□○مهمان کردن میهمانان خداوند○□ □○پیامبر (صلی الله علیه وآله) فرمودند: اََيُّها النّاسُ! □○(هیچ کس اینجا خودش را محروم نداند. ) □○اَيُّها النّاسُ مَن فَطَّرَ مِنكُم صائِماً مُؤمِناً فِي هـٰذَا الشَّهرِ كانَ لَهُ بِذَلِكَ عِندَ اللهِ عِتقُ رَقبَته وَ مَغفِرَةٌ لِما مَضَى مِن ذُنُوبِهِ: □○ای مردمان! هریک از شما که مؤمن روزه داری را در این ماه افطار دهد، در قِبال این کار، در نزد خدا ثواب آزاد کردن یک برده برایش ثبت می شود و از همه ی گناهانی که در گذشته ی عمرش انجام داده پاک و بخشیده می شود. □○خداوند چه رحمت و غفرانی در این ماه گسترده است! این حرف ها را باور کنیم و به کار بریم. □○فَقيلَ يا رَسُولَ اللهِ وَ لَيسَ كُلُّنا يَقدِرُ عَلىٰ ذٰلِكَ فَقالَ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ و آلِهِ وَ سَلّم اِتَّقُوا النّارَ وَ لَو بِشِقِّ تَمرَةٍ: □○عرض کردند: یا رسول الله همه ی ما این قدرت اقتصادی و توانایی را نداریم که به روزه داران #افطاری بدهیم. □○پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله)فرمودند: ولو به بخشی از یک خرما، خود را از آتش دوزخ حفظ کنید. یک دانه خرمای کامل هم نه؛ تکّه ای از یک خرما! □○یعنی دنبال افطاری های مجلّل و تشریفاتی و پرهزینه که بسیاری از مردم تواناییش را ندارند نروید. با قسمتی از یک دانه ی خرما هم می توانید خود را از آتش دوزخ حفظ کنید. □○بعد فرمودند اگر خرما هم نداشته باشی، باز محروم نیستی: □○اِتَّقُوا النّارَ وَ لَو بِشَربَةٍ مِن ماءٍ: ولو به یک جُرعه ی آب خود را از آتش دوزخ برهانید و آزاد کنید. □○این در توان همه ی ما هست. یک لیوان آب به یک روزه دار بدهید. حتّی لازم نیست انسان درست لحظه ی افطار، این لیوان آب را به شخص روزه‌دار بدهد. اگر دو ساعت بعد از افطار هم تشنه شد؛ یک لیوان آب برایش بیاور و با اکرام و محبّت به میهمان خدا خودت را از آتش دوزخ رها کن. □○در محضر استاد مهدی طیب ۸۳/۰۷/۲۳○□ #خطبه_ی_شعبانیه @mohamad_hosein_tabatabaei

□●برترين عمل در ماه مبارک رمضان●□ □●ماه ميهمانی خداوند دارای اعمال و افعالی است كه زينت‌بخش اين ضيافت آسمانی است از جمله #تلاوت_قرآن, #صله_رحم, #اطعام ، #افطاری دادن به ديگران و... اما آنچه در فرمايش راهنمايان دينی می‌تواند پاسخگوی بهترين اين اعمال باشد به "ورع عن محارم الله" تعبير شده است. □●«قال أميرالمؤمنين (عليه‌السلام) فَقُمت وقُلتُ: يا رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم): ما أفضل الأعمال فى هذا الشهر؟ #حضرت_على ( عليه‌ السلام ) كه همه اين معارف را از زبان رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) شنيدند فرمودند: □●من از بين مردم برخاسته، از پيامبر سؤال كردم بهترين اعمال در اين ماه چيست؟ □●فقال: يا أبا الحسن أفضل الأعمال فى هذا الشهر #الورعُ_عن_محارم_الله عزّ وجلّ» بهترين عمل در اين ماه #پارسايى و #اجتناب از محرّمات خداست. آنچه را كه خدا تحريم فرموده، از آنها اجتناب كند و وارسته باشد. #یاعلی #ماه_مبارک_رمضان #آیت_الله_جوادی_آملی @mohamad_hosein_tabatabaei

