﷽
روی عَنِ عَلِیِّ اَبنِ الحُسَینِ عَلَیهِمَا السَّلامُ قالَ:
« لَا يَهْلِكُ مُؤْمِنٌ بَيْنَ ثَلَاثِ خِصَالٍ شَهَادَةِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ وَ شَفَاعَةِ رَسُولِ اللَّهِ (ص) وَ سَعَةِ رَحْمَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ. خَفِ اللَّهَ تَعَالَى لِقُدْرَتِهِ عَلَيْكَ وَ اسْتَحْيِ مِنْهُ لِقُرْبِهِ مِنْكَ»
ترجمه: مؤمن آن گاه که سه خصلت را داشته باشد هلاک نمی شود: یکی شهادت و اقرار به این که خدایی به غیر از خدای واحد بی شریک، وجود ندارد. دوّم شفاعت رسول خدا صلی الله علَیه و اله وسلم. سوّم سعه و وسعت رحمت خداوند عزّو جلّ؛ یعنی از خداوند به خاطر قدرت و تسلطی که بر تو دارد بترس و به دلیل این که خداوند به تو بسیار نزدیک است، حیا کرده و شرم داشته باشی.
شرح: روایت از زین العابدین صلوات لله علیه، منقول است که حضرت فرمودند: هلاک نمیشود مؤمن، آن گاه که در بین این سه خصلت باشد؛ یعنی این سه خصلت در او هست. تعبیر به خصلت میفرماید، چه بسا اشاره به این است که، این جایگزین شده در روح او، این سه تا مطلب، در دلش این سه تا مطلب جایگزین شده است، به قول ما تردیدی توش ندارد.
اوّل: «شَهادَةُ اَن لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحدَهُ لا شَریکَ لَهُ»؛ یعنی گواهی به یگانگی خدا و این که او شریکی ندارد که توحید است.
دوّم: شفاعت پیغمبراکرم(ص) در قیامت؛ این هم است. اوّل خصلت توحیدی است، دوّم در ارتباط با شفاعت نبوی است در قیامت.
سوّم: «وَسِعَةُ رَحمَةِ اللهِ عزَّوَجَلَّ» البته اینجا، جایش نیست که من این را عرض کنم که؛ در قیامت این طور است؛ حالا من اشاره ای بکنم، که اگر انسان از نظر ورودش به قیامت، انسان مؤمنی باشد که به اصطلاح ما، از نشئه برزخ، عبور کرده باشد و تطهیر شده باشد، خب مسئلهای ندارد قیامت؛ ولی اگر تطهیر نشده، آن جا احتیاج به شفاعت پیدا میکند.
لذا نگاه کنید! حالا من عرض کنم: چه بسا اشاره به این سه مرحله هم هست. این که هلاک نمیشود مؤمن، مراد قیامت است؛ یعنی به جهنّم نمی رود، ان شاءالله. اگر این معنا درش بود که تطهیر شده بود و موحّد وارد شده بود، مسئلهای نیست.
نه؛ مرحله دوّم چیه؟ شفاعت است. که پیغمبراکرم(ص) در رأس است که شفاعت میکند امّت را. علی الفرض، خوب دقّت کنید که چه میخواهم بگویم. این دیگر از آن به قول ما چیزها... که آن جا هم اگر نشد، توجّه میکنید؟ سعه رحمت الهی را چون او، در دلش بوده است، او دستگیرش میشود و بالاخره به جهنّم نمیرود. این اشاره به او بود که سه تا مرحله را زینالعابدین (صلوات الله علیه) میفرماید.
بعد، در روایت من دیدم، در بحار این جوری بود که این جملات، بعدش هست، که جملات زیادی است، من دوتا جمله اش را خواندم. و آن این است که خوف از خدا داشته باش، حریم خدا را حفظ کن. چرا؟ به جهت قدرتی که بر تو دارد. این را بدان! نعوذبالله، از چنگ خدا نمیتوانی فرار کنی تو. فهمیدی؟
«خَفِ اللَّهَ لِقُدْرَتِهِ عَلَيْكَ» توجّه میکنید. این جور چیز نداشته باش. آن حریم را حفظ بکن. توجّه کنید. و بالاخره، احاطه قیّومیّه به تعبیر من، خداوند نسبت به تو هست.
