فقیه، حکم بر ظاهر می کند تا مردمان را در حیطه ی اسلام نگاه دارد؛ و عارف، حجاب ظاهر را می دَرَد تا مردمان را نسبت به باطن، که عالَمِ حقیقت است متذکر سازد. رِند خراباتی، خرقه سالوس را که زُهد ریایی است، می دَرَد؛ تا مردمان بدانند که حتی عادت آوردن به ظاهر عبادت نیز، باطن عبادت را که مغز آن است، از درون می پوساند؛ تا آن جا که از عبادت جز قالبی پوک چیزی بر جای نمی ماند. و تا زهد ریایی است، ایمانِ مؤمن از شائبه ی شرک رها نمی شود... (شهید آوینی)