  #افطارى  □○بسمه تعالى شأنه○□ □از شکر نعمت درک ماه مبارک #رمضان ولو درک ظاهری ضیافت الله قاصر هستیم، الحمدلله. معنای لغوی #صوم هم #امساک است و هم #رفعت و بالا آمدن. چه لطیف که در زبان آذری هم به روزه، #عروج می‌گویند. عروج معادل صوم عربی است لذا صائم کسی است که عروج پیدا می‌کند. □«لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ: فَرْحَةٌ عِنْدَ إِفْطَارِهِ، وَ فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ» روزه دار دو خوشحالی دارد؛ خوشحالی اول مربوط به خود افطار است و خوشحالی دوم عِندَ لِقاء رَبِّهِ بِصومِه است. □ماه مبارک دو شأن دارد: ۱- #شأن_امساکی    ۲- #شأن_افطاری □شأن اول که هنگام افطار است فرح دارد زیرا به #نفس_حیوانی خودش به وفق اقتضاء و درخواستش احسان می‌کند یعنی به مرتبه نفس و بدنش که بالذات طالب غذاست و توجه به ماده دارد غذا می‌دهد. افطاری که بسیار مستحب است همین افطار به نفس حیوانی خود انسان است منتها بشر نوعاً خودش را نمی‌شناسد، شاید بدلیل شدت قرب به خودش و یا غفلت از خودش، لذا حق متعال افطار به دیگران را آئینه ما قرار داده تا خود را در سیمای دیگران ببینیم. □افطاری دهنده مظهر يُطْعِمُ وَ لَا يُطْعَمُ است، در شأن افطاری مظهر يُطْعِمُ و در شأن امساکی مظهر لَايُطْعَمُ می‌شود... #ح_م

☑️ #افطاری ۷ #بسمه_تعالی_شانه رمضان تجلی وابتسم طوبی للعبد إذا اغتنم ▪️حمد ازلی و ابدی مر خدای را عز وجل که هیچ بن هیچ بن هیچ و ضعیف من ضعیف من ضعیف و تراب من تراب من تراب و مفلس من مفلس من مفلس را به ضیافت خویش فراخواند و تو گویی گریبان عاجز بن عاجز بندگان را گرفت و در دریای رحمت و نور خویش افکند که او «مؤیس الایسات عن لیس» است و بدین نگاه و رحمت، عدم را خلعت وجود پوشانید و به لسان حضرت نبوت صلی الله علیه و آله فرمود: «وَ هُوَ شَهْرٌ دُعِيتُمْ فِيهِ إِلَى ضِيَافَةِ اللهِ وَ جُعِلْتُمْ فِيهِ مِنْ أَهْلِ كَرَامَةِ الله»؛ وه چه دریای رحمت بیکرانی که هیچِ متحیرِ عاجز را خلعت کرامت الهی پوشانید و صائم و صومش را به خود نسبت داد... ▪️و سلام و صلوات بیکران الهی بر رسول خاتم و حبیب اول و اهل‌بیت طاهرینش صلوات الله علیهم اجمعین باد که حقیقتِ روزه‌اند و بدون توجه به آن ذوات اقدس، روزه قالبی بیش نیست و روزه‌دار را جز گرسنگی و تشنگی حاصلی دیگر نمی‌باشد. ▪️و اما در بیان اسرار روزه مطالبی چند تقدیم می‌دارم بعونه و فضله: ▪️معنی صوم عبارت از امساک و رفعت است. رفعت است چون از تمام عبادات دیگر بالاتر است و هم سبب رفعت و عروج صائم می‌شود. حق تبارک و تعالی روزه را به نفی مثل داشتن در عبادات رفعت داد و آن را به خود نسبت داد و فرمود:  «الصَّوْمُ‏ لِي‏...»، روزه برای من است اعنی روزه مال حق تبارک و تعالی است هر چند صائم بندگان هستند اما فرمود صومِ صائم مال من است و چون صوم از صائم جدا نیست تو گویی فرمود: «الصَّائمُ‏ لِي‏»؛ صائم مال من است... ▪️پس اگر صائم نیک بنگرد در حقیقت روزه‌اش حق را می‌بیند و بدان فرحناک می‌شود بلکه حق خود به خود فرحناک می‌شود. #ح_م