دو: «وَ اسْتَحْيِ مِنْهُ لِقُرْبِهِ مِنْكَ» یک وقت می گوییم به اینکه از خدا خوف داشته باش، این جا در مقابلش، قدرت مطرح میشود، شد! آدم از چه میترسد؟ هان؟ از قدرت میترسد.هان!؟
بعد تعبیر دیگر، لطیف تر حضرت میفرمایند، میگوید: حالا هیچی، نمیگویم به قول ما، بیم و اینها، نه. خودت، بینی و بین الله، از خدا خجالت بکش، فهمیدی؟! گناه نکن. نمیگویم ازش بترس؛ چون قدرت دارد. نه! این را میگذاریماش کنار.شد؟ فرض کن قدرت، نعوذبالله، اینها خبری نیست؛ درست؟! اما خدا حاضر هست، ناظر هست به کارهایت، یا نه؟ این که قبول است؛ لااقل این را رعایت کن. اگر انسان، خدا را حاضر و ناظر ببیند، هان؟! شرمش میآید، به این که معصیت بکند. «وَ اسْتَحْيِ مِنْهُ لِقُرْبِهِ مِنْكَ» فهمیدی؟ و او این است که از خدا، شرم کن. به جهت چی؟ نزدیکی خدا به تو، که این جور نیست، هیچ کاری فرض کنید، نعوذبالله، در مرعی و منظر خدا چیه؟ نباشد و از تو صادر بشود.
قَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ (ع) لَا يَهْلِكُ مُؤْمِنٌ بَيْنَ ثَلَاثِ خِصَالٍ شَهَادَةِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ وَ شَفَاعَةِ رَسُولِ اللَّهِ (ص) وَ سَعَةِ رَحْمَةِ اللَّهِ. خَفِ اللَّهَ تَعَالَى لِقُدْرَتِهِ عَلَيْكَ وَ اسْتَحْيِ مِنْهُ لِقُرْبِهِ مِنْكَ.
بحار جلد 75 باب 21 صفحه لَا يَهْلِكُ مُؤْمِنٌ بَيْنَ ثَلَاثِ خِصَالٍ شَهَادَةِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ وَ شَفَاعَةِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ سَعَةِ رَحْمَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ خَفِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لِقُدْرَتِهِ عَلَيْكَ وَ اسْتَحْيِ مِنْهُ لِقُرْبِهِ مِنْكَ إِذَا صَلَّيْتَ صَلِّ صَلَاةَ مُوَدِّعٍ وَ إِيَّاكَ وَ مَا يُعْتَذَرُ مِنْهُ وَ خَفِ اللَّهَ خَوْفاً لَيْسَ بِالتَّعْذِيرِ. بحار جلد 75 صفحه 160
〰️〰️〰️〰️〰️
شرح حدیث
#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir159
30.47M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽
روی عَنِ عَلِیِّ اَبنِ الحُسَینِ عَلَیهِمَا السَّلامُ قالَ:
« لَا يَهْلِكُ مُؤْمِنٌ بَيْنَ ثَلَاثِ خِصَالٍ شَهَادَةِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ وَ شَفَاعَةِ رَسُولِ اللَّهِ (ص) وَ سَعَةِ رَحْمَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ. خَفِ اللَّهَ تَعَالَى لِقُدْرَتِهِ عَلَيْكَ وَ اسْتَحْيِ مِنْهُ لِقُرْبِهِ مِنْكَ»
ترجمه: مؤمن آن گاه که سه خصلت را داشته باشد هلاک نمی شود: یکی شهادت و اقرار به این که خدایی به غیر از خدای واحد بی شریک، وجود ندارد. دوّم شفاعت رسول خدا صلی الله علَیه و اله وسلم. سوّم سعه و وسعت رحمت خداوند عزّو جلّ؛ یعنی از خداوند به خاطر قدرت و تسلطی که بر تو دارد بترس و به دلیل این که خداوند به تو بسیار نزدیک است، حیا کرده و شرم داشته باشی.
