eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.1هزار دنبال‌کننده
194 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ 📍 ندای خداوند در شب‌های جمعه و ماه مبارک رمضان❗️ 📌امشب، شب جمعهٔ اوّل ماه مبارک رمضان است. در روایت است که خودِ شب‎های ماه مبارک رمضان، در اجابت دعا مؤثر است. در این رابطه در روایتی از پیغمبراکرم (ص)آمده است: «يَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فِي كُلِّ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ»؛ خداوند در هر شب از شب‎های ماه مبارک رمضان سه بار می‎فرماید: «هَلْ مِنْ سَائِلٍ فَأُعْطِيَهُ سُؤْلَهُ»؛ آیا درخواست کننده‎ای هست که از من چیزی درخواست کند تا من آن را به او بدهم؟! «هَلْ مِنْ تَائِبٍ فَأَتُوبَ عَلَيْهِ»1️⃣؛ آیا کسی هست که امشب توبه کند و من توبهٔ او را بپذیرم؟ «هَلْ مِنْ مُسْتَغْفِرٍ فَأَغْفِرَ لَه»؛ آیا کسی هست که از من پوزش بطلبد و من پوزش او را بپذیرم؟ امام باقر(ع) فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ تبارک و تَعَالَى لَيُنَادِي كُلَّ لَيْلَةِ جُمُعَةٍ مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ»؛ خداوند هر شب جمعه از فوق عرشش ندا می‎کند: «مِنْ أَوَّلِ اللَّيْلِ إِلَى آخِرِهِ»؛ از اوّل شب تا آخر شب! «أَ لَا عَبْدٌ مُؤْمِنٌ يَدْعُونِي لِدِينِهِ أَوْ دُنْيَاهُ قَبْلَ طُلُوعِ الْفَجْرِ فَأُجِيبَه»؛ آیا بنده مؤمنی هست که قبل از طلوع فجر من را صدا بزند، دعا کند و حاجات معنوی و مادّی‎اش را از من درخواست کند، تا من خود جواب او را بدهم؟ «أَ لَا عَبْدٌ مُؤْمِنٌ يَتُوبُ إِلَيَّ مِنْ ذُنُوبِهِ قَبْلَ طُلُوعِ الْفَجْرِ فَأَتُوبَ عَلَيْه»؛ آیا بندهٔ مؤمنی هست که رو به سوی من بیاورد و توبه کند، تا من توبه‎اش را بپذیرم؟ «فَلا يَزَالُ يُنَادِي بِهَذَا حتی يَطْلُعَ الْفَجْرُ»2️⃣. خدای متعال از اول شب جمعه ماه مبارک رمضان تا طلوع فجر بنده اش را ندا می‌دهد. 1️⃣بحارالأنوار، ج93، ص338 – مستدرک الوسائل، ج7، ص430 2️⃣وسائل‌الشیعه، ج 7، ص78- بحارالأنوار، ج84، ص166 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه چهارم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 دعا یک نوع پناه بردن است❗️ 📌انسان در زندگی، حاجات مختلف مادّی و معنوی دارد. حاجات مادّی هم اقسام خاصّی دارد و به تبع گرفتاری‎های مختلف، برای انسان حاجاتی پیدا می‌شود. به طور کلّی دعا یک نوع پناه بردن است. وقتی انسان گرفتاری پیدا می‎کند و می‎بیند که تدبیرهایش کارساز نیست، دنبال کسی می‎گردد که بتواند این گره‌ها را باز کند؛ لذا متناسب با گره و مشکلش، شخص مناسبی را برای حل آن پیدا می‏کند. مثال‎های ساده می‌زنم تا مطلب روشن شود؛ مثلاً اگر گرفتاری مالی دارد، دنبال کسی می‎رود که بتواند گره مالی‌اش را باز کند؛ نمی‎رود دنبال طبیبی که متخصّص طب باشد؛ زیرا تناسب با گرۀ مالی‌اش ندارد. این کار یک نوع پناه بردن و درخواست است. دعا درخواست است، پناه بردن و درخواست کردن از موجودی است که کارگشا و گره‏گشا است. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه سوم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 دلیل بکار بردن اسماء جلاله یا الله، الّلهّم، الهی در دعا❗️ 📌اوّل، یک اسم خاص است. شما در هر دعایی می‎بینید که «اُلوهیّت» خداوند مطرح است. مثلاً اوّل دعا، «اللّهم» یا «الهی» دارد. آیا این‎طور نیست؟ دعا که از اوّل شروع می‎شود، با این اسم است. این اسم ناظر به اُلوهیّت اوست؛ لذا این اسم خاص به کار می‎رود. بنا بر فرض اگر ابتدای دعا هم نباشد، بالاخره در ضمن دعا باز این اسم «الله» آورده می‎شود، حالا به هر شکلی که باشد. دوّم، «ربّ» است. این، جنبهٔ توصیفی دارد، ولی «الله» اسم است. در بین اسمای الهی، اسم «الله» و از بین اوصاف خدای متعال هم وصف «ربّ» را می‎بینیم. در توضیح باید گفت: اینکه در ادعیه، «الهی» و «اللّهم» و امثال این‏ها آمده است، و حتّی در باب دعاها گفته می شود که ده مرتبه «یا الله» بگو و بعد دعا کن، به این جهت است که «الله»، این لفظ جلاله، اسم است برای موجودی که مستجمعِ جمیعِ صفات است. هر کمالی را که فکر کنی، در این اسم هست؛ هم رازق است، هم شافی است، هم کافی است، هرچه بگویی هست. «الهی»، «یا الله» و «اللّهم»؛ یعنی ای موجودی که همهٔ کلیدها و همه خیرها در دست تو است! ای کسی که تمام اوصاف جمال و کمال در تو است! لذا هر حاجتی که از حوائج باشد، در این قالب می‎گنجد و با این خِطاب تناسب دارد. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه سوم @mojtabatehrani_ir
13.97M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 دلیل بکار بردن اسماء جلاله یا الله، الّلهّم، الهی در دعا❗️ 📚 📕 🏷 جلسه سوم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 افرادی مانند شهید صیاد شیرازی، به هیچ وجه اهل سازش و نرمش و قابل خرید نیستند❗️ 📌آنچه موجب تأسّف و تأثّر من است، فقدان یك چهرۀ‌نورانی است كه سال‌ها روبروی من در این جلسه بود و سراپایش گوش و دقّت بود. مطالب را هم ثبت و ضبط می‌كرد و گاهی هم به من مراجعه داشت و سؤال می كرد. برای همیشه در دنیا از دیدارش محروم شدم. شهید صیّاد شیرازی «رضوان الله تعالی علیه» به عالم ارواح و انوار پیوست و به هدف خلقتش رسید. او نزد ربّش مرزوق است. بر طبق موازینی كه در دست داریم، ارواح نورانی شهدا در نشئۀ برزخ، انقطاع كلّی از این عالم ندارند. آن‌ها با اموری كه مورد علاقۀ آن‌هاست، یك نوع رابطه برقرار می‌كنند؛ لذا اگر ادّعا كنم كه با توجّه به علاقه شدیدش به این جلسات، روح منوّرش الآن در جلسۀ ما حضور دارد، گزاف نگفتم. دیدگان برزخی من از دیدارش محروم است، ولی او شاهد و من مشهود هستم. قبلاً او مشهود من بود و من شاهد و الآن او شهید است و من محروم. واقعاً باید این تعبیر را بكنم: «عَاشَ سَعِيداً وَ مَاتَ شَهِيداً». این حادثه مرا در وادی تفكّری فرو برد كه چه شده كه دشمنان اسلام نظیر این افراد را هدف قرار می‌دهند. در ذهنم یک سیر اجمالی نسبت‌به تاریخ صدر اسلام كردم و حوادث نظیر این حادثه را پیش كشیدم و روی آن تأمّل كردم. به این نتیجه رسیدم كه این افراد هدف دشمنان اسلام قرار می‌گیرند نه دیگران؛ جهت این است كه این‌ها افراد مؤثّر و كارایی در دفاع از حریم اسلام هستند. از طرفی هم، قابل معامله نیستند و نمی‌شود با آن‌ها معامله كرد؛ به تعبیر دیگر به هیچ وجه قابل خرید نیستند. به تعبیر دیگر اهل سازش و نرمش نسبت‌به مسائل اسلامی نیستند. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه اول @mojtabatehrani_ir
