eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.2هزار دنبال‌کننده
194 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ 📍 منافقین در جامعه ترویج فساد می‌کنند❗️ 📌دوّم، بعد در آیه می‌فرماید:«يَأْمُرُونَ بِالْمُنْكَرِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ»1️⃣؛ وارد خصوصیّات می‌شود و می‌گوید که کارشان این است که آن‌ها اصلاً به حُسن و قبح قایل نیستند. در جلسات گذشته مطرح کردم که منکر، قبیح است و معروف، حَسَن است. آن‌ها قایل به حُسن و قبحِ عقلی یا شرعی نیستند. «يَأْمُرُونَ بِالْمُنْكَرِ»؛ یعنی که برعکس هم هستند و امر به قبیح می‎کنند و آن را در جامعه ترویج می‎کنند و فساد می‌کنند. گفتم: شعارشان اصلاح طلبی است و زیر این شعار افساد می‎کنند. «يَأْمُرُونَ بِالْمُنْكَرِ»؛ و بعد هم، «وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ»؛ از معروف و امور خوب هم نهی می‎کنند، در رابطه حَسن، چه حَسن عقلی و شرعی هم تفاوتی ندارد. این معنایش همان است. مثلاً مسئلۀ ظلم و عدل، حُسن و قبح عقلی است. ظلم، قبیحِ عقلی و عدل، حَسن عقلی است. آن‌ها در مورد این‌ها این‌گونه هستند، چه برسد که با مسائل شرعی برخورد داشته باشند. سوّم، «وَيَقْبِضُونَ أَيْدِيَهُمْ»1؛ این را بدانید که منافق به سمت عمل خوب دست دراز نمی‎کند و دستش را عقب می‎کشد. از نظر ترویجی و تبلیغاتی، تبلیغاتش بر این محور است که دیگران را از عملِ نیک شرعی و عقلی باز می‌دارد. از این طرف، زشتی‎های شرعی و عقلی را ترویج می‌کند. از نظر عملی هم دستش به سمت معروف نمی‌رود، و کنار می‌کشد. ص 206 1️⃣سورۀ مبارکۀ توبه، آیۀ 67. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📖 🏷 جلسه دوازدهم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 منافقین خدا را فراموش کرده خدا هم آن ها را فراموش می‌کند❗️ 📌چهارم، «نَسُوا اللَّهَ فَنَسِيَهُمْ»؛ آن‌ها خدا از یادشان رفته است. محور کار را می‎فرماید که خدا از یادشان رفته و اصلاً خدا سرشان نمی‌شود. اگر می‎بینیم شعارش را می‌دهد، دروغ می‌گوید؛ چون اصلاً محور نفاق، کذب است. بعد دارد:«فَنَسِيَهُمْ»؛ پس خدا هم آن‌ها را فراموش کرده است. سؤال، چرا خدا آن‌ها را فراموش می‌کند و معنای فراموشی خدا چیست؟ فراموشی خدا به این معناست که آن‌ها را رها کرده است؛ یعنی دیگر هدایت، امداد و دست‌گیری الهی نسبت به آن‌ها مطرح نیست. «فَنَسِيَهُمْ»؛ به معنای اینکه خدا از حافظه‌اش رفته –نَعُوذُبِاللَّه نیست. بلکه؛ یعنی خدا آن‌ها را ول کرده است. خدا نکند که خدا ما را ول کند، خدایی که رحمت واسعه است. خدا آن‌ها را ول کرده، لذا خدا یادشان رفته است. بلافاصله دلیلش را می‌فرماید: «إِنَّ الْمُنَافِقِينَ هُمُ الْفَاسِقُونَ»؛ چون منافقین فاسق هستند. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📖 🏷 جلسه دوازدهم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 حالت منافق در نماز، سجده و بین آن❗️ 📌«وَ إِذَا سَجَدَ نَقَرَ»؛ وقتی سجده می‎کند، مثل پرنده‎هاست که منقار به زمین می‎زنند؛ کنایه از اینکه حال این را ندارد که سجده‌اش را طولانی بکند یا آرام بگیرد. دیدید که پرنده‌ها به شکلی نوک به زمین می‎زنند، که نوکش را نگذاشته، بلند می‌شود. چون در درونش هیچ خبری از خضوع؛ یعنی حالت فروتنی که باید نسبت به خالقش داشته باشد، نیست. «وَ إِذَا جَلَسَ شَغَرَ»؛ بین دو سجده باید بنشیند و توقّف بکند، یا بعد آن نشستن باید حرکت کند. امّا هیچ حالت طمأنینه و آرامشی ندارد؛ مثل اینکه –به اصطلاح- سوزن زیرش گذاشته‌اند و نمی‎تواند آرام و قرار بگیرد. «وَ إِذَا جَلَسَ شَغَرَ...» 1️⃣ ؛ یک مرتبه می‎پَرد و توقّف نمی‎کند. همۀ این موارد گویای همان «اعْتَرَضَ» است. اصلاً این اعمال نماز و این عمل معنوی-عبادی-الهی که از او صادر می‌شود، هیچ قسمت‌ آن جنبۀ الهی ندارد و تنها یک ظاهر است. این ظاهر را برای چه کسی درمی‌آورد؟ «يُرَاءُونَ النَّاسَ»2️⃣؛ برای مردم این کارها را می‎کند و تمامش گویای این معناست که از معنویّت تهی است. اگر هم دیدی عملی از او صادر می‌شود که رنگ ظاهری‌اش الهی است، بدان که پوچ است؛ لذا در این روایت حضرت بر روی یکی یکی آن‌ها دست می‎گذارد. می‌گوید: «إِعتَرَضَ»، «رَکَعَ»، «سَجَدَ» و «جَلَسَ». همین‌گونه تند تند می‎فرماید. 1️⃣امالی صدوق، ص 494 - بحار الأنوار، ج‏64، ص 291 2️⃣سورۀ مبارکۀ نسا؛ آیۀ 142 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📖 🏷 جلسه چهاردهم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 حالت منافق در نماز، ایستادن و رکوع ❗️ 📌 امام‌زین‌العابدین(ع) می‌فرماید:«...إِذَا قَامَ فِي الصَّلَاةِ اعْتَرَضَ»؛ وقتی به نماز می‎ایستد، روگردانِ از خداست. توجّه‌ او به غیر خداست. اعتراض، به معنای رو برگرداندن به طرف دیگر است. مثل اینکه اینجا یک نفر ایستاده و نمی‎خواهم با او حرف بزنم و رویم را برمی‎گردانم. که این تعبیر؛ یعنی در درون رویش به سمت خدا نیست، رویش را از خدا برگردانده است. این حرکاتی که در نماز هست، هر کدام گویای یک حالت درونی است و حضرت آن‌ها را یکی یکی مطرح می‎کند: «وَ إِذَا رَكَعَ رَبَضَ»1️⃣؛ وقتی به رکوع می‌رود، مثل چهارپایان است که می‎خواهند زانو خم کنند و به زمین بیایند. مانند حیوان فرود می‌آید؛ یعنی آن حالتی که در درون مصلّی در ارتباط با رکوع وجود دارد، که عبارت از کُرنش نسبت به خالقش است، در او نیست و مثل حیوان خم می‌شود. 1️⃣امالی صدوق، ص 494 - بحار الأنوار، ج‏64، ص 291 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📖 🏷 جلسه چهاردهم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 منافق دروغ می گوید و خلف وعده می‌کند❗️ 📌امام‌صادق(ع) از پدر بزرگوارشان امام‌باقر(ع) نقل می‌کنند که پیامبر‌اکرم(ص) فرمودند:«...وَ لِلْمُنَافِقِ ثَلَاثُ عَلَامَاتٍ»؛ منافق سه نشانه و مشخّصه دارد: «إِذَا حَدَّثَ كَذَبَ». حرف که می‎زند، دروغ می‌گوید، «وَ إِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ». تعبیر اوّل، دروغ اِخباری و این تعبیر دروغ انشایی است؛ یعنی وقتی وعده می‎کند، خُلف وعده می‎کند، یا آن موقع مردّد است و دروغ می‌گوید. در حالی که باید بگوید: مردّد هستم. امّا اظهار جزم می‎کند که انجام می‌دهم. یا اصلاً برعکسش مدّنظرش است. «وَ إِذَا ائْتُمِنَ خَانَ»1️⃣. در روایتی که ابوحمزۀ ثمالی نقل می‌کند، امام‌زین‌العابدین(ع) مشخّصه‎های منافق را می‌فرماید. در قسمتی از روایت فرمودند:«...إِنْ حَدَّثَكَ كَذَبَكَ وَ إِنْ وَعَدَكَ أَخْلَفَكَ...» 2️⃣. امام‌صادق(ع) می‌فرماید:«...عَلَامَةُ النِّفَاقِ قِلَّةُ الْمُبَالاةِ بِالْكَذِبِ...» 3️⃣ ؛ نشانه و مشخّصۀ نفاق این است که باکی از دروغ ندارد. 1️⃣بحار الأنوار، ج6974، ص: 206 2️⃣گر با تو سخن گويد به تو دروغ مى‌گويد. و اگر وعده‌ات دهد، عمل نخواهد کرد. امالی صدوق، ص 494 - بحار الأنوار، ج‏64، ص 291 3️⃣بحار الأنوار، ج‏69، ص 207 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📖 🏷 جلسه سیزدهم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 منافق؛ روز و شب به فکر خوردن و خوابیدن است❗️ 📌لذا در ادامۀ همان روایت و تحت دو مثال، امام‌زین‌العابدین(ع) این موضوع را مطرح می‌کند و می‎فرماید: «يُمْسِي وَ هَمُّهُ الطَّعَامُ وَ هُوَ مُفْطِرٌ»؛ روز را به شب می‌آورد، امّا همه‌اش در فکر این است که شام چه بخورم. در حالی که آن روز نه گرسنگی و نه تشنگی کشیده است و مرتّب هم در روز ‎خورده است. حضرت شهوت بَطن را مطرح می‎کند. چرا؟ چون فقط دنبال این است؛ یعنی هدفش خواسته‎های حیوانی –از هر نوعش- است. «وَ يُصْبِحُ»؛ شب را به روز می‌آورد، «وَ هَمُّهُ النَّوْمُ وَ لَمْ يَسْهَرْ...» 1️⃣ ؛ شب تا صبح هم خوابیده و بیداری نکشیده است، امّا باز که بیدار شد، در فکر این است که دو مرتبه استراحت بکند. حضرت دو مثال را می‎فرماید؛ یعنی بهره‎ای از انسانیّت نبرده است و مانند حیوان دنبال آخور و طویله‌اش است. خدا نکند کسی به این ملکه و رذیلۀ نفسانی مبتلا شده و مسخ شود. 1️⃣امالی صدوق، ص 494 - بحار الأنوار، ج‏64، ص 291 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📖 🏷 جلسه چهاردهم @mojtabatehrani_ir