🏴🏴🏴🏴🏴 #حی_علی_العزا... #شهود_آفاق_کربلا_در_انفس ■قلب انسان کامل، عرش الله است. الرَّحْمَٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَىٰ (طه/۵) حق متعال بر روی عرش ظهور می‌کند. جان امام، عرش الله است‌. نفْس انسان کامل، نفس کل است. نفس مدبر همه‌ی امور است. هر عضوی از اعضای انسان کامل، بر بخشی از عالَم وجود سیادت دارد. عقل انسان کامل، سید و مولای تمام مجردات است. هر مجردی که در عالم هست، نه خود امام (که شأن او بسیار بالاتر است) بلکه عقل امام سید و مولای اوست. هر آبی در عالم هست، از خون انسان کامل است. آب فرات شریف است؟! شرافتش را از که گرفته است؟! آیا قبل از امام حسین آب فرات شرافتی داشت؟! تربت کربلا قبل از امام حسین شفا می‌داد؟! امام کیست که وقتی جسم مبارک او بر این خاک افتاد، خدا هم شفا را در این تربت قرار داد و هم خاصیتی به او داد که حُجُب هفتگانه را می‌درد. حُجُب هفتگانه یعنی شما باید از عالم طبع خارج شوی و به عالم ملکوت بروی، آنگاه به جبروت بروی، سپس به عالم لاهوت بروی و پس از آن به عالم اسماء و صفات حُسنای الهی بروی و به عالم هاهوت بروی... چه خبر است؟! در این تربت چه خاصیتی است؟! ■موهای سر انسان کامل، سیادت دارد بر تمام گیاهان عالم. دندان نیش انسان کامل، سید همه جمادات است. می‌خواهیم اندکی از اسرار ارباً ارباً کردن امام حسین علیه‌السلام را بفهمیم. چرا این مصیبت اعظم مصائب است؟ چرا کل ماسوی الله از این مصیبت تکان خورده؟! چون دندان او را شکستند... دندانی که سید همه‌ی جمادات است لذا جمادات تکان خوردند و به گریه آمدند. در روایات داریم که از سنگ خون جاری شد. لطافت او سیادت دارد بر تمام حقایق عالم عِلوی. انسان کامل کیست؟! باید آستان او را ببوسی، باید سر و صورتت را بر آستان علی بن موسی الرضا بمالی... آنجا خبر هاست... اعضا و جوارح او بر کل ما سوی الله سیادت دارد. ■لباس انسان کامل از مواریث ولایت است. این لباس حکم قرآن را دارد. پیراهن و شلوار و عمامه او حکم بسم الله الرحمن الرحیم را دارد. لذا برای مؤمن نور است و شفا، و برای اشقیاء خسران و عذاب، وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا (اسراء/۸۲)، نکته ای در اینجا هست که روضه است. راوی گفت: پس از شهادت امام، اشقیاء به ربودن ملبوس حضرت پرداختند. آنکه عمامه را ربود جنون گرفت و آنکه سرابیل را برد فلج شد و آنکه پیراهن را ربود پیسی گرفت. این لباس لباسی است که ولایت دارد. یوسف، کمترین و کمترین و کمترین رعیت در بین این خاندان است. وقتی پیراهنش را برای یعقوب پیغمبر فرستاد، با کشیدن این پیراهن بر چشمان یعقوب، او بینا شد... جناب یعقوب خطاب جالبی دارد؛ قَالَ أَبُوهُمْ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَ لَوْلَا أَن تُفَنِّدُونِ (یوسف/۹۴). می‌گوید من بوی یوسف را می‌شنوم، اگر مرا دیوانه خطاب نکنید! این نشان می‌دهد جناب یعقوب نیز گرفتار به اصطلاح روشنفکرها بوده است! او را سرزنش می‌کردند. وقتی با آمدن پیراهن یوسف بینا شد گفت دیدید؟! من از نزد پروردگارم چیزی می‌دانم که شما نمی‌دانید. این خاصیت پیراهن جناب یوسف است. حالا خاصیت