بعضی وقتها تا واقع نگر نشویم هر چه بگوییم روی هوا معلق خواهد ماند اخلاق سکولار و عدم تفاوت در سبک اخلاقی بین قبل انقلاب و بعد از انقلاب جواب نداده است و نخواهد داد برگشت به اسلام ناب دوای درد است.
وقتی مدل فرهنگی مدرنیته روح حاکم جامعه بشود کار فرهنگی...
شهید-بهشتی.mp3
22.53M
شروع مبحث «راه‌حل مسائل بنيادی»
هنگامى كه انسان درصدد حل مسائل بنيادی جهان‌بينی و شناختن اصول دين حق برمی‌آيد در نخستين گام با اين سؤال، مواجه می‌شود كه: از چه راهی بايد اين مسائل را حل كرد؟ و چگونه بايد شناخت‌های بنيادی صحيح را بدست آورد و اساساً چه راه‌هايی برای شناخت وجود دارد؟
انواع شناخت
شناخت‌های انسانی را از يك ديدگاه می‌توان به چهار قسم، تقسيم كرد:
1. شناخت تجربى و علمى (به اصطلاح خاص). اينگونه شناخت با كمك اندام‌های حسی بدست می‌آيد هر چند عقل نيز نقش خود را در تجريد و تعميم ادراكات حسی، ايفاء می‌كند.
شناختهاى تجربى در علوم تجربى مانند فيزيك و شيمى و زيست شناسى، مورد استفاده قرار مى‌گيرد.
2. شناخت عقلی. اينگونه شناخت بوسيله مفاهيم انتزاعی (معقولات ثانيه) شكل می‌گيرد و نقش اساسی در به دست آوردن آن را عقل، ايفاء می‌كند هر چند ممكن است بعضاً از مقدمات قياس، استفاده شود. قلمرو اين شناخت‌ها منطق و علوم فلسفى و رياضيات را در برمی‌گيرد.
@mohebin18
3. شناخت تعبدی. اينگونه شناخت، جنبه ثانوی دارد و براساس شناخت قبلی «منبع قابل اعتماد» و از راه خبر دادن «مخبر صادق» حاصل می‌شود. مطالبی كه پيروان اديان براساس سخنان پيشوايان دينی می‌پذيرند و گاهى به آن‌ها اعتقادی به مراتب قوي‌تر از اعتقادات برخاسته از حس و تجربه پيدا می‌كنند از همين قبيل است.
4. شناخت شهودی. اينگونه شناخت برخلاف همه اقسام گذشته بدون وساطت صورت و مفهوم ذهنی به ذات عينی معلوم، تعلق می‌گيرد و به هيچ وجه جای خطا و اشتباهى ندارد اما ... معمولاً آنچه بنام شناخت شهودی و عرفانی قلمداد می‌شود در واقع، تفسيری ذهنی از مشهودات است و قابل خطا و اشتباه می‌باشد. [1]
[1]. آيه الله مصباح يزدی، آموزش عقايد، صفحه 37
ادامه دارد ...
@mohebin18
ادامه مبحث «راه‌حل مسائل بنيادی» ...
- انواع جهان‌بينی
براساس تقسيمی كه درباره شناخت، بيان شد می‌توان تقسيمی برای جهان‌بينی بدين صورت در نظر گرفت:
1) جهان‌بينی علمی(مادی): يعنی انسان براساس دستاوردهای علوم تجربی، بينشی كلی درباره هستی بدست آورد.
2) جهان‌بينی فلسفی: كه از راه استدلالات و تلاش‌های عقلی، حاصل می‌شود.
3) جهان‌بينی دينی(تعبدی): كه از راه ايمان به رهبران اديان و پذيرفتن سخنان ايشان به دست می‌آيد.
4) جهان‌بينی عرفانی: كه از راه كشف و شهود و اشراق، حاصل می‌گردد.
اكنون بايد ديد كه آيا مسائل بنيادی جهان‌بينی را واقعاً می‌توان از همه اين راه‌های چهارگانه حل كرد تا نوبت به سؤال از امتياز و برتری يكی از آن‌ها برسد يا نه؟[1]
[1]. آيه الله مصباح يزدی، آموزش عقايد، صفحه 38
@mohebin18