فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
ادامه مبحث « شرط انسان زیستن» ...
- احكام عملی عقل، نياز به مبانی نظری دارد:
رفتار اختياری، وسيلهای است برای رسيدن به نتيجه مطلوب، و ارزش آن، تابع مرتبه مطلوبيت هدفی است كه از آن در نظر گرفته شده و تأثيری است كه در تكامل روح دارد، چنانكه اگر رفتاری موجب از دست دادن يك كمال روحی شود دارای ارزش منفى خواهد بود.
پس هنگامی عقل میتواند درباره رفتارهای اختياری، قضاوت و ارزشگذاری كند كه از كمالات انسان و مراتب آنها آگاه باشد و بداند كه انسان چگونه موجودی است و شعاع دايره زندگی او تا كجا امتداد میيابد و به چه درجهای از كمال میتواند برسد، و به ديگر سخن: بداند كه ابعاد وجود او كدام است و هدف آفرينش او چيست.
بنابراين، يافتن ايدئولوژى صحيح يعنى همان نظام ارزشی حاكم بر رفتارهای اختياری در گرو داشتن جهانبينی صحيح و حل مسائل آن است و تا اين مسائل را حل نكند نمیتواند قضاوتی قطعى درباره ارزش رفتارها داشته باشد، چنانكه تا هدف، معلوم نباشد تعيين مسيری كه منتهی به آن میشود امكان نخواهد داشت. پس اين شناختهای نظری كه مسائل اساسی جهانبينى را تشكيل میدهد در واقع مبنای نظام ارزشی و احكام عملی عقل بشمار میرود. [1]
[1]. آيه الله مصباح يزدی، آموزش عقايد، صفحه 31
@mohebin18
نتيجه گيرى
اكنون با توجه به اين مقدمات(مبحث « شرط انسان زیستن») میتوانيم ضرورت پیجويی دين و تلاش برای بدست آوردن ايدئولوژی و جهانبينی صحيح را بدينگونه اثبات كنيم:
انسان فطرتاً طالب كمال انسانی خويش است و میخواهد بوسيله انجام دادن كارهايی به كمال حقيقی خودش برسد. اما برای اينكه بداند چه كارهايی او را به هدف مطلوبش نزديك میكند بايد نخست كمال نهائی خودش را بشناسد، و شناخت آن در گرو آگاهى از حقيقت وجود خودش و آغاز و انجام آن است، سپس بايد رابطه مثبت يا منفی ميان اعمال مختلف و مراتب گوناگون كمالش را تشخيص دهد تا بتواند راه صحيحی را برای تكامل انسانی خويش بيابد. و تا اين شناختهای نظری (اصول جهانبينی) را بدست نياورد نمیتواند نظام رفتاری (ايدئولوژی) صحيحى را بپذيرد.
پس تلاش براى شناختن دين حق كه شامل جهانبينی و ايدئولوژی صحيح میباشد ضرورت دارد، و بدون آن، رسيدن به كمال انسانی، ميسر نخواهد بود چنانكه رفتاری كه برخاسته از چنين ارزشها و بينشهايی نباشد رفتاری انسانی نخواهد بود و كسانى كه درصدد شناختن دين حق برنمیآيند يا پس از شناختن آن، از روی لجاج و عناد، كفر میورزند و تنها به خواستههای حيوانی و لذتهای زودگذر مادی، بسنده میكنند در واقع حيوانی بيش نيستند چنانكه قرآن كريم مىیفرمايد: «يَتَمَتَّعُونَ وَ يَأْكُلُونَ كَما تَأْكُلُ الْأَنْعامُ»{1} و چون استعدادهای انسانی خود را تباه میكنند به كيفری دردناك خواهند رسيد «ذَرْهُمْ يَأْكُلُوا وَ يَتَمَتَّعُوا وَ يُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ»{2}[3]
{1}. سوره محمد(ص)، آيه 12. همانند چهارپايان بهره میگيرند و میخورند.
{2}. سوره حجر، آيه 3. بگذار بخورند و بهره گيرند و آرزوی دنيوی، ايشان را سرگرم كند كه بزودی (نتيجه آنرا) خواهند دانست.
[3]. آيه الله مصباح يزدی، آموزش عقايد، صفحه 32
@mohebin18