فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
💌#شهیدانه
🎙برای خوشایند هیچکس جهنم نرید....
#شهید_احمد_کاظمی🌹
⚡️می دانی روز عاشورا با من چه کردند؟!⚡️
مرحوم سید محمد ابراهیم قزوینی در صحن مطهر حضرت ابوالفضل (علیه السلام) امام جماعت بود و مرحوم آقا شیخ محمد علی خراسانی که واعظی بی نظیر بود، بعد از نماز ایشان منبر می رفت.
یک شب مرحوم واعظ خراسانی مصیبت و روضة حضرت ابوالفضل (علیه السلام) را خواند و از اصابت تیر به چشم منور و مقدس آن حضرت یاد کرد.
مرحوم قزوینی که سخت متاثر شده بود و اشک می ریخت، رو به ایشان کرد و گفت: چنین مصیبت های سختی را که از لحاظ سندیت نیز قوی نیستند را چرا می خوانید؟!
همان شب در عالَم رویا حضرت ابوالفضل(علیه السلام) سید محمد ابراهیم قزوینی را مورد خطاب قرار می دهند و به ایشان می فرمایند: سید ابراهیم، آیا تو در کربلا بودی که بدانی روز عاشورا با من چه کردند؟
پس از آن که دو دستم از بدنم جدا گردید، سپاه دشمن مرا تیر باران کردند که ناگهان تیری به چشم من اصابت کرد (و شاید فرموده بودند به چشم راست من اصابت کرد). هر چه سرم را تکان دادم که تیر بیرون بیاید، تیر بیرون نیامد و عمامه ام از سرم افتاد. زانوهایم را بالا آوردم و خم شدم که به وسیلة دو زانویم تیر را بیرون بکشم که ناگهان دشمن با عمود آهنین بر سرم زد و بر زمین افتادم. { منبع: کتاب چهل داستان از کرامات حضرت ابوالفضل(علیه السلام) }
⚫️⚫️⚫️ کلامکم نور
☑️ الإمامُ الحسنُ عليه السلام
إنّ هذا القرآنَ فيهِ مَصابيحُ النُّورِ و شِفاءُ الصُّدورِ ، فَلْيَجلُ جالٍ بضَوئهِ ، و ليُلجمِ الصِّفةَ قَلبَهُ ، فإنَّ التّفكيرَ حَياةُ القَلبِ البَصيرِ كما يَمشِي المُستَنيرُ في الظُّلُماتِ بالنورِ .;
امام حسن عليه السلام
براستى كه در اين قرآن، چراغهاى روشنايى [بخش] و شفاى سينه ها [از بيماريهاى دلها] است. پس، جلا دهنده، بايد كه به نور آن [ديده دل خويش را] جلا دهد و اوصاف قرآن را [به دل خويش ]پيوند زند؛ زيرا كه انديشيدن [در قرآن] مايه حيات دل شخص با بصيرت است، همچنان كه آدمى در تاريكيها، با ء.;
كشف الغمّة : 2/199 .
☑️ الإمامُ الحسنُ عليه السلام
اعلَمُوا عِلما يَقينا أنّكُم ··· لن تَتلوا الكتابَ حَقَّ تِلاوَتِهِ حتّى تَعرِفُوا الذي حَرَّفَهُ ، فإذا عَرَفتُم ذلكَ عَرَفتُمُ البِدَعَ و التَّكلُّفَ .;
امام حسن عليه السلام
يقين بدانيد كه شما··· كتاب خدا را8۸ هرگز، چنان كه بايد و شايد، تلاوت نخواهيد كرد مگر آن گاه كه بشناسيد چه كسى آن را تحريف مى كند؛ زيرا كه هر گاه آن را شناختيد، بدعتها و توجيهات متكلّفانه را مى شناسيد.;
بحار الأنوار : 78/105/3.
☑️ الإمامُ الحسنُ عليه السلام
إنّ هذا القرآنَ فيهِ مَصابيحُ النُّورِ و شِفاءُ الصُّدورِ ، فَلْيَجلُ جالٍ بضَوئهِ ، و ليُلجمِ الصِّفةَ قَلبَهُ ، فإنَّ التّفكيرَ حَياةُ القَلبِ البَصيرِ كما يَمشِي المُستَنيرُ في الظُّلُماتِ بالنورِ .;
امام حسن عليه السلام
براستى كه در اين قرآن، چراغهاى روشنايى [بخش] و شفاى سينه ها [از بيماريهاى دلها] است. پس، جلا دهنده، بايد كه به نور آن [ديده دل خويش را] جلا دهد و اوصاف قرآن را [به دل خويش ]پيوند زند؛ زيرا كه انديشيدن [در قرآن] مايه حيات دل شخص با بصيرت است، همچنان كه آدمى در تاريكيها، با كمك نور راه خود را مى پيمايد.;
كشف الغمّة : 2/199 .
