کاش در اين رمضان لايق ديدار شوم سحري با نظر لطف تو بيدار شوم کاش منت بگذاري به سرم مهدي جان تا که همسفره تو لحظه افطار شوم

#مناجات_با_خدا شد بنده پشیمان و خدایش بخشید هر کس که رسید و زد صدایش، بخشید انگار نه انگار گنهکاری دید زود از سر مغفرت خطایش بخشید مخلوق حیا نکرد هنگام گناه درد است که خالق از حیایش بخشید تا بنده دلش نرم شود، گریه کند شیرینی و لذت دعایش بخشید هر کس که خدا خیر و صلاحش را خواست از دوستی آل عبایش بخشید بخشید به هر بهانه‌ای هر کس را ما را به علی و ربنایش بخشید هر آنچه خدا از شرف و عزت داشت بر ساحت پاک مرتضایش بخشید من بنده‌ی آن شهم که هنگام رکوع انگشتری از زیر عبایش بخشید مستی مرا، اشک مرا، رزق مرا در گوشه‌ی ایوان طلایش بخشید از شاه نجف هر که فلاحش را خواست فی الفور برات کربلایش بخشید بی نامِ حسین، هر مناجاتی بود باید که عطایش به لقایش بخشید آن قدر به مقتلش حسین آه کشید تا حق، همه را به ناله‌هایش بخشید ✍ #محمدجواد_شیرازی © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

💐✨⭐️✨🌟✨⭐️✨💐 #بحارالاشعار #مناجات_با_خدا_مناجات خداوندا! خداوندا! تو ای معبودِ سبحانم بسویت آمدم امشب نگه کن چشمِ گریانم اگر چه من خطا کارم، پر از زشتی ست کردارم گرفتارم گرفتارم، پشیمانم پشیمانم الهی عبدِ مفلس را دریغ از لطفِ خود منما بکش خطِ امان روی تمامیِ گناهانم ز دیده خونِ دل بارم لبالب از تمنّایم به خاک افتاده ام امشب فقط العفو می خوانم بیا و چشم پوشی کن ز لغزش های این عاصی به حقِ حیدرِ کرار امیرِ جانانِ جانانم به قدری از تو گشتم دور فکرش هم نمی کردم که هجرِ وصلِ تو روزی کند یعقوبِ کنعانم به حقِ حضرتِ زهرا(س) مرا رسوا مکن مولا خودم اقرار دارم که سراپا غرقِ عصیانم صدای نَم نَمِ اشکم چه غوغا می کند امشب که من شوقِ تمنای فقط یک جرعه احسانم خودت گفتی بیا می بخشمت بابِ کرم باز است چه بخشنده خدایی تو من از لطفِ تو حیرانم من امشب واسطه آورده ام آقای بی سر را چنان از سوءِ اعمالم به جانِ او پریشانم دلِ مجنونِ من دارد نوای یا حسین(ع) امشب بدونِ لطفِ اربابم تهیدست و هراسانم چقدر از کربلای او شمیمِ سیب می آید هوای عشقِ او امشب چو آتش ریخت در جانم دلِ دیوانه ام تنگِ حرم شد رحمتی فرما که من بیتابِ آن عطرِ ضریح و آن شبستانم هستی محرابی مناجات با خدا مناجات 🔻🔻🔻🔻🔻 🌐 https://www.beharalashar.ir/ 🔺🔺🔺🔺🔺 💐✨⭐️✨🌟✨⭐️✨💐 @beharalashar

یا امّ المومِنیـــن و  هر حرف و حدیثی آیه ی قرآن نخواهد شد زنی غیر از خدیجه اسوه ی ایمان نخواهد شد به جز او هیچ امّ المومِنینی نیست در این شهر به جز او هیچکس همصحبتِ قرآن نخواهد شد سُکـوت اش می کند تحقیــر بیدادِ هُبــل ها را گلستانــی که با نَمـرود هم پیمــان نخواهد شد خدیجه خوب می داند رسالت بی ولایت نیست که آن از این جـدا و این جـدا از آن نخواهد شد کویرِ خشک ، قوم و خویشِ دریا نیست ای مردم جـــهنّم زاده هـرگــز مَحــرمِ بـاران نخــواهد شد نه ... هر افسانه ای همخانه ی وحیِ الهی نیست به اجبار آنکه اســـلام آورد سَـــلمان نخواهد شد علـــی همبـازیِ یـک کـــودکِ مظلـــوم می گــردد ولـــی بازیچـــه ی پیــراهــنِ عُثمـان نخواهد شد جَمل هنگامِ برگشت از جَمل می گفت با حسرت : علی مرعوبِ نام و نســبت و عنــوان نخواهد شد #ابراهیم_زمانی #شعر_شهادت_حضرت_خدیجه #ام_المومنین @hadithashk