پیراهن امام حسین چیست؟! نمی‌تواند کل ماسوی الله را نور بدهد؟! اگر در این مطلب شک کنی ایمانت ضعیف است... امام سجاد علیه‌السلام سه چیز از یزید ملعون خواست. انگشتر، پیراهن و چرخ ریسندگی... چه خاصیتی در پیراهن پیغمبر است که نزد امام زمان است؟! چه خاصیتی در شمشیر امیرالمؤمنین است که حضرت فاطمه زهرا با او صحبت می‌کرد؟! حضرت زهرا می‌گفت با برادرم ذوالفقار صحبت می‌کنم!! برادرم!! سخنی هست که چون جناب فاضل دربندی این را گفته من هم می‌گویم. بنده سالیان سال است به دنبال معقول و فلسفه و اینها هستم و می‌دانم که در حکمت، پذیرفتن این حرف بسیار سنگین است ولی چون دستگاه امامت است ما تسلیمیم... او می‌گوید که ذوالجناح به مقام عقل رسیده است... ما این را نمی‌فهمیم... #ح_م

الحمدلله که سید و آقایمان فرمود: إِنّا غَيْرُ مُهْمِلينَ لِمُراعاتِكُمْ، وَ لا ناسينَ لِذِكْرِكُمْ، وَ لَوْ لا ذلِكَ لَنَزَلَ بِكُمُ اللاَّْواهُ، وَ اصْطَلَمَكُمُ الاَْعْداءُ... @mohamad_hosein_tabatabaei

🏴🏴🏴🏴🏴 #حی_علی_العزا... گمانم کاروان اهل‌بیت است کـه سوی کعبه‌ی دل با سرآید گلاب از چشم هر آلاله، جاریست کـه عطر عترت پیغمبر آید پس از یک اربعین اندوه و هجران به دیدار برادر، خواهر آید همان خواهر کـه غوغا کرده در شام همان ریحانه‌ی پیغمبر آید ■فرا رسیدن اربعین سرور و سالار شهیدان تسلیت باد. #یاعلی @mohamad_hosein_tabatabaei

🏴🏴🏴🏴🏴 #حی_علی_العزا... #مصارع_عشاق قسمت ۲۹ ■ما یک نفسی داریم که می‌تواند فوق خلقت باشد. ●گوهری کز صدف کون و مکان بیرون است ●طلب از گمشدگان لب دریا می‌کرد ■امام حسین علیه السلام خواست این گوهر را برای ما آشکار کند. هفتاد و دو نفر رند این را فهمیدند و در امام حسین فانی شدند. وقتی این گونه شد امام حسین علیه السلام فرمود: «فَإِنِّي لَا أَعْلَمُ أَصْحَاباً أَوْفَى وَ لَا خَيْراً مِنْ أَصْحَابِي». وقتی امام می‌فرماید من نمی‌شناسم، نه فقط در این زمان بلکه در تمام ازمنه می‌نگرد و می‌گوید نمی‌شناسم. امام ازل و ابد را مورد مطالعه قرار می‌دهد و می‌فرماید از این هفتاد و دو نفر زیباتر نمی‌شناسم. امیرالمؤمنین هم یک مشت از خاک کربلا برداشت و فرمود ای خاک! از تو اصحابی به غیر حساب وارد بهشت می‌شوند. یعنی آن‌ها تجلیات ذات خداوند هستند و به قرب مطلق به حسین رسیده‌اند. مگر خدا از امام حسین درباره‌ی کیفیت نماز و روزه و نحوه‌ی سپری کردن عمر سوال می‌پرسد؟! این سوال‌ها برای کسانی است که در عالم فعل محبوس هستند و به عالم صفات و ذات راه پیدا نکرده‌اند. چون در عالم فعل و حد هستی، فعل و حد سوال دارد. ■خاک از اسرار خداست. همه‌ی ما در خاک زندگی می‌کنیم و از آن حیات می‌گیریم. «مِنْهَا خَلَقْنَاكُمْ وَفِيهَا نُعِيدُكُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُكُمْ».(طه/۵۵) آن کسی هم که از آتش است تحت استیلای خاک است. گفت: «خَلَقْتَنِي مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ»، اما انسان کامل بر او غلبه یافت و او تحت ولایت انسان کامل است... ■در ادامه امام حسین علیه السلام می‌فرماید: «وَ لاَ أَهْلَ بَيْتٍ أَبَرَّ وَ لاَ أَوْصَلَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي، فَجَزَاكُمُ اَللَّهُ عَنِّي جَمِيعاً خَيْراً». امام رضا علیه السلام هم فرمود این‌ها کسانی بودند که باید بر هرچه می‌خواهی گریه کنی بر آن‌ها گریه کنی. «إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عليه السَّلام». چرا؟ چون همراه با امام حسین هجده نفر دیگر از آل الله شهید شدند که با امام حسین می‌شوند نوزده نفر به عدد بسم الله الرحمن الرحیم... ●نظارگیان روی خوبت ●چون در نگرند از کرانها ●در روی تو روی خویش بینند ●زینجاست تفاوت نشانها ■عاشق و معشوق آئینه‌ی یکدیگر هستند. عاشق معشوق را می‌بیند و معشوق هم که یک جلوه ندارد. فرض کنید شما دور تا دور خانه را آئینه کنید یا این آیینه‌های مشبک مانندی که در زیارتگاه‌ها هست، وقتی در آن‌ها نگاه می‌کنی بی‌شمار خودت را می‌بینی. آن آئینه هم چنین آئینه‌ای است. وقتی عاشق می‌خواهد در آئینه‌ی معشوق خودش را ببیند، بسته به ظرفیت دیدش جلوات مختلف می‌بیند. می‌بیند چقدر ابعاد دارد. حضرت علی اکبر وقتی آمد نزد اباعبدالله در آئینه‌ی امام هفتاد علی اکبر دید. حضرت موسی در وادی طور هفتاد موسی دید. #ح_م

🏴🏴🏴🏴🏴 #حی_علی_العزا... ■..گویا انسان به غیر از براهین منطقی و فلسفی طریقی دیگر هم در پیش دارد که مورد تأکید بزرگانی از اهل معقول است که بین معرفت فکری و شهودی فرق بگذارید و انسان را فوق طور عقل ، راهی برای سیر در حقائق عالم هست، همانطوری که در فصول آینده کتاب می آید_عبارت از حضور و شهود می باشد. از یکطرف این همه اختراعات و نوآوریهای علمی در صنایع و حِرَف بنا نهاده از علم و برهان است.و بااینهمه باز میفرماید " وما اوتیتم من العلم الاّ قلیلا" و از طرف دیگر به طهارت و حضور در سیر و سلوک به عزم و اراده و استقامت ، آن شهود حاصل می شود.در مسیر اولیای الهی گاهی بارقه ایی نصیب انسان میشود که کار "ره صدساله" را میکند.چه اینکه هریک از ما جدولی از بحر وجودیم واین جدول با لایروبی و تحصیل طهارت و پاکی ، قرآنی میشود. ■از همین امروز تصمیم بگیرید که یاوه و لغو "والذین هم عن اللغو معرضون " را مطلقا از خود قیچی و ترک کنید. فردا در خودت نورانیتی می یابیداگر پس فردا ادامه دهید عجیب تر.پله پله بالا می روید.و همینطور آسمان به آسمان پیش می روید.حرفی که به کار نمی آید و غذائی که مزاج نمی خواهد و نمی پذیرد ، بلاهت می آورد و انسان را خفه می کند و مانع فطانت و زیرکی عقل و انبساط و شروق نور بر نفس می گردد. و انسان تصمیم بگیرد که قرآنی بشود. ■●شرح اشارات و تنبیهات | نمط چهارم | ص ۲۱۶ استاد علامه حسن زاده ی آملی●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

🏴🏴🏴🏴🏴 #حی_علی_العزا... ■●برشی از یک کتاب #جاهلیت_ثانی●■ ■قافله عشق در سفر تاریخ است و این تفسیری است بر آن چه فرموده اند : کُلُّ یَوْمٍ عاشورا وَ کُلُّ اَرْضٍ کَربَلا ... این سخنی است که پشت شیطان را می لرزاند و یاران حق را به فیَضان دائم رحمت او امیدوار می سازد و #تو ، ای آن که در سال شصت و یکم هجری هنوز در ذخایرِ تقدیر نهفته بوده ای و اکنون ، در این دوران #جاهلیت_ثانی و عصر توبه بشریت ، پای به سیاره