💠 آب حیات 🔸 «مَعین» از القاب رسمی وجود مبارک حضرت است به عالمان دین هم می ‌گویند «ماء مَعین». «ماء مَعین» مائی است که «تناله الدلاء و تراه العیون» یعنی آبی که: 1️⃣ دَلو به آن می ‌رسد 2️⃣ چشم آن را می ‌بیند 3️⃣ عطش تشنه‌ ها را برطرف می ‌کند چون جاری است، راکد که نیست؛ اگر جاری نباشد که «تناله الدلاء و تراه العیون» نیست، آب جاری را می‌گویند «ماء مَعین». حضرت «ماء معین» است؛ کجاست که حضرت نیست؟! کجاست که مشکل مردم را حلّ نمی ‌کند؟! اما «کسی که گوش کند این ندا کم است»! 🔸 این«چه کسی می‌خواهد؟»، «چه کسی سؤال دارد؟»، «چه کسی نمی‌خواهد؟»، «چه کسی می‌خواهد؟» را هر روز حضرت می ‌گوید؛ #عالمان_دینی هم باید همین ‌طور باشند. «ماء معین»، لقب عالمان دین هم است بالتبع، البته بالاصاله مختصّ وجود مبارک حضرت است. اینکه گفتند: «طَبِیبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّه‏»، این ظاهراً به آن معنا نیست که طبیب دوره‌ گرد است، بلکه طبیبی است که طبش را دور می‌ دهد نه خودش را! طبش را دور می ‌دهد؛ کجا باید بشکافد؟ نیش بزند؟ آنجا جایش است؛ کجا باید پانسمان کند؟ مرهم بگذارد؟ آنجا جایش است. 🔸 جامعه را گاهی با #نیش اداره می کنند گاهی با #نوش؛ کسی که گرفتار اختلاس و نجومی است، با نیش و کسی که مشکلی دارد، با نوش! این «دوّار بودن» مربوط به طب است نه مربوط به طبیب که بشود دوره‌گرد. بعداً سعدی هم خوب فهمید که این طبیب، طبّش را دور می ‌دهد که یک‌جا جای نیش است و یک‌جا جای مرهم است: «چو رگ ‌زن که جراح و مرهم نِه است». عالمان دین هم همین‌ طور هستند، حاکمان دین هم همین ‌طور هستند، کلّ مردم، همه ما مؤمنین موظّفیم که چنین باشیم یعنی #ماء_معین باشیم. حالا اگر علما به تبع وجود مبارک حضرت، بالعرض می ‌شوند «ماء مَعین»، شاگردان علما چرا این ‌طور نباشند؟! جامعه ما چرا «ماء معین» نباشد؟! #آیت_الله_جوادی_آملی 📚 سوره مبارکه ملک جلسه 14 تاریخ: 1397/09/13 🆔https://eitaa.com/moflehoon