☑️ #افطاری ۸ ▪️معنای ضیافت را دریاب که مهمان در حریم میزبان داخل شد و همه از دست شد و او شد و أنا و أنت و هو، هو شد. مگر ضیافت الهی چون مهمانی دیگران است که مهمان غیر میزبان باشد؟! اینجا چون بر خوان ضیافتش بخواند و اذن ورود دهد، تو را اهل کرامت الله می‌کند و کرامت، توحید است یعنی تو کریم می‌شوی و کریم آن جهت وجه اللّهی است که باقی است به بقای او؛ «وَيَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَالإكْرَامِ» (الرحمن، ۲۷) لذا فرمود «الصَّوْمُ‏ لِي‏» ای «الصَّائمُ‏ لِي‏». از این کرامت الهی آدمی می‌خواهد بمیرد؛ وه چه خدایی!!! ▪️روزه ترک عمل است نه انجام عمل لذا نفی مثلیت از روزه در عبادات، نعت سلبی است و چون حق متعال در مورد خود فرمود: «لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ» (شوری، ۱۱)، مثلیت را از خود نفی کرد پس بین صائم و او جل جلاله مناسبتی ایجاد شد که به سبب آن حق تعالی روزه را مال خود دانست و فرمود پاداشش را هم خودش می‌دهد. ▪️روزه را ماهیتی نیست که قابل تعقل باشد بلکه صرفا ترک است لذا نمی‌توان آنرا عمل دانست و اگر عمل گفته می‌شود از روی تسامح است. پیامبر رحمت صلوات الله علیه و آله فرمود: «عَلَيكَ بالصّوْمِ فَإِنَّهُ لَا مِثلَ لَهُ» بدان جهت که حق را هم مثلی نیست و ماهیتی ندارد بلکه ماهیتش إنیت او می‌باشد پس روزه تشبه به إله عالم است بقدر وسع صائم... #ح_م

#افطاری ۹ ▪️روزه عوام امساک از خوردن و آشامیدن و... است و روزه خواص مراقبت از گناه و روزه خاص الخاص، امساک از ماسوی الله... . در هر مرتبه روح تنزیه مشاهده می‌شود. خوردن و آشامیدن و مباشرت با همسران از صفات نفس حیوانی است و مراقبت از گناه مربوط به اهل آخرت است و اهل‌الله کسانی هستند که دنیا و آخرت بر آنها حرام است. پس صائم در هر مرتبه از صیامش در مقام تجرید خود است تا به تنزیه برسد و خود را مال او ببیند، «الصَّائمُ‏ لِي‏» مکشوف شود و صائم در مضیف الهی پرده‌ی إثنیت را بدرد و جزای الهی را که وصول به همین مقام است مشاهده فرماید. ▪️روزه مال خداست پس روزه‌دار هم مال خداست. حال خدا می‌خواهد جزا بدهد؛ این جزا را باید به چه کسی بدهد؟ به خودش... معنی جزای حق به خود همان تجلی حق است به خود که کمال جلاء و استجلاء است؛ ببین روزه تا کجا صائم را بالا برد! لذا پیغمبر ختمی صلی الله علیه و آله فرمود: «لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ يَفْرَحُهُمَا إِذَا أَفْطَرَ فَرِحَ بِفِطْرِهِ وَإِذَا لَقِيَ رَبَّهُ فَرِحَ بِصَوْمِهِ». صائم عند ملاقات ربش به صومش فرحناک می‌شود نه به لقاء ربش! چون به صومش در مقام تنزیه قرار می‌گیرد و خود موهوم از ميان بر می‌خیزد و همه او می‌شود... در این شهود رائی و مرئی خود حق است. این قرب فریضه است که صائم به صومش بالا می‌رود و عین الله می‌شود و به او، او را می‌بیند و این جزای روزه است... #ح_م

