شد و تمام گشت، آن هنگام يكى از كنيزانش را ديد ميگريد و اشك چشمش جاريست، او را طلبيد و گفت: چرا در ميان ما تنها اشك چشم تو جاريست؟ او گفت: من چون بسختى و مشقت مى‏افتم سويق (شربت مخصوصى) مى‏آشامم، او هم دستور داد غذا و سويق تهيه كنند، و خودش از آن خورد و نوشيد و بديگران هم خورانيد و نوشانيد و گفت مقصودم از اين عمل اينست كه براى گريستن بر حسين عليه السلام نيرو پيدا كنيم. 📚:الكافي ج‏1، ص: 466 ♻️کانال: علم الحدیث @mirasehadisi

مداحی لری عباس بِرارم دُشمن شِکارم ♻️کانال: علم الحدیث @mirasehadisi

➖تاسوعا چه روزی است❓ 🛑عن ابی‌عبدالله علیه‌السلام: «تاسُوعَاءُ» يَوْمٌ حُوصِرَ فِيهِ الْحُسَيْنُ َ عَلَيْهِ السَّلَام‏ وَ أَصْحَابُهُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ بِكَرْبَلَاءَ وَ اجْتَمَعَ عَلَيْهِ خَيْلُ أَهْلِ الشَّامِ وَ أَنَاخُوا عَلَيْهِ وَ فَرِحَ ابْنُ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرُ بْنُ سَعْدٍ بِتَوَافُرِ الْخَيْلِ وَ كَثْرَتِهَا وَ اسْتَضْعَفُوا فِيهِ الْحُسَيْنَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ أَصْحَابَهُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ أَيْقَنُوا أَنْ لَا يَأْتِيَ الْحُسَيْنَ َ عَلَيْهِ السَّلَام‏ نَاصِرٌ وَ لَا يُمِدَّهُ أَهْلُ الْعِرَاقِ. بِأَبِي الْمُسْتَضْعَفُ الْغَرِيب‏. 🔰امام صادق علیه‌السلام: تاسوعاء، روزى است كه حسين و يارانش در كربلاء محاصره شدند، اهل شام در اطراف آنان اجتماع نمودند. ابن‌مرجانه و ابن‌سعد از كثرت لشكر خود خوشحال شدند و حسين و ياران او را در آن روز ضعيف شمردند. آنان يقين كردند كه براى حسين ياورى نخواهد آمد و اهل عراق آن حضرت را امداد نخواهند كرد. پدرم فداى آن حسينى كه ناتوانش دیدند و غريب بود. 📚؛:الکافی، ج۴، ص۱۴۷ ♻️کانال: علم الحدیث @mirasehadisi

➖پرواز حضرت عباس صلوات الله علیه در بهشت 🛑قالَ عَلِيّ بْن الْحُسَيْن‏ صلوات الله علیه: رَحِمَ اللَّهُ الْعَبَّاسَ فَلَقَدْ آثَرَ وَ أَبْلَى وَ فَدَى أَخَاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّى قُطِعَتْ يَدَاهُ فَأَبْدَلَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِمَا جَنَاحَيْنِ يَطِيرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِكَةِ فِي الْجَنَّةِ كَمَا جَعَلَ لِجَعْفَرِ بْنِ أَبِي طَالِبٍ وَ إِنَّ لِلْعَبَّاسِ عِنْدَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مَنْزِلَةً يَغْبِطُهُ بِهَا جَمِيعُ الشُّهَدَاءِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ 🔰حضرت آقا امام سجاد صلوات الله علیه: خداوند رحمت نمايد عمویم عباس بن علی (صلوات الله علیه) را، که به تحقیق ایثار و جانبازی کرد و جنگ نمایانی نمود و جان خود را فدای برادرش ساخت؛ تا اینکه دستانش قطع شد و خداوند در ازايش مانند عمویش جعفرطیار ، دو بال به او عنایت کرد تا با آنها با ملائکه در بهشت پرواز نماید. و همانا براي حضرت عباس (صلوات الله علیه) نزد خداوند تبارک و تعالی جایگاهی است که همه شهدا در روز قیامت بر او غبطه مي خورند . 📚:الخصال، ج‏1، ص: 68 ♻️کانال: علم الحدیث @mirasehadisi