〰️〰️〰️〰️〰️
شرح حدیث
🎞 #كليپ_تصويرى
#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir
﷽
📍 بالاترین مرتبه و درجۀ برای امام حسین(ع)، ثَارَ اللِه بودن است❗️
📌یک سنخ ابتلائات هستند که اولیای خاص خداوند پیدا میکنند. برای آنها معیار ارزشی مطرح نیست. سرآمدش امامحسین(ع) بود. پیغمبراکرم(ص) فرمودند: «إِذَا أَحَبَّ اللَّهُ عَبْداً ابْتَلَاهُ وَ إِذَا أَحَبَّهُ الْحُبَّ الْبَالِغَ افْتَنَاهُ فَقَالُوا وَ مَا افْتِنَاؤُه قَالَ لَا يَتْرُكُ لَهُ مَالًا وَ لَا وَلَداً»؛ هرگاه بنده، خدا را دوست داشته باشد، ابتلا پیدا میکند. آنجایی که حبّ بالغ باشد، افتنا میکند. بعد سؤال کردند که افتنا یعنی چه؟ فرمود: برای او مال و ولدی را باقی نمیگذارد. حبّ بالغ؛ یعنی اگر خداوند حبّ شدیدی نسبتبه کسی داشته باشد. از حبّ شدید تعبیر به حبّ بالغ میکنیم. اگر خدا عاشق کسی بشود، این کار را با او میکند. مصداق روایت هم خیلی روشن است. چند روایت را در کنار هم گذاشتم و نتیجه گرفتم. بنابراین، صحنۀ امامحسین(ع) صحنهای نبود که بگوییم: به مرتبهای از مراتب و درجات رسیده است. درجه را برای انبیا(ع) گفتم که برای اولیا، کرامت است. نمیشود از نظر ارزشی معیار گذاری کرد. اگر انسان بخواهد تعبیری بکند _گرچه یک مقدار حضاضت دارد_ عشق بازی بود که خدا با او کرد. طبق روایت، بحث حبّ بالغ بود. حبّ خدا نسبتبه او شدید شد. عشق بازی بود که خداوند با امامحسین(ع) کرد و امامحسین(ع) هم با خداوند در یک روز کرد؛ لذا معیار ارزشی روی آن نگذارید. در زیارتش میگوییم: «السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ثَارَ اللِه وَ ابْنَ ثَارِهِ». حالا تازه میفهمی ثار الله به چه معناست. تا نسبتبه خداوند داد، خدا بینهایت است و سقفی وجود ندارد. از درجه خبری نیست. لذا اینکه گفتم، با حساب بود و همۀ چیزهای دیگر، حساب شده بود. جهات کلامی، فلسفی، عرفانی و روایی رعایت شده بود. ثارالله؛ یعنی تا این کار را که کردی، دیگر تمام شد؛ دیگر بینهایت هستی. دیگر از درجه خبری نیست. در آن وادی، درجه کار نمیکند.
〰️〰️〰️〰️〰️
#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir
13.45M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽
📍 بالاترین مرتبه و درجۀ برای امام حسین(ع)، ثَارَ اللِه بودن است❗️
〰️〰️〰️〰️〰️
🎞 #كليپ_تصويرى
#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir
﷽
📍 درجات انسان با شهادت است❗️
📌حالا سراغ بلیّات میآییم. هر چه در این عالم بلا از نظر چهره بزرگتر باشد، در قیامت چهرهاش زیباتر و اجرش بالاتر است. زید شحام از امامصادق(ع) نقل میکند: «إِنَّ عَظِيمَ الْأَجْرِ لَمَعَ عَظِيمِ الْبَلَاءِ»1️⃣. همانی مطلبی است که مطرح کردم و شعر هم خواندیم. هر چه در این عالم شدّت بلا و تحمّل انسان بیشتر باشد، قلّهاش مرتفع تر و کیفش بیشتر است. نمیتوانم معقول را قالب محسوس بیاورم. این مطلب نسبتبه جمیع انبیا(ع) و اولیا بوده است. امّا آنها از نظر درجات متفاوت هستند. آنها به قلۀ ثبوتی رسیدند، امّا از نظر صعودی قُللی است و پایگاهها دارد. از نظر اصطلاحات اهل معرفت، بالا میرود تا فانی فی الله بشود. آنها مختلف هستند و به هر مقدار ابتلائشان بیشتر بشود، مقامات آنها بیشتر میشود.