ی زمین نهاده ای ، نومید مشو ، که تو را نیز #عاشورایی است و #کربلایی که تشنه خون توست و انتظار می کشد تا تو زنجیر خاک از پای اراده ات بگشایی و از خود و از دلبستگی هایش هجرت کنی و به کهف حصین لازمان و لامکانِ ولایت ملحق شوی و فراتر از زمان و مکان ، خود را به قافله سال شصت و یکم هجری برسانی و در رکاب امام عشق به شهادت رسی ... یاران ! شتاب کنید ، قافله در راه است . می گویند که گناهکاران را نمی پذیرند ؟ آری ، گناهکاران را در این قافله راهی نیست ... اما پشیمانان را می پذیرند . آدم نیز در این قافله ملازم رکاب حسین است ، که او سر سلسله ی خیل پشیمانان است ، و اگر نبود باب توبه ای که خداوند با خون حسین میان زمین و آسمان گشوده است ، آدم نیز دهشت زده و رها شده و سرگردان در این برهوت گم گشتگی وا می ماند . ■●فتح خون - مرتضی آوینی - ص۵۱●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

🏴🏴🏴🏴🏴 #حی_علی_العزا... ■●برشی از یک کتاب #جاهلیت_ریشه_داخلی_دارد●■ ■هنوز نیم قرن از حجه الوداع نگذشته ، امت محمد تیغ بر اوصیای او کشیده اند و با #نام_اسلام ، #قلب_اسلام را که امام است ، می درند ! اجسامشان به جانب قبله نماز می گذارند ، اما ارواحشان هنوز همان احشامی را می پرستند که ابراهیم شکسته بود . اجسامشان به جانب قبله نماز می گذارند، اما ارواحشان با #باطن_قبله که #امامت است ، پیکار می کنند . #جاهلیت ریشه در #درون دارد و اگر آن مُشرکِ بت پرست که در درون آدمی است ایمان نیاورد ، چه سود که بر زبان لا اله الّا الله براند؟ آن گاه جانب عدل و باطن قبله را #رها می کند و خانه کعبه را عوض از صنمی می گیرد که روزی پنج بار در برابرش خم و راست شود و سالی چند روز گرداگردش طواف کند . و ای کاش تا همین جا بسنده می کرد و《قلب قبله》را با تیغ نمیدرید ! ■●فتح خون ، شهید آوینی ، ص ۷۰●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

🏴🏴🏴🏴🏴 #حی_علی_العزا... ■●" مور و سلیمان "●■ ■مور از سلیمان پرسید: دانی، که چرا خداوند باد را مسخّر تو گردانید. سلیمان گفت: آری، تا مطیع فرمان و تخت روان من باشد. ■مور گفت: نی، چنین نیست، بلکه آن است تا بدانی که تو را از ملک عالم جز باد در دست نیست، " درآید و نپاید و برود. " #عبارات_کشف_الاسرار #یاعلی ■●برگرفته از کتاب " مقالات " اثر حسین الهی قمشه ای●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

🏴🏴🏴🏴🏴 #حی_علی_العزا... #حديث ■حضرت محمّد صلّی الله عليه و آله و سلّم فرمودند: خداى عزّوجلّ مى‌فرمايد: هرگاه ياد من بر بنده‌ام غالب شود، خواهش و خوشى او را در ياد خود قرار دهم و چون خواهش و خوشى او را در ياد خود قرار دهم عاشق من شود و من نيز عاشق او گردم و چون عاشق يكديگر شديم حجاب ميان خود و او را بردارم و عشق خود را بر جان او چيره گردانم، چندان كه مانند مردم دچار سهو و غفلت نمى‌شود، سخن اينان سخن پيامبران است، اينان براستى قهرمانند. ■يَقولُ اللّه عَزَّوَجَلَّ إِذ كانَ الغالِبُ عَلَى العَبدِ الاِشتِغالُ بى، جَعَلتُ بُغيَتَهُ وَلَذَّتَهُ فى ذِكرى فَإذا جَعَلتُ بُغيَتَهُ وَلَذَّتَهُ فى ذِكرى عَشَقَنى وَعَشَقتُهُ فَإِذا عَشَقَنى وَعَشَقتُهُ رَفَعتُ الحِجابَ فيما بَينى وَبَينَهُ وَصَيَّرتُ ذلِكَ تَغالُبَاَ عَلَيهِ لايَسهو إِذا سَهَا النّاسُ اُولئِكَ كَلامُهُم كَلامُ النبياءِ اُولئِكَ البطالُ حَقّا. ■●كنزالعمّال، ج ١، ص ٤٣٣●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

