#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □ #جناب_ابو_حمزه_ی_ثمالی از مشایخ و زهاد اهل کوفه است، و این دعا را از محضر حضرت امام زین العابدین علیه السلام تلقی فرمود و ادراک کرد و این دعای امام زین العابدین علیه اسلام در شب های ماه رمضان، در حوالی وقت سحر بوده است، که بر طبق نقل شیخ در کتاب شریف 《مصباح》خود، حضرت، بیش تر شب را در نماز به سر می بردند، سپس در پایان نمازشان در هنگامه ی سحر این دعا را قرائت می فرمود(۱) @mohamad_hosein_tabatabaei

#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □این گونه از دعاها و نمازهایی که از سرشب ها اغاز و تا به سحر منتهی می شود، که شخص تقریبا کل شب را در مقام ذکر به سر میبرد، معمولا از دستور های سنگینی است که مربوط به کملین از اولیاءالله است، آنهایی که در مسیر کمل به سر میبرند، این دستور های سنگین را در مقام عمل پیاده می فرمایند.(۲) @mohamad_hosein_tabatabaei

#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □پس اگرمثل جناب اویس قرن، شب های عزیزش را به ان صورت میگذراند که بعضی از شب ها را از اول شب تا به سحردر قیام، و بعضی از شب ها را در سجود بود، معلوم می شود در مسیر کملین از اولیاء الله قدم نهاده است، و نیز از این حالات معلوم میشود که گاهی بعضی از اذکار در حال قیام اند، مثل این که نماز هم اذکارش در هیات خاص، ذکر است و الا اگر در بدن، هیات خاص حاکم نباشد، ان ذکر، ذکر نیست.(۳) @mohamad_hosein_tabatabaei

#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □اگر کسی که صحیح و سالم است و قدرت قیام دارد، ولی بخواهد حمد و سوره را نشسته قرائت کند، ذکر فاتحه الکتاب و سوره اش در نماز، ذکر نیست و همچنین اگر کسی که صحیح و سالم است، و می تواند ذکر رکوع را به اندازه ای که دستش به ساق پایش برسد و سرش را خم کند، بگوید، اما بدنش به این اندازه حالت و هیات نگیرد و ذکر《سبحان ربی العظیم...》را بیان کند، ذکر، ذکر نیست. لذا بعضی از اذکار به صرف زبان متکی است. بعضی از اذکار با هیات بدن همراه است، یعتی حتما بدن باید در یک شکل و وضع خاصی باشد تا آن ذکر، خودش را نشان دهد. □به عنوان مثال، در حمد و سوره باید شخص به صورت قیام بایستد و در صورتی که بدن سالم است، حکم اولی این ذکر، با هیات قیام است، چه اینکه اگر بخواهیم در مسائل شرعیه ی رساله ی علمیه هم توجه کنیم، می بینیم که اصل قیام در صلات، ذکر است یعنی از اجزای صلاتیه است، خصوصا از اجزا و هیات رئیسه ی نماز نیز هست، و لذا بعضی از اذکار زبانی با قیام همراه اند، بعضی از اذکار زبانی با رکوع و بعضی از اذکار دیگر با سجود همراه اند، و بعضی با قعود همراه است، به عنوان مثال، ذکر تشهد در صورت سلامتی شخص، حتما باید در حالت قعود گفته شود، حال اگر کسی آن را در حالت ایستاده بگوید، از موطن و جایگاه خودش خارج شود.(۴) @mohamad_hosein_tabatabaei