امامحسین(ع) وقتی که رفت با قبر پیغمبر(ص) وداع بکند، سرش را به سجده گذاشت و طولانی شد. خوابش برد. پیغمبراکرم(ص) آمد و به او گفت: «وَ إِنَّ لَكَ فِي الْجَنَّةِ دَرَجَاتٍ لَا تَنَالُهَا إِلَّا بِالشَّهَادَةِ»2. در این روایت، درجات مطرح است و در روایت قبل درجه بود. مطلب تفاوت کرد. درجات در کار نیست مگر با شهادت.
1️⃣الکافی، ج 2، ص252- وسائلالشیعه، ج 3، ص263- بحارالأنوار، ج 64، ص207 2- بحارالأنوار، ج 44، ص313
〰️〰️〰️〰️〰️
#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir
7.61M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽
📍 کلام حضرتزینب(س)در مجلس ابن زیاد لَعْنَةُ اللَّه ❗️
〰️〰️〰️〰️〰️
🎞 #كليپ_تصويرى
#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir
﷽
رُوِیَ عَنِ الحُسَینِ اِبْنِ العَلی عَلَیهِ السَّلامُ:
قال: {عِظْنِي بِحَرْفَيْنِ فَكَتَبَ إِلَيْهِ} مَنْ حَاوَلَ أَمْراً بِمَعْصِيَةِ اللَّهِ (تَعَالَی)كَانَ أَفْوَتَ لِمَا يَرْجُو وَ أَسْرَعَ {لِمَجِيءِ مَا} (لِما)يَحْذَرُ
ترجمه: شخصی به امام حسین علیه السلام نوشت: مرا با دو جمله موعظه و نصیحت کن! حضرت در جواب نوشتند:کسی که برای رسیدن به چیزی از راه گناه و معصیت خداوند وارد میشود، آن چیز به زودی از دست او خارج میشود. و به زودی به آن چه از آن میترسد، گرفتار میشود.
شرح: روایت از امام حسین صلوات الله علیه منقول است که حضرت فرمودند: اگر کسی قصد کند که کاری را انجام بدهد که معصیت خداست. اما برای چی؟ معمولاً انسان اعمالی که انجام میدهد، به قول ما از دو صورت خارج نیست یا میخواهد، یک سودی به دست بیاورد که ما بهش میگوییم: جلب منفعت. یا میخواهد، زیان و ضرری را از خودش دفع بکند که از او تعبیر می کنیم ما به دفع ضرر. یک کدام از اینهاست دیگر، هان؟! یا جلب منفعت است یا دفع ضرر از خودش میخواهد بکند، آن کاری که میخواهد بکند. حالا این کار که میخواهد بکند، چه جلب منفعت، چه دفع ضرر، کار حرام است. فهمیدی؟ این کار، این عمل، معصیت خداست. با معصیت خدا بخواهد، سودی ببرد یا از خودش زیانی را دفع کند، از این دو تا حال که خارج نیست که؟. میفرماید به این که: «مَنْ حَاوَلَ» کسی اگر قصد بکند«بِمَعْصِيَةِ اللَّهِ» «مَنْ حَاوَلَ أَمْراً» یک چیزی را، قصد کند یک کاری بکند «بِمَعْصِيَةِ اللَّهِ» با معصیت. «كَانَ أَفْوَتَ لِمَا يَرْجُو وَ أَسْرَعَ {لِمَجِيءِ مَا} (لِمَا) يَحْذَرُ» اگر میخواهی سود ببری تو، شد؟! این معصیت موجب میشود، زودتر آن سود از دستت برود، به دستت نیاید. فهمیدی؟ زودتر آن از دستت می رود.