"من نیستم از باده ی این بادیه خشنود کو آتش جامی که که کند درد مرا دود . از شیخ بپرهیز که یک عمْر عمل کرد برعکس همان چیز که خود یکسره فرمود . دلخسته ام از خرقه ی موسایی فرعون دلخسته ام از ژست خلیلانه ی نمرود . دلخسته ام از شهر ریا ! شهر تظاهر ای شهر پر از رنگ و پر از حاشیه بدرود . باید بروم شهر نجف جای من آنجاست ما را ببر ای عشق به سرمنزل مقصود . ای کاش به گیسوی ضریحش بزنم چنگ تا چند بسوزیم و بسازیم چنان عود . گویند علی می زده صد وصله به کفشش ای کاش دل خسته ی من کفش علی بود . گفتند علی کیست ؟ همان کعبه ی سیار گفتند علی کیست ؟ همان قبله ی موجود . آن کوه تر از کوه تر از کوه تر از کوه آن رودتر از رودتر از رودتر از رود . آن مرد که مبهوت جمالش شده یوسف آن مرد که مبهوت صدایش شده داوود . یک دانه ی انگور ضریحش به لبم خورد دیگر پس از آن این لب وامانده نیاسود . هرچند که نوشیدم از این جام کمی دیر با هیچ شرابی نشدم مست چنین زود . قرآن و نماز و حرم و‌ روزه و حج هم جز عشق علی هیچ به عشاق نیفزود . پس ای ترک کعبه بگو کیست ، بگو کیست در خانه ی معبود به جز حضرت معبود ؟! . از باده ی باد است لبش تر لب دریا هو می کشد از عشق علی مست و کف آلود . ما نیز ببینیم همه روی علی را بر کعبه اگر تکیه زند حضرت موعود …! . . . محسن کاویانی  ." http://kheyme.net/%D9%85%D9%86-%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D9%85-%D8%A7%D8%B2-%D8%A8%D8%A7%D8%AF%D9%87-%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D9%87-%D8%AE%D8%B4%D9%86%D9%88%D8%AF/#:~:text=****-,%D9%85%D9%86%20%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D9%85%20%D8%A7%D8%B2%20%D8%A8%D8%A7%D8%AF%D9%87%20%DB%8C%20%D8%A7%DB%8C%D9%86%20%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D9%87%20%D8%AE%D8%B4%D9%86%D9%88%D8%AF%0A%DA%A9%D9%88%20%D8%A2%D8%AA%D8%B4,.,-%D8%B1%D8%A7%D9%87%D9%86%D9%85%D8%A7%D9%8A%20%D8%AF%D8%A7%D9%86%D9%84%D9%88%D8%AF

🔻روضه #امام_حسین(ع) ⏱ #ده_دقیقه | 06:45 👤استاد #میرزامحمدی 💡 کانال روضه‌های کوتاهِ کاملِ خانگی @RozeKhanegee

🌷حضرت محمد صلی‌الله علیه‌و‌آله: 💎وَ هُوَ شَهْرٌ أَوَّلُهُ رَحْمَةٌ وَ أَوْسَطُهُ مَغْفِرَةٌ وَ آخِرُهُ الْإِجَابَةُ وَ الْعِتْقُ مِنَ النَّار 💎رمضان ماهی است که ابتدایش رحمت است و میانه‌اش مغفرت و پایانش اجابت و آزادی از آتش جهنم. 📚کافی (ط- الاسلامیه)، ج ۴، ص ۶۷ #ماه_رمضان #حدیث 📱به #ندای_تهذیب بپیوندید: @nedaye_tahzib

