ای خراسانی ترین شهر ایران در زمین
شهر قوچان ماندگار در دلم تا پای جان
«اولین جشنواره ادبی خراسانی ترین »
بمناسبت « ۳۰ دی » روز شهرستان قوچان
بخش‌های جشنواره:
۱_ قوچان انقلابی:
● انقلاب اسلامی ؛ علما و شهدای قوچانی
● حماسه مردم قوچان در ۳۰دی ۱۳۵۷
● خاطره نویسی از وقایع انقلاب اسلامی در قوچان
۲-قوچان زیبا:
● فرهنگ،طبیعت و تاریخ قوچان ،آداب و رسوم، امام زادگان، مشاهیر، پهلوانان و هنرمندان و ... ( به لهجه،گویش و زبان های محلی قوچانی )
۳-تا صبح ظهور:
● مولود کعبه ،محور مقاومت، حاج قاسم سلیمانی و مهدویت
۴-بخش آزاد:
● شعر،نثر،خاطره و داستان کوتاه
جوایز:
در هر بخش ۳ برگزیده و به هر برگزیده ۵میلیون ریال تعلق خواهد گرفت
ارسال آثار:
به شماره ۰۹۱۵۳۲۱۴۴۵۸ پیام رسان ایتا و تلگرام
● مهلت ارسال: ۲۵ دی۱۴۰۲
اختتامیه:
یکشنبه اول بهمن ۱۴۰۲ ساعت ۱۷ تالار هنر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی قوچان جنب پل تاریخی اترک
« ستاد بزرگداشت روز شهرستان قوچان »
🔰کانال فرهنگ و هنر
https://eitaa.com/qfarhang
مراسم شبی با شهدا ، و گرامی داشت شهدای کربلا ۴و ۵ در شب اول ماه رجب درحال برگزاری در هیئت محبان‌الرسول
امروز نیاز به حضور علما و آگاهانه دین در قلب اجتماع احساس می‌شود. آیا زمان آن نرسیده که مسجد به پیشرفته‌ترین امکانات برای انتشار مفاهیم دینی مسلح شود؟ آیا اگر روند رشد مساجد آن‌گونه که آغاز شد و ادامه می‌یافت امروز نباید مساجد برنامه‌ریز قدرتمندترین رسانه‌های گروهی، سازمان‌های فرهنگی می‌بود؟ مسجد را چه شده که از سخن گفتن به زبان امروز در مانده است؟ چرا مساجد ما نباید هرکدام یک فصلنامه یا گاهنامه مذهبی داشته باشد و یا چرا نباید از مساجد ما پایگاه‌های اینترنتی هدایت شوند؟ و ما یعنی اهالی مساجد از وجوه عمیق اسلام غفلت ورزیده و به تک‌بعدی شدن مسجد کمک کرده‌ایم؟ آیا این ایستایی که امروز مساجد دچار آن شده‌اند نشان از تحریف تلخ مفهوم عبادت در میان ما ندارد؟
آیا این تغییرات پریشان کننده درزمینه ی مسجد خبر از اهمال ما در فهم مفاهیم حقیقی اسلام نمی‌دهد؟ آیا نفوذ تهاجمات فرهنگ مخرب دشمن نشان از تخریب و جایگاه واقعی مسجد نیست؟ آیا این تخریب فاجعه‌بار زمینه تخریب مفاهیم اسلام را فراهم نکرده است؟ امروز مساجد ما اگرچه چشم‌نواز شده‌اند اما از نقش قدسی رسول اکرم (ص) در آن‌ها خبری نیست... تشنگی نسل ما و فرزندانمان را چشمه جوشان مسجدالنبی سیراب نمی‌کند... گنبدهای مسجد دارند روزبه‌روز رفیع‌تر و سنگ‌کاری‌های آن لحظه‌به‌لحظه مزین‌تر می‌شوند... قالی‌های پرنقش‌ونگار... نورافشان‌های بزرگ با تزیینات الماس گونه... اما جوان مسلمان امروز فریاد می‌زند: مرا تشنگی‌ام کشت و کسی از دردهایم سخن نگفت...
آیا همان واقعه تلخ چه خبر از آن داده‌اند اتفاق نیفتاده است ...
که گفته‌اند روزی می‌رسد که مساجد را مثل کاخ‌ها می‌سازند و خبری از دین محمد در آن نیست.
امروز وقتی می‌خواهند از فرهنگ و تمدن اسلام سخن بگویند از معماری مساجد می‌گویند و از نقش و نگارهای سقف و دیوار... از گنبدها...
پس کی از تقوایمان، از اندیشه‌مان، از اعتقادمان خواهند گفت؟... کی ازنظرمان در باب انسان خواهند نوشت؟
آن‌قدر گفته‌اند که همه باور کرده‌ایم که معماری زیبا افتخار مساجدمان است!
چیزی که علی در مسجد معاویه دید و گفت: خدا لعنت کند آن‌هایی را که مسجد را مانند کلیسا می‌سازند...
در عصری که دنیای ارتباطات است ما اولین مشکلمان درراه وحدت عدم وجود ارتباط بینمان است. اجتماعمان به‌واسطه تضعیف مرکزیت مسجد آن‌گونه که باید منسجم نیست. آنچه امروز داریم یک‌هزارم آنچه باید داشته باشیم نیست.
این وظیفه تک‌تک ماست که در جهت بازیابی جایگاه مسجد قدم برداریم و به تعبیری مساجد را با حضور فکری، فرهنگی و علمی خود آباد کنیم. دنیای اسلام باید به فکرترمیم فرهنگ مساجد بپردازد و این مکان مقدس را دوباره به پایگاه مردمی اسلام تبدیل کند و در این مسیر چاره‌ای جز بالندگی علمی نیست.
مراسم شبی با شهدا ، و گرامی داشت شهدای کربلا ۴و ۵ در شب اول ماه رجب هیئت محبان الرسول(ص)قوچان پایگاه مقاومت بسیج شهید عبدالحسینی
@mohebbanrasul
مراسم شبی با شهدا ، و گرامی داشت شهدای کربلا ۴و ۵ در شب اول ماه رجب هیئت محبان الرسول(ص)قوچان پایگاه مقاومت بسیج شهید عبدالحسینی
@mohebbanrasul