بسم‌الله الرحمن الرحیم

و افوض امری الی الله ان الله بصیر بالعباد

امشب مقداری در مورد ظهور صحبت کنیم و صفا کنیم

سلام علیکم جمیعا

هممون با گوشت و پوست و استخون داریم اوضاع سخت این روزکار رو میبینیم

و تنها چیزی که آروممون میکنه فکر کردن به ظهوره

میدونید چرا وقتی از نزدیکی ظهور حرفی زده میشه دلامون آروم میشه

سختی ها کم میشه؟ ، قطعا نه پس چه اتفاقی میفته که وقتی به ظهور فکر میکنیم سختی ها قابل تحمل تر میشن

اصلا سر اینکه که در دعای عهد میگیم انهم یرونه بعیدا و نراه قریبا اینه که وقتی ما ظهور رو نزدیک ببینیم دیگه به مشکلات فکر نمیکنیم

در واقع فکرمون اینه بالاخره این سختی تموم میشه اونم به زودی اونوقت راحت تر و امیدوارتر میتونیم سختی رو تحمل کنیم

حال ما عین حال اون دونده با مانعی میمونه که درسته چندین مانع جلوشه ولی به امید رسیدن به پایان و رسیدن به قله قهرمانی همه این مشقات رو تحمل میکنه حالا اگر همین آدم انگیزه نداشت قطعا از روی این همه مانع نمیپرید یه سوال دارم امکان داره در حین پریدن از روی یک مانع پای دونده زخمی هم بشه ولی چرا بهش محل نمیده و میدوه تا پایان خط مسابقه؟ جواب: چون رسیدن به مدال طلا براش شیرینتر از درد اون زخمه

رفیق عزیز علائم ظهور بدا پذیره ، قابل تغییره ولی قواعد ظهور بدا پذیر نیست وقتی قاعده ظهوری محقق میشه ما به همون اندازه به ظهور نزدیکتر شدیم