«أَفْوَتَ لِمَا يَرْجُو» آن کار که امیدش را داشتی با این کار معصیت که دست پیدا کنی، سود ببری. اگر میخواستی دفع ضرر بکنی، زودتر ضرر متوجّه تو میشود؛ یعنی عکس میشود. همین که قصد کردی، چیزی به دست آوری، شد؟! یک کاری بکنی؛ اما این کار گناه است، حالا میخواهی چیزی به دست بیاوری که به معنای این که سودی ببری، شد؟! این موجب میشود که زودتر این سود از دستت فوت بشود، به دستت نرسد، آن سود به دستت نرسد. از این طرف هم موجب میشود اگر میخواستی از خودتت دفع ضرر بکنی، سرعت میدهد که ضرر زودتر متوجّه تو بشود. این تعبیری است که امام حسین علیه السلام، دارد. توجّه کنید! پس بنابراین، کسی که مؤمن بالله است، اعتقاد به خدا دارد، مبدأ و معاد و قیامت و میگوید من مسلمانم، مؤمنم و اینها هستم، این بداند به این که نفع و ضرر دست یکی دیگر است، شد؟! دست یکی دیگر است، اگر بخواهی تو دست اندازی بکنی، وارونه می شود،ها! وارونه میشود. گوش کن چه میگویم. برو آن طرف، هیچ گاه با مخالفت خدایی که تو معتقدی، شد؟! به تو نفعی هان؟! منهای او نمیرسد، هیچ گاه ضرری منهای او، از تو دفع چیه؟ نمیشود. پس بهتر این است که خیال معصیت، هان؟! نکنی. تعبیر «حَاوَلَ» یعنی «قَصَدَ» به قول ماها از نظر عربی؛ توجّه کنید! قصد معصیت که میکنید. می بینید، یک وقت میگویی خود معصیت، یک وقت میبینی، قصد میکنی که آن کار معصیت است برای این که چیزی بیاوری به دستت؛ توجّه کنید! تعبیر به «حاوَلَ» حضرت میفرمایند. بنابراین قصد معصیت هم، نمیگویم معصیت است؛ یک وقت اشتباه نکن. ضرر دارد برای تو. قصد معصیت هم مضر است برای تو. توی که میگویی مسلمانم، مؤمنم، بدان این را قصد معصیت مضر است، گوش کنید، این موجب میشود نفع از تو دور بشود و ضرر به تو چی؟ سریع برسد.
الکافی، ج2، ص373 – وسائل الشیعه، ج16، ص153 - بحار الأنوار، ج70، ص، 392
عَنِ الْفَضْلِ بْنِ أَبِي قُرَّةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع)قَالَ: كَتَبَ رَجُلٌ إِلَى الْحُسَيْنِ (ع) عِظْنِي بِحَرْفَيْنِ فَكَتَبَ إِلَيْهِ مَنْ حَاوَلَ أَمْراً بِمَعْصِيَةِ اللَّهِ كَانَ أَفْوَتَ لِمَا يَرْجُو وَ أَسْرَعَ لِمَجِيءِ مَا يَحْذَرُ
〰️〰️〰️〰️〰️
شرح حدیث
#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir
24.47M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽
رُوِیَ عَنِ الحُسَینِ اِبْنِ العَلی عَلَیهِ السَّلامُ:
قال: {عِظْنِي بِحَرْفَيْنِ فَكَتَبَ إِلَيْهِ} مَنْ حَاوَلَ أَمْراً بِمَعْصِيَةِ اللَّهِ (تَعَالَی)كَانَ أَفْوَتَ لِمَا يَرْجُو وَ أَسْرَعَ {لِمَجِيءِ مَا} (لِما)يَحْذَرُ
ترجمه: شخصی به امام حسین علیه السلام نوشت: مرا با دو جمله موعظه و نصیحت کن! حضرت در جواب نوشتند:کسی که برای رسیدن به چیزی از راه گناه و معصیت خداوند وارد میشود، آن چیز به زودی از دست او خارج میشود. و به زودی به آن چه از آن میترسد، گرفتار میشود.
〰️〰️〰️〰️〰️
شرح حدیث
🎞 #كليپ_تصويرى
#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir