eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.2هزار دنبال‌کننده
194 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
15.79M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
به مناسبت نهمین سالگرد ارتحال ملکوتی حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی(ره) 🎞 @mojtabatehrani_ir
جلسۀ اخلاق به مناسبت ایام فاطمیه(س) از دوشنبه 13 دی، به مدت 5 شب همراه با نماز مغرب و عشا برگزار می‌شود خیابان ایران، کوچه شهید ملکی، مدرسه نور @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍جلالت و عظمت شأن حضرت زهرا(س)❗️ 📌مثلث نورانی پیغمبر ، علی و زهرا (سلام‌الله علیهم اجمعین) ما در باب موجودات عالم می‏گوییم که خداوند که هستی مطلق است، وقتی موجودات را آفرید، واسطه‌ای داشت که ممکنات را ایجاد کند. این حلقۀ واسطۀ میان واجب و بقیۀ ممکنات -که به یک معنا نمی‏شود گفت واجب است و به یک معنا نمی‏شود گفت ممکن است، بلکه رابط بین واجب و ممکن است- یک نور واحد است این نور، همان نور مقدّس محمّدیه است که از آن تعبیرات مختلفی شده است. مثلاً در فلسفۀ الهی به این واسطه، می‏گویند: «وجود منبسط» یا «حقیقت حقّۀ محمدیه» در مباحث دیگر ممکن است تعابیر مختلفی از این مسأله وجود داشته باشد. این نور وقتی تنزّل پیدا می‏کند و در این عالم بروز و ظهور می‌یابد، یک مثلث نورانی تشکیل می‏دهد به نام پیغمبر، علی و زهرا. این همان رابط بین واجب و ممکن است که برتر از همۀ ممکنات است ولی واجب نیست. از طرفی اگر هر یک از اضلاع مثلث، منتفی شود، بروز و ظهور عالم هم منتفی است؛ و از طرف دیگر هیچ کدام این اضلاع بدون یکدیگر هم نمی‏توانند ظهور داشته باشند. 〰️〰️〰️〰️〰️ @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍جلالت و عظمت شأن حضرت زهرا(س)❗️ 📌 اگر زهرا (سلام‌الله علیها) نبود من نمی‏خواهم وارد این موضوع شوم، چون بحث بسیار گسترده است. فقط می‏خواهم اشاره کنم. در این حدیث آمده است که خداوند خطاب به پیغمبر اکرم(ص) فرمود: «لَوْلاكَ لَما خَلَقْتُ الْأَفْلاكَ»؛ اگر تو نبودی عالم را خلق نمی‌کردم.دلیلش کاملاً واضح است که اگر واسطۀ خلقت نبود، عالم ظهور و بروز پیدا نمی‌کرد. چون همۀ ممکنات طفیل وجود تو هستند. امّا در برخی نقل‌ها روایت ادامه دارد و این عبارت آمده است که خدا فرمود: «وَ لَوْلا عَلِىٌّ لَما خَلَقْتُكَ»؛اگر علی(ع) نبود تو را خلق نمی‌کردم. ذیل دیگری هم برای روایت نقل شده است که فرمود: «وَ لَوْلا فاطِمَةُ لَما خَلَقْتُكُما»؛ اگر زهرا(س) نبود شما دو نفر را هم خلق نمی‏کردم. 〰️〰️〰️〰️〰️ @mojtabatehrani_ir
3.31M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍جلالت و عظمت شأن حضرت زهرا(س)❗️ 📌 اگر زهرا (سلام‌الله علیها) نبود 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍جلالت و عظمت شأن حضرت زهرا(س)❗️ 📌 فضیلت‌ علمی حضرت زهرا (س) حالا من روایت را می‏خوانم و توضیح می‌دهم؛ «فُطِمَت بِالعِلم»؛ یعنی اینکه زهرا(س) به سبب علم از جهل که حقیقتش شرّ است، جدا شد. خوب دقّت کنید! در اینجا علم آمده که در مقابل جهل است. این یعنی حضرت فاطمۀ زهرا(س)با علم خلق شد و خلقتش از جهل جدا است و هیچ‌گاه جهل در او راه نیافته است. این حرف را نسبت به چه موجودی از مخلوقات خدا می‏توان گفت؟ تنها نسبت به موجودی که وقتی هستی می‏گیرد، هستی‏اش همراه با علم باشد .من مجبورم که این نکته را بگویم تا مطلب برایتان باز شود. ما در باب علم می‏گوییم: علم سه‌گونه است؛ ذاتی، موهبتی و اکتسابی. علم ذاتی، مختصّ ذات خداوند است. خدای متعال علمش، عین ذات او است و بر آن اضافه نشده است. علم موهبتی این است که علم به کسی موهبت و عنایت شود. به قول ما علم موهبتی نیز دو تصویر دارد: یکی اینکه انسانی پا به عرصۀ هستی بگذارد، سپس بعد از آنکه هستی به او عنایت شد، به او علم بدهند؛ این علم اعطایی است و جزو ذات او نیست. یعنی با آنکه او درس نخوانده است، امّا علم به‌وی عنایت شده است. نوع دوّم علم موهبتی، این است که همراه با هستی بخشیدن، علم نیز به او بخشده ‌شود. در اینجا هم با آنکه علم، ذاتی نیست ولی با هستی فرد همراه شده و موهبتی است. علم اکتسابی هم معلوم است که نیاز به تحصیل و ممارست دارد. ما از روایات این‌طور می‌فهمیم که وقتی می‌فرمایند: حضرت فاطمه، هیچ‌گاه آلودۀ به جهل نبوده است؛ معنایش این است که خداوند همراه با هستی بخشیدن به او، علم را نیز به او بخشیده است و علم را با وجود او آمیخته است. 〰️〰️〰️〰️〰️ @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍جلالت و عظمت شأن حضرت زهرا(س)❗️ 📌 دو دریای از علم باز به سراغ آیات برویم. در سورۀ الرحمن آمده است: «مَرَجَ البَحرَینِ یَلتَقِیان»؛ یعنی خداوند روان کرد دو دریا را که به هم می‌رسند. «بَینَهُما بَرزَخٌ لایَبغِیان»؛ بین این دو دریا یک مانعی قرار داد که یکی بر دیگری افزونی پیدا نکند. «یَخرُجُ مِنهُمَا اللؤلؤُ وَ المَرجان »؛ از این دریا مروارید و مرجان هم به دست می‏آید. ظاهر آیه این است. امّا در روایتی از امام ‎صادق(ع) آمده است که در خصال صدوق نقل شده: « قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(ع) يَقُولُ‏ فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ‏ قَالَ عَلِيٌّ (ع)وَ فَاطِمَةُ (س)بَحْرَانِ‏ مِنَ‏ الْعِلْمِ‏ عَمِيقَانَ»‏؛ حضرت فرمودند منظور از این دو دریا علی(ع) و زهرا(س) است. ما هم اگر بخواهیم یک چیز را به بی‌نهایت تشبیه کنیم، می‌گوییم: دریا است؛ چاره‏ای هم جز این نداریم. این دو بزرگوار، دو دریای عمیق از علم هستند. « بَحْرَانِ‏ مِنَ‏ الْعِلْمِ‏ » دو دریای از علم، امّا « عَمِيقَانَ‏»، که باز این قید وسعت معنا را بیشتر می‌کند. چرا منظور این دو نفر هستند؟ جهتش این است که این‌ها رابط بین واجب و ممکن هستند؛ یعنی مادون واجبند و مافوق ممکن. از نظر فضیلتی هم مسأله این است «لَا يَبْغِي أَحَدُهُمَا عَلَى صَاحِبِهِ‏»یعنی یکی بر دیگری بزرگی پیدا نمی‏کند و همواره هر دو در بالاترین ترازند. «يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ‏ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ(ع)»، هم حسن و حسین(ع)هستند. از این دریا، حسن و حسین(ع) بیرون می‏آیند. 〰️〰️〰️〰️〰️ @mojtabatehrani_ir