☑️ الإمامُ الحسينُ عليه السلام ـ في دعاءِ عَرَفةَ ـ
يا مَن خَصَّ نَفسَهُ بِالسُّمُوِّ و الرِّفعَةِ ، و أولِياؤهُ بِعِزِّهِ يَعتَزّونَ ، يا مَن جَعَلَت لَهُ المُلوكُ نِيرَ المَذَلَّةِ عَلى أعناقِهِم فَهُم مِن سَطَواتِهِ خائفونَ .;
امام حسين عليه السلام ـ در دعاى عرفه ـ گفت
اى كسى كه بلند مرتبگى و رفعت را ويژه خود گردانيده و دوستانش به عزّت او عزّتمندند؛ اى كسى كه شهرياران، يوغ مذلّت در برابر او را به گردن خويش افكنده اند و از صولت او ترسانند.;
بحار الأنوار : 98/220/3 .
☑️ الإمامُ الحسينُ عليه السلام
إنَّ أعفَى النّاسِ مَن عَفا عِندَ قُدرَتِهِ .;
امام حسين عليه السلام
با گذشت ترين مردم، كسى است كه در زمان قدرت داشتن گذشت كند.;
الدرّة الباهرة : 24.
☑️ الإمامُ الحسينُ عليه السلام
دِراسةُ العِلمِ لِقاحُ المَعرِفَةِ، و طولُ التَّجارِبِ زِيادَةٌ فِي العَقلِ .;
امام حسين عليه السلام
فراگيرى دانش، معرفت را بارور مى كند و تجربه هاى زياد، بر خِرد مى افزايد.;
بحار الأنوار : 78/128/11.
🌺 دعای روز دوشنبه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يُشْهِدْ أَحَدا حِينَ فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ لا اتَّخَذَ مُعِينا حِينَ بَرَأَ النَّسَمَاتِ لَمْ يُشَارَكْ فِي الْإِلَهِيَّةِ وَ لَمْ يُظَاهَرْ فِي الْوَحْدَانِيَّةِ كَلَّتِ الْأَلْسُنُ عَنْ غَايَةِ صِفَتِهِ وَ الْعُقُولُ عَنْ كُنْهِ مَعْرِفَتِهِ وَ تَوَاضَعَتِ الْجَبَابِرَةُ لِهَيْبَتِهِ وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِخَشْيَتِهِ وَ انْقَادَ كُلُّ عَظِيمٍ لِعَظَمَتِهِ فَلَكَ الْحَمْدُ مُتَوَاتِرا مُتَّسِقا وَ مُتَوَالِيا مُسْتَوْسِقا [مُسْتَوْثِقا] وَ صَلَوَاتُهُ عَلَى رَسُولِهِ أَبَدا وَ سَلامُهُ دَائِما سَرْمَدا اللَّهُمَّ اجْعَلْ أَوَّلَ يَوْمِي هَذَا صَلاحا وَ أَوْسَطَهُ فَلاحا وَ آخِرَهُ نَجَاحا، وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ يَوْمٍ أَوَّلُهُ فَزَعٌ وَ أَوْسَطُهُ جَزَعٌ وَ آخِرُهُ وَجَعٌ
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَغْفِرُكَ لِكُلِّ نَذْرٍ نَذَرْتُهُ وَ كُلِّ وَعْدٍ وَعَدْتُهُ وَ كُلِّ عَهْدٍ عَاهَدْتُهُ ثُمَّ لَمْ أَفِ بِهِ وَ أَسْأَلُكَ فِي مَظَالِمِ عِبَادِكَ عِنْدِي فَأَيُّمَا عَبْدٍ مِنْ عَبِيدِكَ أَوْ أَمَةٍ مِنْ إِمَائِكَ كَانَتْ لَهُ قِبَلِي مَظْلِمَةٌ ظَلَمْتُهَا إِيَّاهُ فِي نَفْسِهِ أَوْ فِي عِرْضِهِ أَوْ فِي مَالِهِ أَوْ فِي أَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ أَوْ غِيبَةٌ اغْتَبْتُهُ بِهَا أَوْ تَحَامُلٌ عَلَيْهِ بِمَيْلٍ أَوْ هَوًى أَوْ أَنَفَةٍ أَوْ حَمِيَّةٍ أَوْ رِيَاءٍ أَوْ عَصَبِيَّةٍ غَائِبا كَانَ أَوْ شَاهِدا وَ حَيّا كَانَ أَوْ مَيِّتا فَقَصُرَتْ يَدِي وَ ضَاقَ وُسْعِي عَنْ رَدِّهَا إِلَيْهِ وَ التَّحَلُّلِ مِنْهُ، فَأَسْأَلُكَ يَا مَنْ يَمْلِكُ الْحَاجَاتِ وَ هِيَ مُسْتَجِيبَةٌ لِمَشِيَّتِهِ وَ مُسْرِعَةٌ إِلَى إِرَادَتِهِ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُرْضِيَهُ عَنِّي بِمَا [بِمَ] شِئْتَ وَ تَهَبَ لِي مِنْ عِنْدِكَ رَحْمَةً إِنَّهُ لا تَنْقُصُكَ الْمَغْفِرَةُ وَ لا تَضُرُّكَ الْمَوْهِبَةُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ اللَّهُمَّ أَوْلِنِي فِي كُلِّ يَوْمِ إِثْنَيْنِ نِعْمَتَيْنِ مِنْكَ ثِنْتَيْنِ سَعَادَةً فِي أَوَّلِهِ بِطَاعَتِكَ وَ نِعْمَةً فِي آخِرِهِ بِمَغْفِرَتِكَ يَا مَنْ هُوَ الْإِلَهُ وَ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ سِوَاهُ .