11.14M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 افرادی مانند شهید صیاد شیرازی، به هیچ وجه اهل سازش و نرمش و قابل خرید نیستند❗️ 📚 📕 🏷 جلسه اول 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ رُوِیَ عَن عَلِیٍ عَلَیهِ السَّلامُ قالَ: «اِتَّقُوا خِدَاعَ‏ الْآمَالِ‏ فَكَمْ‏ مِنْ‏ مُؤَمِّلِ‏ يَوْمٍ لَمْ يُدْرِكْهُ وَ بَانِي بِنَاءٍ لَمْ يَسْكُنْهُ یا يَسْكُنُهْ وَ جَامِعِ مَالٍ لَمْ يَأْكُلْهُ» ترجمه: بپرهیزید و مراقب باشید که گرفتار آرزوهای فریبنده نشوید. و چه بسیار انسان هایی که خانه هایی را ساختند که در آن سکونت کنند ولی هرگز در آن ساکن نشدند؛ چه بسیار انسان هایی که آرزوی رسیدن به روزی را داشتند ، ولی هرگز به آن آرزوها نرسیدند؛ چه بسیار انسان هایی که اموالی را جمع کردند، ولی هرگز آن ها را نخوردند. شرح: البته تعبیرِ ، چون لم دارد همه رو، به قول ما جزمش می دهد، روایت از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه، منقول است که حضرت فرمودند: بپرهیزید و مراقب باشید از فریب آرزوها. من این را بگویم، این آیه شریفه داریم که«وَذَکِّر فَإِنَّ ٱلذِّكرَى تَنْفَعُ الْمُؤمِنین» بزرگان ما می فرمودندکه: این روایاتی که شما از ائمه؟عهم؟ می بینید، این جور نبوده یک مرتبه امیرالمؤمنین این جمله را گفته باشد. بعضی از روایات ما داریم که مثلا فرض کنید: «کان علی علیه السلام یقول»؛ یعنی صریح است که مکرر می فرمودند؛ ولی یک روایتی است که این ها توش نیست. این معنایش این نیست که یک بار گفتند. یک وقت اشتباه نکنید. این جملات، به خصوص از علی علیه السلام، این یک نکته‌ای است که من دارم می‌گویم. خیال نکن مثلا، یک دفعه این را حضرت گفتند در تمام عمرشان، تمام شد، یادداشت کردند مثلا مثل حالا، رفتند. نه! آن موقع که این حرف‌ها، این جور نبوده، توجّه می‌کنید، چه می‌خواهم بگویم؟! به قول ما این وسائل نوشتاری به قول ما، نبود. توجّه می‌کنید چه می‌خواهم بگویم؟ چه بسا، یک روایتی که از یک امام، شما می بینید، گفت با کم و زیادش، چند هزار بار چه بسا گفته باشند. این را خوب دقّت کنید حرف‌های من رو. و جهتش را هم حالا من عرض می‌کنم. این جور هم نیست که به یک نفر، یک بار گفته باشند. این‌ها یک مطالبی دارد، گفتم بهتان بگویم. چه بسا به یک نفر، ده بار این جمله را گفتند. جهتش هم همان آیه شریفه است «وَذَکِّر فَإِنَّ ٱلذِّكرَى تَنْفَعُ الْمُؤمِنین». ذکر؛ برای این که یادآوریش کنی. یک چیزی را قبلا بهش گفته بودی، یادش رفته است. فهمیدی؟ بگو، هی بگو، هی بگو، هی بگو... .حالا من نمی‌خواهم وارد یک سنخ از مسائل معرفتی بشوم. تکرار گفتار، بر روی نفس و قلب اثر دارد. تکرار گفتار بر روی نفس، روح ،قلب اثر دارد. می‌فهمی چه می‌خواهم بگویم؟ تکرار. فهمیدی؟! آدم یک لقمه که نمی‌خورد، این لقمه‌ای را که می‌خورد. لقمه که می‌بینی همان است، موادّش همان نان است. درست است؟! خب یک دفعه بخور، برو دنبال کارت دیگر. هر روز می‌نشینی، نان می‌خوری، بی خود می‌خوری!. چه بگویم من! این حرف‌ها که اهل معرفت می زنند، حساب شده است. هر روز می‌بینم که نان می‌خوری، خب این که یک دفعه خوردی، بس است دیگر، برو دنبال کارت. نه! این تکرارش تو را تغذیه می‌کند. بفهم. می‌خواستم این را عرض کنم. «اِتَّقُوا خِدَاعَ‏ الْآمَالِ» بپرهیزید، خودتان را حفظ بکنید. تقوا یک نوع حفاظت هم هست.