#امام_زمان #مناجات_با_امام_زمان @shere_aeini آقا! به جان خستهٔ من هم نگاه کن! رحمی به‌ حال این دل بی‌سرپناه کن! گم کرده‌ام مسیر رسیدن به دوست را ای راه مستقیم! مرا سربه‌راه کن! تاریک شد دلی که ندیده‌است رویِ تو خورشید من! بیا و شبم را پگاه کن! از نور توست روشنیِ ماه و آفتاب بر جان من بتاب و مرا نیز ماه کن! عمری تو را صدا زده‌ام بعد هر نماز لطفی بر این صدای پر از سوز و‌ آه کن! آقا! گناه من شد اگر مانع ظهور؛ لطفا عزیز! عفو بر این روسیاه کن! 🔸شاعر: #جواد_محمدی_دهنوی ============================= 🔹اشعار ناب آئینے🔹 @shere_aeini

روایت بسیار زیبا از ارتباط قلبی شیعیان با امام علیه السلام: الغيبة للنعماني، النص، ص: 39 باب 2 فيما جاء في تفسير قوله تعالى‏ وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَ لا تَفَرَّقُوا 1- حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُعَمَّرِ الطَّبَرَانِيُّ بِطَبَرِيَّةَ سَنَةَ ثَلَاثٍ وَ ثَلَاثِينَ وَ ثَلَاثِمِائَةٍ وَ كَانَ هَذَا الرَّجُلُ مِنْ مَوَالِي يَزِيدَ بْنِ مُعَاوِيَةَ وَ مِنَ النُّصَّابِ‏[1]قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي قَالَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ هَاشِمٍ وَ الْحُسَيْنُ بْنُ السَّكَنِ مَعاً[2]قَالا حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ بْنُ هَمَّامٍ‏[3]قَالَ أَخْبَرَنِي أَبِي عَنْ مِينَا مَوْلَى عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيِّ قَالَ: وَفَدَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص أَهْلُ الْيَمَنِ فَقَالَ النَّبِيُّ ص جَاءَكُمُ أَهْلُ الْيَمَنِ يَبُسُّونَ بَسِيساً[4]فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص قَالَ قَوْمٌ رَقِيقَةٌ قُلُوبُهُمْ رَاسِخٌ إِيمَانُهُمْ وَ مِنْهُمُ الْمَنْصُورُ يَخْرُجُ فِي سَبْعِينَ أَلْفاً يَنْصُرُ الغيبة للنعماني، النص، ص: 40 خَلَفِي وَ خَلَفَ وَصِيِّي حَمَائِلُ سُيُوفِهِمْ الْمِسْكُ‏[5]فَقَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ مَنْ وَصِيُّكَ فَقَالَ هُوَ الَّذِي أَمَرَكُمُ اللَّهُ بِالاعْتِصَامِ بِهِ فَقَالَ جَلَّ وَ عَزَّ وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَ لا تَفَرَّقُوا[6]فَقَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ بَيِّنْ لَنَا مَا هَذَا الْحَبْلُ فَقَالَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ- إِلَّا بِحَبْلٍ مِنَ اللَّهِ وَ حَبْلٍ مِنَ النَّاسِ‏[7]فَالْحَبْلُ مِنَ اللَّهِ كِتَابُهُ وَ الْحَبْلُ مِنَ النَّاسِ وَصِيِّي فَقَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ مَنْ وَصِيُّكَ فَقَالَ هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ اللَّهُ فِيهِ- أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ يا حَسْرَتى‏ عَلى‏ ما فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللَّهِ‏[8]- فَقَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ مَا جَنْبُ اللَّهِ هَذَا فَقَالَ هُوَ الَّذِي يَقُولُ اللَّهُ فِيهِ- وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى‏ يَدَيْهِ يَقُولُ يا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا[9]هُوَ وَصِيِّي وَ السَّبِيلُ إِلَيَّ مِنْ بَعْدِي فَقَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ بِالَّذِي بَعَثَكَ بِالْحَقِّ نَبِيّاً أَرِنَاهُ فَقَدِ اشْتَقْنَا إِلَيْهِ فَقَالَ هُوَ الَّذِي جَعَلَهُ اللَّهُ آيَةً لِلْمُؤْمِنِينَ الْمُتَوَسِّمِينَ فَإِنْ نَظَرْتُمْ إِلَيْهِ نَظَرَ مَنْ‏ كانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَ هُوَ شَهِيدٌ عَرَفْتُمْ أَنَّهُ وَصِيِّي كَمَا عَرَفْتُمْ أَنِّي نَبِيُّكُمْ فَتَخَلَّلُوا الصُّفُوفَ وَ تَصَفَّحُوا الْوُجُوهَ فَمَنْ أَهْوَتْ إِلَيْهِ قُلُوبُكُمْ فَإِنَّهُ هُوَ لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ فِي كِتَابِهِ- فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ‏[10]أَيْ إِلَيْهِ وَ إِلَى ذُرِّيَّتِهِ ع ثُمَّ قَالَ فَقَامَ أَبُو عَامِرٍ الْأَشْعَرِيُّ فِي الْأَشْعَرِيِّينَ وَ أَبُو غِرَّةَ الْخَوْلَانِيُّ فِي الْخَوْلَانِيِّينَ وَ ظَبْيَانُ وَ عُثْمَانُ بْنُ قَيْسٍ فِي بَنِي قَيْسٍ وَ عُرَنَةُ الدَّوْسِيُ‏[11]فِي الدَّوْسِيِّينَ وَ لَاحِقُ بْنُ عِلَاقَةَ فَتَخَلَّلُوا الصُّفُوفَ وَ تَصَفَّحُوا الْوُجُوهَ وَ أَخَذُوا بِيَدِ الْأَنْزَعِ الْأَصْلَعِ‏ الغيبة للنعماني، النص، ص: 41 الْبَطِينِ وَ قَالُوا إِلَى هَذَا أَهْوَتْ أَفْئِدَتُنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ النَّبِيُّ ص أَنْتُمْ نَجَبَةُ اللَّهِ حِينَ عَرَفْتُمْ‏[12]وَصِيَّ رَسُولِ اللَّهِ قَبْلَ أَنْ تُعَرَّفُوهُ فَبِمَ عَرَفْتُمْ أَنَّهُ هُوَ فَرَفَعُوا أَصْوَاتَهُمْ يَبْكُونَ وَ يَقُولُونَ يَا رَسُولَ اللَّهِ نَظَرْنَا إِلَى الْقَوْمِ فَلَمْ تَحِنَّ لَهُمْ قُلُوبُنَا وَ لَمَّا رَأَيْنَاهُ رَجَفَتْ قُلُوبُنَا[13]ثُمَّ اطْمَأَنَّتْ نُفُوسُنَا وَ انْجَاشَتْ أَكْبَادُنَا وَ هَمَلَتْ أَعْيُنُنَا وَ انْثَلَجَتْ صُدُورُنَا[14]حَتَّى كَأَنَّهُ لَنَا أَبٌ وَ نَحْنُ لَهُ بَنُونَ فَقَالَ النَّبِيُّ ص‏ وَ ما يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ‏ أَنْتُمْ مِنْهُمْ‏[15]بِالْمَنْزِلَةِ الَّتِي سَبَقَتْ لَكُمْ بِهَا الْحُسْنَى وَ أَنْتُمْ عَنِ النَّارِ مُبْعَدُونَ قَالَ فَبَقِيَ هَؤُلَاءِ الْقَوْمُ الْمُسَمَّوْنَ حَتَّى شَهِدُوا مَعَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع الْجَمَلَ وَ صِفِّينَ فَقُتِلُوا بِصِفِّينَ رَحِمَهُمُ اللَّهُ وَ كَانَ النَّبِيُّ ص بَشَّرَهُمْ بِالْجَنَّةِ وَ أَخْبَرَهُمْ أَنَّهُمْ يَسْتَشْهِدُونَ مَعَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع.

