eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.1هزار دنبال‌کننده
194 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ 📍 دعای هنگام ورود و خروج از مسجد❗️ 📌 در روایات می‏فرمایند هنگامی‌که وارد مسجد می‎شوی، این دعا را بخوان: «اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي وَ افْتَحْ لِي أَبْوَابَ رَحْمَتِكَ»1️⃣. این دعا مربوط به مکان است. وقتی هم که می‎خواهی از مسجد بیرون بیایی، این را بگو: «اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي وَ افْتَحْ لِي أَبْوَابَ فَضْلِكَ». این دعاهای مأثور در ارتباط با مکان بود. این ادعیه در ارتباط با مکان خاص، بدون علّت و حساب نشده نیست. حالا اِن‏شاءالله اگر خدا توفیق دهد، مفصّل وارد این بحث می‎شوم. معلوم می‎شود این مکان خصوصیّتی در ارتباط با درهای بی‎نهایت رحمت الهیّه دارد. اوّل، رحمت را می‎فرماید؛ «وَ افْتَحْ لِي أَبْوَابَ رَحْمَتِكَ». بعد که می‎خواهی بیایی بیرون بگو: «وَ افْتَحْ لِي أَبْوَابَ فَضْلِكَ»؛ یعنی خواسته اش یک مرتبه بالاتر می‎رود و فضل خدا را می‌طلبد؛ زیرا فضل، زیادتی است. فضل خدا هم دارای مراتب است؛ لذا آن هم ابواب دارد، باب یک، دو، سه، چهار، پنج. نمی‎توانم برای شما تعبیر کنم. می‎گوید: خدایا! تمام درهای فضل خود را بر من بگشا! چه تعبیرات زیبایی است! 1️⃣ خدایا! گناهان مرا ببخشای و درهای رحمتت را بر من بگشای. وسائل‏الشیعه، ج5، ص247- بحارالأنوار، ج81، ص21 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه اول @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 ندای خداوند در شب‌های جمعه و ماه مبارک رمضان❗️ 📌امشب، شب جمعهٔ اوّل ماه مبارک رمضان است. در روایت است که خودِ شب‎های ماه مبارک رمضان، در اجابت دعا مؤثر است. در این رابطه در روایتی از پیغمبراکرم (ص)آمده است: «يَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فِي كُلِّ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ»؛ خداوند در هر شب از شب‎های ماه مبارک رمضان سه بار می‎فرماید: «هَلْ مِنْ سَائِلٍ فَأُعْطِيَهُ سُؤْلَهُ»؛ آیا درخواست کننده‎ای هست که از من چیزی درخواست کند تا من آن را به او بدهم؟! «هَلْ مِنْ تَائِبٍ فَأَتُوبَ عَلَيْهِ»1️⃣؛ آیا کسی هست که امشب توبه کند و من توبهٔ او را بپذیرم؟ «هَلْ مِنْ مُسْتَغْفِرٍ فَأَغْفِرَ لَه»؛ آیا کسی هست که از من پوزش بطلبد و من پوزش او را بپذیرم؟ امام باقر(ع) فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ تبارک و تَعَالَى لَيُنَادِي كُلَّ لَيْلَةِ جُمُعَةٍ مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ»؛ خداوند هر شب جمعه از فوق عرشش ندا می‎کند: «مِنْ أَوَّلِ اللَّيْلِ إِلَى آخِرِهِ»؛ از اوّل شب تا آخر شب! «أَ لَا عَبْدٌ مُؤْمِنٌ يَدْعُونِي لِدِينِهِ أَوْ دُنْيَاهُ قَبْلَ طُلُوعِ الْفَجْرِ فَأُجِيبَه»؛ آیا بنده مؤمنی هست که قبل از طلوع فجر من را صدا بزند، دعا کند و حاجات معنوی و مادّی‎اش را از من درخواست کند، تا من خود جواب او را بدهم؟ «أَ لَا عَبْدٌ مُؤْمِنٌ يَتُوبُ إِلَيَّ مِنْ ذُنُوبِهِ قَبْلَ طُلُوعِ الْفَجْرِ فَأَتُوبَ عَلَيْه»؛ آیا بندهٔ مؤمنی هست که رو به سوی من بیاورد و توبه کند، تا من توبه‎اش را بپذیرم؟ «فَلا يَزَالُ يُنَادِي بِهَذَا حتی يَطْلُعَ الْفَجْرُ»2️⃣. خدای متعال از اول شب جمعه ماه مبارک رمضان تا طلوع فجر بنده اش را ندا می‌دهد. 1️⃣بحارالأنوار، ج93، ص338 – مستدرک الوسائل، ج7، ص430 2️⃣وسائل‌الشیعه، ج 7، ص78- بحارالأنوار، ج84، ص166 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه چهارم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 دعا یک نوع پناه بردن است❗️ 📌انسان در زندگی، حاجات مختلف مادّی و معنوی دارد. حاجات مادّی هم اقسام خاصّی دارد و به تبع گرفتاری‎های مختلف، برای انسان حاجاتی پیدا می‌شود. به طور کلّی دعا یک نوع پناه بردن است. وقتی انسان گرفتاری پیدا می‎کند و می‎بیند که تدبیرهایش کارساز نیست، دنبال کسی می‎گردد که بتواند این گره‌ها را باز کند؛ لذا متناسب با گره و مشکلش، شخص مناسبی را برای حل آن پیدا می‏کند. مثال‎های ساده می‌زنم تا مطلب روشن شود؛ مثلاً اگر گرفتاری مالی دارد، دنبال کسی می‎رود که بتواند گره مالی‌اش را باز کند؛ نمی‎رود دنبال طبیبی که متخصّص طب باشد؛ زیرا تناسب با گرۀ مالی‌اش ندارد. این کار یک نوع پناه بردن و درخواست است. دعا درخواست است، پناه بردن و درخواست کردن از موجودی است که کارگشا و گره‏گشا است. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه سوم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 دلیل بکار بردن اسماء جلاله یا الله، الّلهّم، الهی در دعا❗️ 📌اوّل، یک اسم خاص است. شما در هر دعایی می‎بینید که «اُلوهیّت» خداوند مطرح است. مثلاً اوّل دعا، «اللّهم» یا «الهی» دارد. آیا این‎طور نیست؟ دعا که از اوّل شروع می‎شود، با این اسم است. این اسم ناظر به اُلوهیّت اوست؛ لذا این اسم خاص به کار می‎رود. بنا بر فرض اگر ابتدای دعا هم نباشد، بالاخره در ضمن دعا باز این اسم «الله» آورده می‎شود، حالا به هر شکلی که باشد. دوّم، «ربّ» است. این، جنبهٔ توصیفی دارد، ولی «الله» اسم است. در بین اسمای الهی، اسم «الله» و از بین اوصاف خدای متعال هم وصف «ربّ» را می‎بینیم. در توضیح باید گفت: اینکه در ادعیه، «الهی» و «اللّهم» و امثال این‏ها آمده است، و حتّی در باب دعاها گفته می شود که ده مرتبه «یا الله» بگو و بعد دعا کن، به این جهت است که «الله»، این لفظ جلاله، اسم است برای موجودی که مستجمعِ جمیعِ صفات است. هر کمالی را که فکر کنی، در این اسم هست؛ هم رازق است، هم شافی است، هم کافی است، هرچه بگویی هست. «الهی»، «یا الله» و «اللّهم»؛ یعنی ای موجودی که همهٔ کلیدها و همه خیرها در دست تو است! ای کسی که تمام اوصاف جمال و کمال در تو است! لذا هر حاجتی که از حوائج باشد، در این قالب می‎گنجد و با این خِطاب تناسب دارد. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه سوم @mojtabatehrani_ir
13.97M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 دلیل بکار بردن اسماء جلاله یا الله، الّلهّم، الهی در دعا❗️ 📚 📕 🏷 جلسه سوم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 در تمامی حاجات، پناهگاه، «ربّ» است❗️ 📌صفتی که در آن لحاظ داعی شده و در آیه هم هست، مربوط به من و تو است، و آن، «ربّ»؛ یعنی پرورش‏دهنده است. «ربوبیّت» یک امر اضافی است؛ یعنی مضافٌ‏الیه می‎خواهد. وقتی گفتی «ربّ»، پای «مربوب» به میان می‏آید. اینجاست که پای من و تو به میان می‏آید. این را هم بدان که احتیاج من و تو به ربوبیّت، تنها در یک بُعد نیست؛ بلکه ما در تمام ابعاد وجودی، چه مادّی و چه معنوی محتاج به ربوبیّت او هستیم؛ لذا وقتی به‏طور مطلق گفتیم: «ربّ»، این تنها در یک بُعد نیست؛ بلکه پرورش دهنده در جمیعِ ابعادِ وجودیِ ما است. «ربّ» هم مثل همان «الله» در باب حاجات، فراگیر می‎شود؛ زیرا سراپای ما احتیاج است. باید کسی را صدا بزنیم و به او پناه ببریم. حالا به چه کسی پناه ببریم؟ به کسی که همه چیز ما در یدِ قدرت اوست، و او همهٔ امور ما را اداره می‎کند؛ به او پناه ببریم و از او بخواهیم. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه سوم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 دعا در خواست فقیر از غنی است ❗️ 📌جهت این است که دعا «درخواست» است؛ دعا «پناه‏بردن» است. در قالب اصطلاح، درخواستِ فاقد از واجد؛ فقیر از غنی و نادار از دارا است. ما باید این معنا را در نظر بگیریم. که نسبت عبد با پروردگارش چه نسبتی‎ است. آیهٔ شریفه می فرماید: «يا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَميد». ای مردم! همه بدانید! رابطهٔ‎تان با خدا رابطۀ ندار با دارا است؛ رابطهٔ فاقد با واجد است؛ رابطهٔ تهی‏دست با غنی است. این خطاب قرآن به همه است: «يا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَميد». چه بسا این کلام ‏که مخلوق، فقیر است، مسامحه باشد؛ چرا که مخلوق، «فقر محض» است. سراپای من و تو هیچ است. هرچه هست از او است. سراپای من و تو فقر است؛ نه اینکه من خودم یک چیزی هستم و خدا یک چیزی و من فقیرهستم و او غنی؛ خیر، همین که گفتی من کسی هستم، همین‏جا اشتباه کردی. تو کسی نیستی. اصلاً هستیِ تو برای اوست. به تعبیر معروف، قرآن خیلی به ما احترام گذاشته که فرموده است. 1️⃣سورهٔ مبارکۀ فاطر، آیهٔ 15 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه چهارم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 نوع ربوبیّت پدر و مادر❗️ 📌لذا آیات قرآن چه در بُعد فردی و چه در بُعد اجتماعی «ربوبیّت» را مطرح می‎کند؛ زیرا در مفهوم ربوبیّت، چند مفهوم نهفته است: «پرورش‏دهنده»، «پرورش‏شونده» و «پرورش». اینکه پرورش‏دهنده قادر است و پرورش شونده عاجز است؛ در معنای ربوبیّت نهفته است. وقتی گفتی «ربّ»، همهٔ این مفاهیم در آن هست. معنای دعا هم همین است. دعا؛ یعنی من ندارم و تو داری؛ لذا من از تو می‎خواهم. تو به من بده. در آیهٔ شریفه‎ نسبت به ابَوین در سورهٔ مبارکهٔ اسرا با ظرافت همین معنای ربوبیّت را مطرح می‎فرماید: «وَ اخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ»1️⃣؛ می‎خواهی برای پدر و مادرت دعا کنی بگو : «وَ قُلْ رَبِّ ارْحَمْهُما كَما رَبَّياني‏ صَغيرا». خدایا! رحمتت را به پدر و مادرم فرو فرست، چون آنها نسبت به من یک نوع ربوبیّت به خرج دادند، آن موقعی که من عاجز بودم و آن‏ها قادر، دست من را گرفتند! لذا در ادعیهٔ مأثورهٔ ما، هم اسم جلاله و هم «ربّ» به کار می‎رود. مفهوم دعا این است که به خدا بگویی: تو غنیّ بالذّات هستی و من فقیر بالذّات هستم. به همین جهت، من جز تو کسی را ندارم و از تو درخواست می‎کنم. 1️⃣و از سر مهربانى، بالِ فروتنى بر آنان بگستر و بگو: «پروردگارا، آن دو را رحمت كن چنانكه مرا در خردى پروردند. سورهٔ الإسراء، آیهٔ 24 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه چهارم @mojtabatehrani_ir