🏴🏴🏴🏴🏴 #حی_علی_العزا... #مصارع_عشاق قسمت ۳۰ ■قلب انسانی در تقلب است و هر لحظه از جانب معشوقش نسیمی به او می‌رسد. جلوه‌ای به او می‌رسد و بسته به آن رایحه‌ی خوش، او مست می‌شود. «مَثَلُ الْقَلْبِ مَثَلُ الرِّيشَةِ تُقَلِّبُهَا الرِّيَاحُ بِفَلاةٍ». قلب ما عین پری در بیابان است که باد آن را مدام از این سو به آن سو می‌برد. شهدای کربلا هم این‌ گونه بودند. این ریح هم امام حسین است. حنظله بن اسعد شبامی که از شهدای کربلاست، انسانی شجاع، سخنور و بزرگ بوده است. ایشان در بین راه به امام حسین پیوست. آنقدر انسان بلیغ و دارای منطقی بود که هر وقت قرار بود مطلبی به دشمن منتقل بشود، حضرت ایشان را می‌فرستاد. وقتی همه‌ی اصحاب امام حسین شهید شدند، از اصحاب یکی دو نفر باقی مانده بودند که یکی این آقا بود. این حنظله مجروح بود و در همان حال شروع کرد به نصیحت کردن یزیدیان لعنت الله علیهم. گفت شما می‌دانید با چه کسی می‌جنگید؟ شما می‌دانید با کشتن حسین علیه السلام همه جهنمی می‌شوید؟ امام حسین به او گفت: «انهم قد استجيبوا العذاب حين ردوا عليك ما دعوتهم اليه من الحق». این‌ها همان بار اولی که تو رفتی و دعوتشان کردی و اجابتت نکردند، جهنمی شدند. چون تو در معشوقت فانی هستی، تو آئینه‌ی معشوقت هستی، اگر تو را رد کردند یعنی مرا رد کرده‌اند چه برسد به این که این همه از اصحاب و یاران مرا کشته‌اند! هرکسی یک نفر از این‌ها را بکشد مستوجب عذاب ابدیست. بعد فرمود نه! هرکسی یک نفر از این‌ها را لبیک نگوید، مستوجب عذاب ابدیست. بعد او سریع متنبه شد... امتحان ولایت امتحان سنگینی است. قال: «صدقت. جعلت فداك! انت افقه مني و احق بذلك». سریع جهل خودش را پیش کشید. ادب محضر امام خیلی سنگین است. چون بعضی اوقات اگر در محضر عشق، رعایت نکنی ممکن است آن پرنده‌ی عشق فرار‌ کند و از بام برخیزد. سریع باید به محضرش عذر خودت را ببری. در نهایت گفت: «أفلا نروح إلى ربّنا و نلحق بإخواننا؟» گفت این رایحه‌ ات را از ما دریغ نکن. امام حسین علیه السلام می‌فرماید: «رُح»، برو... که اگر امام این را به کسی نفرماید و به او رخصت ندهد، آن شخص نمی‌تواند به مقام فنا در عشق نائل شود... ■در مورد اهل بیت علیهم السلام داریم که «کلّنا سُفن النجاة و سَفینة جَدّی الحُسین أوسَع و فی لُجج البحار أسرع». در کشتی نجات امام حسین که از کشتی سایر ائمه سریع‌تر است، یک کشتی دیگری هست که از کشتی امام حسین هم سریع‌تر است و آن کشتی علی اصغر است. روایت داریم از اهل بیت که ما کشتی نجات هستیم. هر موقع به مشکلی برمی‌خوریم به خون گلوی طفل رضیع پناهنده می‌شویم. امام حسین علیه السلام وقتی تمام اصحاب و اهل بیتش را از دست داد و تنها شد و به مشکل برخورد، به سراغ علی اصغر رفت... ■امام حسین شب قبل همه را جمع کرد و پیش پیش همه‌شان را کشت. «موتوا قبل ان تموتوا». این‌ها شب عاشورا همگی کشته شدند. امام حسین علیه السلام یارانش را به عالم آخرت انتقال داد. این که همگی جایگاهشان را در آخرت دیدند یعنی موت. لذا امام حسین پیش پیش همه‌ی این ها را کشت و دوباره برگرداند. آنجا اباعبدالله علیه السلام می‌فرماید، وقتی همه کشته می‌شوند و من تنها می‌شوم و دهان من از تشنگی خشک شود، که این بالاترین جلوه‌ی معشوق بر اباعبدالله بود به گونه ای که لبانش عین چوب خشک، خشک شد. حسین دارد خدا می‌شود! آنگاه می‌فرماید: بعد به سراپرده آیم و آب یا شیر طلبم. عطش از طرف حق متعال بر او زیاد می‌شد و راه رفع این عطش نوشیدن آب ظاهر که نیست. پس علی اکبرش را در راه خدا می‌داد، اهل بیتش را می‌داد. سپس می‌فرماید: گویم آن فرزند مرا بیاورید تا از لعاب دهان او بنوشم. حضرت علی اکبر آمد و گفت پدر من از لعاب دهان تو بنوشم حالا حسین می‌خواهد از لعاب دهان علی اصغر بنوشد! لذا در کربلا، آن که آخر بود اول شد. حضرت علی اصغر در شهدای کربلا اول است. اینجاست که حضرت خطاب به آن شخصی که برای رفع مشکلش نیت چله کرده بود فرمود چله نمی‌خواهد بگیرید! یک روضه‌ی حضرت علی اصغر کارت را درست می‌کند. وقتی که حسینی که عالم در پناه اوست، به مشکل می‌خورد می‌رود سراغ حضرت علی اصغر... وقتی حضرت علی اصغر را در آغوش امام می‌گذارند امام به این فکر می‌افتد که این آخرین تیر است برای هدایت و نجات این جماعت... که اگر علی اصغر وارد سپاه عمر سعد می‌شد نجات پیدا می‌کردند. هرکس علی اصغر را به دلش راه بدهد عاقبت به خیر است. این طفل دهانش را باز و بسته می‌کرد... دیدم رندی می‌گفت این طفل با باز و بسته کردن دهانش به عرش می‌رفت و امام حسین او را می‌کشید و به آغوشش می‌آورد... #ح_م

🏴🏴🏴🏴🏴 #حی_علی_العزا... #مصارع_عشاق قسمت ۳۱ ■و کیف تنکر العشق و ما فی الوجود الا هو ■عارف می‌گوید شما چطور عشق را انکار می‌کنید در حالی که در وجود جز عشق ساری نیست. عارف حقیقت بین می‌گوید که من در هر چیزی عشق را می‌بینم. عالم مبتنی بر محبت خلق شده است. چون محبوب ازلی عالم را خلق کرده است، پس در دل هر موجودی، حب حق متعال نهفته است به همین خاطر، عارف هر چیزی را دوست دارد چرا که با این نگاه به هر شیئی نگاه می‌کند‌. ●به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست ●عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست ■چون در همه‌ی عالم نشانی از معشوق می‌بیند بر همه‌ی عالم عاشق است. مجنون را دیدند که کف پای سگی را می‌بوسد. او را ملامت کردند که آخر این چه کاری است که می‌کنی؟! ●پای سگ بوسید مجنون خلق گفتند این چه بود ●گفت این سگ گاه گاهی کوی لیلی رفته بود... ●أُحِبُّ لِحُبِّها تَلَعاتِ نَجدٍ ●وَما شَغَفي بِها لَولا هَواها ■مجنون تپه‌های سرزمین نجد را می‌بوسید. به او گفتند خاک زمین و در و دیوار را می‌بوسی؟! گفت: ●بوسه گر بر در زنم لیلا بود ●خاک گر بر سر کنم لیلا بود ●من ندیدم در میان کوی او ●در در و دیوار الا روی او ■این داستان‌های لیلی و مجنون و شیرین و فرهاد و... همگی تمثیلی از عشق حقیقی هستند وگرنه همه چیز در درون خود مجنون بود. بیرون از مجنون که خبری نبود، او چنان مستغرق در حقیقت خودش بود که باری لیلی از کنار او گذشت. به او گفتند که این لیلی بود که از کنار تو رد شد، چگونه شد که به او بی محلی کردی؟! گفت لیلی کیست؟! گفتند همین لیلی که آوازه‌ی عشق تو به او در همه جا پیچیده است. گفت لیلی در درون من است، من با لیلی بیرون که کاری ندارم! می‌خواهیم از این مقدمه به مطلب عمیقی برسیم. عاشق دلسوخته ای بود که دیدند او هم به پای سگی بوسه می‌زد. به او طعنه زدند که این چه کار است که میکنی مگر دیوانه شدی؟ گفت: ●طعنه‌ام چه زنی به سگ پرستی ●من نیز سگم ز روی هستی ■در اینجا بحث شریف وحدت وجود مطرح می‌شود که ما همگی در وجود مشترک هستیم. همه‌ی ما یک هستی داریم که آن را از خدا گرفته‌ایم. هستی مطلق نیز خداست و هستی، همین عشق ساری در هر چیز است. این عشق ازلی به همه چیز وجود داده است. ●ور نیز به پای سگ زنم بوس ●زان پای خورم نه زین لب افسوس ●کاین پای که شهر و کوی گشته است ●پیشِ در یار من گذشته است ■امام حسین علیه السلام مظهر اتمّ عشق است، اصلا عشق امام حسین در هر چیزی جاری است. امام حسین هیکل توحید است. خون او را در کربلا بر زمین می‌ریزند و خون عشق مطلق که از او تعبیر به ثارالله شده است، با زمین کربلا آغشته می‌شود. در حالت عادی، زمین و کوه و آسمان و... مظاهر عشق حق متعال هستند حالا چه برسد به اینکه خون عشق مطلق هم به یک جایی مثلا خاک آغشته شود. این تربت چه قیمتی پیدا می‌کند؟! ارزشش این می‌شود که این تربت به تعبیر آیت الله سید احمد آقای نجفی به قرآن خدا پهلو می‌زند... ■أَلسَّلامُ عَلى مَنْ جَعَلَ اللهُ الشّـِفآءَ فی تُرْبَتِهِ (زیارت ناحیه مقدسه) ■وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِين (اسراء/۸۲). ■امام حسین علیه السلام رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِين است. او رحمة الله الواسعه است. قرآن شفاست، تربت امام حسین علیه السلام نیز شفاست. این تربت به قرآن خدا پهلو می‌زند چون خون عشق در آنجا جاری شد و با آن آغشته شد، تمام انبیاء و اولیاء دوست داشته‌اند که بیایند و آن تربت را زیارت کنند. در جایی نیز دیده‌ام که همه آنها آمدند و آن خاک را زیارت کردند. برخی از آنها آنجا شهید شدند و برخی توفیق شهادت نداشتند. این تربت جایی است که صرفا بعد از شهادت امام حسین علیه السلام تقدس پیدا نکرده بلکه بر تقدس آن افزوده شده است. اصلا این زمین انتخاب شده است لذا وقتی به حضرت اباعبدالله الحسین گفتند که به کربلا نرود، ایشان فرمود خداوند در دحوالارض برای من حفره‌ای در کربلا در نظر گرفته است و معین کرده است که من در اینجا باید مدفون شوم. «و ما من نبي الا و قد زار كربلا، و وقف عليها و قال: انك لبقعة كثيرة الخير فيك يدفن القمر الأزهر». فرمود که کربلا جایی است که قمر نورانی ولایت در آنجا دفن می‌شود و هیچ پیغمبری نیست الا اینکه کربلا را زیارت کرد. ما همینطور می‌گوییم به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست. حال می‌رسیم به تربتی که هم مثل دیگر مخلوقات از عشق بهره دارد و هم به خون خدا آغشته شده است لذا ویژگی های منحصر به فردی دارد که شفا می‌دهد... #ح_م