[1]( 1). في بعض النسخ« يوالى يزيد بن معاوية و من الثقات» و هو تصحيف. [2]( 2). على بن هاشم بن بريد البريدى الخزاز، وثقه ابن معين، و قال أحمد بن حنبل و النسائى: ليس به بأس، و ذكره ابن حبان في الثقات و قال كان غاليا في التشيع، و قال ابو حاتم: يتشيع، كما نقله العسقلانى في تهذيبه، و اما الحسين بن السكن القرشيّ كان بصريا سكن بغداد عنونه الخطيب في تاريخه ج 8 ص 50 و قال مات سنة 258. [3]( 3). عبد الرزاق بن همام بن نافع الحميري من المشاهير عنونه ابن حجر في تهذيبه ج 6 ص 311 و أطال الكلام في ترجمته و نقل عن الصورى عن عليّ بن هاشم عنه- يعنى عن عبد الرزاق- أنه قال: كتبت عن ثلاثة لا ابالى أن لا أكتب عن غيرهم، كتبت عن ابن الشاذكونيّ و هو من احفظ الناس، و كتبت عن ابن معين و هو من أعرف الناس بالرجال، و كتبت عن أحمد بن حنبل و هو من أثبت الناس. و بالجملة روى عن أبيه همام و هو من رواة مينا بن أبي مينا الزهرى الخزاز الذي ذكره ابن حبان في الثقات، و قال ابن عدى: تبين على أحاديثه أنّه يغلو في التشيع. [4]( 4). بسست الناقة و أبسستها إذا سقتها و زجرتها و قلت لها: بس بس بكسر الباء و فتحها. و في منقوله في البحار« يبشون بشيشا» من البشاشة أي طلاقة الوجه. [5]( 1). أي علائق سيوفهم الجلد. و المسك- بفتح الميم و آخره الكاف بمعنى الجلد، و في بعض النسخ« المسد- بالدال المهملة محركة- حبل من ليف أو خوص. [6]( 2). آل عمران: 103. [7]( 3). آل عمران: 112. [8]( 4). الزمر: 56 جنب اللّه أي حقه أو طاعته أو أمره و أول بأمير المؤمنين( ع). [9]( 5). الفرقان: 27 و العض كناية عن الغيظ و التحسر. [10]( 6). إبراهيم: 47. [11]( 7). في بعض النسخ« غرية» و في بعضها« عزية». [12]( 1). في بعض النسخ« أنتم بحمد اللّه عرفتم». [13]( 2). حن- بتشديد النون- اليه أي مال و اشتاق. و رجف أي اضطرب. و في بعض النسخ« رجعت». [14]( 3). انجاشت أي اضطربت، و الاكباد جمع كبد، و هملت أي فاضت دموعا، و انثلجت نفسى به أي ارتاحت به و إليه. و في بعض النسخ« و تبلجت». [15]( 4). في نسخة« منه».

بنویسید مرا بی سر و سامان حسین جگری سوخته و پاره گریبان حسین پای شش گوشه گدا را بنشانید و سپس بنگارید مرا دست به دامان حسین روضه ای باز بخوانید و، هلاکم بکنید روی قبرم بنویسید پریشان حسین پروراندند مرا پای همین هیئت ها از همان روز ازل خورده ام از نان حسین کاش در کرببلا جام شهادت نوشم بسرایند مرا جزء شهیدان حسین شبِ بی گریه در این عشق حرام است مرا این چنین است شبِ ریزه خور خوان حسین بنویسید روی مشک علمدار حرم جان عالم به فدای لب عطشان حسین به خدا این پسر حضرت زهرا باشد روی خاک است چرا پیکر عریان حسین

روزه دارم من و افطار لبم نان حسین رزق ماه رمضانم همه احسان حسین پیش از افطار شنیدم پدرم تشنه که بود زیر لب گفت فدای لب عطشان حسین مادرم اشک فشان آب به کامم میریخت تا که من هم بشوم بی سر و سامان حسین به گمانم که شود چادر زهرا سپرش هر کسی گریه کند بر تن عریان حسین این شنیدم به جنان خنده کنان پای نهد هر که در روضه شود مضطر و نالان حسین هر چه فخر است در عالم همه از مکتب اوست همه از کرببلا باشد و میدان حسین جان اگر هست به تن هدیه ی جانی‌ است که داد همهء هستی من زاده شد از جان حسین تاج عزّت به سرم بست ز اشک غم خود اینچنین شد که شدم تابع فرمان حسین گفت با عزٌت خود خو کن و ذلت مپذیر با چنین کار نشستم سر پیمان حسین روزه را روضه نوشتم به غلط تا شاید بنویسند مرا خادم و گریان حسین گوش کن می رسد از گوشه ی گودال هنوز ناله ی فاطمه و ناله ی قرآن حسین