گوش کنید. از فریب آرزوهای بی‌جا. چرا؟ بعد حضرت به قول ما، می آید، مسئله را از نظر برخوردی، کاربُردیش می‌کند. فهمیدی چه می‌خواهم بگویم؟ تطبیقیش می‌کند به اصطلاح روز، تطبیق می‌دهد. «فَكَمْ‏ مِنْ‏ مُؤَمِّلِ‏ يَوْمٍ لَمْ يُدْرِكْهُ» یا «لا» بگذاری «یُدرِکُهُ» است، لم بگذاری جزم می‌خورد. من این را ادبیش را هم بگویم. دیدید که وسط حرف هم گفتم. «لَمْ يُدْرِكْهُ»آن قدر آدم‌ها داشتیم، نه یکی، دو تا، ده تا، صد تا، هزار تا، میلیون تا، فهمیدی؟ آن قدر آدم‌ها داشتیم که این‌ها آرزوی آمدن یک روزی را می‌کردند که بهش نرسیدند. فهمیدی؟! آرزوی یک روزی را می‌کردند که بهش برسند و نرسیدند. «فَكَمْ‏ مِنْ‏ مُؤَمِّلِ‏ يَوْمٍ لَمْ يُدْرِكْهُ» از آن طرف، آرزوهایی که معمولا به قول ما، در دست وبال ماست. «وَ بَانِي بِنَاءٍ لَمْ يَسْكُنْهُ» آن قدر آدم ها بودند، خانه‌ها ساختند، بروند تویش راحت زندگی کنند که، هان؟! نتوانستد. سکونت نکردند. خانه را ساخت و چی کرد و همه چیزش را هم درست کرد که یک نفس راحت بکشی، شد؟! باید بروی! بعدش داد رفت. خانه گذاشت، ساخت با آن همه زحمت، حالا بگذریم از مقدّماتش، که چقدر حرام و حلال کرد و دروغ گفت نعوذبالله، حالا ما به آن ها فعلا کار نداریم. شد؟! «وَ بَانِي بِنَاءٍ لَمْ يَسْكُنْهُ وَ جَامِعِ مَالٍ لَمْ يَأْكُلْهُ» کسان بسیاری بودند، پول جمع کردند؛ نتوانستند بخورند. حواست را جمع کن . -1 غرر الحکم و درر الکلم شماره ص 157 سورۀ مبارکۀ ذاریات، آیۀ 55
اتَّقُوا خِدَاعَ‏ الْآمَالِ‏ فَكَمْ‏ مِنْ‏ مُؤَمِّلِ‏ يَوْمٍ لَمْ يُدْرِكْهُ وَ بَانِي بِنَاءٍ لَمْ يَسْكُنْهُ وَ جَامِعِ مَالٍ لَمْ يَأْكُلْهُ وَ لَعَلَّهُ مِنْ بَاطِلٍ جَمَعَهُ وَ مِنْ حَقٍّ مَنَعَهُ أَصَابَهُ حَرَاماً وَ احْتَمَلَ بِهِ آثَاماً 〰️〰️〰️〰️〰️ شرح حدیث 🎞 @mojtabatehrani_ir
29.12M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ رُوِیَ عَن عَلِیٍ عَلَیهِ السَّلامُ قالَ: «اِتَّقُوا خِدَاعَ‏ الْآمَالِ‏ فَكَمْ‏ مِنْ‏ مُؤَمِّلِ‏ يَوْمٍ لَمْ يُدْرِكْهُ وَ بَانِي بِنَاءٍ لَمْ يَسْكُنْهُ یا يَسْكُنُهْ وَ جَامِعِ مَالٍ لَمْ يَأْكُلْهُ» 〰️〰️〰️〰️〰️ شرح حدیث 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 در تمامی حاجات، پناهگاه، «ربّ» است❗️ 📌صفتی که در آن لحاظ داعی شده و در آیه هم هست، مربوط به من و تو است، و آن، «ربّ»؛ یعنی پرورش‏دهنده است. «ربوبیّت» یک امر اضافی است؛ یعنی مضافٌ‏الیه می‎خواهد. وقتی گفتی «ربّ»، پای «مربوب» به میان می‏آید. اینجاست که پای من و تو به میان می‏آید. این را هم بدان که احتیاج من و تو به ربوبیّت، تنها در یک بُعد نیست؛ بلکه ما در تمام ابعاد وجودی، چه مادّی و چه معنوی محتاج به ربوبیّت او هستیم؛ لذا وقتی به‏طور مطلق گفتیم: «ربّ»، این تنها در یک بُعد نیست؛ بلکه پرورش دهنده در جمیعِ ابعادِ وجودیِ ما است. «ربّ» هم مثل همان «الله» در باب حاجات، فراگیر می‎شود؛ زیرا سراپای ما احتیاج است. باید کسی را صدا بزنیم و به او پناه ببریم. حالا به چه کسی پناه ببریم؟ به کسی که همه چیز ما در یدِ قدرت اوست، و او همهٔ امور ما را اداره می‎کند؛ به او پناه ببریم و از او بخواهیم. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه سوم @mojtabatehrani_ir