#افطاری ۱۰ ▪️مطلب را کمی عیان‌تر بگویم: خداوند متعال فرمود: «الصَّوْمُ‏ لِي‏ وَ أَنَا اُجْزَي بِه‏». حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در حدیثی فرمود: «أنَا صَلاةُ الْمُؤمِنینَ وَ صِیامُهُمْ» حق متعال می‌فرماید: «صوم مال من است» و خلیفه‌ی خدا می‌فرماید «صوم مؤمن من هستم». دو معنی از این بیان عرشی مستفاد می‌شود: نخست اینکه «الصَّوْمُ‏ لِأمیرالمؤمنین علیه السلام» و دیگر اینکه به بیان الهی، «امیرالمؤمنین لِي». ▪️هر دو سخن صحیح است؛ صوم امیرالمؤمنین علیه السلام است. «وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ وَإِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِينَ» (بقره، ۴۵). در تأویل آیه فرمود صبر رسول الله صلی الله علیه و آله است و صلاة امیرالمؤمنین علیه السلام و صبر همان حقیقت صوم است... لذا صوم و صلاة شئون انسان کامل هستند بنابراین صائم حقیقی متصل به ولایت امام و انسان کامل می‌باشد و کسی که از این حصن حصین جدا باشد، اگر روزه بگیرد و نماز بخواند نه روزه‌دار است و نه نمازخوان... و دیگر اینکه چون صوم امام است پس آنکه برای حق است و از حق جزا می‌گیرد فقط انسان کامل است و دیگران طفیلی او هستند... #ح_م

#افطاری ۱۱ ▪️امام ظل ممدود و نفس رحمانی و جلوه‌ی اتمّ حق است و آنکه کمالِ کمال جلاء و کمال استجلاء را مظهر است فقط هموست لذا حق او را می‌بیند و به او فرحناک می‌شود و فرح حق به مشاهده او که جلوه اتمّ خود است فیض را از ذات تا تعینات خلقی می‌گستراند و این همان جزای اوست. این سخن را دریاب و مغتنم بدان تا به معرفت نورانیت آن ذوات اقدس ارتقاء یابی. ▪️حال که صوم، علی وصی علیه السلام است پس هرچه را که او سه طلاقه کرده است نباید به او نزدیک کنی؛ خوردن و آشامیدن و رفث و گناه و... همه دنیاست و مولای ما دنیا را سه طلاقه نمود و ریسمانش را بر گردن آن انداخت. حال اگر می‌خواهی به صوم و صلاة مظهر او شوی باید در حالت صوم از دنیا امساک کنی وگرنه صائم نیستی... ▪️نکته‌ی دیگری بگویمت تا سرّ عدم مماثلت روزه در میان عبادات مکشوفت شود: در متن هر عمل عبادی دیگر، اگر صائم نباشی روح عبادت را ضایع کرده‌ای چون عبادت وقتی بالا می‌رود و رفعت می‌یابد و روح عابد را عروج می‌دهد که در متن آن غیر حق داخل نشود لذا چون به نماز ایستادی، باید صائم باشی تا نمازت بالا رود؛ صامَ الصَّلاة. مصلی باید توجهش را از دنیا به خدا و یا ولی خدا منصرف کند و این یعنی ترک کردن خیال دنیا و تعلقات آن؛ ورنه نماز را که ولایت علوی است با دنیا مخلوط کرده و حال آنکه صاحبش آنرا طلاق داده است... #ح_م

#افطاری ۱۲ ◾️سخن دیگر اینکه مردم گمان می‌کنند ماه رمضان در عالم طبیعت و در زمان و مکان جلوه دارد در حالیکه تجلی رمضان در نفوس است. هرچند زمان و مکان نیز به رحمت گسترده‌ی الهی بهره‌ی خود را از شهر رمضان و جلوه اسم رمضان می‌برند اما حساب تجلی آن در نفوس انسانی مطلب دیگری است. انسان و دیگر مخلوقات عالم طبیعت زمانمند و در زمان هستند اما انسان می‌تواند از زمان فراتر رود و با زمان باشد یعنی دهری و سرمدی گردد و با زمان معیت قیومی پیدا کند یعنی او روح زمان شود و زمان و مکان به او شرافت یابد لذا اکثری مردم «در» شهر رمضان هستند اما خواص رهیده از زمان، «با» شهر رمضان هستند یعنی اسم مبارک رمضان در جان ایشان متجلی شده و در عین در شهر بودن، با حقیقت ماه رمضان معیت دارند. چنین کسی به ضیافتخانه‌ی الهی وارد شده است؛ «نِعمَ الوِرْدُ المَورُود». هرکه را خدا توفیق دهد که وارد مضیف اقدس خدا شود، اینگونه است که حق بر او وارد می‌شود و مورود و مضیف خدا جان صائم می‌شود، این سخن را نیک دریاب و مغتنم بدان! #ح_م