. #درس_اخلاق ۸) قبیله پرستی: حمیّت هم مال قبائل است .البته ما در قبائل نیستیم ... اما آن‌‌هایی که در ایران در قبائل هستند، هر قبیله‌ای برای نفرات و افراد قبیله خودش حمیّت دارد. می‌بیند که فردی از قبیله­‌اش در گوش فردی از قبیله دیگر زد، اما این کار را شهادت نمی‌دهد. می­‌گوید او مالِ خودمان است! و این درست نیست، زیرا حقّ از بین می‌­رود، به نام حمیّت قبیله­‌ای! ظلم رواج پیدا می‌کند، این هم یکی از گناهان بزرگ است چون ممکن است آدمی را بکشد. اگر شهادت ندهی حقّ از بین می­‌رود، و ذخایر معنوی هم از بین می‌رود. .

 . #درس_اخلاق ۹)متابعت هوی و هوس: آدم در تجربه زندگی یک چیزهایی را خورده، یک چیزهایی را دیده، چیزهایی را هم انجام داده است. احساس کرده که خوب است، لذیذ است، خوش آیند است، دنبالش می­‌رود. همیشه دلش می­‌خواهد آن کار را انجام دهد. این هوای نفس هم عقل ندارد که بگوید این بد است، نکن؛ و آن خوب است، آن را انجام بده. خواستنی­‌ها را از دم می­‌گوید برو! و اگر کسی به دنبال آن چیزی که دلش می­‌خواهد برود، دیگر چیزی از ذخایر معنوی باقی نمی­‌ماند و همه از بین می­‌رود. یعنی فقط باید گناه کنی و گناه هم آن‌‌ها را از بین می‌برد. بنابراین مسأله هواپرستی یکی از مسائلی است که در قرآن کریم هم تصریح شده است: آیه شریفه «وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى»‏[13]. نفس را از هوا­های حرام باید نهی کنیم، اجازه ندهیم دنبالش برود. دلش می‌خواهد، ولی صلاح نیست. در یک جامعه میلیون‌­ها آدم زندگی می‌­کنند. اگر بخواهند همه به دنبال هوی نفس بروند، دیگر چیزی نمی‌ماند. بنابراین هوای نفس باید کنترل شود. ابزار کنترل آن هم، واجب و حرام دین است. آن چیزی که واجب است، به دنبال آن برو! آن چیزی که حرام است جلوی نفس را باید بگیری! و دنبالش نروی. .

. #درس_اخلاق ۹)فرار از راه خدا: اگر آدم از راه خدا خوشش نیاید. و بخواهد از غربی‌ها راه قرض کند و بگوید آن بهتر است. تلاش های این فرد از بین رفته است و چیزی از ذخایر معنوی نمی‌­ماند. .

. #درس_اخلاق ۱۰)غفلت: آدم این قدر سرش گرم درآوردن و خرج کردن و زندگی مادی می‌­شود، که فراموش می­‌کند خدا چه خواسته است و چه گفته است! این خواب غفلت سایه‌­ای است که شیطان در این سایه می­‌آید و جیب ما را می­‌زند و کاری را که ما نباید انجام بدهیم، به ما تحمیل می­‌کند! .

. #درس_اخلاق  ۱۱)تکلّف در زندگی: تکلّف هم یک حالتی است که بعضی­‌ها دارند، اما همه ندارند. یک مهمان دعوت می­‌کنند به اندازه ده نفر غذا می‌پزند! می­ گوید آبرو دارم و غیره؛ از همین مزخرفات. تکلّف نباید بکنیم. مهمان آمد، اگر داری جلویش بیاور، اگر نداری و یک دانه گوجه فرنگی داری بگذار جلویش؛ آزاد باش! این خوب است؛ و الّا باید پول قرض کنی. آن وقت فردا حرف ‌های دیگری در می‌­آید. «این در، به در دیگر متصل می‌­شود». هر چه هست همان را بگذار. «خیرُالجود، بذلُ­ الموجود» چه چیزی داری؟ همان را بیاور. بعضی­‌ها بودند وقتی مهمان به خانه­‌شان می‌­رفت یک دانه گوجه فرنگی می­‌آوردند، چون همین را داشتند. مردم هم می­‌دانستند که این اهل بخل نیست؛ الآن چیزی ندارد. اگر داری، بیشتر بیاور. اگر نداری، همین مقدار. این روحیه را باید داشته باشی که اگر روزی نداشتیم، به زحمت نیافتیم. اگر به تکلّف بیافتیم، برویم نسیه بگیریم و...، این‌ ها همه مشکلات ایجاد می‌کند. .

. این روزها قلب انسان ها برای #فلسطین به درد آمده❤️‍🩹 یا حجت بن الحسن عجل علی ظهورک🍃 @mohadeseh_negar .